30 Δεκ 2015

Άσφαλτος

Σε μια πολυκατοικία κάπου στη Γαλλία έχει χαλάσει το ασανσέρ. Ο κύριος Στέρνκοβιτς που μένει στον πρώτο αρνείται να πληρώσει για την αντικατάστασή του, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι ένοικοι να του απαγορεύουν τη χρήση του. Όταν ξαφνικά θα πάθει ζημιά στα πόδια, θα αρχίσει να χρησιμοποιεί κρυφά το ασανσέρ. Ο κύριος Στέρνκοβιτς είναι μόνος του, όπως μόνη είναι και μια νυχτερινή νοσοκόμα στο νοσοκομείο της πόλης. Οι μοναξιές των δύο αυτών ανθρώπων θα συναντηθούν και θα συναντιούνται κάθε βράδυ αργά την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο, έξω από το νοσοκομείο.
Μόνος επίσης είναι και ο Σαρλύ, ένας νεαρός φοιτητής που μένει στην ίδια πολυκατοικία. Η μοναξιά του Σαρλύ θα συναντηθεί με τη μοναξιά της Ζαν Μαγιέρ, της ξεπεσμένης ηθοποιού των περασμένων δεκαετιών, που μόλις έχει μετακομίσει στο απέναντι διαμέρισμα. Σύντομα θα βρουν έναν δικό τους τρόπο επικοινωνίας.
Λίγους ορόφους πιο πάνω ζει η Αζίζα, μεσήλικη γυναίκα αλγερινής καταγωγής, της οποίας ο γιος βρίσκεται στη φυλακή, και πλέον ζει μόνη. Ξαφνικά στην ταράτσα της από λάθος θα προσγειωθεί μια διαστημική κάψουλα, από όπου θα βγει ο νεαρός Αμερικανός αστροναύτης Τζον ΜακΚένζι, τον οποίο η ΝΑΣΑ φαίνεται ότι έχει παρατήσει. Δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, από διαφορετική κουλτούρα, μιλώντας διαφορετική γλώσσα, αρχίζουν σιγά σιγά να κατανοούν ο ένας τον άλλο.

Τρεις ιστορίες για τη μοναξιά εκτυλίσσονται μέσα στην ίδια πολυκατοικία. Έξι άνθρωποι που δεν έχουν κάποιον δίπλα τους, αλλά έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν, μοιράζονται ουσιαστικά τον ίδιο χώρο, ξένοι μέσα στους ξένους, σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο απρόσωπη. Αυτήν ακριβώς την κοινωνία συμβολίζει η πολυκατοικία. Συμβολίζει το χώρο δράσης και ζωής πολλών ανθρώπων, που είναι ουσιαστικά αποξενωμένοι από τον υπόλοιπο κοντινό περίγυρο. Είναι η σύγχρονη κοινωνία.
Αν και είναι σαφείς οι επιρροές από άλλες ταινίες, οι τρεις ιστορίες είναι πολύ όμορφα δοσμένες, με ένα γλυκόπικρο χιούμορ στα όρια του αλλόκοτου σε ορισμένα σημεία. Οι ιστορίες τρέχουν παράλληλα, μέσα σε τέσσερις ημέρες, χωρίς όμως να συνδέονται μεταξύ τους. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, που ίσως ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία ή και την περιέργεια να γνωρίσουμε πραγματικά.
Η ταινία προβλήθηκε στις Ειδικές Προβολές του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στη χώρα μας πήρε διανομή στις 26 Νοεμβρίου 2015.

Asphalte (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Samuel Benchetrit
Πρωταγωνιστούν: Gustave Kervern, Valeria Bruni-Tedeschi, Isabelle Huppert, Jules Benchetrit, Michael Pitt, Tassadit Mandi
Διάρκεια: 100'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας (στα γαλλικά)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Τζων Κασσαβέτης" στην Αποθήκη 1 του Ο.Λ.Θεσσαλονίκης στις 28 Δεκεμβρίου 2015

26 Δεκ 2015

Ο ηλίθιος

Ο Ντίμα, υδραυλικός στο επάγγελμα και τελειόφοιτος του τμήματος της μηχανικής, ζει σε μια οικοδομή σοβιετικού τύπου μαζί με τους γονείς του, τη σύζυγό του και το παιδί τους, σε μια επαρχιακή και σχετικά καινούρια μικρή πόλη της Ρωσίας.
Όταν ένα βράδυ θα κληθεί να εξετάσει μια διαρροή στις εργατικές κατοικίες, θα διαπιστώσει ότι το παλιό αυτό κτήριο στο οποίο στοιβάζονται πάνω από 800 κάτοικοι έχει υποστεί το ίδιο μια τεράστια ρωγμή από τα θεμέλια ως την ταράτσα και ότι είναι βέβαιο πως θα καταρρεύσει.
Έχοντας υψηλό αίσθημα ευθύνης, κάτι που φαίνεται ότι λείπει από τον περίγυρό του, θα τρέξει στο κέντρο όπου η δήμαρχος γιορτάζει τα γενέθλιά της, για να ειδοποιήσει για την κατάσταση και να της υποδείξει ότι πρέπει να διατάξει εκκένωση.
Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με όλο το διεφθαρμένο δημοτικό συμβούλιο και η διαφθορά του καθενός θα βγει στον αέρα, κάτι για το οποίο γνωρίζει και η δήμαρχος μιας, κατά τα άλλα ευημερούσας επί των ημερών της, πόλης. Θα αποδειχτεί ότι ένας απλός υπεύθυνος πολίτης πρέπει να είναι πραγματικά ηλίθιος, για να νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τη διαφθορά της εξουσίας.

Μια πολυκατοικία έτοιμη να πέσει. 800 ζωές που έχουν άγνοια για τον κίνδυνο που διατρέχουν. 800 άνθρωποι του περιθωρίου, για τους οποίους καμία εξουσία δεν ενδιαφέρεται γιατί ίσως της είναι βάρος. Ένας άνθρωπος τίμιος που νοιάζεται. Μια δημοτική αρχή διεφθαρμένη από την κορφή ως τα νύχια και ένα όψιμο ενδιαφέρον για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, μην μπορώντας να αμφισβητήσει την αλήθεια. Ο χρόνος που πιέζει. Η λύση που δίνεται ή δεν δίνεται. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα που μας περιγράφει η ταινία για μια μικρή ανώνυμη πόλη κάπου (δεν έχει σημασία πού) στη Ρωσία.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Γιούρι Μπίκοφ έρχεται να μας προσφέρει ένα νέο σημαντικό όνομα του νέου ρωσικού κινηματογράφου, που κατά τη γνώμη του γράφοντος, θα μας απασχολήσει πολλές φορές στο μέλλον, ενώ παράλληλα καθιερώνει τον πρωταγωνιστή, Αρτιόμ Μπίστροφ, ως έναν από τους πολλά υποσχόμενους Ρώσους ηθοποιούς.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, με σημαντικότερες διακρίσεις στο Λοκάρνο και στο φεστιβάλ Les Arcs. Στη χώρα μας πήρε διανομή στις 17 Δεκεμβρίου 2015, πάνω από ένα χρόνο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της.

Дурак (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Yuriy Bykov
Πρωταγωνιστούν: Artyom Bystrov, Natalya Surkova, Yuriy Curilo, Aleksandr Korshunov, Olga Samoshina, Boris Nevzorov, Kirill Polukhin, Darya Moroz, Sergey Arcibashev
Διάρκεια: 116'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Μακεδονικόν" στη Θεσσαλονίκη στις 19 Δεκεμβρίου 2015

14 Νοε 2015

Νύχτα του μέλιτος

Είναι μια νύχτα σαν όλες τις άλλες. Για τον Νικόλα, όμως, υφυπουργό της κυβέρνησης, και για τη σύζυγό του, Άνα, όχι. Αυτή τη νύχτα θα γιόρταζαν τη δέκατη επέτειο του γάμου τους, όμως ταυτόχρονα και η χώρα γιορτάζει την επέτειο της ανεξαρτησίας της και οι δυο τους βρίσκονται στην επίσημη δεξίωση.
Η Άνα έχει πιει πολύ. Ο Νικόλα είναι ανήσυχος κι αμίλητος. Αυτή η νύχτα δεν μοιάζει με όλες τις άλλες. Μια σειρά από γεγονότα μέσα στη νύχτα κλιμακώνουν την ένταση στο ζευγάρι. Ο Νικόλα, έχοντας πληροφορηθεί τη σύλληψη υπουργών λόγω ενός πολιτικού σκανδάλου για την ιδιωτικοποίηση μιας κρατικής εταιρίας, στο οποίο κι ο ίδιος είναι μπλεγμένος, κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Η Άνα, μη όντας σε θέση να καταλάβει τι συμβαίνει, ρίχνει συνεχώς λάδι στη φωτιά.
Μια νυχτερινή επίσκεψη θα τρομοκρατήσει το ζευγάρι, που μοιάζει να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα της ενοχής. Όμως, τα πράγματα θα πάρουν μια εξωφρενικά διαφορετική τροπή.

Η ταινία περιγράφεται ως πολιτικό δράμα, όμως κάθε άλλο παρά δράμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Έχουμε από τη μία ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης, που γνωρίζει ότι εξαιτίας του συνάδελφοί του υπουργοί συνελήφθησαν και νιώθει ότι έρχεται και η δική του σειρά, και ψάχνει απεγνωσμένα τρόπους να αποποιηθεί αυτήν την ενοχή. Από την άλλη έχουμε μια σύζυγο, που πάνω στον εκνευρισμό της γιατί ο σύζυγός της έχει ξεχάσει την επέτειό τους, έχει πιει και δεν ξέρει τι λέει, βρίσκεται ουσιαστικά εκτός τόπου και χρόνου και κατηγορεί το σύζυγό της για όλα τα στραβά και ευτράπελα που έχουν συμβεί τη νύχτα αυτή. Όμως δεν είναι μόνοι τους αυτή τη νύχτα. Το σπίτι τους παρακολουθείται και οι νυχτερινοί επισκέπτες μόνο αθώοι δεν φαίνονται.
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα "Το αυτί" του Τσέχου συγγραφέα Γιαν Προχάζκα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην απολαυστική Βέριτσα Νεντέσκα στο ρόλο της παρανοϊκά μεθυσμένης Άνα.
Η ταινία προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Медена ноќ (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ivo Trajkov
Πρωταγωνιστούν: Nikola Ristanovski, Verica Nedeska, Igor Angelov, Boris Damovski, Nina Janković, Branko Beninov, Aleksandar Mikić, Mitko Apostolovski
Διάρκεια: 89'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ματιές στα Βαλκάνια
06/11/2015 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 18:00
13/11/2015 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 18:00

13 Νοε 2015

Η κόρη του πατέρα μας

Τρεις αδελφές, η Σάτσι, η Γιοσίνο και η Τσίκα, που μένουν μαζί στο σπίτι όπου μεγάλωσαν με τη γιαγιά τους, πληροφορούνται τον θάνατο του πατέρα τους, που τους είχε εγκαταλείψει 15 χρόνια πριν. Ταυτόχρονα θα πληροφορηθούν την ύπαρξη της Σούζου, κόρης του πατέρα τους από το δεύτερό του γάμο, την οποία και θα πάνε να γνωρίσουν στην κηδεία του πατέρα τους.
Βλέποντας ότι η μικρή ετεροθαλής αδερφή τους δεν έχει κάποιον δικό της άνθρωπο, μιας και η μητέρα της ζούσε μακριά, της προτείνουν να έρθει να μείνει μαζί τους και να ζήσουν μαζί σαν οικογένεια,
Η μικρή σύντομα θα κερδίσει τη συμπάθεια των μεγαλύτερών της αδερφών και θα εγκλιματιστεί στο νέο για εκείνη περιβάλλον, όμως δεν της είναι εύκολο να μιλήσει στις αδερφές της για τον πατέρα τους. Ταυτόχρονα τα κορίτσια έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα τόσο στον εργασιακό όσο και στον πιο προσωπικό τομέα, αλλά παρ'όλα αυτά δείχνουν μεγάλη στοργή και αφοσίωση στο νέο μέλος της οικογένειάς τους, παρά την καχυποψία με την οποία προσπαθεί να τους γεμίσει ο περίγυρός τους.
Ο σύντομος ερχομός, μετά από 14 χρόνια, της μητέρας των τριών κοριτσιών θα συντελέσει ώστε να καμφθούν εγωισμοί, πικρίες και στεναχώριες του παρελθόντος και να αποδειχτεί η πραγματική αξία της οικογένειας, μέσα σε μια οικογένεια έτοιμη να ξαναγεννηθεί με δεσμούς πιο ισχυρούς από ποτέ.

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Χιροκάζου Κορε-έντα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μια ιδέα από ένα κόμικ manga, προσφέροντάς μας, όπως μας έχει άλλωστε συνηθίσει, μια όμορφη και μελίρρυτη οικογενειακή ιστορία, στην οποία καταδεικνύεται η ανάγκη, ιδίως των παιδιών, της ύπαρξης ισχυρών οικογενειακών δεσμών. Έχουμε τρεις αδερφές που ουσιαστικά δεν μεγάλωσαν με τους γονείς τους, που η μεγαλύτερη είχε από μικρή αναλάβει να μεγαλώσει τις αδερφές της, κι όμως τους έλειπε η πραγματική οικογενειακή θαλπωρή. Παρ'όλα αυτά κατάφεραν να μείνουν ενωμένες και το ίδιο να περάσουν και στο απροσδόκητο νέο μέλος της οικογένειάς τους, τη 14χρονη κόρη του πατέρα τους. Ίσως στη μικρή αδερφή να έβλεπαν το μόνο άτομο που μπορούσε να τους συνδέσει με τον πατέρα τους, που αν και τις εγκατέλειψε, δεν έπαψαν να αναπολούν και να τον έχουν ανάγκη. Αν και ετεροθαλής, για τις τρεις αδερφές η νέα τους αδερφή θα γίνει ισότιμο μέλος της οικογένειας και θα μεγαλώσει ανάμεσά τους, όπως και οι ίδιες. Με το χρόνο οι όποιες ντροπές θα καμφθούν και η οικογένεια θα νικήσει.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο κοινού στο Σαν Σεμπαστιάν ενώ ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Στη χώρα μας η ταινία προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Umimachi diary ( 海街diary - 2015)
Σκηνοθεσία: Hirokazu Koreeda
Σενάριο: Hirokazu Koreeda, Akimi Yoshida
Πρωταγωνιστούν: Haruka Ayase, Masami Nagasawa, Kaho, Suzu Hirose, Ryô Kase, Ryôhei Suzuki, Jun Fubuki, Shinobu Ohtake
Διάρκεια: 128'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ειδικές Προβολές
12/11/2015 - αίθουσα Ολύμπιον 20:30
15/11/2015 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 20:00

11 Νοε 2015

Η ωραία εποχή

Γαλλική επαρχία 1971. Η Ντελφίν, κόρη αγροτών, αποφασίζει να φύγει στο Παρίσι και να αποδεσμευτεί από τα δεσμά της οικογένειας. Εκεί σύντομα θα ενταχθεί σε μια ομάδα νεαρών γυναικών, οι οποίες μάχονται για τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλόφιλων. Θα γνωρίσει την ουσιαστικά αρχηγό της ομάδας αυτής, τη χαρισματική Καρόλ και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια αλληλοεκτίμηση αρχικά, συμπάθεια έπειτα, παράφορο πάθος.
Όταν η Ντελφίν θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο χωριό της για να βοηθήσει στη φάρμα, λόγω ξαφνικής ασθένειας του πατέρα της, η Καρόλ είναι έτοιμη να παρατήσει τη ζωή της στο Παρίσι, τη δουλειά της, το φίλο της, και να εγκατασταθεί μαζί με την Ντελφίν στο χωριό. Όμως οι κανόνες του χωριού, και της επαρχίας γενικότερα, είναι πολύ διαφορετικοί από της μεγαλούπολης και πρωτεύουσας.
Άραγε θα μπορούσε ένας τέτοιος έρωτας να ευδοκιμήσει σε μια τέτοια κλειστή κοινωνία και στη συγκεκριμένη εποχή; μια απελευθερωμένη γυναίκα, όπως η Καρόλ, θα μπορούσε να επιβάλλει τα πιστεύω της; μια επαρχιωτοπούλα, όπως η Ντελφίν, θα είναι έτοιμη να διαλέξει μόνη της τη ζωή και τον έρωτα που η ίδια έχει ονειρευτεί;

Στερεότυπα δεκαετιών και αιώνων δοκιμάζονται σ'αυτήν την ταινία. Βρισκόμαστε σε μια εποχή, όπου στις πόλεις τα κινήματα της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι ενεργά, όμως στα χωριά δεν έχουν φτάσει ακόμη οι νεωτεριστικές αυτές ιδέες. Δύο κόσμοι διαφορετικοί θέλουν να ενωθούν, όμως έρχονται αναπόφευκτα σε μια διαμάχη. Από τη μια έχουμε την Καρόλ, Παριζιάνα, απελευθερωμένη, που θεωρεί αυτονόητη την ελευθερία επιλογής και δεν την νοιάζει η γνώμη του κόσμου. Από την άλλη έχουμε την Ντελφίν, που όσο κι αν προσπαθεί να απελευθερωθεί, γνωρίζει πολύ καλύτερα η ίδια ποια κατάσταση επικρατεί στο χωριό και πώς πρέπει η ίδια να προφυλάξει τη σχέση με τη σύντροφό της. Μέσα σε μια μεγαλούπολη ο καθένας είναι ανώνυμος, σε ένα χωριό όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Η ταινία απέσπασε βραβείο στο φεστιβάλ του Λοκάρνο, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

La belle saison (2015)
Σκηνοθεσία: Catherine Corsini
Σενάριο: Catherine Corsini, Laurette Polmanss
Πρωταγωνιστούν: Cécile De France, Izïa Higelin, Noémie Lvovsky, Jean-Henri Compère, Loulou Hanssen, Kévin Azaïs, Benjamin Bellecour, Laetitia Dosch
Διάρκεια: 105'


Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
10/11/2015 - αίθουσα Ολύμπιον 23:00
12/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:30
15/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 23:00

Κισσός

Ένα πλοίο βρίσκεται εγκλωβισμένο μίλια μακριά από την πιο κοντινή στεριά. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία έχει κηρύξει πτώχευση με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δοθεί λύση για τους ναυτικούς που έχουν παραμείνει στο πλοίο.
Ο κυβερνήτης του πλοίου είναι αναγκασμένος να περιμένει εντολές άνωθεν, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσει μια τάξη στο ουσιαστικά ακυβέρνητο πλέον καράβι, έχοντας να αντιμετωπίσει τους πέντε εναπομείναντες ναυτικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του καθενός.
Όμως ο χρόνος κυλάει, οι μέρες περνάνε, οι προμήθειες τελειώνουν και η υπομονή στερεύει. Οι διαμάχες ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος αρχίζουν να κλιμακώνονται κι ο καπετάνιος ανήμπορος να επιβάλλει την τάξη, ρίχνει επιπλέον λάδι στη φωτιά. Η κατάσταση πλέον ξεφεύγει από τον έλεγχο...

Η ταινία μελετάει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα σε ένα κλίμα απειλής και δεν έχουν τη δυνατότητα ή και το κουράγιο για να αντιδράσουν και να αντισταθούν. Το ίδιο το πλοίο παρουσιάζεται ως μια αλληγορία της σύγχρονης κοινωνίας (της στεριάς φυσικά), ενώ ο κισσός που ξεπηδάει ορμητικά από τις πληγές των ανθρώπων μπορεί να αποτελεί την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και την αντίσταση. Πέρα από τους όποιους συμβολισμούς, αν αυτοί υπάρχουν, η ταινία αποτελεί ταυτόχρονα ένα ψυχολογικό θρίλερ και μια δοκιμασία χαρακτήρων.
Η ταινία είχε προταθεί για το βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ Sundance, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Sarmașık (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Tolga Karaçelik
Πρωταγωνιστούν: Nadir Sarıbacak, Hakan Karsak, Özgür Emre Yıldırım, Kadir Çermik, Osman Alkaș, Seyithan Öztürk
Διάρκεια: 104'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Διεθνές Διαγωνιστικό
09/11/2015 - αίθουσα Ολύμπιον 18:00
10/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 15:30

10 Νοε 2015

Τώρα μπορούν να έρθουν

Ο Νουρεντίν, δημόσιος υπάλληλος με συγγραφικές ανησυχίες, ζει στην Αλγερία στα τέλη της δεκαετίας του '80. Η χώρα προσπαθεί να διαλέξει έναν δρόμο ανάμεσα στο σοσιαλισμό που παραπαίει, στις επιβολές του ΔΝΤ και στην ολοένα και αυξανόμενη τάση του ακραίου ισλαμισμού. Για τον Νουρεντίν τα πράγματα είναι δύσκολα. Όντας νέος και φιλόδοξος και προφανώς ταγμένος στο προοδευτικό σοσιαλιστικό κίνημα, καλείται να αντιμετωπίσει αυτές τις δυσκολίες που επιβάλλει η αυξανόμενη άνοδος των ισλαμιστών.
Παντρεύεται τη Γιασμίνα κατ'εντολή της παραδοσιακής μητέρας του, κάνουν ένα παιδί, όμως ο γάμος τους δεν ευδοκιμεί. Ταυτόχρονα η βία στους δρόμους και στα χωριά αυξάνεται, το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Η χώρα δεν είναι πλέον ασφαλής.
Ο Νουρεντίν θα αναζητήσει ξανά τη Γιασμίνα και τον γιο τους, ώστε να τους προστατέψει και να ξαναφτιάξει την οικογένειά τους, την ίδια στιγμή που φίλοι και άτομα με τα οποία συναναστρεφόταν, βρίσκονται διαρκώς σε κίνδυνο (όπως κι ο ίδιος άλλωστε).
Άραγε μέσα σ'αυτήν την παράνοια, υπάρχει χώρος για ένα προοδευτικό ζευγάρι να επιβιώσει; γιατί να χρειάζεται να παλέψει κανείς για το αυτονόητο;

Η ταινία παρουσιάζει την κοινωνικοπολιτική και θρησκευτική κατάσταση στην Αλγερία τη μαύρη δεκαετία 1989-1998, όπου πάνω από 200000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του κύματος του φανατικού ισλαμισμού, αφγανικού τύπου, που μάστιζε τη χώρα. Υπήρχαν δύο Αλγερίες, η Αλγερία των προοδευτικών και ιδεαλιστών και η Αλγερία των φανατικών. Οικογένειες και χωριά ολόκληρα ξεκληρίζονταν, γυναικόπαιδα οδηγούνταν στη σφαγή, μικροαπατεώνες έβρισκαν τρόπο να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για προστασία, ένα χάος. Μέσα σε όλα αυτά ο Νουρεντίν και η οικογένειά του πρέπει να καταφέρουν να επιβιώσουν...
Η ταινία είναι δίγλωσση. Χρησιμοποιούνται τα γαλλικά, κυρίως στους διαλόγους των προοδευτικών, χαρακτηριστικό για την Αλγερία από την περίοδο ακόμη της αποικιοκρατίας, και τα αραβικά σε διαλόγους με χωρικούς και με φανατικούς.
Η ταινία προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ στην παραγωγή της ταινίας έχει συμβάλλει και ο Κώστας Γαβράς.

Maintenant ils peuvent venir (2015)
Σκηνοθεσία: Salem Brahimi
Σενάριο: Salem Brahimi, Arezki Mellal
Πρωταγωνιστούν: Amazigh Kateb, Rachida Brakni, Farida Saboundji, Thoraya, Inès Nouri, Ilyane Djebbouri, Mohamed Ali Allalou, Lounès Tazairt, Linda Chaïb
Διάρκεια: 95'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας



Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
08/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 22:30
09/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 13:30

9 Νοε 2015

Δεσμοί αίματος

Ο Γκούμι κι ο Κίντι είναι αδέρφια και ζουν σε δυο γειτονικά σπίτια σε ένα απομονωμένο λιβάδι στην Ισλανδία. Ασχολούνται με την κτηνοτροφία, με το προγονικό τους κοπάδι προβάτων. Όμως τα δύο αυτά αδέρφια εδώ και 40 χρόνια δεν έχουν ανταλλάξει κουβέντα μεταξύ τους.
Όταν σε έναν διαγωνισμό κριαριών, ο Κίντι παίρνει την πρώτη θέση για μισό πόντο διαφορά από τον Γκούμι, ο Γκούμι από τη ζήλια του θέλησε να εξετάσει το κριάρι που νίκησε. Τότε άθελά του προκάλεσε ένα μεγάλο κακό στην περιοχή. Η τοπική κτηνίατρος εξέτασε τα πρόβατα της περιοχής και αποκαλύφθηκε η ύπαρξη μιας σπάνιας ασθένειας.
Τα πρόβατα όλα έπρεπε να θανατωθούν. Άνθρωποι που ζούσαν από τα πρόβατα, έπρεπε να παραδώσουν τα κοπάδια τους. Για κάποιους αυτό σήμαινε ότι θα έφευγαν από την περιοχή, για άλλους ότι θα προσπαθούσαν να παλέψουν με τα μέσα που έχουν.
Για τον Γκούμι και τον Κίντι το ζήτημα θα πάρει πολύ προσωπικές διαστάσεις. Οι ούτως ή άλλως τεταμένες σχέσεις των δύο αδερφών θα δοκιμαστούν σκληρά, όμως η κοινή τους αγάπη για τα ζώα και η πάλη για να σώσουν τους μοναδικούς τους φίλους, θα αποδείξει ότι το αίμα νερό δεν γίνεται.

