29 Απρ 2013

No Man's Land

Μια ομάδα ιχνηλατών Βοσνίων στρατιωτών πέφτει σε ενέδρα Σέρβων σε ένα όρυγμα στα όρια της περιοχής του ελέγχου των δυο αντιμαχόμενων πλευρών. Σώζεται μόνο ο ένας, ο Τσίκι, ενώ ένας άλλος, ο Τσέρα, κείτεται ξαπλωμένος και τον θεωρούν νεκρό. Μην μπορώντας να ξεφύγει ο Τσίκι παραμένει στο όρυγμα.
Εκεί κατευθύνονται ένας έμπειρος Σέρβος στρατιώτης, μαζί με τον νεοσύλλεκτο Νίνο. Ο Τσίκι κρύβεται, αλλά τους παρακολουθεί. Εκεί ο έμπειρος τοποθετεί μια νάρκη κάτω από το σώμα του Τσέρα, που επίσης τον θεωρεί νεκρό, η οποία νάρκη ενεργοποιείται μόλις απομακρυνθεί το βάρος από πάνω της.
Ο Τσίκι σκοτώνει τον έμπειρο στρατιώτη και τραυματίζει τον Νίνο. Εκεί που λογομαχούν και που το πάνω χέρι το έχει μια ο ένας και μια ο άλλος, διαπιστώνουν ότι ο Τσέρα ακόμη ζει. Για να παραμείνει εν ζωή όμως, θα πρέπει να μην σηκωθεί από εκεί που βρίσκεται ούτε να κάνει κάποια κίνηση που πιθανόν να ενεργοποιήσει τη βόμβα.
Οι δυο αντίπαλοι στρατιώτες στην απόγνωσή τους από τη φρίκη του πολέμου καλούνται να σώσουν τη ζωή του τρίτου. Με ένα τέχνασμα τραβούν την προσοχή των δυο αντιμαχόμενων στρατών, οι οποίοι δίνουν σήμα στην Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ να επέμβει, χωρίς όμως να ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Δεν ξεχνούν όμως σε ποια πλευρά βρίσκονται ο καθένας και παρά τις λίγες ενδείξεις συνεννόησης και συμφωνίας μεταξύ τους, φανατίζονται ο ένας εναντίον του άλλου κυρίως γιατί η ίδια τους η ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο.
Όταν επέμβει η Ειρηνευτική Δύναμη για να δώσει λύση στην παράξενη αυτή υπόθεση, υπό το διακριτικό βλέμμα των δύο στρατών και υπό την σε ορισμένες περιπτώσεις αδιάκριτη στάση δυτικών πολεμικών ανταποκριτών, τα πράγματα δεν θα πάρουν την τροπή που όλοι θα επιθυμούσαν.

Από τη μια έχουμε Δυο ανθρώπους, που μιλούν την ίδια γλώσσα και υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να συζητούν φιλικά και πολιτισμένα, βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα και ξέρουν ότι κάλλιστα ο ένας θα μπορούσε να σκοτώσει τον άλλον. Ο κίνδυνος της ζωής ενός ανθρώπου καταφέρνει έστω και προσωρινά να φέρει κοντά τους δυο αυτούς ανθρώπους. Ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου και ένας τρίτος έχει την ανάγκη και των δύο. Ξέρουν όμως ότι όταν το περιστατικό αυτό τελειώσει, τα όπλα θα μιλήσουν και πάλι.
Από την άλλη έχουμε την Ειρηνευτική Δύναμη, που καλείται να επέμβει σε μια χώρα με την οποία δεν έχει κανένα δεσμό και που όπως φαίνεται δεν δείχνει και την δέουσα ευθύνη για το σκοπό για τον οποίο βρίσκεται εκεί. Οι νεότεροι φαίνεται να θέλουν να βοηθήσουν, όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα πέρα από τις διαταγές που δέχονταν από τους ανωτέρους τους, από ανθρώπους που ίσως και να μην μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται πραγματικά στο πεδίο της μάχης και που προσπαθούν με αισχρούς τρόπους να κρύψουν από τα ΜΜΕ την ανευθυνότητα και την ανικανότητά τους.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, καθώς και Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Ničija zemlja (2001)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Denis Tanović
Πρωταγωνιστούν: Branko Đurić, Rene Bitorajac, Filip Šovagović, Georges Siatidis, Serge-Henri Valcke, Mustafa Nadarević, Bogdan Diklić, Simon Callow, Katrin Cartlidge, Tanja Ribič, Sacha Kremer, Alain Eloy
Διάρκεια: 98'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

