30 Δεκ 2014

Το αγόρι και ο κόσμος

Ένα αγόρι που μένει σε ένα απομακρυσμένο χωριό σε μια άγνωστη χώρα, βλέπει με λύπη τον πατέρα του να φεύγει για την πόλη για να πάει να δουλέψει. Το παιδί ονειρεύεται να πάει να βρει τον πατέρα του και αρχίζει ένα μοναχικό ταξίδι προς το άγνωστο.
Σε έναν τόπο με μεγάλες αντιθέσεις, θα βρει ανθρώπους και ζώα που θα το βοηθήσουν στο ταξίδι του. Θα βρει ανθρώπους που,  σαν τον πατέρα του, δουλεύουν σκληρά για ένα κομμάτι ψωμί, θα βρει ανθρώπους να διασκεδάζουν παρά τις κακοτυχίες τους, θα δει όμως και την κακή πλευρά του κόσμου. Θα βιώσει τη μάχη της ελπίδας με το κακό και τη μισανθρωπιά, θα γνωρίσει τον κόσμο της μεγαλούπολης και των παραγκουπόλεων στις παρυφές της. Όμως, δεν θα χάσει ποτέ την ελπίδα του, την ελπίδα των νέων ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο.

Για πρώτη φορά μέσα από αυτό το μπλογκ γίνεται αναφορά σε ταινία κινουμένων σχεδίων. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια ταινία που απευθύνεται όχι μόνο σε παιδιά, αλλά (κυρίως) και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Πρωταγωνιστής είναι ένα αγόρι και μέσα από τα μάτια του, ο δημιουργός μας καλεί να γνωρίσουμε τον κόσμο, έναν κόσμο στον οποίο υπάρχουμε και δραστηριοποιούμαστε, αλλά δεν τον γνωρίζουμε στην εντέλειά του.
Όντας μια παραγωγή βραζιλιάνικη, η ταινία ουσιαστικά μας δείχνει τις αντιθέσεις που υπάρχουν στη μεγάλη αυτή χώρα, μέσα από καταστάσεις που δεν διαφέρουν και πολύ από τις καταστάσεις σε οποιαδήποτε σημερινή χώρα βρίσκεται σε κρίση. Φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, αλλά και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Η ταινία είναι γεμάτη συμβολισμούς. Η μάχη του πολύχρωμου πουλιού που συμβολίζει την ελπίδα και το μέλλον, ενάντια στο μαύρο πουλί που συμβολίζει το συντηριτισμό και το κακό και επιστρατεύει κάθε μέσο για να επιβληθεί, συμβολίζει την αντίσταση των νέων προς τις συμπεριφορές του παρελθόντος. Η μετατροπή του μαύρου πουλιού σε μαύρο αετό ίσως να περνάει και το μήνυμα για το ποιες χώρες έχουν προκαλέσει τη σύγχρονη κρίση στις φτωχότερες χώρες (ποιες χώρες άραγε έχουν ή είχαν στο παρελθόν αυτό το πουλί ως σύμβολο!). Επίσης, η συγκλονιστική στιγμή που από το τρένο βγαίνει πλήθος ανθρώπων, ντυμένων όμοια με τον πατέρα του αγοριού, δηλώνει την ολοένα και αυξανόμενη εσωτερική μετανάστευση στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση.
Η ταινία δεν έχει διαλόγους. Οι φωνές που ακούγονται είναι σε μια γλώσσα χωρίς νόημα, καθώς η ταινία δεν αφορά ένα μόνο μέρος, αλλά όλον τον κόσμο. Η ιστορία μπορεί να διαδραματίζεται τόσο δίπλα μας όσο και μίλια μακριά μας. Η μόνη γλώσσα που είναι κοινή είναι η γλώσσα της μουσικής, την οποία το μικρό αγόρι προσπαθεί να διαφυλάξει.
Το σχέδιο της ταινίας χαρακτηρίζεται από απλότητα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, άλλοτε πολύχρωμο κι άλλοτε λευκό φόντο, καθώς και στρογγυλά περιγράμματα προσώπων, για να καταδείξει την ουδετερότητα και την ισότητα που συμβολίζει το σχήμα του κύκλου.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε αρκετά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όχι απαραίτητα για κινούμενα σχέδια. Χαρακτηριστική η Αργυρή Πυραμίδα στο φεστιβάλ του Καΐρου και το βραβείο επιτροπής στη Σαγκάη. Στη χώρα μας πήρε διανομή στις 18 Δεκεμβρίου 2014.

O menino e o mundo (2013)
Σκηνοθεσία - Σχέδιο - Σενάριο: Alê Abreu
Φωνές: Marco Aurélio Campos, Vinicius Garcia, Lu Horta
Διάρκεια: 80'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας" στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 29 Δεκεμβρίου 2014

22 Δεκ 2014

Magical girl

Η 12χρονη Αλίθια πάσχει από λευχαιμία. Ο πατέρας της, Λουίς, άνεργος φιλόλογος, προσπαθεί να της εκπληρώσει τις επιθυμίες της, γιατί ξέρει ότι πολύ σύντομα δεν θα μπορέσει να έχει αυτό που θέλει. Όταν ανακαλύπτει ότι η κόρη του θα ήθελε να αποκτήσει ένα φόρεμα μιας ηρωίδας καρτούν μάνγκα, το φόρεμα του μαγικού κόριτσιου, θα προσπαθήσει να το βρει και να της το κάνει δώρο. Όμως, τόσο το φόρεμα όσο και το μαγικό ραβδί είναι πανάκριβα.
Τότε μπαίνει ξαφνικά στη ζωή του, η Μπάρμπαρα, μια όμορφη, αλλά και αυτοκαταστροφική γυναίκα που πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα και περνάει την ώρα της έγκλειστη στο σπίτι, λαμβάνοντας χάπια από τον ψυχίατρο σύζυγό της και βλέποντας συνεχώς ευτελή σόου στην τηλεόραση, για να ικανοποιείται που υπάρχουν άνθρωποι πιο μίζεροι από την ίδια.
Μετά από μια ερωτική συνεύρεση των δύο, ο Λουίς θα την εκβιάσει ζητώντας από εκείνη ένα μεγάλο ποσό, προκειμένου να κάνει το δώρο στην κόρη του. Η Μπάρμπαρα, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα στραφεί σε έναν πλούσιο σαδιστή, προκειμένου να τον ικανοποιήσει και να λάβει τα χρήματα που επιθυμούσε ο εκβιαστής της. Δε θα διστάσει να μπει και στα άδυτα του κάστρου του σαδισμού για τον ίδιο σκοπό, αρκεί να μη μάθει τίποτα ο σύζυγός της.
Τότε εμφανίζεται ο Νταμιάν, ένας συνταξιούχος καθηγητής μαθηματικών, ο οποίος έχει μόλις αποφυλακιστεί. Τον ίδιο άνθρωπο νεότερο έχουμε δει και στο πρώτο καρέ της ταινίας, όπου κάνει μια αυστηρή παρατήρηση στη νεαρή τότε Μπάρμπαρα. Ο λόγος της φυλάκισής του παραμένει άγνωστος στο θεατή, όμως δίδεται ο υπαινιγμός ότι σχετίζεται κάπως η Μπάρμπαρα. Τώρα ο Νταμιάν στο σπίτι του προσπαθεί να φτιάξει ένα παζλ, για να διαπιστώσει ότι λείπει ένα κομμάτι, όταν ξαφνικά θα του τηλεφωνήσει η Μπάρμπαρα, πιστεύοντας ότι είναι ο μόνος που θα μπορούσε να την απαλλάξει από τη μιζέρια της.

Αν και το σενάριο δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας, καθώς παρατηρούνται αρκετά κενά, όπως επίσης και η απομάκρυνση από την αρχική υπόθεση του άρρωστου κοριτσιού, εν τούτοις ο δημιουργός μας δίνει τη δική του ερμηνεία για τη διαφθορά της ισπανικής κοινωνίας και της μίζερης και αυτοκαταστροφικής πλευράς της ζωής των πλουσίων, που επηρεάζει τη ζωή και των υπολοίπων. Από τη μια έχουμε έναν φτωχό πατέρα, που έχοντας εξαντλήσει όλες τις περιπτώσεις μιας τίμιας απόκτησης χρημάτων, θα καταφύγει στην παρανομία και στον εκβιασμό. Από την άλλη έχουμε μια αυτοκαταστροφική και αλλοπρόσαλλη γυναίκα χωρίς συναίσθηση των πράξεών της, της οποίας η ζωή και η ψυχική ηρεμία κρέμονται από μια κλωστή. Στη μέση έχουμε έναν άνθρωπο που έχει κουραστεί από το κακό γύρω του, αλλά στην προσπάθειά του να ξεφύγει, το μόνο που καταφέρνει είναι να το αφομοιώσει και να γίνει ο ίδιος γρανάζι του.
Η ταινία εμπεριέχει πολλούς συμβολισμούς, άλλοτε ορατούς και κατανοητούς κι άλλοτε κρυφούς που αφήνουν τον ίδιο το θεατή να τους ερμηνεύσει όπως ο ίδιος κρίνει. Σε ορισμένες σκηνές δεν ξεκαθαρίζεται στο θεατή τι ακριβώς συμβαίνει, επιτείνοντας το μυστήριο. Άλλοτε όμως γίνονται σαφείς αναφορές και κριτική στη σύγχρονη κοινωνία, μια κοινωνία που "δεν διαβάζει το σύνταγμα της χώρας" ή που "χαίρεται με τη μιζέρια των άλλων". Το ερώτημα, όμως, είναι αν ο δημιουργός έφτιαξε μια ταινία για να τοποθετήσει τη δική του κριτική και να προβληματίσει το θεατή πάνω σε αυτήν ή για να καλέσει τον ίδιο το θεατή να βρει το χαμένο κομμάτι του παζλ και να το τοποθετήσει στο κομμάτι εκείνο της υπόθεσης, στο οποίο θα ταιριάξει καλύτερα. Η ταινία σίγουρα καταφέρνει να σοκάρει το θεατή, όμως αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα και πολλά "γιατί". Σ' αυτό ευνοεί και η απάθεια και η ψυχρότητα με την οποία παίζουν όλοι οι πρωταγωνιστές, που δεν αφήνει να φανούν τα πραγματικά τους συναισθήματα. Ίσως όμως στον κόσμο της ταινίας αυτής να μην υπάρχει χώρος για συναισθήματα.
Η ταινία απέσπασε τη Χρυσή Αχιβάδα στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και στη χώρα μας προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πήρε διανομή στις αίθουσες στις 18 Δεκεμβρίου 2014.

Magical girl (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Carlos Vermut
Πρωταγωνιστούν: Luis Bermejo, Bárbara Lennie, José Sacristán, Lucía Bollán, Israel Elejalde, Miquel Insua, Elisabet Gelabert, Marina Andruix
Διάρκεια: 127'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Βακούρα στη Θεσσαλονίκη στις 21 Δεκεμβρίου 2014

13 Δεκ 2014

Λευκός Θεός

Η 13χρονη Λίλι πηγαίνει να μείνει στο σπίτι του πατέρα της, όταν η μητέρα της φεύγει για ένα συνέδριο. Μαζί της είναι και ο Χάγκεν, ένα όμορφο ημίαιμο σκυλί που αποτελεί τη μοναδική της συντροφιά. Ο πατέρας της, ένας άνθρωπος σκληρός και απότομος, δεν το θέλει το σκυλί, ενώ μια μοχθηρή γειτόνισσα καταγγέλει την ύπαρξη του σκύλου.
Όντας υποχρεωμένος να πληρώσει φόρο για το σκυλί, βάσει μιας νομοθεσίας για τα ημίαιμα, ο πατέρας της Λίλι διώχνει το σκυλί από το σπίτι, και οι σχέσεις του με την κόρη του φτάνουν σε σημείο οριακό.
Η Λίλι θα κάνει τα πάντα για να βρει και να σώσει τον Χάγκεν από τους κινδύνους που πρόκειται να αντιμετωπίσει στο δρόμο. Και οι κίνδυνοι είναι πολλοί και κάθε είδους. Από τη μια το ανελέητο κυνήγι από τους μπόγιες απ' την άλλη η εκμετάλλευση του σκύλου από παράνομους που οργανώνουν κυνομαχίες, προμηνύουν μια δύσκολη ζωή για τον Χάγκεν, αλλά και για άλλα σκυλιά που έχουν την ίδια μοίρα.
Όπως, όμως, η Λίλι θα κάνει τη δική της επανάσταση προκειμένου να βρει το φιλαράκι της, έτσι και τα καταπιεσμένα σκυλιά θα κάνουν τη δική τους επανάσταση εναντίον αυτών που προκαλούν τη δυστυχία τους.

Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, ο ίδιος θέλησε μέσω των σκυλιών να καταδείξει το θέμα της μετανάστευσης. Από τη μια έχουμε τους ανθρώπους που συμβολίζουν την άρχουσα τάξη ή τον καθωσπρεπισμό κι από την άλλη τα σκυλιά που συμβολίζουν τους καταπιεσμένους πληθυσμούς. Όσο καταπιέζεται ένας πληθυσμός, τόσο πιο άγρια και ανεξέλεγκτη μπορεί να είναι η αντίδρασή του μπροστά σε αυτήν την καταπίεση. Η σκληρή γλώσσα της άρχουσας τάξης, που εκφράζεται από ανθρώπους συντηρητικούς μεγάλης ηλικίας, έρχεται σε αντίθεση με τη στάση των νέων ανθρώπων που εμφανίζουν ένα πιο προοδευτικό και ελεύθερο από στερεότυπα προφίλ και είναι έτοιμοι να αντιταχθούν στις επιταγές μιας οπισθοδρομικής κοινωνίας.
Πράγματι, η ταινία διακρίνεται για τη σκληρότητά της είτε αυτή εκφράζεται μέσα από τα λόγια είτε μέσα από τις πράξεις. Η ακραία εκμετάλλευση και καταπίεση των αθώων πλασμάτων προβάλλεται μέσα από σκληρές εικόνες, όπως αντίστοιχα και η εξέγερσή τους ενάντια σε όσους τους καταπιέζουν. Οι σκληρές και συχνά απάνθρωπες εικόνες είναι το μέσο που ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί για να μας περάσει στο υποσυνείδητο ότι τέτοιες εικόνες αποφεύγονται μονάχα με το σεβασμό στη διαφορετικότητα και την καταπολέμηση του ρατσισμού, καθώς η βία γεννά τη βία, και μόνο με την αλληλοκατανόηση ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.
Είναι σίγουρα μια ταινία που δεν θα περάσει απαρατήρητη, ενώ και οι σκηνές με την τεράστια αγέλη των σκύλων που κατακλύζουν το ερειπωμένο κέντρο της μεγαλούπολης θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη όσων την παρακολουθήσουν.
Η ταινία απέσπασε στις Κάννες το βραβείο "Ένα κάποιο βλέμμα", ενώ τα δυο σκυλιά που έπαιξαν το ρόλο του Χάγκεν, απέσπασαν επίσης βραβείο στο ίδιο φεστιβάλ. Στη χώρα μας προβλήθηκε ως ταινία έναρξης στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ διανομή στις αίθουσες πήρε στις 11 Δεκεμβρίου 2014. Αποτελεί την πρόταση της Ουγγαρίας για τα φετινά Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας.

Fehér Isten (2014)
Σκηνοθεσία: Kornél Mundruczó
Σενάριο: Kornél Mundruczó, Viktória Petrányi, Kata Wéber
Πρωταγωνιστούν: Zsófia Psotta, Sándor Zsótér, Lili Horváth, Szabolcs Thuróczy, Lili Monori, Gergely Bánki, Erika Bodnár, László Gálffi, Vanda Verle, Károly Ascher
Διάρκεια: 119'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου 2014.

8 Δεκ 2014

Jimmy's Hall

Ιρλανδία 1932. Ο Τζίμι Γκράλτον επιστρέφει στο χωριό του μετά από 10 χρόνια στην Αμερική, για να φροντίσει τη μητέρα του. Όταν γίνεται γνωστή η επιστροφή του, παλιοί του φίλοι, σύντροφοι, αλλά και νεαρός κόσμος τον παρακινεί να ξαναανοίξει το χώρο που διατηρούσε και λειτουργούσε ως πολιτιστικό κέντρο, πριν δραπετεύσει για την Αμερική. Η λειτουργία του κέντρου, στο οποίο διοργανώνονταν διάφορες εκδηλώσεις όπως χοροί, μαθήματα χορού και μουσικής, συζητήσεις με ελεύθερο πνεύμα, έβρισκε αντίδραση στην τοπική ενορία, αλλά και στους μεγαλοκτηματίες της περιοχής, καθώς θεωρούσαν τον Τζίμι άθεο, κομμουνιστή και ότι θα έφερνε διχόνοια στον ιρλανδικό λαό που είχε τότε κερδίσει τη μερική ανεξαρτησία του και συνθηκολογήσει με τη Βρετανία.
Μετά το βίαιο κλείσιμο του κέντρου και την απόδραση του Τζίμι στην Αμερική, πολλά άλλαξαν στην τοπική κοινωνία, όμως η θέληση του φτωχού λαού για ελεύθερη σκέψη, μάθηση και για μια ζωή καλή και αξιοπρεπή, ωθεί τον Τζίμι να ανοίξει ξανά το κέντρο. Αρωγός στην προσπάθειά του είναι ο λαός της μικρής αυτής επαρχίας, που ένιωθε μια μεγάλη απώλεια όλα αυτά τα χρόνια.
Πολέμιοι, όμως, αυτής της προσπάθειας θα είναι πάλι η Εκκλησία και οι μεγαλοκτηματίες. Η μεν Εκκλησία βλέποντας ότι χάνει την αποκλειστικότητα της εκπαίδευσης των νέων και της διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους σύμφωνα με τις δικές της αντιλήψεις περί καθωσπρεπεισμού και οι δε κτηματίες βλέποντας τα συμφέροντά τους να απειλούνται με τη διάδοση αριστερών ιδεών, είναι αποφασισμένοι να επιστρατεύσουν κάθε μέσο, ώστε να κλείσουν και πάλι το κέντρο του Τζίμι.

Στα 1932, δέκα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, οι πληγές αυτού του εμφυλίου ανάμεσα στις αρχές που αποδέχτηκαν τη συνθήκη των Άγγλων και σε αυτούς που την απέρριψαν, είναι ακόμα ανοιχτές. Η διαπαιδαγώγηση των νέων βρίσκεται στα χέρια της καθολικής Εκκλησίας, η οποία καθορίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει πάντα μέσα από το πρίσμα του πώς θα πρέπει να ακολουθούνται οι ιρλανδικές παραδόσεις ή τουλάχιστον όπως η ίδια τις ερμηνεύει. Ο,τιδήποτε καινούριο και προοδευτικό αποτελεί απειλή, πόσω δε μάλλον όταν φορέας αυτού είναι ένας άνθρωπος αριστερών πεποιθήσεων που ζούσε αυτοεξόριστος στην Αμερική. Η ταινία στηλιτεύει διαχρονικά τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της Εκκλησίας εν γένει και αποθεώνει τη δίψα του λαού για μάθηση, αποκοπή από τα δεσμά του οπισθοδρομισμού, μακριά από στερεότυπα, και αποτίναξη κάθε μορφής επιβολής από όπου αυτή κι αν προέρχεται.
Ο Κεν Λόουτς τοποθετεί το σκηνικό στα καταπράσινα ιρλανδικά λιβάδια ανασυνθέτοντας με μεγάλη ακρίβεια την εποχή που περιγράφει. Εξάλλου και στην ταινία "Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι" χρησιμοποιεί ανάλογο τοπίο. Εδώ επιτυγχάνει με ορισμένες σκληρές σκηνές να καταδείξει την ύπουλη στάση των αρχών και της Εκκλησίας και παίρνει ξεκάθαρα θέση επί του ζητήματος. Εξαιρετική είναι η σκηνή της εξομολόγησης του επαναστάτη προς τον παπά, μιας εξομολόγησης που έρχεται ευθέως να εκφράσει τη βούληση του απλού λαού και να καλέσει το όλο εκκλησιαστικό σύστημα να κάνει την αυτοκριτική του, μια αυτοκριτική που αρνείται πεισματικά να κάνει.
Στη χώρα μας η ταινία προβάλλεται από τις 4 Δεκεμβρίου 2014.

Jimmy's Hall (2014)
Σκηνοθεσία: Ken Loach
Σενάριο: Paul Laverty, Donal O'Kelly
Πρωταγωνιστούν: Barry Ward, Simone Kirby, Jim Norton, Andrew Scott, Brían F. O'Byrne, Aisling Franciosi, Shane Cullen, Francis Magee, Sorcha Fox
Διάρκεια: 109'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 6 Δεκεμβρίου 2014

30 Νοε 2014

Δυο μέρες, μια νύχτα

Η Σάντρα, μητέρα δυο παιδιών, μετά από ένα ατύχημα που είχε και την κατάθλιψη στην οποία είχε πέσει, καλείται να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και να δώσει ξανά μια ώθηση στη ζωή της. Όμως βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση. Το αφεντικό της έχει αποφασίσει να την απολύσει και να δώσει μπόνους στους υπόλοιπους συναδέλφους της, για τις υπερωρίες που έκαναν όταν εκείνη έλειπε.
Έχοντας αποδειχτεί ότι ένας συνάδελφος είχε ασκήσει πίεση σε άλλους να ψηφίσουν υπέρ του μπόνους και εναντίον της Σάντρα, αποφασίζεται να γίνει εκ νέου μια ψηφοφορία για το μέλλον της Σάντρα στη δουλειά. Η Σάντρα έχει ένα σαββατοκύριακο για να προσπαθήσει να βρει τους συναδέλφους της και να τους πείσει να μην αποδεχτούν το μπόνους, ώστε και η ίδια να μείνει στη δουλειά, καθώς έχει ανάγκη το μισθό της.
Μια τέτοια απόφαση εγείρει πολλές αντιδράσεις, πρωτίστως από την πλευρά της Σάντρα που δεν θέλει να νιώθει ότι ζητιανεύει από τους συναδέλφους της, ζητώντας τους να απαρνηθούν ένα σημαντικό ποσό, και έπειτα από τους συναδέλφους της, που για διαφόρους λόγους δεν θα μπορούσαν να απαρνηθούν ένα μπόνους, που ειδικά για κάποιους θα ήταν εξίσου σημαντικό όσο για τη Σάντρα ένας σταθερός μισθός.
Η Σάντρα, με τη συμπαράσταση του συζύγου της και μιας συναδέλφου, της Ζυλιέτ, αρχίζει τον αγώνα της για να προσπαθήσει να κάμψει τη στάση των συναδέλφων της. Θα ακολουθήσει μια σειρά από σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογική της κατάσταση, όταν θα βλέπει από τη μια στιγμή στην άλλη τις ελπίδες της μια να αναπτερώνονται και μια να εκμηδενίζονται. Είναι όμως αποφασισμένη να παλέψει με αξιοπρέπεια για το δίκιο της και να μην τα παρατήσει, παρά μόνον όταν νιώσει ότι η αξιοπρέπειά της έχει πιάσει πάτο.