Τοποθετημένη σε ένα μαγευτικό ισλανδικό τοπίο, η ταινία έρχεται να καταδείξει το θέμα της αγάπης προς τα ζώα και την προσέγγιση των ανθρώπων, μέσα από μια μαύρη κωμωδία που δοκιμάζει αξίες και αντιλήψεις. Μια ανούσια διαμάχη έχει εδώ και τέσσερις δεκαετίες αποξενώσει δύο αδέρφια που ζουν σε διπλανές φάρμες, μια διαμάχη που δεν αφήνει τα δυο αυτά αδέλφια να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο, τον χαρακτήρα τους και ό,τι άλλο σχετίζεται με τους δύο. Έχουν όμως κάτι κοινό, κι ας μην το ξέρουν: την αγάπη τους για τα πρόβατά τους. Όταν η ζωή των προβάτων τους βρεθεί σε κίνδυνο, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας θα προσπαθήσει να τα υπερασπιστεί, ακόμη κι αν αυτό τους στοιχίσει. Δεν βλέπουν τα πρόβατα ως μέσο βιοπορισμού, όπως άλλοι κτηνοτρόφοι της περιοχής, αλλά ως τη συντροφιά τους στο απομονωμένο τοπίο. Η απειλή αυτή θα κάνει τα δύο αδέρφια να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε Κάννες, Ζυρίχη, Βαγιαδολίδ και Κλουζ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Hrútar (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Grímur Hákonarson
Πρωταγωνιστούν: Sigurður Sigurjónsson, Theodór Júlíusson, Charlotte Βøving, Jon Benonysson, Gunnar Jónsson, Þorleifur Einarsson, Sveinn Ólafur Gunnarsson
Διάρκεια: 90'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Διεθνές Διαγωνιστικό
08/11/2015 - αίθουσα Ολύμπιον 18:00
09/11/2015 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 15:45

8 Νοε 2015

Ο γερουσιαστής των σαλιγκαριών

Ο γερουσιαστής Βιρτόσου έρχεται σε ένα ορεινό χωριό για να εγκαινιάσει έναν ανεμόμυλο αιολικής ενέργειας. Έχει σκοπό να παραμείνει ολόκληρο το Σαββατοκύριακο στον ξενώνα που είχε δημιουργηθεί επί Τσαουσέσκου για τους λειτουργούς του κράτους.
Ταυτόχρονα, όμως, έχει να αντιμετωπίσει ορισμένα προβλήματα. Από τη μια υπάρχουν τα αιτήματα διάφορων χωρικών, και ιδιαίτερα της δασκάλας, της Σίκα, για τα εδάφη που έχουν κατακλυστεί από νερά. Από την άλλη μαίνονται διαμάχες μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων και μειονοτήτων που κατοικούν στην περιοχή, Ρουμάνων, Ούγγρων και Τσιγγάνων, που συχνά παίρνουν ακραίες διαστάσεις. Και μέσα σε όλα αυτά, ένα συνεργείο από Ελβετούς γαλλόφωνους ρεπόρτερ βρίσκεται ακριβώς στην περιοχή αυτή, για κάποιο ρεπορτάζ.
Ο γερουσιαστής θέλοντας να απολαύσει ένα διήμερο χωρίς ευθύνες, αλλά ταυτόχρονα να εμποδίσει τους ρεπόρτερ από το να προβάλλουν διεθνώς τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην περιοχή, τους καλεί για όλο το διήμερο στον ξενώνα για να περάσουν όμορφα μαζί του μακριά από τις σκοτούρες. Η δασκάλα, η Σίκα, αποβλέποντας η ίδια στην εκπλήρωση των αιτημάτων της, αναλαμβάνει να κάνει τη μεταφράστρια για λογαριασμό του γερουσιαστή.
Όταν ο γερουσιαστής θα παραγγείλει από τους κατοίκους του χωριού να βγουν στο δάσος και να μαζέψουν σαλιγκάρια, για τους επίτιμους ξένους καλεσμένους του, ορισμένα γεγονότα θα οδηγήσουν σε καταστάσεις ακραίες, σε καταστάσεις που δεν πρέπει να ανακαλύψει ο Τύπος.

Η ταινία γυρίστηκε λίγα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού στη Ρουμανία και οι αναφορές στο παλαιό καθεστώς είναι έκδηλες. Μέσα από το πρόσωπο του γερουσιαστή παρουσιάζεται το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, είτε όπως ήταν στα τελευταία χρόνια του παλιού καθεστώτος είτε όπως στα πρώτα χρόνια του τότε νέου καθεστώτος, ένα σύστημα που δε νοιάζεται για τον απλό πολίτη. Ταυτόχρονα οι διεθνοτικές διαφορές και οι καταστάσεις στις οποίες ωθούνται τα πράγματα, δεν ευνοούν τον εκδημοκρατισμό και τη δυτικοποίηση της Ρουμανίας, έτσι όπως θα ήθελαν οι αρχές και για το λόγο αυτό δεν έπρεπε ποτέ να βγουν προς τα έξω.
Η ταινία αυτή, όπως και πολλές άλλες ρουμανικές, αποδεικνύει την ικανότητα των Ρουμάνων σκηνοθετών να γυρίζουν ιδιαίτερα επιτυχημένες κοινωνικοπολιτικές σάτιρες. Ακόμη και μετά από 20 χρόνια που γυρίστηκε η ταινία, δείχνει ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου.
Η ταινία ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα το 1995.