25 Απρ 2013

Η επίθεση

Ο γιατρός χειρουργός Αμίν Τζαφααρί, Άραβας στην καταγωγή, βραβεύεται από την ακαδημία του Τελ Αβίβ για το έργο του στο νοσοκομείο της πόλης. Αν και Άραβας, χαίρει της εκτίμησης των Ισραηλινών συναδέλφων του καθώς και του συμβούλου ασφαλείας του νοσοκομείου, του οποίου είχε σώσει τη μητέρα.
Μια μέρα όμως μετά τη βράβευση, σε μια επίθεση αυτοκτονίας σε ένα εστιατόριο στο κέντρο του Τελ Αβίβ με 17 νεκρούς, σκοτώνεται η σύζυγός του, Σιάμ, η οποία όμως υποτίθεται ότι έλειπε στη Ναζαρέτ. Οι αρχές είναι πεπεισμένες ότι για την επίθεση ευθύνεται η ίδια η Σιάμ, και από τότε η ζωή του Αμίν γίνεται μια κόλαση.
Οι αρχές τον ανακρίνουν, ενώ ο ίδιος δεν ήξερε τίποτα και ούτε μπορούσε να φανταστεί ότι η Σιάμ μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος αναγκάζεται να φύγει από το νοσοκομείο, ενώ μια συνάδελφός του προθυμοποιείται να τον φιλοξενήσει.
Όταν επιστρέφει στο σπίτι του για να το δει ρημαγμένο, βρίσκει ένα γράμμα, το οποίο θα του ανατρέψει όλα όσα ήξερε για τη Σιάμ. Πεπεισμένος πλέον και ο ίδιος ότι η Σιάμ έκανε την επίθεση αυτοκτονίας, φεύγει στη Ναμπλούζ για να μάθει ποιος, πώς και γιατί της έκανε πλύση εγκεφάλου και την οδήγησε στην πράξη αυτή, καταστρέφοντας την ίδια και τη ζωή του.

Άραγε πώς είναι η ζωή ενός Άραβα στο Ισραήλ; Ο λόγος του Αμίν στην Ακαδημία του Τελ Αβίβ στην αρχή συνοψίζει πώς νιώθει ένας μέσος Άραβας μέσα σε ένα κράτος που λόγω καταγωγής τον θεωρεί εχθρό, αλλά ταυτόχρονα δίνει και ένα μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης. Έρχεται όμως σε αντίθεση με ό,τι έκανε η ίδια η σύζυγός του την επομένη, κάτι που ο ίδιος αγνοούσε. Έρχεται επίσης σε αντίθεση με όσα ο ίδιος συναντάει στη Ναμπλούζ, στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης. Εκεί καλείται να αποφασίσει τις επόμενες ενέργειές του. Θα επιθυμήσει την τιμωρία των ανθρώπων που του στέρησαν τη γυναίκα και τη ζωή ή θα παραμείνει σιωπηλός ώστε να μην επιτεθούν οι δυνάμεις καταστολής του Ισραήλ στα κατεχόμενα, όπου ανάμεσα σε τρομοκράτες μπορούν να χάσουν τη ζωή τους αθώοι και συγγενείς του;
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Αλγερινής Γιασμίνα Χάντρα. Απέσπασε ειδικό βραβείο στο Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 14 Μαρτίου 2013.