Η καινούρια ταινία των αδερφών Νταρντέν πιάνει ένα ηθικό ζήτημα, ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, που η ανεργία μαστίζει τις χώρες του Νότου. Αν και η υπόθεση τοποθετείται στη γαλλόφωνη περιοχή του Βελγίου, οι διαφορές είναι ελάχιστες. Από τη μια πλευρά έχουμε το αφεντικό που αποφασίζει περικοπή προσωπικού λόγω κρίσης και το εύκολο θύμα είναι η Σάντρα, καθώς αποδείχτηκε ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και χωρίς αυτήν. Από την άλλη πλευρά έχουμε τη Σάντρα που θα μείνει άνεργη. Και στη μέση βρίσκονται οι συνάδελφοι της Σάντρα που καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον της, έχοντας ο καθένας τα δικά του κίνητρα. Από τη μια ξέρουν ότι αν αποφασίσουν να μείνει η Σάντρα στη δουλειά, θα χάσουν ένα πολύ σημαντικό ποσό, το οποίο το έχουν δουλέψει και το έχουν ανάγκη, απ' την άλλη όμως βλέπουν ότι ένας άνθρωπος που ήταν καθημερινά μαζί τους θα πρέπει να απολυθεί. Παράλληλα τίθεται και το θέμα της σχέσης μεταξύ των ίδιων των συναδέλφων, στην περίπτωση που η πλειοψηφία θα αποδεχόταν πίσω τη Σάντρα και θα έχαναν το μπόνους, ενώ ακόμη θα υπήρχαν εντάσεις και μέσα στις ίδιες τις οικογένειες τους. Ο καθένας θα κληθεί να ζυγιάσει τα πράγματα μέσα του και να βάλει το συλλογικό πάνω από το προσωπικό και να κάμψουν τους όποιους εγωισμούς, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Οι αδερφοί Νταρντέν συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με τα κοινωνικά θέματα, με τα οποία καταπιάνονται. Με άψογη κινηματογράφηση και τα κλασικά τους κοντινά πλάνα που αποτυπώνουν τέλεια τα συναισθήματα και τις αγωνίες των πρωταγωνιστών, έρχονται να μας πουν ότι μπορούμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο μόνο όταν παραμερίσουμε τους εγωισμούς και το προσωπικό μας συμφέρον.
Η ταινία απέσπασε βραβείο στο φεστιβάλ του Σύδνεϋ και αποτελεί την πρόταση του Βελγίου για τα φετινά Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πήρε διανομή στις 13 Νοεμβρίου 2014.

Deux jours, une nuit (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne
Πρωταγωνιστούν: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione, Catherine Salée, Batiste Sornin, Christelle Cornil, Serge Coto, Olivier Gourmet, Alain Eloy, Timur Magomedgadzhiev, Hicham Slaoui, Philippe Jeusette, Myriem Akeddiou
Διάρκεια: 95'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 29 Νοεμβρίου 2014

Διπλή ζωή

Λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, στη Νορβηγία ανοίγει η υπόθεση Lebensborn, που αφορά παιδιά καρπούς σχέσεων γερμανών στρατιωτών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με Νορβηγίδες και τα οποία πάρθηκαν με τη βία από τη μητέρα τους και μεγάλωσαν στη διχοτομημένη πια Γερμανία.
Ένα από αυτά τα παιδιά είναι και η Κατρίνε, η οποία δραπέτευσε από την Ανατολική Γερμανία για να επανενωθεί με τη μητέρα της ήδη εδώ και 20 χρόνια, και ζει μια ειδυλλιακή ζωή με τη μητέρα, το σύζυγο, την κόρη και τη μικρή εγγονή της.
Όταν ένας δικηγόρος αρχίζει έρευνα για τα παιδιά αυτά, ώστε να κινήσει διαδικασίες εναντίον του νορβηγικού κράτους για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των παιδιών, η Κατρίνε δείχνει διστακτική να καταθέσει. Μάλιστα θα κάνει τα πάντα για να μην καταθέσει και να μην αποκαλυφθεί ένα μυστικό που θα κάνει τον κόσμο που έχει διαμορφώσει όλα αυτά τα χρόνια να καταρρεύσει.
Όταν θα την πλησιάσουν δυο πράκτορες της καταρρέουσας Στάζι κι όταν ο δικηγόρος θα ανακαλύψει μια παλιά συνέντευξη σε βίντεο, η Κατρίνε θα βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα φριχτό ψέμα και μια τραγική αλήθεια, που την κυνηγούν για πολύ καιρό.
Ποια είναι άραγε η Κατρίνε; Τι σχέση μπορεί να έχει με ένα πτώμα που είχε βρεθεί καμένο σε ένα δάσος πριν χρόνια; Τι θα σήμαινε για την ίδια το να πάει να καταθέσει; Τι θα σήμαινε για την οικογένειά της; Άραγε, πώς είναι να οικοδομήσει κανείς μια όμορφη ζωή βασισμένη σε ένα φριχτό ψέμα;

Γυρισμένη στο άγριο τοπίο των νορβηγικών παραλίων με τα φιορδ και τα απόκρημνα βράχια και δάση, η ταινία περιγράφει το προσωπικό δράμα μιας γυναίκας που φτάνει σε ένα τέλμα ζωής, μιας γυναίκας που καλείται στο παρόν να πληρώσει για το παρελθόν της, για ένα έγκλημα στο οποίο εξωθήθηκε από άλλα συμφέροντα. Κι αν στην αρχή ήταν πρόθυμη για το έγκλημα, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιμετωπίσει τις συνέπειές του. Μέσα της θα διεξαχθεί μια πάλη ανάμεσα στη διατήρηση του ψέματος και στην αποκάλυψη της αλήθειας, ενός ψέματος που θα διατηρήσει τη ζωή της όπως είναι και μιας αλήθειας που εξαιτίας της θα χάσει τα πάντα, αλλά και θα μπορούσε να καταδικάσει και τους ανθρώπους που την ώθησαν στο έγκλημα.
Η έμπνευση της ταινίας βασίζεται σε πραγματικές υποθέσεις των παιδιών Lebensborn, ιδιαίτερα των παιδιών που βρέθηκαν στην Ανατολική Γερμανία. Εκεί η Στάζι στρατολογούσε πράκτορες που έπαιρναν την ταυτότητα αυτών των παιδιών και τους έστελνε στη Νορβηγία για να πάρουν τη θέση τους, αλλά στην ουσία για να κατασκοπεύουν τη Δύση. Λέγεται ότι ακόμη και σήμερα δεν έχουν αποκαλυφθεί όλοι αυτοί οι πράκτορες.
Η ταινία απέσπασε αρκετά βραβεία στη Γερμανία, ενώ αποτέλεσε και την πρόταση της χώρας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας το 2013, χωρίς όμως να καταφέρει λάβει τελικά την τελική υποψηφιότητα. Στη χώρα μας πήρε διανομή σχετικά αργά, στις 20 Νοεμβρίου 2014.

Zwei Leben (2012)
Σκηνοθεσία: Georg Maas, Judith Kaufmann
Σενάριο: Georg Maas, Christoph Tölle, Ståle Stein Berg, Judith Kaufmann, Hannelore Hippe, Änne Törster
Πρωταγωνιστούν: Juliane Köhler, Liv Ullmann, Sven Nordin, Ken Duken, Julia Bache-Wiig, Rainer Bock, Vicky Krieps
Διάρκεια: 97'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 28 Νοεμβρίου 2014

6 Νοε 2014

99 σπιτικά

Ο οικοδόμος Ντένις, λόγω ενός χρέους σε δάνειο, χάνει το σπίτι όπου έμενε με τη μητέρα του και το γιο του. Παρά το χρόνο για έφεση που του έδωσε το δικαστήριο, η έξωση εκτελείται άμεσα από το διεφθαρμένο μεσίτη Ρικ Κάρβερ, έναν πραγματικό κέρβερο που πίνει το αίμα όσων χρωστάνε.
Ο Ντένις θα κάνει τα πάντα προκειμένου να πάρει πίσω το σπίτι του, ακόμη κι αν αυτό θα σημάνει ότι θα πρέπει να δουλεύει για τον άνθρωπο που του έκανε την έξωση, ακόμη κι αν αυτό θα σημάνει ότι θα ο ίδιος θα αρχίσει να κάνει εξώσεις σε ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα με εκείνον. Σε αυτήν την ντροπιαστική συμφωνία με το διάβολο, ο Ντένις ηθικά βρίσκεται μόνος του, καθώς δεν τολμάει να πει την αλήθεια στους δικούς του.
Όταν θα αναγκαστεί να κάνει έξωση σε έναν άνθρωπο του οποίου την οικογένεια γνώριζε, θα βρεθεί μπροστά στην πιο δύσκολη στιγμή της νέας του δουλειάς.

Η ταινία ασκεί κριτική στο αδυσώπητο καπιταλιστικό σύστημα και στην κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει η πρόσφατη κρίση στον τομέα των οικοδομών τους απλούς μεροκαματιάρηδες που αναγκάζονται να παίρνουν δάνεια για τα προς το ζην. Από τη μια έχουμε ένα φτωχό άνθρωπο που χάνει το σπίτι του κι απ'την άλλη έναν αδίστακτο μεγαλομεσίτη που βρίσκοντας ορισμένα παράθυρα και δικλείδες στους νόμους, αποκτά στον έλεγχό του μια σειρά από ακίνητα που ποτέ δεν του ανήκαν, τα ακίνητα που οι ίδιοι οι φτωχοί χάνουν επειδή δεν μπορούν να εξοφλήσουν τις τράπεζες στην ώρα τους. Τι θα γίνει όμως όταν ο ίδιος ο φτωχός θα αποφασίσει να γίνει μέρος του συστήματος, προκειμένου να αποκτήσει με κάθε κόστος αυτό που έχει χάσει; Υπάρχουν άραγε ηθικοί φραγμοί; Απο θύμα θα γίνει θύτης, όμως βαθιά μέσα του ο ίδιος θα είναι το μεγαλύτερο θύμα.
Η ταινία απέσπασε τιμητική μνεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

99 homes (2014)
Σκηνοθεσία: Ramin Bahrani
Σενάριο: Ramin Bahrani, Amir Naderi, Bahareh Azimi
Πρωταγωνιστούν: Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern, Tim Guinee, Noah Lomax, J.D. Evermore, Judd Lormant
Διάρκεια: 112'

Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Αφιέρωμα στον Ραμίν Μπαχράνι
03/11/2014 - αίθουσα Ολύμπιον 20:00
04/11/2014 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

5 Νοε 2014

Το μάθημα

Η Νάντε είναι καθηγήτρια αγγλικών σε ένα σχολείο. Μέσα στην τάξη παρατηρείται ένα κρούσμα κλοπής και η Νάντε θέλει να βρει το παιδί που τη διέπραξε, χωρίς όμως να το εκθέσει.
Παράλληλα, λόγω αμέλειας του συζύγου της, κινδυνεύει να χάσει το σπίτι όπου μένουν, καθώς η τράπεζα δεν δίνει επιπλέον χρόνο για αποπληρωμή του δανείου. Όντας η μόνη που δουλεύει στο σπίτι και μάλιστα κάνοντας διπλή δουλειά ώστε να τα βγάλουν πέρα, ζητάει μάταια να της δώσουν μπροστά τον έξτρα μισθό.
Όταν φτάνει στο αμήν, θα καταφύγει σε μεθόδους που δεν αρμόζουν ούτε στην ίδια ούτε στην αξιοπρέπειά της, από την οποία θα προσπαθήσει να περισώσει ό,τι ίχνος της έχει απομείνει, προκειμένου να έχει η οικογένειά της μια στέγη πάνω από το κεφάλι της.

