11 Νοε 2019

Επιστροφή στο Μπελ Επόκ

Ο Βίκτορ είναι ένας 60χρονος γελοιογράφος που νιώθει ότι ο γάμος του παραπαίει. Έχοντας παραδεχτεί ότι τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν, μοιάζει να έχει συμβιβαστεί με την πορεία των πραγμάτων, ενώ η γυναίκα του που έχει εραστή τον καλύτερό του φίλο, τον διώχνει από το σπίτι.
Τότε απευθύνεται σε μία κινηματογραφική παραγωγή για κάτι που θα τον κάνει να ξανανιώσει όπως πρώτα. Αυτή η παραγωγή αναπαράγει με πειστικότητα σκηνικά και στιγμές όπως αυτά είχαν συμβεί στο παρελθόν. Ο Βίκτορ ζητάει από την παραγωγή να τον μεταφέρει 40 χρόνια πίσω, για να ξαναζήσει την πιο σημαντική ημέρα της ζωής του, την ημέρα που γνώρισε τη γυναίκα του. Με εφόδιο τα σκίτσα του Βίκτορ, η παραγωγή θα καταφέρει στα στούντιό της να στήσει ολόκληρο το σκηνικό εκείνης της ημέρας στο καφέ Belle Époque της Λυών.

Η ταινία αποτελεί μια ταινία μέσα σε ταινία, είναι φόρος τιμής στον ίδιο τον κινηματογράφο και στον τρόπο που αυτός αναπαριστά το κλίμα και τα γεγονότα παλαιότερων εποχών, τις ανησυχίες των δημιουργών για την τελειότητα και κατ' επέκταση την αλήθεια που ο κινηματογράφος κρύβει μέσα του. Μέσα από την αναπαράσταση εκείνης της ημέρας, που το κάθε της καρέ θα αφυπνίσει την ανάμνηση του πρωταγωνιστή, ο θεατής θα μεταφερθεί από το παρόν στο παρελθόν και πάλι ξανά πίσω μέσα από έναν καταιγισμό εικόνων και λέξεων και μέσα από μια έκρηξη συναισθημάτων. Είναι τόσο αμφίδρομη αυτή η σχέση παρόντος και παρελθόντος που και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές δεν ξέρουν σε ποια ακριβώς χρονική στιγμή βρίσκονται. 'Ετσι ακριβώς είναι και ο κινηματογράφος κι αυτή η ταινία είναι μια ευφάνταστη απεικόνισή του. Τους ρόλους των πρωταγωνιστών υποστηρίζουν ορισμένοι από τους σημαντικότερους Γάλλους ηθοποιούς τόσο της νέας όσο και της προηγούμενης γενιάς.
Η ταινία προβλήθηκε στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

La Belle Époque (2019)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Nicolas Bedos
Πρωταγωνιστούν: Daniel Auteuil, Guillaume Canet, Fanny Ardant, Doria Tillier, Pierre Arditi, Denis Podalydès, Michaël Cohen
Διάρκεια: 115'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ειδικές Προβολές
09/11/2019 - αίθουσα Ολύμπιον 20:30

Η γυναίκα των δακρύων

Βρισκόμαστε στη Γουατεμάλα μετά την πτώση της δικτατορίας. Ο στρατηγός Μοντεβέρδε κρίνεται ένοχος από το δικαστήριο για τη γενοκτονία που διέπραξε εναντίον των αυτόχθονων πληθυσμών και τα λοιπά εγκλήματα κατά τη δεκαετία του '80, όμως η απόφαση ακυρώνεται για δικονομικούς λόγους.
Περιορισμένος στην πολυτελή βίλα του βιώνει την κατακραυγή του λαού που καθημερινά και νυχθημερόν διαδηλώνει εναντίον του και εναντίον της άδικης απόφασης του δικαστηρίου. Ταυτόχρονα, το υπηρετικό προσωπικό, που ανήκει σε μία από τις φυλές που ο ίδιος κατακρεούργησε, παραιτείται και φεύγει από το σπίτι, εκτός από την κύρια υπηρέτρια. Έτσι στο σπίτι θα μείνει μόνος του με τη σύζυγο, την κόρη και την εγγονή του, καθώς και τον πιστό του σωματοφύλακα.
Μέσα στο σπίτι η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Η εγγονή προσπαθεί να καταλάβει γιατί γίνεται όλο αυτό που γίνεται, η κόρη δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και να πει την αλήθεια, ενώ και η ίδια δεν ξέρει τι έχει απογίνει ο πατέρας της κόρης της, και η σύζυγος ξέρει, αλλά δε μιλάει.
Τις νύχτες ο στρατηγός ακούει έντρομος μία γυναίκα να κλαίει μέσα στο σπίτι, όμως δεν μπορεί να την βρει πουθενά. Πλήρως αμετανόητος για τις πράξεις του, είναι ο μόνος εκεί μέσα που ακούει αυτό το κλάμα, ένα κλάμα που έρχεται να τον στοιχειώσει. Κι όταν αυτό δεν τα καταφέρνει, μία μυστηριώδης γυναίκα θα εμφανιστεί μέσα από το πλήθος των διαδηλωτών, θα περάσει απαρατήρητη, θα γίνει η νέα υπηρέτρια και θα ζητήσει εκδίκηση...