L' attentat (2012)
Σκηνοθεσία: Ziad Doueiri
Σενάριο: Ziad Doueiri, Yasmina Khadra, Joelle Touma
Πρωταγωνιστούν: Ali Suliman, Evgenia Dodena, Reymond Amsalem, Dvir Benedek, Uri Gavriel, Ruba Salameh, Karim Saleh, Ramzi Makdessi, Nisrine Seksek
Διάρκεια: 102'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Φαργκάνη στη Θεσσαλονίκη στις 24 Απριλίου 2013

18 Απρ 2013

Η ωραία κοιμωμένη

Φεβρουάριος 2009. Στην Ιταλία η ιστορία της Ελουάνα Ενγκλάρο συγκλονίζει. Η κοπέλα βρίσκεται σε κώμα εδώ και 17 χρόνια και οι πολιτικοί και κοινωνικοί κύκλοι είναι διχασμένοι ως προς τη συνέχιση ή τη διακοπή της αναπνευστικής υποστήριξής της.
Ο γερουσιαστής Μπεφάρντι, έχοντας ζήσει τον πόνο της απώλειας της συζύγου του έπειτα από μακρά ασθένεια, αλλά και το πόσο εκείνη είχε υποφέρει, ετοιμάζεται να κατεβεί στη Ρώμη για να ψηφίσει ενάντια στο νόμο που πρότεινε η κυβερνητική παράταξη στην οποία συμμετέχει, ο οποίος προβλέπει ότι δεν μπορεί για κανέναν να διακόπτεται η αναπνευστική και διατροφική υποστήριξη ενός ασθενούς. Και είναι αποφασισμένος να το κάνει, παρά τις πολιτικές συνέπειες που θα έχει ο ίδιος.
Ταυτόχρονα η κόρη του, Μαρία, φεύγει για το Ούντινε όπου νοσηλεύεται η Ελουάνα. Όντας σε κόντρα με τον πατέρα της, καθώς νόμιζε ότι ο ίδιος ήταν η αιτία του θανάτου της μητέρας του, η Μαρία έχει γίνει ακτιβίστρια του Κινήματος υπέρ της Ζωής και φεύγει για να διαδηλώσει και να προσευχηθεί υπέρ της ζωής της Ελουάνα.
Εκεί γνωρίζει και ερωτεύεται τον Ρομπέρτο, που βρίσκεται εκεί για τον εντελώς αντίθετο λόγο. Ο Ρομπέρτο συνοδεύει τον μικρό του αδερφό, ο οποίος είναι ψυχωτικός και συχνά οδηγείται σε βίαιες αντιδράσεις.
Ταυτόχρονα εξελίσσονται δύο ακόμη ιστορίες. Η Ρόσσα, όντας ναρκομανής, θέλει να αυτοκτονήσει και κόβει της φλέβες της σε ένα νοσοκομείο. Εκεί την σώζει ένας νοσοκόμος, ο Πάλιντο, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να την κρατήσει στη ζωή και βρίσκεται στο πλευρό της νυχθημερόν. Παρά την εντολή του διευθυντή του νοσοκομείου να την αφήσουν να φύγει, ο ίδιος αναλαμβάνει την ευθύνη, κι όταν η Ρόσσα ξυπνάει και επιχειρεί ξανά να αυτοκτονήσει, ο Πάλιντο βρίσκεται εκεί για να την ξανασώσει και να την πείσει ότι πρέπει να ζήσει.
Μια ταλαντούχα πρώην ηθοποιός έχει αποσυρθεί από την καριέρα της και από την οικογένειά της, έχει θυσιάσει τη ζωή της στην προσευχή με την ελπίδα ότι θα δει τη μικρή της κόρη να ξυπνάει από το κώμα στο οποίο βρίσκεται. Παρά τις προσπάθειες του συζύγου και του γιου της να την πείσουν να ξαναβρεί τη ζωή της, εκείνη είναι ανένδοτη προσμένοντας στωικά την κόρη της. Οι δυο άνδρες πλέον βρίσκονται σε δίλημμα: να χάσουν την κόρη για να ξαναβρούν τη μητέρα ή να κρατήσουν την ήδη χαμένη κόρη χάνοντας και τη μητέρα.