Τα ανθρώπινα λάθη είτε ηθελημένα (στην περίπτωσή μας) είναι τυχαία μπορούν να έχουν πολύ πιο σοβαρές συνέπειες από ό,τι μπορεί κανείς να περιμένει. Παράλληλα σε ένα σύστημα που ευνοεί το κεφάλαιο σε μια φτωχή κοινωνία, οι κατώτερες τάξεις είναι καταδικασμένες σε ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης. Όσο και να προσπαθεί ο φτωχός μεροκαματιάρης να εξασφαλίσει τα προς το ζην, παντού υπάρχουν τα κοράκια που θα τον κατασπαράξουν έχοντας τις πλάτες ενός διεφθαρμένου συστήματος.
Η ταινία απέσπασε βραβείο καλύτερου νέου σκηνοθέτη στο Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Урок (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Kristina Grozeva, Petar Valchanov
Πρωταγωνιστούν: Ivanka Bratoeva, Ivan Barnev, Stefan Denolyubov, Margita Gosheva, Ivan Savov, Deya Todorova
Διάρκεια: 105'

Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Διεθνές Διαγωνιστικό
04/11/2014 - αίθουσα Ολύμπιον 18:00
05/11/2014 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 15:30

Ταξικός εχθρός

Όταν η αγαπητή καθηγήτρια γερμανικών Νούσα, φεύγει από το σχολείο λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης και αναλαμβάνει ο αυστηρός και συχνά σκληρός και απότομος Ρόμπερτ Ζούπαν, τα παιδιά στο σχολείο αντιλαμβάνονται μια αλλαγή που δεν είναι προς όφελός τους. Οι αυστηρές μέθοδοι του νέου καθηγητή και η κυνική του συμπεριφορά απέναντι σε μαθητές και συναδέλφους δεν περνάει απαρατήρητη.
Όταν η Σαμπίνα, μια νεαρή μαθήτρια, αυτοκτονεί, οι συμμαθητές της είναι πεπεισμένοι ότι ευθύνεται ο καθηγητής, καθώς την είχαν δει να φεύγει κλαμμένη από την αίθουσα όπου συνομιλούσαν. Ιδιαίτερα δε όταν ο ίδιος ο καθηγητής με την ύλη του μαθήματός του και τις μεθόδους του δίνει αφορμές για να τον κατηγορήσουν, οι μαθητές ξεκινούν ολομέτωπη επίθεση με ό,τι μέσα διαθέτουν, που θα φτάσει μέχρι και τη διεύθυνση του σχολείου.
Σύντομα όμως, ο κάθε μαθητής θα συνειδητοποιήσει ποιο είναι το δικό του μερίδιο στο θρήνο για τη χαμένη συμμαθήτρια και θα δει το γεγονός της απονομής δικαιοσύνης από τη δική του πλευρά, μέσα από τα δικά του πιστεύω, που συχνά έρχονται σε σύγκρουση με τα πιστεύω των φίλων του, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην εικόνα των γονέων του καθενός.

Η ταινία - έκπληξη από τη Σλοβενία διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σχολείου. Ο σκηνοθέτης επιλέγει αυτόν το χώρο και αυτή τη θεματική, για να μας δείξει ότι για κάθε επανάσταση χρειάζεται απόλυτη σύμπνοια και συμφωνία, γιατί αλλιώς είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς το σύστημα υπάρχει, λειτουργεί και είναι έτοιμο να την κατασπαράξει.
Η ταινία έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο (Βενετία, Μπρατισλάβα), αποτέλεσε πρόταση της Σλοβενίας για το περσινό βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, και είναι υποψήφια για τα βραβεία LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2014. Στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Razredni sovražnik (2013)
Σκηνοθεσία: Rok Biček
Σενάριο: Rok Biček, Nejc Gazvoda, Janez Lapajne
Πρωταγωνιστούν: Igor Samobor, Nataša Barbara Gračner, Tjaša Železnik, Maša Derganc, Robert Prebil, Voranc Boh, Jan Zupančič, Daša Cupevski, Doroteja Nadrah, Špela Novak, Pia Korbar, Dan David Natlačen Mrevlje
Διάρκεια: 112'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Βραβεία LUX
04/11/2014 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 15:00

4 Νοε 2014

The Cut

Στα 1915, ο σιδηρουργός Ναζάρετ επιβιώνει από τη γενοκτονία των Αρμενίων στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα χωριά των Αρμενίων καταστρέφονται και οι ίδιοι εξουθενωμένοι από τις κακουχίες καταφεύγουν σε καταυλισμούς όπου πεθαίνουν αβοήθητοι από τις αρρώστιες και τη βρωμιά.
Έχοντας δει ομοεθνείς του Αρμενίους να αποκεφαλίζονται στα κάτεργα, ο ίδιος θα διασωθεί από μια ομάδα Τούρκων λιποτακτών και θα προσπαθήσει να βρει αν έχει απομείνει κάποιος ή κάτι από την οικογένειά του.
Όταν θα λάβει μια πληροφορία από έναν Αρμένιο στη Συρία, όπου είχε καταφύγει, ότι οι δίδυμες κόρες του ζουν, αποκτά αυτό που του στερήθηκε στη ζωή του, την ελπίδα ότι κάπου σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένα κομμάτι της οικογένειάς του.
Έχοντας χάσει τη φωνή του από την παραλίγο σφαγή του στο κάτεργο, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να επικοινωνήσει με ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν, που γνωρίζουν το νήμα της ζωής των κορών του, ακόμη κι αν αναγκαστεί να γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο για να τις βρει.

Όσοι πίστευαν ότι θα ήταν μια ταινία για τη γενοκτονία των Αρμενίων σίγουρα θα απογοητεύτηκαν, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει η καταγγελία του τραγικού αυτού γεγονότος. Ο Ακίν τοποθετεί την υπόθεσή της ταινίας στην ιστορική αυτή περίοδο, από τη μια για να καταδείξει έστω και επιγραμματικά ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός, το δράμα των Αρμενίων, κι από την άλλη μέσω του πρωταγωνιστή του να καταδείξει την ισχυρή θέληση ενός πατέρα να βρει το κομμάτι της ζωής του που στερήθηκε με τόσο σκληρό και βάναυσο τρόπο και το πώς το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό.
Για έναν Τούρκο γεννημένο και μεγαλωμένο στη Γερμανία, όπως ο Ακίν, το να ασχοληθεί με ένα τόσο ιδιαίτερο ζήτημα στην ταινία του, είναι σίγουρα κάτι που θα σήκωνε θύελλες αντιδράσεων στη χώρα καταγωγής του. Βέβαια ο ίδιος προσπαθεί να κρατήσει τις αποστάσεις που πρέπει, καθώς το ιστορικό αυτό γεγονός αποτελεί απλά, αλλά και ουσιαστικά, το ιστορικό μονάχα πλαίσιο της βασικής ιστορίας που θέλει να περιγράψει, μιας ιστορίας βέβαια που θα μπορούσε να τοποθετηθεί και σε άλλο ιστορικό πλαίσιο σε κάποια άλλη γωνιά του κόσμου. Το ότι επιλέγει να τοποθετήσει την υπόθεση στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο συμπλέει και με μια τάση που ήδη υπάρχει μεταξύ των νέων της Τουρκίας που αναγνωρίζουν το τι συνέβη πριν 100 περίπου χρόνια.
Αρνητικό στοιχείο της ταινίας θα έλεγα ότι είναι το ότι οι διάλογοι των Αρμενίων γίνονται στα αγγλικά, τη στιγμή που όλες οι υπόλοιπες αυθεντικές γλώσσες κάθε λαού που αναφέρεται στην ταινία ακούγονται κανονικά. Ίσως βέβαια αυτή η λύση να δόθηκε λόγω της έλλειψης Αρμενίων ηθοποιών για τη θέση του πρωταγωνιστή, όμως δεν παύει να χάνει την αυθεντικότητά της ως προς τη γλώσσα.
Η ταινία έλαβε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

The Cut (2014)
Σκηνοθεσία: Fatih Akın
Σενάριο: Fatih Akın, Mardik Martin
Πρωταγωνιστούν: Tahar Rahim, Makram Khoury, Simon Abkarian, Hindi Zahra, Kevork Malikyan, Bartu Küçükçaglayan, Zein Fakhoury, Dina Fakhoury, Akin Gazi, Lara Heller
Διάρκεια: 138'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ειδικές Προβολές"
02/11/2014: αίθουσα Ολύμπιον 22:15

3 Νοε 2014

Difret

Η 14χρονη Χιρούτ, καθώς επιστρέφει από το σχολείο, πέφτει θύμα απαγωγής από έφιππους άντρες, εκ των οποίων ο ένας επρόκειτο να την παντρευτεί, αν και η ίδια και η οικογένειά της δεν το επιθυμούσαν. Όταν η Χιρούτ μετά από το βιασμό της θα επιχειρήσει να δραπετεύσει, θα σκοτώσει σε αυτοάμυνα τον άντρα που την ήθελε για νύφη.
Στο χωριό, όμως, όλοι αισθάνονται ντροπιασμένοι από τη Χιρούτ και σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, θα έπρεπε να θανατωθεί, καθώς σκότωσε άντρα.
Παράλληλα, στην Αντίς Αμπέμπα μια οργάνωση γυναικών δικηγόρων που υπερασπίζονται αφιλοκερδώς τα δικαιώματα των καταπιεσμένων γυναικών στην Αιθιοπία αναλαμβάνει δράση για τη νομική εκπροσώπηση της Χιρούτ. Η νεαρή δικηγόρος Μεάζα καλείται να αντιμετωπίσει τα στερεότυπα αιώνων, που έχουν επιβληθεί από την τοπική χωρική παράδοση, τη σκληρότητα του τοπικού επαρχιακού εισαγγελέα, το μένος των χωρικών που θέλουν τη Χιρούτ νεκρή και το εν γένει αδυσώπητο φαλλοκρατικό σύστημα που επικρατεί και δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Ο αγώνας είναι σκληρός και άνισος, όμως η Μεάζα είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα, ώστε να επικρατήσει η δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα η Χιρούτ μοιάζει σαν χαμένη μέσα στο νέο αυτό κόσμο που αναγκάζεται για τη δική της ασφάλεια να ζει.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβαιναν στην Αιθιοπία και έρχεται να κριτικάρει την παράδοση της δια της βίας απαγωγής νεαρών κοριτσιών με σκοπό το γάμο, μιας παράδοσης ριζωμένης βαθιά στην επαρχία της χώρας. Μια ταινία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανάγκη μιας μερίδας τουλάχιστον της κοινωνίας να απαγκιστρωθεί από στερεότυπα και παγιωμένες αντιλήψεις, ώστε να κοιτάξει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία στο Βερολίνο και στο φεστιβάλ Sundance και αποτελεί την πρόταση της Αιθιοπίας για τα φετινά Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Οι ηθοποιοί της ταινίας είναι ερασιτέχνες.

Difret (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Zeresenay Berhane Mehari
Πρωταγωνιστούν: Meron Getnet, Tizita Hagere, Rahel Teshome
Διάρκεια: 99'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ανοιχτοί Ορίζοντες"
02/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 14:30
09/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 17:30 

2 Νοε 2014

Phoenix

Η Νέλλυ, επιζήσασα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά με εμφανώς παραμορφωμένο πρόσωπο, επιστρέφει στο μεταπολεμικό Βερολίνο για να βρει το σύζυγό της, Τζόνι, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν.
Η Εβραία Λένε την βοηθάει να αποκαταστήσει τη ζωή της, χωρίς όμως να της δίνει πληροφορίες για τον Τζόνι, προσπαθώντας μάλιστα να αποτρέψει μια τέτοια συνάντηση. Όμως η Νέλλυ είναι αποφασισμένη να ψάξει και να βρει τον Τζόνι, για να ανακαλύψει τελικά ότι όλοι την θεωρούν νεκρή. Όταν τελικά θα συναντηθεί με τον Τζόνι, αυτός μη αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό της τη σύζυγό του, θα της προτείνει λόγω της ομοιότητάς τους να υποδυθεί τη Νέλλυ, ώστε να πάρουν από κοινού την κληρονομιά της οικογένειας της Νέλλυ. Η Νέλλυ θα βρεθεί στην αμήχανη θέση να μην αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα, και να παίξει ένα ρόλο, το ρόλο του ίδιου της του εαυτού, προκειμένου να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη την περιόδο που η ίδια συνελήφθη από τους Ναζί. Κι όταν ανακαλύπτει την αλήθεια, είναι πλέον σε θέση να ορίσει εκείνη το πώς θα ενεργήσει.