Senatorul melcilor (1995)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Mircea Daneliuc
Πρωταγωνιστούν: Dorel Vișan, Cecilia Bârbora, Clara Vodă, Dan Chișu, Haralampie Boros, Florin Zamfirescu, Constanța Comănoiu, Nicolae Albani, Dinu Apetrei
Διάρκεια: 108'

Δείτε την ταινία


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Αφιέρωμα στον Μιρτσέα Ντανέλιουκ
07/11/2015 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 15:30
14/11/2015 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 13:00

Η δεύτερη μάνα

Η Βαλ εργάζεται εδώ και 10 χρόνια ως υπηρέτρια σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας στο Σάο Πάουλο, πολλά χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ζει η κόρη της, Τζέσικα, την οποία συντηρεί, αλλά έχει να την δει όλα αυτά τα χρόνια. Η Βαλ είναι τόσο αγαπητή στην οικογένεια, που είναι σαν αναπόσπαστο κομμάτι της, ενώ τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στο Φαμπίνιο, το γιο της οικογένειας, τον οποίο και ουσιαστικά έχει μεγαλώσει.
Όταν ξαφνικά η κόρη της Βαλ έρχεται να μείνει μαζί της στο Σάο Πάουλο, προκειμένου να σπουδάσει, αρχίζουν σταδιακά να εμφανίζονται οι υφέρπουσες κοινωνικές διακρίσεις που υπάρχουν μέσα στην ίδια την οικία. Η Τζέσικα δεν μπορεί να δεχτεί την ύπαρξη τέτοιων διακρίσεων, που στον κοινό παρατηρητή φαίνονται εξωφρενικές, όμως μέσα στη συνείδηση και της Βαλ, αλλά και της ίδιας της οικογένειας είναι παγιωμένες και αδιαμφισβήτητες.
Όταν η Τζέσικα με το παρουσιαστικό της, αλλά και τις φιλοδοξίες της, κερδίζει την εύνοια του καλοκάγαθου πατέρα της οικογένειας Ζοζέ Κάρλος και του Φαμπίνιο, η στάση της υπερόπτριας μητέρας, Μπάρμπαρα, αλλά και της Βαλ αλλάζει, με διαφορετικά κίνητρα της καθεμίας, μια στάση η οποία γίνεται πλέον έκδηλη και οδηγεί στην ανάληψη σημαντικών αποφάσεων.

Μέσα από τις διακρίσεις που υπάρχουν στους κόλπους μιας μεγαλοαστικής οικογένειας στη σύγχρονη Βραζιλία, η ταινία έρχεται να καταδείξει πολυποίκιλα θέματα κοινωνικής και οικογενειακής φύσης. Έχουμε μια μητέρα, η οποία για να βγάλει τα προς το ζην λόγω συγκυριών έχει φύγει από το σπίτι της και δουλεύει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, με αποτέλεσμα να έχει αποξενωθεί από την κόρη της και να μην έχει τη χαρά να την μεγαλώσει. Ταυτόχρονα η ίδια έχει μεγαλώσει το παιδί της μεγαλοαστικής οικογένειας, το οποίο νιώθει σαν πραγματικά δικό της παιδί (περισσότερο κι από την ίδια του τη μητέρα) σε μια σχέση αμφίδρομη.
Έχουμε μια κόρη που δεν μεγάλωσε με τη μητέρα της, που την μεγάλωσε άλλη γυναίκα, μια κόρη μεγαλωμένη φτωχικά, που δεν δέχεται, δεν γνωρίζει και δεν συνειδητοποιεί τις διακρίσεις που υπόκειται η δική της τάξη στους κόλπους της σύγχρονης κοινωνίας και αρνείται να συμβιβαστεί, όπως είχε κάνει η μητέρα της.
Η ταινία έχει αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη θέρμη από τους κριτικούς και το κοινό. Έχει ήδη αποσπάσει βραβεία σε Βερολίνο και Άμστερνταμ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στα πλαίσια του 56ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Que horas ela volta? (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Anna Mulyaert
Πρωταγωνιστούν: Regina Casé, Camila Márdila, Karine Teles, Michel Joelsas, Lourenço Mutarelli, Helena Albergaria
Διάρκεια: 110'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας



Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
07/11/2015 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 19:30
15/11/2015 - αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη 22:00

13 Σεπ 2015

Η Μαφία σκοτώνει μόνο το καλοκαίρι

Βρισκόμαστε στο Παλέρμο της δεκαετίας του '70. Τα πάντα στην πόλη ελέγχονται από τη μαφία. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα, ακόμη και τα πιο ασήμαντα πράγματα. Όπως η ζωή του μικρού Αρτούρο, μια ζωή που σε κάθε της έκβαση και κατά εντελώς τυχαίο τρόπο ελεγχόταν από τη μαφία, ακόμη κι ας μην την ενδιέφερε ένα μικρό παιδάκι.
Ζώντας στο Παλέρμο σε μια οικογένεια φιλήσυχη, ο Αρτούρο σε κάθε φάση της ζωής του συνδεόταν με τη μαφία. Πώς; Μα όλος ο κόσμος συνδεόταν με τη μαφία. Από μικρός γνώριζε ανθρώπους οι οποίοι μετά από λίγο καιρό εκτελούνταν από τη μαφία. Κι αυτό δεν άλλαξε ούτε στη μετέπειτα πορεία της ζωής του.
Παιδί ήταν ακόμη ο Αρτούρο όταν γνώρισε τη Φλόρα, την όμορφη συμμαθήτριά του, με την οποία ήταν ερωτευμένος, όμως δεν μπορούσε να της το ομολογήσει. Γιατί; Γιατί πάντα στα πόδια του έμπλεκε η μαφία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ακόμη και το πρότυπο που είχε επιλέξει ο ίδιος για τον εαυτό του ήταν ο Ιταλός πρωθυπουργός που αργότερα αποδείχτηκε η σύνδεσή του με τη μαφία.
Ακόμη κι όταν μεγάλωσε πλέον, η μαφία πάλι έμπλεκε μέσα στα πόδια του. Ακόμη κι όταν ξανασυνάντησε τη Φλόρα και προσπάθησε να της εξομολογηθεί τον ανομολόγητο έρωτά του για εκείνη, πάλι η μαφία θα τον εμποδίσει.