Οι τέσσερις ιστορίες κινούνται μεταξύ της ζωής και του θανάτου, της υγείας και της αρρώστειας. Η ζωή είναι το πιο πολύτιμο αγαθό. Έχουμε όμως το δικαίωμα να επιβάλλουμε σε κάποιον τη ζωή;
Η περίπτωση της Ελουάνα είχε συγκλονίσει την Ιταλία πριν τέσσερα χρόνια και είχε προκαλέσει μέχρι και πολιτική σύγκρουση μεταξύ του πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι και του προέδρου Ναπολιτάνο. Ο ίδιος ο πατέρας της Ελουάνα επιθυμούσε τη διακοπή της τροφοδοσίας της κόρης του, όμως περίμενε αυτό να γίνει νόμιμα. Στην υπόθεση της Ελουάνα βρέθηκαν αντιμέτωπες δύο ιδεολογίες, οι βαθιά θρησκευόμενοι επιθυμούσαν τη συνέχιση της υποστήριξης, ενώ οι ριζοσπαστικοί ήταν υπέρ της ευθανασίας. Τελικά ο φυσικός θάνατος της Ελουάνα θα προλάβει όλες τις νομικές διαδικασίες.
Η ταινία ασκεί κριτική, προσπαθώντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις, προς όλες τις προεκτάσεις του ζητήματος της ευθανασίας, καθώς και του πολιτικού συστήματος και της παρέμβασης των θρησκευτικών κύκλων σε αυτό. Το ζήτημα της διαχείρισης του θανάτου περνάει στον ίδιο τον άνθρωπο, όπως όμως και το ζήτημα της διαχείρισης της ζωής. Είναι φυσική η αντίδραση του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο είτε το δικό του είτε του συνανθρώπου του. Η ταινία επίσης επικεντρώνει και στον τρόπο αντίδρασης των ανθρώπων όταν βρίσκεται μέσα στην οικογένειά τους το πρόβλημα της ασθένειας, όταν βλέπουν τον αδερφό τους, την κόρη τους, τη μητέρα τους, τη σύζυγό τους να υποφέρει. Γνωρίζουν ότι πρέπει να θυσιάσουν πολλά, ώστε να τους προσφέρουν την ευτυχία και τη ζωή. Αν μπορούν...
Η ταινία απέσπασε βραβείο κριτικών στο Σάο Πάουλο και βραβείο Brian στο φεστιβάλ της Βενετίας. Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 27 Δεκεμβρίου 2012.

Bella addormentata (2012)
Σκηνοθεσία: Marco Bellocchio
Σενάριο: Marco Bellocchio, Veronica Raimo, Stefano Rulli
Πρωταγωνιστούν: Toni Servillo, Alba Rohrwacher, Pier Giorgio Bellocchio, Maya Sansa, Michele Riondino, Fabrizio Falco, Isabelle Huppert, Gianmarco Tognazzi, Brenno Placido, Roberto Herlitzka, Federica Fracassi
Διάρκεια: 115'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Φαργκάνη στη Θεσσαλονίκη στις 17 Απριλίου 2013

14 Απρ 2013

Πουθενά στην Αφρική

Μετά την άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία, οι Εβραίοι βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Βάλτερ, δικηγόρος εβραϊκής καταγωγής, έχει φύγει στην Κένυα, που ήταν βρετανική αποικία εκείνη την περίοδο. Λίγο καιρό αργότερα, μετά από πολλά γράμματα, πείθει τη σύζυγό του, