Ψεύτης ήλιος

Βρισκόμαστε στο 1936 σε ένα αγρόκτημα κάπου στη Ρωσία. Ο ήρωας στου Ρωσικού Εμφυλίου συνταγματάρχης Κότοφ ζει μια ειδυλλιακή ζωή μαζί με τη σύζυγό του, Μαρούσια, και την 6χρονη κόρη τους, Νάντια. Ξέγνοιαστος πλέον από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, αφιερώνει χρόνο στην οικογένειά του, κάνουν μαζί μπάνιο, βαρκάδα στο ποτάμι κλπ. Μαζί τους ζει και η ευρύτερη οικογένεια της Μαρούσια, μια ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια, σαν κι αυτές που περιγράφονται στα έργα του Τσέχοφ.
Με το κύρος που έχει ο Κότοφ στην περιοχή, καταφέρνει να αποτρέψει μια στρατιωτική άσκηση που επρόκειτο να γίνει μέσα στα χωράφια που καλλιεργούσαν οι ντόπιοι. Όμως αυτό δεν αρέσει στο καθεστώς του Στάλιν.
Μέσα στη μέρα στο αγρόκτημα καταφτάνουν επισκέψεις. Ο Ντμίτρι (ή Μίτια), παλιός φίλος της οικογένειας και πρώην αρραβωνιαστικός της Μαρούσια, έρχεται μετά από 13 χρόνια και επιχειρεί να γοητεύσει και πάλι την οικογένεια. Και τα καταφέρνει. Όμως, ο Κότοφ είναι καχύποπτος για την επίσκεψη αυτή. Γνωρίζοντας το παρελθόν του Μίτια, που αρχικά ήταν μέλος του αντικομμουνιστικού Λευκού Στρατού, κι έπειτα, όταν με προτροπή του ιδίου είχε καταταγεί στη Σοβιετική Πολιτική Αστυνομία, είχε προδώσει 8 συντρόφους του του Λευκού Στρατού, ο Κότοφ είναι πεπεισμένος ότι η επίσκεψη αυτή δεν είναι τυχαία.
Σύντομα οι μάσκες θα πέσουν. Η απέχθεια που δείχνουν οι δυο άντρες ο ένας για τον άλλον θα κλιμακωθεί με το πέρασμα της ώρας. Ο Κότοφ διαισθάνεται τον κίνδυνο και προσπαθεί να μην τον κάνει φανερό στη μικρή Νάντια. Σύντομα θα καταρρεύσει στα μάτια του ο κόσμος, τον οποίο ο ίδιος δημιούργησε και είχε αλλιώς φανταστεί.

Γυρισμένη μόλις λίγα χρόνια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, η ταινία του Μιχαλκόφ μπορεί πλέον να μιλήσει ελεύθερα για μια σκοτεινή περίοδο αυτού του καθεστώτος, για την περίοδο της σχεδόν απόλυτης εξουσίας του Στάλιν. Η ευκολία με την οποία κάποιος από ήρωας γινόταν προδότης και το αντίστροφο, οι ανυπόστατες συκοφαντίες κατά προσώπων, η αλήθεια των οποίων απλά δεν διερευνάτο, ήταν συνήθεις πρακτικές στις ημέρες ενός σκληρού καθεστώτος, και ιδιαίτερα στις ημέρες του "Μεγάλου Τρόμου" μεταξύ 1936 και 1938.
Μεταξύ των δύο ανδρών τα όρια θύτη και θύματος είναι δυσδιάκριτα, πίσω από το μανδύα των ψευδών προσδοκιών που είχε φέρει το νέο καθεστώς. Από τη μία πλευρά έχουμε έναν ήρωα πολέμου, ο οποίος εντελώς ξαφνικά βρίσκεται κατηγορούμενος για κάτι το οποίο δεν έκανε κι ούτε σκόπευε να κάνει, χωρίς καμία απόδειξη. Από την άλλη έχουμε έναν άνθρωπο, που αναγκάζεται να προσαγάγει έναν άνθρωπο που μισούσε, αλλά ταυτόχρονα να πληγώσει μια οικογένεια και μια γυναίκα που αγαπούσε πολύ στο παρελθόν. Και πίσω από τους δυο άνδρες στέκεται ένα καθεστώς ολόκληρο, που χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, έρχεται να καταστρέψει τις ζωές τόσων και τόσων ανθρώπων και να σπείρει εκ νέου τη διχόνοια στο λαό. Άραγε γιατί αγωνίστηκαν και σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι; σίγουρα όχι για να φύγουν από μια απόλυτη εξουσία και να περάσουν σε μια άλλη επίσης απόλυτη εξουσία.
Μια ταινία με ένα τέτοιο θέμα γυρισμένη μόλις τρία χρόνια μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ, δεν δυσκολεύτηκε να βραβευτεί με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το 1995, καθώς και με το ειδικό βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες μία χρονιά νωρίτερα.

Утомлённые солнцем (1994)
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Rustam Ibragimbekov
Πρωταγωνιστούν: Nikita Mikhalkov, Oleg Menshikov, Ingeborga Dapkūnaitė, Nadezhda Mikhalkova, André Oumansky, Vyacheslav Tikhonov, Svetlana Kryuchkova, Vladimir Ilyin, Alla Kazanskaya
Διάρκεια: 135'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10