Έχουμε μια ακόμη ταινία που μιλάει για την επόμενη μέρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε μια μεταπολεμική, κατεστραμμένη και διαιρεμένη Γερμανία, μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής επιστρέφει στο Βερολίνο για να επανενωθεί με το Γερμανό σύζυγό της. Η πραγματικότητα όμως έρχεται να την πληγώσει και να την κάνει να αποζητεί την εκδίκηση μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων, όπου η ίδια θα πρέπει να υποδυθεί το ρόλο του νεκρού εαυτού της, που θα επιστρέψει στη ζωή για να αποδώσει δικαιοσύνη. Ως φοίνικας θα αναδυθεί μέσα από τις φλόγες (πραγματικές και μεταφορικές) της καταστροφής, για να υπερνικήσει το παρελθόν της που μόνο δυστυχία της φέρνει.
Η ταινία απέσπασε βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Phoenix (2014)
Σκηνοθεσία: Christian Petzold
Σενάριο: Christian Petzold, Haurn Farocki, Hubert Monteilhet (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστούν: Nina Hoß, Ronald Zehrfeld, Nina Kunzendorf, Michael Märtens, Imogen Koge, Kirsten Block, Uwe Preuß
Διάρκεια: 98'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ειδικές Προβολές"
01/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

Τιμπουκτού

Οι τζιχαντιστές έχουν καταλάβει την ιστορική πόλη Τιμπουκτού στο Μάλι και επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους και μια σειρά απαγορεύσεων, που η τοπική κοινωνία δεν είναι πρόθυμη, αλλά αναγκάζεται να αποδεχτεί. Καθημερινά στήνονται δικαστήρια από τις δυνάμεις κατοχής που επιβάλλουν σκληρές ποινές.
Λίγο πιο πέρα από την πόλη, στους αμμόλοφους της ερήμου, ζει ο Κιντάνε με την οικογένειά του, τη γυναίκα του, Σάτιμα, και την κόρη τους, Τόγια. Κι ενώ η ζωή τους κυλάει ομαλά, καθώς δεν επηρεάζονται από τα όσα συμβαίνουν στην πόλη, ένα ατυχές περιστατικό, θα φέρει τον Κιντάνε μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Όταν κατά λάθος σκοτώνει τον ψαρά που έσφαξε την αγαπημένη του αγελάδα, ο Κιντάνε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα δικαστήρια των δυνάμεων κατοχής και να συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου.

Η ταινία περιγράφει τη σύντομη περίοδο της επιβολής των φονταμενταλιστών ισλαμιστών το 2012 σε μία κοινωνία που ζούσε για αιώνες σύμφωνα με την τοπική παράδοση. Ξεκινάει με την καταστροφή ξυλόγλυπτων που απεικόνιζαν τοπικές θεότητες και συνεχίζει με τις απαγορεύσεις που επιβάλλει η δύναμη κατοχής και με την επιβολή της Σαρία. Πέρα από τις παράλληλες μικρότερες ιστορίες που προβάλλονται για να δείξουν τη σκληρότητα της νέας τάξης, προβάλλεται η κύρια ιστορία του Κιντάνε, όπου ένα στιγμιαίο λάθος, το οποίο μπορούσε να αποφευχθεί, θα αποβεί μοιραίο για την οικογένειά του. Ίσως σε μια άλλη κοινωνία και σε ένα άλλο καθεστώς τα πράγματα να μην λάμβαναν μια τέτοια τροπή.
Η ταινία ουσιαστικά καταγγέλει τη μισαλλοδοξία και το φονταμενταλισμό, προβάλλοντας σκληρές σκηνές και συμπεριφορές, αν και θα περίμενε κανείς ορισμένες σκηνές να αποδίδονταν με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα.
Η ταινία απέσπασε βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες και θα αποτελέσει την πρόταση της Μαυριτανίας για τα φετινά Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Timbuktu (2014)
Σκηνοθεσία: Abderrahmane Sissako
Σενάριο: Abderrahmane Sissako, Kessen Tall
Πρωταγωνιστούν: Ibrahim Ahmed, Toulou Kiki, Abel Jafri, Fatoumata Diawara, Hichem Yakoubi, Layla Waled Mohamed, Adel Mahmoud Cherif, Mehdi Ag Mohamed
Διάρκεια: 97'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
01/11/2014: αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:15

Δεν θα ξαναγυρίσω

Η Άνυα, μια ήσυχη τρόφιμος ορφανοτροφείου, αποφοιτεί και ξεκινάει ακαδημαϊκή καριέρα, διατηρώντας παράλληλα και παράνομο δεσμό με τον καθηγητή της. Όταν ένας παλιός φίλος της από το ορφανοτροφείο θα αφήσει στο σπίτι της μια σακούλα με ναρκωτικά, η καριέρα της θα καταστραφεί και η αστυνομία θα βρεθεί στο κατόπι της.
Σε ένα ίδρυμα, όπου θα καταφύγει, θα γνωρίσει ένα 13χρονο κορίτσι, την Κριστίνα, η οποία συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους υπόλοιπους τροφίμους του ιδρύματος.
Η Άνυα και η Κριστίνα αποφασίζουν ξεχωριστά η μία από την άλλη να το σκάσουν, όμως οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν. Μη λαμβάνοντας τη βοήθεια που περίμενε από τον καθηγητή-εραστή της, η Άνυα θα ξεκινήσει με την Κριστίνα το μακρινό ταξίδι για το Καζαχστάν, όπου ζει η γιαγιά της μικρής.
Στο δρόμο οι σχέσεις των δύο κοριτσιών θα δοκιμαστούν και η Άνυα θα κληθεί να αποφασίσει αν θα πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι ή να επιστρέψει για να συνεχίσει τη ζωή της από εκεί που την άφησε.

Μέσα στο κατάλευκο τοπίο της Σιβηρίας διαδραματίζεται μια ταινία δρόμου με πρωταγωνιστές μια νεαρή και μια έφηβη κοπέλα, που έχουν κάτι κοινό, την ανάγκη να ξεφύγουν από αυτό που ζουν, για το οποίο δεν ευθύνονται. Μέσα από τις διαφορές τους, που σχετίζονται με την ηλικία και το πώς αντιμετωπίζει η καθεμία αυτόν τον αγώνα επιβίωσης, οι δυο κοπέλες θα αναπτύξουν μεταξύ τους μια ιδιότυπη σχέση αμοιβαίας φροντίδας, η οποία σχέση θα έχει έντονες διακυμάνσεις από τα όρια της απόλυτης φιλίας μέχρι και τα όρια της απέχθειας.
Η ταινία προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Я не вернусь (2014)
Σκηνοθεσία: Ilmar Raag
Σενάριο: Yaroslava Pulinovich, Oleg Gaze
Πρωταγωνιστούν: Polina Pushkaruk, Vika Lobachova, Andrey Astrakhantsev, Olga Belinskaya, Galina Mochalova, Sergey Yatsenyuk
Διάρκεια: 110'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ανοιχτοί Ορίζοντες"
01/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 15:00
04/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 20:00
09/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

1 Νοε 2014

Όπερ έδει δείξαι

Ρουμανία 1984. Ο Σορίν, ένας μαθηματικός με πρωτοποριακές ιδέες, δημοσιεύει κρυφά από το καθεστώς ένα επιστημονικό του κείμενο σε ένα επιστημονικό περιοδικό σε δυτική χώρα. Όμως, παρόλο που έχει τα προσόντα, δεν μπορεί ή μάλλον δεν του επιτρέπεται να τελειώσει το διδακτορικό του.
Ταυτόχρονα, η Έλενα, κολλητή του από τα φοιτητικά χρόνια, μητέρα ενός παιδιού, που ζει με το γέρο πατέρα της, επιθυμεί διακαώς να φύγει στη Γαλλία, όπου ζει ο σύζυγός της και επίσης κολλητός του Σορίν, ο οποίος είχε φύγει για ένα συνέδριο κι απλά δεν επέστρεψε για να φτιάξει τη ζωή του εκεί και να περιμένει κάποια στιγμή την Έλενα και το παιδί να παν κι εκείνοι.
Την ίδια ώρα, ο Αλεξάντερ, χαμηλόβαθμο στέλεχος του καθεστώτος, που επιθυμεί να ανελιχθεί, θα προσπαθήσει να πάρει πληροφορίες για τον Σορίν και για τα άρθρα που ετοιμάζει, ώστε να φανεί ο ίδιος καλός προς το καθεστώς και να πάρει την προαγωγή. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύει τον Λουσιάν, παλιό φίλο του Σορίν και της Έλενα από τη σχολή, που κι αυτός με τη σειρά του θα επιθυμούσε το καθεστώς να λάβει υπόψιν περισσότερο τη δουλειά του και να ανελιχθεί κι αυτός.
Όταν τα πράγματα θα λάβουν την κατά το καθεστώς "καθώς πρέπει" εξέλιξη, οι πρωταγωνιστές μας θα βρεθούν μπροστά σε κάποιες αποφάσεις που υπό κανονικές συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουν.

Η ταινία εξελίσσεται σχετικά αργά και στην αρχή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή η σύνδεση του Σορίν με την Έλενα και νιώθεις σαν να πρόκειται για δυο διαφορετικές ιστορίες. Δυο άνθρωποι που έχουν ορίσει τη ζωή τους με τον τρόπο που την έχουν ορίσει, ζούνε με τις αναμνήσεις της παλιάς τους φιλίας και με ό,τι αυτή τους έχει προσφέρει. Όσο ισχυρή όμως κι αν είναι η φιλία τους το προσωπικό συμφέρον θα την υπερνικήσει, ίσως γιατί δεν θα υπήρχε άλλη επιλογή.
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, για να τονίσει ίσως τη σκοτεινή πλευρά του καθεστώτος, η ταινία απέσπασε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ της Ρώμης, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Quod erat demonstrandum (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Andrei Gruzsnicki
Πρωταγωνιστούν: Sorin Leoveanu, Ofelia Popii, Florin Piersic Jr., Virgil Ogasanu, Tora Vasilescu, Dorian Boguta, Marc Titieni, Alina Berzunteanu, Adelaida Zamfira
Διάρκεια: 107'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ματιές στα Βαλκάνια"
31/10/2014: αίθουσα Σταύρος Τορνές 18:00
02/11/2014: αίθουσα Σταύρος Τορνές 20:30

19 Οκτ 2014

Το ανθρώπινο κεφάλαιο

Παραμονή Χριστουγέννων και λίγο έξω από το Μιλάνο, ένας οδηγός χτυπάει έναν ποδηλάτη και τον εγκαταλείπει. Ο ποδηλάτης αργότερα καταλήγει.
Μέσα από αυτό το δυστύχημα, όμως, επηρεάζεται η ζωή δύο οικογενειών, του πλούσιου επιχειρηματία Μπερνάσκι και του μεσίτη Οσσόλα.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω έξι μήνες, βλέπουμε τον Μπερνάσκι να είναι έτοιμος να κλείσει μια πολύ συμφέρουσα οικονομική συμφωνία, κάτι που προσελκύει τον μάλλον αφελή μεσίτη να επενδύσει κι αυτός ένα σημαντικό ποσό στη δουλειά αυτή, καθώς η κόρη του, Σερένα, συνδέεται συναισθηματικά με τον γιο του Μπερνάσκι, Μάσσιμο. Παράλληλα, ως τμήμα αυτής της οικονομικής συμφωνίας, η Κάρλα, σύζυγος του Μπερνάσκι και πρώην ερασιτέχνης ηθοποιός, επιθυμεί να αποκτήσει και να επαναδραστηριοποιήσει ένα θέατρο της πόλης, που ετοιμάζεται να κλείσει, παρά τις αντιρρήσεις του συζύγου.
Μέσα, όμως, στους έξι αυτούς μήνες που μεσολαβούν, μια σειρά από γεγονότα που ξεκινούν από την κατάρρευση της συμφωνίας και ουσιαστικά προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις, θα φέρουν τους πρωταγωνιστές αντιμέτωπους με μια νέα κατάσταση που επηρεάζεται από το δυστύχημα.

Η ταινία χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, τα τρία από τα οποία εμβαθύνουν στη ζωή τριών από τους πρωταγωνιστές κατά τους τελευταίους έξι μήνες, του πατέρα Οσσόλα, της Κάρλα και της Σερένα, ενώ το τέταρτο αναφέρεται στην επαύριο του δυστυχήματος και στο πώς καλούνται οι πρωταγωνιστές να διαχειριστούν τη νέα αυτή κατάσταση, σύμφωνα με το δικό τους προσωπικό συμφέρον, όταν γίνεται γνωστό το δυστύχημα.
Παρόλο που η κεντρική ιστορία παρουσιάζεται τρεις φορές, η οπτική γωνία του καθενός πρωταγωνιστή στο αντίστοιχο κεφάλαιο της ταινίας προσθέτει τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία πάνω στα οποία χτίζεται η πραγματικότητα του τι πραγματικά συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ. Το τελευταίο κεφάλαιο θα επιφέρει την κορύφωση του δράματος και θα φέρει τους πρωταγωνιστές αντιμέτωπους με την πραγματικότητα.
Η ταινία απέσπασε πληθώρα βραβείων στην Ιταλία και θα αποτελέσει την πρόταση της χώρας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας, ελπίζοντας σε επανάληψη της περσινής κατάκτησής του. Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 16 Οκτωβρίου 2014.

Il capitale umano (2013)
Σκηνοθεσία: Paolo Virzì
Σενάριο: Paolo Virzì, Francesco Bruni, Francesco Piccolo, Stephen Amidon (βιβλίο)
Πρωταγωνιστούν: Fabrizio Bentivoglio, Valeria Bruni Tedeschi, Matilde Gioli, Fabrizio Gifuni, Guglielmo Pinelli, Valeria Golino, Luigi Lo Cascio, Giovanni Anzaldo, Gianluca Di Lauro
Διάρκεια: 111'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον (αίθουσα Παύλος Ζάννας) στη Θεσσαλονίκη στις 18 Οκτωβρίου 2014

10 Οκτ 2014

Ιστορίες για αγρίους

Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας κριτικός μουσικής και ένα φωτομοντέλο; μια σερβιτόρα και ένας κοινός πελάτης; ένας εύπορος οδηγός, ένας τεχνικός κατεδαφίσεων, ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο και μια απατημένη νύφη; Με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχουν τίποτα κοινό. Και ούτε έχουν πραγματικά. Εξάλλου δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ.
Κι όμως, παρόλες αυτές τις διαφορές υπάρχει ένα στοιχείο που τους ενώνει. Μια απόφαση ή μια σειρά αποφάσεων στο κοντινό ή μακρινό παρελθόν, ακόμη και στο παρόν, και μια σειρά από λάθος χειρισμούς μπορούν να επιφέρουν αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ ακραίες καταστάσεις.
Μια πτήση στο πουθενά, ένα μη εξοφλημένο γραμμάτιο ζωής, μια άκομψη αντίδραση, ένα λάθος πρόστιμο, ένα θανατηφόρο ατύχημα και μια απιστία, συγκροτούν μια εξάδα ιστοριών που συνδέονται με έναν τρόπο παρανοϊκό.

Η μαύρη αυτή κωμωδία του Νταμιάν Σιφρόν δεν είναι μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, αλλά έξι μικρές ιστορίες που έχουν ένα κοινό στοιχείο, την εκδίκηση. Η εκδίκηση όμως παρουσιάζεται στο θεατή, όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά μέσα από καταστάσεις κωμικές, που οδηγούν τους πρωταγωνιστές σε πολύ ακραίες καταστάσεις. Μέσα από ορισμένες από τις ιστορίες, ο σκηνοθέτης δε διστάζει να καταγγείλει συμπεριφορές υπαρκτές στην κοινωνία, μέχρι και κρατικούς μηχανισμούς.
Με ένα αξιόλογο καστ από ορισμένους πολύ γνωστούς Αργεντίνους ηθοποιούς, όπως οι πολυβραβευμένοι Ρικάρντο Νταρίν και Νταρίο Γκραντινέττι, με τη μουσική του αξεπέραστου Γουστάβο Σανταολάγια, και με παραγωγή του Πέδρο Αλμοδόβαρ, η επιτυχία της ταινίας είναι βέβαιη. Ήδη απέσπασε το βραβείο κοινού στο Σαν Σεμπαστιάν και αποτελεί την πρόταση της Αργεντινής για τα Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας.
Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 2 Οκτωβρίου 2014.

Relatos salvajes (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο : Damián Szifrón
Πρωταγωνιστούν: Ricardo Darín, Darío Grandinetti, Erica Rivas, Rota Cortese, Oscar Martínez, Leonardo Sbaraglia, Julieta Zylberberg, María Marull, Nancy Dupláa, Walter Donado, Germán de Silva, Osmar Núñez, Diego Gentile
Διάρκεια: 122'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 7 Οκτωβρίου 2014

29 Σεπ 2014

Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά

Ισπανία 1966. Ο Τζον Λέννον βρίσκεται στην Αλμερία της Ανδαλουσίας για να γυρίσει την ταινία του "Πώς κέρδισα τον πόλεμο". Στο Αλμπαθέτε, ο Αντόνιο, καθηγητής αγγλικής γλώσσας και θαυμαστής των Μπητλς, διδάσκει στα παιδιά αγγλικά μέσα από τα τραγούδια τους. Όταν μαθαίνει για την παρουσία του Λέννον στην Ισπανία, θα κάνει τα πάντα για να τον βρει και να μιλήσει μαζί του. Έτσι, ξεκινάει το μακρύ ταξίδι του για την Αλμερία με σκοπό να πραγματοποιήσει το όνειρό του, παρά τις δυσκολίες που ήταν δεδομένο ότι θα συναντήσει.
Στην πορεία, συναντάει και παίρνει μαζί του στο δρόμο δυο νεαρά άτομα που χρειάζονται πραγματικά βοήθεια (όπως δίδασκε και στα παιδιά μέσα από το τραγούδι "Help"). Η νεαρή Μπελέν διανύει μια ανεπιθύμητη εγκυημοσύνη και θέλει να επιστρέψει στο σπίτι της στη Μάλαγα, από όπου την είχε διώξει η μητέρα της και την είχε στείλει εσώκλειστη σε ένα ίδρυμα, ώστε να μην μαθευτεί στην τοπική κοινωνία η εγκυημοσύνη της. Ο έφηβος Χουάνχο, έχοντας βαρεθεί τη σκληρότητα του πατέρα του, αξιωματικού του δικτατορικού στρατού, το σκάει από το σπίτι του χωρίς κάποιον ιδιαίτερο προορισμό.
Το ταξίδι θα δέσει τους τρεις πρωταγωνιστές, όπου ο καθένας με το δικό του τρόπο θα βοηθήσει τον άλλο στο να γνωρίσει τον εαυτό του και να πραγματοποιήσει το στόχο του.

Η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ισπανού καθηγητή αγγλικής Juan Carrión, που έχοντας εμμονή με τους Μπητλς και τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν μέσα από τα τραγούδια τους, συναντά το ίνδαλμά του, τον Τζον Λέννον, και του προβάλλει τις απόψεις του. Η ταινία εμπλουτίζεται με την ιστορία των δύο νέων που χρειάζονται βοήθεια, ώστε να ακολουθήσει το νόημα του τραγουδιού "Help". Για την ιστορία εκείνη την περίοδο, εμπνευσμένος από την περιοχή, ο Τζον Λέννον έγραψε το τραγούδι "Strawberry fields forever", ο πρώτος στίχος του οποίου χρησιμοποιήθηκε για τον αλληγορικό τίτλο της ταινίας.
Η ταινία σάρωσε στα φετινά βραβεία Goya και αποτελεί την υποψηφιότητα της Ισπανίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας η ταινία προβάλλεται από τις 11 Σεπτεμβρίου 2014.

Vivir es fácil con los ojos cerrados (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: David Trueba
Πρωταγωνιστούν: Javier Cámara, Natalia de Molina, Francesc Colomer, Ramón Fontserè, Rogelio Fernández, Jorge Sanz, Ariadna Gil
Διάρκεια: 108'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο "Ελληνίς" στη Θεσσαλονίκη στις 27 Σεπτεμβρίου 2014

27 Σεπ 2014

Ο αξέχαστος μήνας

Το Τικλ Χεντ είναι ένα ψαροχώρι, ή μάλλον ένα μικρό λιμάνι σε μια απομακρυσμένη ακτή της Νέας Γης στον Καναδά, το οποιό για χρόνια μαστίζεται από την ανεργία. Ο κόσμος ζει από τα επιδόματα της πρόνοιας, αλλά δεν τα βγάζει πέρα. Άλλοι φεύγουν για δουλειά, οικογένειες διασπώνται έστω και προσωρινά και γενικά δεν κινείται τίποτα.
Ως ελπίδα για τους κατοίκους παρουσιάζεται η προοπτική να ανοίξει ένα εργοστάσιο μιας πετρελαϊκής εταιρίας στο λιμάνι. Αν και δεν αρέσει η ιδέα αυτού του είδους εργοστασίου, η προοπτική της εργασίας δίνει ένα ισχυρό κίνητρο. Όμως το πρόβλημα είναι ότι στο χωριό δεν υπάρχει γιατρός, γεγονός που αποθαρρύνει την εταιρία να φτιάξει το εργοστάσιο.
Όταν κατά έναν παράδοξο και συμπτωματικό τρόπο, ένας νεαρός γιατρός, ο Πωλ Λιούις, αναγκάζεται να μείνει στο χωριό για ένα μήνα, ο Μόρεϋ, ο νέος δήμαρχος (καθώς ο πρώην δήμαρχος έφυγε στην πόλη για να δουλέψει), καταστρώνει με τους κατοίκους του χωριού ένα σχέδιο. Πρέπει να κάνουν το γιατρό να αισθανθεί ότι το χωριό είναι ο ιδανικός τόπος γι'αυτόν να ζει, ώστε να παραμείνει εκεί κι έτσι η εταιρία να φτιάξει το εργοστάσιο. Όταν όμως διαπιστώνουν ότι οι συνήθειες του γιατρού είναι διαφορετικές έως και άγνωστες στους κατοίκους του χωριού, η λύση είναι μία, το ψέμα. Πόσο όμως μπορεί να απέχει ένα αληθοφανές ψέμα από την πραγματικότητα; Πόσο μια αλληλουχία ψεμάτων; Είναι άραγε αποδεκτό ένα ψέμα όταν γίνεται για καλό σκοπό ή μερικές φορές αυτό το ψέμα ξεπερνά τα όρια;

Μέσα σε ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο τοπίο μιας απομακρυσμένης ακτής των βόρειων θαλασσών και μέσα στα καταπράσινα λιβάδια με τους χωματόδρομους και τα ξύλινα σπίτια, εμφανίζεται ένας νεαρός που δεν έχει φύγει ποτέ του από τη βαβούρα της μεγαλούπολης, και έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις που του φαίνονται πρωτόγονες. Σιγά σιγά αρχίζει και μπαίνει όμως στο κλίμα του χωριού, καθώς οι κάτοικοι διαρκώς προσποιούμενοι κάτι που δεν είναι, θα τον κάνουν να νιώσει σαν στο σπίτι του. Μέσα από την αυθεντικότητά τους και την καρικατουρίστικη φυσιογνωμία της χωριάτικής τους καταγωγής, οι κάτοικοι του χωριού με τα ψέματά τους θα ωθήσουν τον Πωλ στο να ανακαλύψει την αλήθεια που αυτά κρύβουν και να συνειδητοποιήσει ποια ζωή πραγματικά του ταιριάζει και τι λογής ανθρώπους θέλει να έχει δίπλα του.
Η ταινία αποτελεί επανέκδοση της γαλλόφωνης, επίσης καναδικής παραγωγής, ταινίας "Le grand séduction" (διεθνής τίτλος: "Seducing Dr. Lewis"), η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ στη χώρα μας. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του Ιρλανδού ηθοποιού Μπρένταν Γκλίσον ως δημάρχου και του βετεράνου Καναδού ηθοποιού Γκόρντον Πίνσεντ ως του βοηθού του δημάρχου, για την οποία βραβεύτηκε στα Βραβεία Genie.
Στη χώρα μας, η ταινία προβάλλεται από τις 25 Σεπτεμβρίου 2014.

The grand seduction (2013)
Σκηνοθεσία: Don McKellar
Σενάριο: Michael Dowse, Ken Scott
Πρωταγωνιστούν: Brendan Gleeson, Taylor Kitsch, Gordon Pinsent, Liane Balaban, Mark Critch, Rhonda Rogers, Peter Keleghan
Διάρκεια: 113'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 26 Σεπτεμβρίου 2014

15 Αυγ 2014

Έρωτας αλά ισπανικά

Ο Ράφα, φανατικός Ανδαλουσιάνος, που δεν έχει φύγει ποτέ στη ζωή του από την Ανδαλουσία, ερωτεύεται σφοδρά μια εκρηκτική Βάσκα, την Αμάια. Η Αμάια βρισκόταν στη Σεβίλλη για να παντρευτεί τον Αντσόν, ο οποίος όμως την παράτησε. Μετά την εκρηκτική γνωριμία του Ράφα με την Αμάια, η Αμάια φεύγει για το χωριό της στη Χώρα των Βάσκων, την Αργκοΐτια, ξεχνώντας στο σπίτι του Ράφα την τσάντα της.
Ο Ράφα αποφασίζει, παρά τα στερεότυπα που έχει ο ίδιος και οι φίλοι του για τους Βάσκους, να ξεκινήσει ταξίδι για να βρει την Αμάια. Αρχικά η Αμάια δεν τον δέχεται κι ο Ράφα βρίσκεται μπλεγμένος με μια ομάδα Βάσκων αυτονομιστών και καταλήγει στο κρατητήριο.
Όμως, η ξαφνική και κατά λάθος εμφάνιση του Κόλντο, του πατέρα της Αμάια, μετά από έξι χρόνια, αναγκάζει την Αμάια να τον βγάλει από το κρατητήριο και να τον παρουσιάσει ως το μέλλοντα σύζυγό της, Αντσόν. Όμως ο Κόλντο, φανατικός Βάσκος, δεν συμπαθεί καθόλου τους Ανδαλουσιάνους καθώς η σύζυγός του τον παράτησε για έναν Ανδαλουσιάνο, και γι'αυτό θα πρέπει ο Ράφα (ή Αντσόν πλέον) να παρουσιαστεί ως Βάσκος, τη στιγμή που ο ίδιος δεν γνωρίζει καν τη βασκική γλώσσα ούτε καν τα βασκικά έθιμα. Κι ενώ ο Ράφα βρίσκεται παγιδευμένος μέσα σε ένα παιχνίδι που όυτε κι ο ίδιος δεν θα περίμενε την ώρα που ξεκινούσε το ταξίδι του, βρίσκει βοήθεια από τη Μέρτσε, μια Ισπανίδα του Νότου που ζούσε επί χρόνια στη Βασκονία, την οποία θα παρουσιάσει ως Βάσκα μητέρα του.
Μέσα από πολλές παρεξηγήσεις και ξεκαρδιστικά σκηνικά, που θα φέρουν το Ράφα ακόμη και στη θέση του αρχηγού του κινήματος της ανεξαρτησίας των Βάσκων (!!!), και μέσα από τις διακυμάνσεις της θυελλώδους σχέσης των δύο νέων, θα δοθεί η λύση στην υπόθεση.

Η ταινία αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στην Ισπανία για το 2014. Βασίζεται κατά πολύ στα στερεότυπα που υπάρχουν μεταξύ των κατοίκων των διαφόρων επαρχιών της Ισπανίας και καθιστά λίγο δύσκολη την παρακολούθησή της από κοινό άλλης χώρας, όμως ήδη από την αρχή ακόμη και κάποιος ξένος θα μπορέσει να κατανοήσει τα στερεότυπα αυτά και να μπει στο κλίμα της ταινίας. Από τη μια έχουμε τους κάπως πιο μαλθακούς Ανδαλουσιάνους που προέρχονται από την πιο ζεστή επαρχία της Ισπανίας, κι από την άλλη τους εκρηκτικούς Βάσκους του ψυχρού Βορρά, που αποτελούν διαφορετικό έθνος με τελείως διαφορετική γλώσσα και μεγάλο μέρος αποζητεί την ανεξαρτησία από την Ισπανία. Μέσα σε όλα αυτά, δυο νέοι που δεν έχουν ακόμη ξεκάθαρα αισθήματα ο ένας για τον άλλο, καλούνται να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί άθελά τους.
Μπορεί να υπάρχει η παραπάνω δυσκολία που αναφέρθηκε και ορισμένα κενά στην υπόθεση, όμως είναι βέβαιο ότι η παρακολούθηση της ταινίας θα διασκεδάσει τον οποιονδήποτε θεατή. Βέβαια μιλώντας για το σκηνοθέτη της ταινίας, Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάθαρο, σίγουρα η ταινία αυτή δεν μπορεί να φτάσει την ποιότητα της προηγούμενης ταινίας του με την οποία ασχοληθήκαμε, "Τα 13 τριαντάφυλλα", όμως μπορεί να συγκριθεί ως προς το θέμα των στερεοτύπων με τη γαλλική ταινία "Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι", ειδομένη όμως μέσα από μια διαφορετική υπόθεση. Ένα καρέ της ταινίας παραπέμπει απόλυτα στη γαλλική ταινία.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία κοινού Turia στη Βαλένθια. Στη χώρα μας προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 31 Ιουλίου 2014.

Σημείωση: Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας μεταφράζεται ως "Οχτώ βασκικά επίθετα" και σχετίζεται με την παράδοση των Βάσκων να έχουν οχτώ επίθετα, τέσσερα από την πλευρά του πατέρα και τέσσερα από την πλευρά της μητέρας. Παραπέμπει στη σκηνή που ο Κόλντο ρωτάει τον Ράφα να του πει τα επίθετά του.

Ocho apellidos vascos (2014)
Σκηνοθεσία: Emilio Martínez Lázaro
Σενάριο: Borja Cobeaga, Diego San José
Πρωταγωνιστούν: Clara Lago, Dani Rovira, Carmen Machi, Karra Elejalde, Alberto López, Alfonso Sánchez, Aitor Mazo, Iñaki Beraetxe, Egoitz Lasa
Διάρκεια: 98'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο Ελληνίς στη Θεσσαλονίκη στις 14 Αυγούστου 2014

7 Απρ 2014

Ζήτω η ελευθερία

Ο Ενρίκο Ολιβέρι, γενικός γραμματέας του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης στην Ιταλία, ανήμπορος να αντιμετωπίσει τη γενικότερη κρίση, καθώς και την ενδοκομματική κριτική που του ασκείται, αφήνει τα πάντα πίσω του κι εξαφανίζεται αναζητώντας μια διέξοδο για να ξεσκάσει, κοντά σε μια παλιά του φίλη και την οικογένειά της στο Παρίσι.
Ο γραμματέας και σύμβουλός του, Αντρέα, θορυβημένος από την εξαφάνιση, προσπαθεί να βρει λύση και να δικαιολογήσει την απουσία του Ενρίκο. Όμως μια τέτοια απουσία δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί επί μακρόν, ιδιαίτερα σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη και για τη χώρα, αλλά και για το κόμμα.
Με τη σύμφωνη γνώμη της Άννας, συζύγου του Ενρίκο, ο Αντρέα ανακαλύπτει τον αποξενωμένο δίδυμο αδερφό του Ενρίκο, Τζιοβάννι, άλλοτε καθηγητή φιλοσοφίας, ο οποίος δεν είχε πολύ καιρό που βγήκε από το ψυχιατρείο. Ο Τζιοβάννι πείθεται εύκολα να πάρει τη θέση του αδερφού του, χωρίς φυσικά να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Δίνει μια εντελώς νέα μορφή στη σκέψη και στην ιδιοσυκρασία του κόμματος και δίνοντας συνεντεύξεις και μιλώντας στον κόσμο χρησιμοποιώντας λόγο ποιητικό και φιλοσοφικό, εμπνέει τον κόσμο και ανεβάζει κατακόρυφα τη δημοτικότητα του κόμματος.
Την ίδια στιγμή ο Ενρίκο περνάει όμορφες στιγμές στο Παρίσι, μακριά από τον κόσμο της πολιτικής και τις έγνοιες του.

Η ταινία αποτελεί μια ιδιότυπη σάτιρα για τον κόσμο της πολιτικής, για την αποτυχία του στεγνού πολιτικού λόγου να εμπνεύσει το λαό σε αντίθεση με τον απλό λαϊκό λόγο που μιλάει στην καρδιά του καθενός. Έχουμε δύο ανθρώπους οπτικά ίδιους, όμως τόσο διαφορετικούς στη σκέψη. Ο ένας, έμπειρος πολιτικός, ικανός να καθοδηγήσει το κόμμα περισσότερο από κάθε άλλον, όμως ανήμπορος να πείσει τον κόσμο και να διαχειριστεί την κρίση. Ο άλλος, τρελός με τη βούλα, αναπτύσσει ένα λόγο απλό και επαναστατικό, χωρίς πολιτική σκοπιμότητα και πάντα με μια αφέλεια που τον διακρίνει, και καταφέρνει να εμπνεύσει το λαό.
Αν και σε μερικά σημεία η ταινία φαίνεται να κυλάει λίγο αργά, εντούτοις δεν χάνει καθόλου. Το μεστό σενάριό της έρχεται να απωγειώσει ο απολαυστικός Τόνι Σερβίλο στο διπλό ρόλο του πολιτικού και του τρελού φιλόσοφου αδερφού, προσθέτοντας άλλη μια σπουδαία ερμηνεία στο πλούσιο παλμαρέ του, ενώ εξαιρετικός είναι και ο Βαλέριο Μασταντρέα στο ρόλο του Αντρέα, που του χάρισε το βραβείο β' ανδρικού ρόλου David di Donatello.
Στη χώρα μας η ταινία προβάλλεται από τις 3 Απριλίου 2014.