Ο γνωστός Ιταλός παρουσιαστής Πιφ στην πρώτη του σκηνοθετική και πρωταγωνιστική απόπειρα, καταφέρνει να δημιουργήσει μια ψευδοαυτοβιογραφική κοινωνικοπολιτική σάτιρα της περιόδου 1970-1992 στο καταδυναστευόμενο από το οργανωμένο έγκλημα, Παλέρμο, στην πόλη στην οποία ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε την ίδια ακριβώς περίοδο. Χωρίς να θέλει να δημιουργήσει μια ιστορική ταινία για τη μαφία, καταφέρνει μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και ενήλικα αργότερα να παρουσιάσει τις σημαντικότερες εκτελέσεις υψηλά ιστάμενων προσώπων, πολέμιων του οργανωμένου εγκλήματος, δικαστών, στρατηγών, πολιτικών κλπ. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος, ο οποίος ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ως παιδί και ενήλικας, μπλέκει σε όλες αυτές τις εκτελέσεις. Σατιρίζει την παθογένεια της κοινωνίας του Παλέρμο, καθώς και την ίδια του την πόλη, της οποίας τα πιο ιστορικά της σημεία κατάντησαν να είναι τα σημεία όπου η μαφία δολοφόνησε τους εχθρούς της. Κι αυτά είναι πολλά.
Ένα παιδί βρίσκεται άθελά του μπροστά σε κάποια πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα του Παλέρμο. Θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε παιδί, ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, μια κοινωνία ολόκληρη που μαστιζόταν από το έγκλημα. Το παιδί με την αφέλειά του, γίνεται ο μοχλός στα χέρια του σκηνοθέτη, ώστε να μοιράσει στην κοινωνία (και στον εαυτό του τον ίδιο ως πολίτης του Παλέρμο) την ευθύνη που της αναλογεί για τη γιγάντωση της μαφίας στην πόλη.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε πολλά φεστιβάλ στην Ιταλία. Στη χώρα μας πήρε διανομή δυο χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία της, στις 30 Ιουλίου 2015.

La Mafia uccide solo d'estate (2013)
Σκηνοθεσία: Pierfrancesco Diliberto (Pif)
Σενάριο: Pierfrancesco Diliberto (Pif), Michele Astori, Marco Martani
Πρωταγωνιστούν: Pierfrancesco Diliberto (Pif), Cristiana Capotondi, Alex Bisconti, Ginevra Antona, Claudio Gioè, Barbara Tabita, Rosario Lisma, Enzo Salomone, Maurizio Marchetti, Antonio Alveario, Antonino Bruschetta
Διάρκεια: 90'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο Απόλλων στη Θεσσαλονίκη στις 12 Σεπτεμβρίου 2015

17 Αυγ 2015

Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι

Βρισκόμαστε στην ιρλανδική επαρχία των αρχών της δεκαετίας του 1920, όταν ο Ιρλανδικός Επαναστατικός Στρατός έδινε τον αγώνα της ανεξαρτησίας του νησιού από τη Βρετανία. Ο νεαρός γιατρός Ντάμιεν Ο'Ντόνοβαν ετοιμάζεται να φύγει για το Λονδίνο, για να δουλέψει στο νοσοκομείο, όταν Βρετανοί στρατιώτες εκτελούν με το έτσι θέλω έναν νεαρό φίλο του. Αισθανόμενος την κατάφορη αδικία που βιώνει ο ιρλανδικός λαός από τις βρετανικές δυνάμεις κατοχής, αποφασίζει να αφήσει την καριέρα του και να ενταχθεί στις επαναστατικές δυνάμεις, τοπικός αρχηγός των οποίων είναι ο μεγαλύτερός του αδερφός, Τέντι.
Μετά από μια προδοσία που συνετέλεσε στην σύλληψη των επαναστατών από τους Βρετανούς και την απρόσμενη απελευθέρωση μερικών από αυτούς από έναν νεαρό Βρετανό ιρλανδικής καταγωγής δεσμοφύλακα, ο Ντάμιεν με τη βοήθεια της φίλης του, Σινίντ, θα ανακαλύψει τους προδότες. Θα αναγκαστεί να εκτελέσει τον νεαρό φίλο του, Κρις.
Κι ενώ οι μάχες μαίνονται, η είδηση για κατάπαυση του πυρός και παραχώρηση δικαιωμάτων στην Ιρλανδία, αντί να ενώσει τους Ιρλανδούς, θα καταφέρει το αντίθετο, να τους χωρίσει δηλαδή σε δυο αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα που θα οδηγηθούν σε αιματηρό εμφύλιο. Από τη μια ο Τέντι και οι ενωτικοί που αποδέχονται τις παραχωρήσεις των Βρετανών, κι απ'την άλλη ο Ντάμιεν και οι σύντροφοί του, που δεν πείθονται από τις παραχωρήσεις αυτές, επιθυμούν πλήρη απελευθέρωση και κολλεκτιβοποίηση της οικονομίας, καθώς μια τέτοια αυτονομία ή ανεξαρτησία δεν θα σημάνει απολύτως τίποτα, παρά μόνο αλλαγή του αφεντικού και της σημαίας.
Τα δυο αδέρφια βρίσκονται πλέον αντιμέτωπα, ως μια σύγκρουση της νέας άρχουσας τάξης ενάντια στην πιο ακραίας μορφης ιδεολογία της επανάστασης. Η σύγκρουση αυτή θα χωρίσει στα δυο το λαό με θλιβερές συνέπειες.

Παρατηρώντας από απόσταση και χρονική και χωρική τα γεγονότα που περιγράφει η ταινία, είναι αδύνατον να μη νιώσει κανείς κάτι οικείο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου του. Απελευθερωτικές επαναστάσεις που καταλήγουν σε εμφυλίους έχει πολλές να επιδείξει η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, με τρανταχτό παράδειγμα τη δική μας χώρα, που μετά από επιτυχείς εκβάσεις πολέμων βγήκε η κοινωνία της βαθιά πληγωμένη. Το ποια πλευρά έχει δίκιο και ποια άδικο δεν είναι επί της ώρας για να σχολιαστεί. Εξάλλου αυτά τα έχει αναλάβει η ίδια η ιστορία, η οποία πάντα γράφεται από την πέννα του νικητή.
Ο Κεν Λόουτς σε αυτήν την κλασική του πλέον ταινία έρχεται να καταδείξει τη διαφορετικότητα ως προς την ερμηνεία της επανάστασης και των στόχων της. Από τη μία πλευρά μας δείχνει την απλή ανάγκη απελευθέρωσης από την ξένη κυριαρχία και την προοπτική μιας ειρηνικής διαβίωσης, με αρκετές όμως παραχωρήσεις. Από την άλλη μας εισάγει στην ριζοσπαστική επαναστατική ιδεολογία που, εκτός από την απελευθέρωση, απαιτεί δραστικές αλλαγές στη δομή της κοινωνίας χωρίς να κάνει βήμα πίσω, μια ιδεολογία αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα. Υποταγμένοι οι μεν, ελεύθεροι οι δε, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Η επανάσταση επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Πολλές φορές για να πετύχεις κάτι, πρέπει να κάνεις αργά βήματα, άλλες φορές τα αργά βήματα δεν αρκούν. Το ποια ερμηνεία είναι η σωστή μόνο η ιστορία έρχεται να καταδείξει. Και οι δυο πλευρές αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό, τα κίνητρα όμως διαφέρουν.
Πέρα όμως από όλο αυτό το ιδεολογικό υπόβαθρο, μιλάμε πρωτίστως για μια ταινία μυθοπλασίας. Ο Λόουτς επιλέγει να τοποθετήσει στο κέντρο της ιστορίας δύο αδέρφια, για να καταδείξει ότι κάθε εμφύλιος πόλεμος είναι μεταξύ αδερφών. Λίγα χρόνια αργότερα ο δικός μας Παντελής Βούλγαρης θα τοποθετήσει κι αυτός δυο αδέρφια, έστω και χωρίς ηγετική φυσιογνωμία, στις τάξεις των δυο αντιμαχόμενων στρατών του Ελληνικού Εμφυλίου, ενός εμφυλίου με παρόμοια χαρακτηριστικά με τον προηγηθέντα ιρλανδικό.
Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 2006. Στη χώρα μας πρωτοπροβλήθηκε το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.

The wind that shakes the barley (2006)
Σκηνοθεσία: Ken Loach
Σενάριο: Paul Laverty
Πρωταγωνιστούν: Cillian Murphy, Pádraic Delaney, Liam Cunningham, Orla Fitzgerald, Roger Allam, Damien Kearney
Διάρκεια: 126'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

16 Αυγ 2015

Ψεύτης ήλιος

Βρισκόμαστε στο 1936 σε ένα αγρόκτημα κάπου στη Ρωσία. Ο ήρωας στου Ρωσικού Εμφυλίου συνταγματάρχης Κότοφ ζει μια ειδυλλιακή ζωή μαζί με τη σύζυγό του, Μαρούσια, και την 6χρονη κόρη τους, Νάντια. Ξέγνοιαστος πλέον από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, αφιερώνει χρόνο στην οικογένειά του, κάνουν μαζί μπάνιο, βαρκάδα στο ποτάμι κλπ. Μαζί τους ζει και η ευρύτερη οικογένεια της Μαρούσια, μια ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια, σαν κι αυτές που περιγράφονται στα έργα του Τσέχοφ.
Με το κύρος που έχει ο Κότοφ στην περιοχή, καταφέρνει να αποτρέψει μια στρατιωτική άσκηση που επρόκειτο να γίνει μέσα στα χωράφια που καλλιεργούσαν οι ντόπιοι. Όμως αυτό δεν αρέσει στο καθεστώς του Στάλιν.
Μέσα στη μέρα στο αγρόκτημα καταφτάνουν επισκέψεις. Ο Ντμίτρι (ή Μίτια), παλιός φίλος της οικογένειας και πρώην αρραβωνιαστικός της Μαρούσια, έρχεται μετά από 13 χρόνια και επιχειρεί να γοητεύσει και πάλι την οικογένεια. Και τα καταφέρνει. Όμως, ο Κότοφ είναι καχύποπτος για την επίσκεψη αυτή. Γνωρίζοντας το παρελθόν του Μίτια, που αρχικά ήταν μέλος του αντικομμουνιστικού Λευκού Στρατού, κι έπειτα, όταν με προτροπή του ιδίου είχε καταταγεί στη Σοβιετική Πολιτική Αστυνομία, είχε προδώσει 8 συντρόφους του του Λευκού Στρατού, ο Κότοφ είναι πεπεισμένος ότι η επίσκεψη αυτή δεν είναι τυχαία.
Σύντομα οι μάσκες θα πέσουν. Η απέχθεια που δείχνουν οι δυο άντρες ο ένας για τον άλλον θα κλιμακωθεί με το πέρασμα της ώρας. Ο Κότοφ διαισθάνεται τον κίνδυνο και προσπαθεί να μην τον κάνει φανερό στη μικρή Νάντια. Σύντομα θα καταρρεύσει στα μάτια του ο κόσμος, τον οποίο ο ίδιος δημιούργησε και είχε αλλιώς φανταστεί.

Γυρισμένη μόλις λίγα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, η ταινία του Μιχαλκόφ μπορεί πλέον να μιλήσει ελεύθερα για μια σκοτεινή περίοδο αυτού του καθεστώτος, για την περίοδο της σχεδόν απόλυτης εξουσίας του Στάλιν. Η ευκολία με την οποία κάποιος από ήρωας γινόταν προδότης και το αντίστροφο, οι ανυπόστατες συκοφαντίες κατά προσώπων, η αλήθεια των οποίων απλά δεν διερευνάτο, ήταν συνήθεις πρακτικές στις ημέρες ενός σκληρού καθεστώτος, και ιδιαίτερα στις ημέρες του "Μεγάλου Τρόμου" μεταξύ 1936 και 1938.
Μεταξύ των δύο ανδρών τα όρια θύτη και θύματος είναι δυσδιάκριτα, πίσω από το μανδύα των ψευδών προσδοκιών που είχε φέρει το νέο καθεστώς. Από τη μία πλευρά έχουμε έναν ήρωα πολέμου, ο οποίος εντελώς ξαφνικά βρίσκεται κατηγορούμενος για κάτι το οποίο δεν έκανε κι ούτε σκόπευε να κάνει, χωρίς καμία απόδειξη. Από την άλλη έχουμε έναν άνθρωπο, που αναγκάζεται να προσαγάγει έναν άνθρωπο που μισούσε, αλλά ταυτόχρονα να πληγώσει μια οικογένεια και μια γυναίκα που αγαπούσε πολύ στο παρελθόν. Και πίσω από τους δυο άνδρες στέκεται ένα καθεστώς ολόκληρο, που χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, έρχεται να καταστρέψει τις ζωές τόσων και τόσων ανθρώπων και να σπείρει εκ νέου τη διχόνοια στο λαό. Άραγε γιατί αγωνίστηκαν και σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι; σίγουρα όχι για να φύγουν από μια απόλυτη εξουσία και να περάσουν σε μια άλλη επίσης απόλυτη εξουσία.
Μια ταινία με ένα τέτοιο θέμα γυρισμένη μόλις τρία χρόνια μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ, δεν δυσκολεύτηκε να βραβευτεί με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το 1995, καθώς και με το ειδικό βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες μία χρονιά νωρίτερα.

Утомлённые солнцем (1994)
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Rustam Ibragimbekov
Πρωταγωνιστούν: Nikita Mikhalkov, Oleg Menshikov, Ingeborga Dapkūnaitė, Nadezhda Mikhalkova, André Oumansky, Vyacheslav Tikhonov, Svetlana Kryuchkova, Vladimir Ilyin, Alla Kazanskaya
Διάρκεια: 135'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10