Η ταινία αναμειγνύει ορισμένα ιστορικά γεγονότα με μυθοπλασία και έχει αρκετά στοιχεία τρόμου. Η εθνοκάθαρση των περασμένων δεκαετιών έχει αφήσει το στίγμα της στην κοινωνία της Γουατεμάλας, όμως πλέον είναι η ώρα για τη μεγάλη αλλαγή. Ο κόσμος έχει αφυπνιστεί και πλέον μπορεί ελεύθερα να εκφραστεί. Όμως, ο φόβος για το απολίθωμα της δικτατορίας παραμένει. Ο τρόμος που προκαλεί ακόμη κι ένας γερασμένος στρατηγός στην ίδια του την οικογένεια δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται. Κι όσο κι αν η οικογένεια, τουλάχιστον τα νεότερα μέλη, θέλει να αποτινάξει από πάνω της τη ρετσινιά, μόνο η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μπορεί να βοηθήσει σε κάτι τέτοιο. Κι εδώ είναι που έρχεται η μυστηριώδης γυναίκα, που αναφέρθηκε παραπάνω. Ο λατινοαμερικανικός μύθος της γυναίκας που κλαίει παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο μιας γυναίκας μιας κατακρεουργημένης φυλής, μιας νεαρής κοπέλας που θα ζητήσει η ίδια την απονομή της δικαιοσύνης μέσω της συνειδητοποίησης.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία σε Βενετία και Σαν Σεμπαστιάν, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

La Llorona (2019)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Jayro Bustamante
Πρωταγωνιστούν: María Mercedes Coroy, Sabrina De La Hoz, Margarita Kenéfic, Julio Diaz, María Telón, Juan Pablo Olyslager, Ayla-Elea Hurtado
Διάρκεια: 96'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες (Κυρίως Πρόγραμμα)
07/11/2019 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:45
09/11/2019 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 15:30 

4 Νοε 2019

Κι εγένετο φως

Ο Μίλαν δουλεύει ως οικοδόμος στη Γερμανία και επιστρέφει για τα Χριστούγεννα στο χωριό του στη Σλοβακία και στην οικογένειά του, τη γυναίκα και τα τρία του παιδιά. Η χαρά, όμως, για την επιστροφή του μετριάζεται από ένα τραγικό συμβάν, που έχει συγκλονίσει το χωρίο. Ένας έφηβος μαθητής έχει αυτοκτονήσει στις γραμμές του τρένου.
Στην κηδεία του μαθητή, ο Μίλαν θα αρχίσει να διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσον αφορά το συμβάν κι ότι ο μεγάλος του γιος ενδεχομένως να εμπλέκεται στην εξώθηση του νεαρού στην αυτοκτονία.
Το ίδιο το χωριό φαίνεται να γνωρίζει, αλλά να προτιμά τη σιωπή. Ο Μίλαν προσπαθεί να εκμαιεύσει την αλήθεια και σύντομα θα καταλάβει την ύπαρξη μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης που προσηλυτίζει μαθητές με σκοπό να "ξεβρωμίσει η χώρα", ενώ η στάση του τοπικού ιερέα και των τοπικών αρχών είναι μάλλον ύποπτη.
Ο Μίλαν, μέσα από όλες αυτές τις αντιξοότητες, καλείται να προστατεύσει την οικογένειά του. Είναι άγνωστο, όμως, αν μέσα σε μια τέτοια κοινωνία είναι κανείς ελεύθερος να εκφραστεί κατά συνείδηση...

Η Σλοβακία είναι μία χώρα με σκοτεινό παρελθόν, καθώς το στίγμα της συνεργασίας με τους Ναζί στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι κάτι που δεν μπορεί να σβήσει από την ψυχοσύνθεση του λαού, υφέρπει μέσα του και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκδηλωθεί. Η μικρή κοινωνία του χωριού στην ταινία φαίνεται να έχει εμποτιστεί από το συγκεκαλυμμένο κήρυγμα φόβου και μίσους του ιερέα προς κάθε απόβλητο στοιχείο κι ενώ γνωρίζει, προτιμά τη σιωπή και την ασφάλεια. Ο Μίλαν, όμως, δε θέλει να συμβιβαστεί, ντρέπεται για ό,τι έχει συμβεί και θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην απόδοση δικαιοσύνης ή στην ασφάλεια της οικογένειάς του. Ο δρόμος του θα είναι δύσκολος και επικίνδυνος. Βαθιά θρησκευόμενος ο ίδιος, θα βρεθεί μπροστά στην άβολη στιγμή που θα καταλάβει πως οι άνθρωποι, τους οποίους θα έπρεπε να εμπιστεύεται, δεν είναι αυτοί που θα έπρεπε να είναι. Και το συμπέρασμα είναι ότι η αδιαφορία της κοινωνίας θρέφει το φασισμό κι ότι μια πολύ μικρή μερίδα, που δεν αδιαφορεί, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Αρκεί, όμως, να αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Nech je svetlo (2019)
Σκηνοθεσία: Marko Škop
Σενάριο: František Krähenbiel, Marko Škop, Zuzana Liová
Πρωταγωνιστούν: Milan Ondrík, Daniel Fischer, Csongor Kassai, Zuzana Konečná, František Beleš, Anikó Vargová, Ľubomír Paulovič, Katarína Kormaňáková
Διάρκεια: 93'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες (Κυρίως Πρόγραμμα)
03/11/2019 - αίθουσα Μακεδονικόν 18:00
10/11/2019 - αίθουσα Παύλος Ζάννας 19:30

