30 Δεκ 2015

Άσφαλτος

Σε μια πολυκατοικία κάπου στη Γαλλία έχει χαλάσει το ασανσέρ. Ο κύριος Στέρνκοβιτς που μένει στον πρώτο αρνείται να πληρώσει για την αντικατάστασή του, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι ένοικοι να του απαγορεύουν τη χρήση του. Όταν ξαφνικά θα πάθει ζημιά στα πόδια, θα αρχίσει να χρησιμοποιεί κρυφά το ασανσέρ. Ο κύριος Στέρνκοβιτς είναι μόνος του, όπως μόνη είναι και μια νυχτερινή νοσοκόμα στο νοσοκομείο της πόλης. Οι μοναξιές των δύο αυτών ανθρώπων θα συναντηθούν και θα συναντιούνται κάθε βράδυ αργά την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο, έξω από το νοσοκομείο.
Μόνος επίσης είναι και ο Σαρλύ, ένας νεαρός φοιτητής που μένει στην ίδια πολυκατοικία. Η μοναξιά του Σαρλύ θα συναντηθεί με τη μοναξιά της Ζαν Μαγιέρ, της ξεπεσμένης ηθοποιού των περασμένων δεκαετιών, που μόλις έχει μετακομίσει στο απέναντι διαμέρισμα. Σύντομα θα βρουν έναν δικό τους τρόπο επικοινωνίας.
Λίγους ορόφους πιο πάνω ζει η Αζίζα, μεσήλικη γυναίκα αλγερινής καταγωγής, της οποίας ο γιος βρίσκεται στη φυλακή, και πλέον ζει μόνη. Ξαφνικά στην ταράτσα της από λάθος θα προσγειωθεί μια διαστημική κάψουλα, από όπου θα βγει ο νεαρός Αμερικανός αστροναύτης Τζον ΜακΚένζι, τον οποίο η ΝΑΣΑ φαίνεται ότι έχει παρατήσει. Δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, από διαφορετική κουλτούρα, μιλώντας διαφορετική γλώσσα, αρχίζουν σιγά σιγά να κατανοούν ο ένας τον άλλο.

Τρεις ιστορίες για τη μοναξιά εκτυλίσσονται μέσα στην ίδια πολυκατοικία. Έξι άνθρωποι που δεν έχουν κάποιον δίπλα τους, αλλά έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν, μοιράζονται ουσιαστικά τον ίδιο χώρο, ξένοι μέσα στους ξένους, σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο απρόσωπη. Αυτήν ακριβώς την κοινωνία συμβολίζει η πολυκατοικία. Συμβολίζει το χώρο δράσης και ζωής πολλών ανθρώπων, που είναι ουσιαστικά αποξενωμένοι από τον υπόλοιπο κοντινό περίγυρο. Είναι η σύγχρονη κοινωνία.
Αν και είναι σαφείς οι επιρροές από άλλες ταινίες, οι τρεις ιστορίες είναι πολύ όμορφα δοσμένες, με ένα γλυκόπικρο χιούμορ στα όρια του αλλόκοτου σε ορισμένα σημεία. Οι ιστορίες τρέχουν παράλληλα, μέσα σε τέσσερις ημέρες, χωρίς όμως να συνδέονται μεταξύ τους. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, που ίσως ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία ή και την περιέργεια να γνωρίσουμε πραγματικά.
Η ταινία προβλήθηκε στις Ειδικές Προβολές του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στη χώρα μας πήρε διανομή στις 26 Νοεμβρίου 2015.

Asphalte (2015)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Samuel Benchetrit
Πρωταγωνιστούν: Gustave Kervern, Valeria Bruni-Tedeschi, Isabelle Huppert, Jules Benchetrit, Michael Pitt, Tassadit Mandi
Διάρκεια: 100'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας (στα γαλλικά)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Τζων Κασσαβέτης" στην Αποθήκη 1 του Ο.Λ.Θεσσαλονίκης στις 28 Δεκεμβρίου 2015

26 Δεκ 2015

Ο ηλίθιος

Ο Ντίμα, υδραυλικός στο επάγγελμα και τελειόφοιτος του τμήματος της μηχανικής, ζει σε μια οικοδομή σοβιετικού τύπου μαζί με τους γονείς του, τη σύζυγό του και το παιδί τους, σε μια επαρχιακή και σχετικά καινούρια μικρή πόλη της Ρωσίας.
Όταν ένα βράδυ θα κληθεί να εξετάσει μια διαρροή στις εργατικές κατοικίες, θα διαπιστώσει ότι το παλιό αυτό κτήριο στο οποίο στοιβάζονται πάνω από 800 κάτοικοι έχει υποστεί το ίδιο μια τεράστια ρωγμή από τα θεμέλια ως την ταράτσα και ότι είναι βέβαιο πως θα καταρρεύσει.
Έχοντας υψηλό αίσθημα ευθύνης, κάτι που φαίνεται ότι λείπει από τον περίγυρό του, θα τρέξει στο κέντρο όπου η δήμαρχος γιορτάζει τα γενέθλιά της, για να ειδοποιήσει για την κατάσταση και να της υποδείξει ότι πρέπει να διατάξει εκκένωση.
Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με όλο το διεφθαρμένο δημοτικό συμβούλιο και η διαφθορά του καθενός θα βγει στον αέρα, κάτι για το οποίο γνωρίζει και η δήμαρχος μιας, κατά τα άλλα ευημερούσας επί των ημερών της, πόλης. Θα αποδειχτεί ότι ένας απλός υπεύθυνος πολίτης πρέπει να είναι πραγματικά ηλίθιος, για να νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τη διαφθορά της εξουσίας.

Μια πολυκατοικία έτοιμη να πέσει. 800 ζωές που έχουν άγνοια για τον κίνδυνο που διατρέχουν. 800 άνθρωποι του περιθωρίου, για τους οποίους καμία εξουσία δεν ενδιαφέρεται γιατί ίσως της είναι βάρος. Ένας άνθρωπος τίμιος που νοιάζεται. Μια δημοτική αρχή διεφθαρμένη από την κορφή ως τα νύχια και ένα όψιμο ενδιαφέρον για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, μην μπορώντας να αμφισβητήσει την αλήθεια. Ο χρόνος που πιέζει. Η λύση που δίνεται ή δεν δίνεται. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα που μας περιγράφει η ταινία για μια μικρή ανώνυμη πόλη κάπου (δεν έχει σημασία πού) στη Ρωσία.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Γιούρι Μπίκοφ έρχεται να μας προσφέρει ένα νέο σημαντικό όνομα του νέου ρωσικού κινηματογράφου, που κατά τη γνώμη του γράφοντος, θα μας απασχολήσει πολλές φορές στο μέλλον, ενώ παράλληλα καθιερώνει τον πρωταγωνιστή, Αρτιόμ Μπίστροφ, ως έναν από τους πολλά υποσχόμενους Ρώσους ηθοποιούς.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, με σημαντικότερες διακρίσεις στο Λοκάρνο και στο φεστιβάλ Les Arcs. Στη χώρα μας πήρε διανομή στις 17 Δεκεμβρίου 2015, πάνω από ένα χρόνο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της.

Дурак (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Yuriy Bykov
Πρωταγωνιστούν: Artyom Bystrov, Natalya Surkova, Yuriy Curilo, Aleksandr Korshunov, Olga Samoshina, Boris Nevzorov, Kirill Polukhin, Darya Moroz, Sergey Arcibashev
Διάρκεια: 116'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Μακεδονικόν" στη Θεσσαλονίκη στις 19 Δεκεμβρίου 2015