Viva la libertà (2013)
Σκηνοθεσία: Roberto Andò
Σενάριο: Roberto Andò, Angelo Pasquini
Πρωταγωνιστούν: Toni Servillo, Valerio Mastandrea, Valeria Bruni Tedeschi, Michela Cescon, Gianrico Tedeschi, Eric Nguyen, Anna Bonaiuto, Judith Davis, Brice Fournier, Stella Kent, Massimo de Francovich
Διάρκεια: 94'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 6 Απριλίου 2014

21 Μαρ 2014

Το δέντρο και η κούνια

Η Ελένη είναι επιτυχημένη γιατρός στο Λονδίνο, όπου αναγορεύεται σε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο. Όταν ο Βρετανός σύζυγός της, τραπεζικός, παίρνει μετάθεση στην Κίνα, μένει μόνη της με την 8χρονη κόρη της.
Ένα γράμμα του πατέρα της θα την κινήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα και στο χωριό της για μερικές ημέρες. Εκεί θα ανακαλύψει ότι μία κυρία από τη Σερβία, η Νίνα, μαζί με την 11χρονη κόρη της κατοικούν μαζί με τον πατέρα της και τον βοηθούν.
Στην επιστροφή της στο χωριό, η Ελένη θα βρεθεί αντιμέτωπη με κάποιες παραξενιές του πατέρα της και την επιθυμία του να διευθύνει η ίδια ένα ίδρυμα για παιδιά μεταναστών που σχεδιάζει ο ίδιος να μετατρέψει το πατρογονικό τους σπίτι. Οι αντιδράσεις πολλές και από την ίδια, που έχει μια στρωμένη δουλειά με προοπτικές στην Αγγλία, αλλά και από την τοπική κοινωνία του χωριού, στο οποίο ο πατέρας της τυγχάνει δήμαρχος.
Τότε είναι που η Ελένη θα ανακαλύψει ορισμένες κρυφές πτυχές στη ζωή του πατέρα της, από την περίοδο που ζούσε εξόριστος, τα οποία μυστικά τα είχε κρατήσει κρυφά όλα αυτά τα χρόνια. Η Ελένη θα ανακαλύψει έναν άνθρωπο τόσο γνωστό και συνάμα τόσο άγνωστο από αυτό που ήξερε.
Ποιος θα είναι ο ρόλος της Νίνα στην όλη ιστορία και πώς θα επηρεαστεί η Ελένη από τα νέα δεδομένα για τη ζωή της που θα της φέρει η επιστροφή της; Τελικά πατρίδα κάποιου είναι το τόπος όπου ζει ή εκεί που βρίσκονται οι ρίζες του;

Η ταινία πραγματεύεται το θέμα της πατρίδας και τη σύνδεσή του με τα ταραγμένα Βαλκάνια από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και την άνοδο διαφορετικών καθεστώτων μέχρι τη σημερινή εποχή και τον κατακερματισμό των εθνών που έχει συντελεστεί. Έχουμε ένα παζλ τριών ανθρώπων με διαφορετικό παρελθόν αλλά με πολλά κοινά στοιχεία, τα οποία καλούνται να συνθέσουν. Ο πατέρας Κυριάκος, έχοντας ζήσει ως πολιτικός πρόσφυγας στη Σερβία, νιώθει την ανάγκη να παραχωρήσει το σπίτι του για τις ανάγκες παιδιών πολιτικών προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Έχοντας ο ίδιος δεχτεί μια νέα πατρίδα, θέλει να δώσει μια νέα πατρίδα σε παιδιά κατατρεγμένα. Η κόρη Ελένη, έχοντας φύγει από την Ελλάδα με τη θέλησή της και έχοντας μια αξιόλογη σταδιοδρομία, βλέπει περισσότερο ως πατρίδα της την Αγγλία κι όχι το χωρίο της, όμως σύντομα η μετάθεση του συζύγου της στην Κίνα, θα την κάνει να ξανασκεφτεί το τι μπορεί να είναι μια πατρίδα. Τέλος, η Νίνα, έχοντας βιώσει το μαρασμό της χώρας της μετά από τους πολέμους των περασμένων δεκαετιών, έρχεται στην Ελλάδα για να αναζητήσει το παρελθόν της και ίσως μια νέα πατρίδα, μια πατρίδα που δεν είναι τόσο ξένη για την ίδια.
Η ταινία αποτελεί μια αξιοπρεπής ελληνοσερβική παραγωγή με αξιόλογο καστ και όμορφη σκηνοθεσία και παρά το γεγονός ότι σε ορισμένα σημεία η ιστορία κάπου χάνει, δεν παύει να μας συγκινεί και να μας θέτει τα ανάλογα ερωτήματα. Το σκηνικό έχει στηθεί σε ένα παλιό αρχοντόσπιτο κοντά σε ένα δάσος όπου κείνται ερείπια περασμένων εποχών, που δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου, το οποίο όμως δεν είναι απαραίτητο για την πλοκή της ταινίας.
Η ταινία απέσπασε βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών του Λονδίνου.

Το δέντρο και η κούνια (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Μαρία Ντούζα
Πρωταγωνιστούν: Ηλίας Λογοθέτης, Μυρτώ Αλικάκη, Mirjana Karanović, Νίκος Ορφανός, Γεννάδιος Πάτσης, Ίρις Μήττα, Ελένη Κουλέτση, John Bicknell
Διάρκεια: 108'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Βακούρα" στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαρτίου 2014

13 Μαρ 2014

Ο εγωιστής γίγαντας

Δυο παιδιά, ο Άρμπορ και ο Σουΐφτι, ζουν σε μια φτωχογειτονιά μιας μικρής βιομηχανικής πόλης της βόρειας Αγγλίας. Ο Άρμπορ, έντονα υπερκινητικός και νευρικός, ζει με τη μητέρα του και τον προβληματικό αδερφό του, ενώ ο πιο εγκρατής και μεγαλόσωμος Σουΐφτι ζει με τη μητέρα, τον παππού και τα μικρότερα αδέρφια του.
Όταν για να υπερασπιστεί το φίλο του απέναντι στα παιδιά που τον πείραζαν στο σχολείο, ο Άρμπορ θα προβεί σε μια βίαιη ενέργεια, τα δυο παιδιά θα πάρουν αποβολή από το σχολείο, η οποία για τον Άρμπορ θα είναι μόνιμη.
Οι δυο τους, παρά το νεαρό της ηλικίας τους και παρά τις προφανείς αντιδράσεις των γονέων τους, θέλουν να βγάλουν χρήματα και επιδίδονται σε κάθε λογής παρανομίες, κλέβοντας σιδηροδρομικά και ηλεκτρικά καλώδια και μαζεύοντας παλιοσίδερα από παρατημένες συσκευες. Τη λεία τους την πηγαίνουν στον Κίτεν, έναν κλεπταποδόχο που διατηρεί μάντρα με υλικά και αποσυρμένες μεταλλικές συσκευές και αυτοκίνητα. Ο Κίτεν τους εκμεταλλεύεται και συχνά τους αντιμετωπίζει με βία όταν δεν του φέρνουν ικανό αριθμό παλιών υλικών.
Όταν ο Κίτεν διαπιστώνει την αφοσίωση του Σουΐφτι προς το αγωνιστικό του άλογο, του το εμπιστεύεται για να τρέξει στην επόμενη κούρσα με αντίπαλο το άλογο του Μίκι, έναν επίσης κλεπταποδόχο. Η εύνοια του Κίτεν προς τον Σουΐφτι θα κάνει τα παιδιά να απομακρυνθούν και θα οδηγήσει τον Άρμπορ στην εκδίκηση. Όμως τα πράγματα θα πάρουν μια απρόσμενη και τραγική τροπή.

Η ταινία ακολουθεί δυο παιδιά διαλυμένων οικογενειών, τα οποία βιάζονται να μεγαλώσουν. Ζώντας σε ένα περιβάλλον περιθωριοποίησης από την κοινωνία, θέλουν να αποδείξουν στους εαυτούς τους και στον περίγυρό τους ότι αξίζουν. Όμως ο δρόμος που επιλέγουν δεν είναι ο σωστός. Κι αν για τον Άρμπορ, που λόγω του χαρακτήρα του, ο δρόμος προς την παρανομία θα ήταν μια κατάληξη που πολλοί θα περίμεναν, δεν ισχύει το ίδιο για τον καλοκάγαθο Σουΐφτι. Η επιρροή, όμως, από το μοναδικό του φίλο στο σχολείο, θα τον οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια. Όσο, όμως, κι αν θέλουν να φανούν μεγαλύτεροι, δεν παύουν να είναι παιδιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είτε ως προς τις επιλογές τους είτε ως προς τα συναισθήματά τους.
Η ταινία είναι υποψήφια για τα βραβεία LUX, ενώ έχει ήδη αποσπάσει βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ ανά την Ευρώπη μαζί με ένα ειδικό βραβείο στις Κάννες. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ διανομή πήρε στις 13 Φεβρουαρίου 2014.

The selfish giant (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Clio Barnard
Πρωταγωνιστούν: Conner Chapman, Shaun Thomas, Sean Gilder, Lorraine Ashbourne, Ian Burfield, Steve Evets, Siobhan Finneran, Rebecca Manley, Elliott Tittensor
Διάρκεια: 91'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
)

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας" στον κινηματογράφο "Ολύμπιον" στη Θεσσαλονίκη στις 12 Μαρτίου 2014

14 Ιαν 2014

Έρωτας στο Ζέλαρυ

Την άνοιξη του 1943 η Ελίσκα, νοσοκόμα στην Πράγα και φίλη ενός αντιστασιακού γιατρού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά της όταν η δράση του φίλου της γίνεται γνωστή στη Γκεστάπο. Με τη βοήθεια ενός φίλου, θα φύγει με νέο όνομα μαζί με έναν ασθενή της, τον Γιόζα, σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό, όπου θα μπορούσε να κρυφτεί.
Όμως, παρά τη θέλησή της, αναγκάζεται να παντρευτεί τον Γιόζα, ώστε να γίνει αποδεκτή στην κλειστή τοπική κοινωνία, καθώς τα πολύ ανοιχτόχρωμα χαρακτηριστικά της θα την κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα στους κατοίκους του χωριού.
Σύντομα όμως, η Ελίσκα, που πλέον ονομάζεται Χάνα, θα συνηθίσει τη ζωή στο χωριό και θα ερωτευτεί πραγματικά τον κατ' ανάγκη σύζυγό της, ο οποίος εξ αιτίας της παρουσίας της θα μαλακώσει πολύ, θα αλλάξει χαρακτήρα και δεν θα παραμείνει ο αγροίκος που ήταν. Θα προστατέψει την Ελίσκα από κάθε κίνδυνο, ενώ εκείνη θα τον αποδεχτεί.
Με το τέλος, όμως, του πολέμου, τα πράγματα δεν θα πάρουν την επιθυμητή τροπή. Η χαρά της απελευθέρωσης θα ξυπνήσει τις έριδες μεταξύ των κατοίκων του χωριού, που υφείρπαν όλο αυτό το διάστημα, και ο τραγικός επίλογος θα γραφτεί σε ένα καταφύγιο μέσα στο δάσος.

Στα καταπράσινα ορεινά τοπία της σημερινής Σλοβακίας, σε ένα χωριό που στερούταν ακόμη κι από τα βασικά αναγκάζεται να καταφύγει μια πρωτευουσιάνα νοσοκόμα με πολλά όνειρα για τη ζωή της, προκειμένου να ξεφύγει τον κίνδυνο που διέτρεχε λόγω της αντιστασιακής της δράσης. Η σωτηρία της ζωής της και η καλοσύνη με την οποία την περιβάλλει ο κατ' ανάγκην σύζυγός της, τον οποίο είχε η ίδια σώσει ως νοσοκόμα, θα κάμψουν σιγά σιγά τις όποιες αντιρρήσεις που η ίδια είχε και θα την κάνουν να συμβιβαστεί και να προσαρμοστεί με τη νέα αυτή της κατάσταση, με την ελπίδα ότι αυτή θα είναι προσωρινή. Όμως ουδέν μονιμότερο από το προσωρινό.
Η ταινία διακρίνεται για την εξαιρετική φωτογραφία και σκηνοθεσία. Μας μεταφέρει σε εκπληκτικά ορεινά τοπία μέσα σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο και ταυτόχρονα σκιαγραφεί μια ποικιλία από χαρακτήρες που χαρακτηρίζουν τον πληθυσμό μιας μικρής απομακρυσμένης κοινότητας.
Η ταινία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2004 και τιμήθηκε με βραβεία εντός και εκτός Τσεχίας. Βασίζεται σε πραγματική ιστορία που ενέπνευσε μυθιστόρημα της συγγραφέως Κβιέτα Λεγκάτοβα. Η ηθοποιία βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, ενώ αποκάλυψη αποτελεί η μικρή Άνα Βερτελάροβα στο ρόλο της μικρής τετραπέρατης Χελένκα.

Želary (2004)
Σκηνοθεσία: Ondřej Trojan
Σενάριο: Petr Jarchovský, Květa Legátová
Πρωταγωνιστούν: Aňa Gleiserová, György Cserhalmi, Jaroslava Adamová, Miroslav Donutil, Jaroslav Dušek, Iva Bittová. Ivan Trojan, Jan Hrušinský, Anna Vertelárová, Tomás Zatecka, Juraj Hrčka
Διάρκεια: 150'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10