3 Νοε 2019

Η αόρατη ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο

Ρίο ντε Τζανέιρο, δεκαετία του 50. Η Γκίντα και η Εουρίντισε είναι δύο αχώριστες αδελφές που έχουν μόλις περάσει τη φάση της ενηλικίωσης. Ζουν όμως σε μια κοινωνία που έχει μια πολύ στενή άποψη για το μέλλον των γυναικών και τις ίδιες απόψεις έχει και ο συντηρητικός πατέρας τους.
Η Γκίντα θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της και θα φύγει μαζί του για την Ελλάδα, όμως θα γυρίσει απογοητευμένη και έγκυος, ενώ στο μεταξύ η Εουρίντιτσε θα έχει έναν μάλλον μη ηθελημένο γάμο. Η τελευταία φορά που οι δύο αδελφές θα δουν η μία την άλλη θα είναι το βράδυ που η Γκίντα θα φύγει για την Ελλάδα.
Όταν η Γκίντα θα επιστρέψει, η Εουρίντιτσε θα είναι ήδη στο δικό της σπίτι, ενώ ο πατέρας της μόλις την δει έγκυο, θα την διώξει από το σπίτι οριστικά. Τότε η Γκίντα θα καταφύγει σε μια φτωχογειτονιά για να γεννήσει και να μεγαλώσει το παιδί της.
Η Εουρίντιτσε δε θα μάθει ποτέ για την επιστροφή της αδερφής της, ενώ και η ίδια μέσα από το γάμο της θα αρχίσει σταδιακά να χάνει τη δίψα της για τις σπουδές πάνω στο πιάνο.
Οι δύο αδελφές ποτέ δε θα μάθουν την αλήθεια η μία για την άλλη και τα γράμματά τους δε θα έχουν βρει ποτέ παραλήπτη, χωρίς οι ίδιες να το γνωρίζουν.

Σε μια παραδοσιακή συντηρητική κοινωνία των περασμένων δεκαετιών η χειραφέτηση των γυναικών ήταν μια έννοια ουτοπική. Οι γυναίκες προορίζονταν να γίνουν νοικοκυρές, να παντρευτούν αυτόν που θα διάλεγε ο πατέρας τους και γενικά να μην κάνουν όνειρα για τη ζωή, ούτε καν μέσα στο γάμο.  Κάθε απόκλιση από τη γενική νόρμα αποτελούσε σοβαρό αμάρτημα και η οποιαδήποτε επαφή με ένα τέτοιο άτομο θεωρούταν κίνδυνος για τον κόσμο με τον οποίο θα συναναστρεφόταν. Οι δύο αδελφές, όμως, είχαν όνειρα. Η Γκίντα ήθελε να βρει εκείνη τον άνθρωπο που θα παντρευόταν, ενώ η Εουρίντιτσε ήθελε να σπουδάσει πάνω σε αυτό που αγαπούσε. Κι αν για τη μία το τίμημα ήταν να συμβιβαστεί με τη μοίρα της, έστω κι αν η επιθυμία της υφείρπε, για την άλλη το τίμημα ήταν να εκδιωχθεί από την οικογένειά της για πάντα. Οι δυο τους βρέθηκαν στο υπόλοιπο της ζωής τους έρμαια ενός φριχτού ψέματος από την ίδια τους την οικογένεια, νομίζοντας η μία για την άλλη ότι βρίσκονται πολύ πολύ μακριά.
Η ταινία βασίζεται πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάρτα Μπατάλια. Έχει προβληθεί σε αρκετά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ έχει πάρει το βραβείο "Un certain regard" στις Κάννες και το βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Βαγιαδολίδ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

A vida invisível de Eurídice Gusmão (2019)
Σκηνοθεσία: Karim Aïnouz
Σενάριο: Murilo Hauser, Inés Bortagaray, Karim Aïnouz, Martha Batalha
Πρωταγωνιστούν: Carol Duarte, Julia Stockler, Fernanda Montenegro, Antônio Fonseca, Flavia Gusmão, Gregorio Duvivier, Bárbara Santos, Maria Manoella
Διάρκεια: 139'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ειδικές Προβολές
02/11/2019 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 18:00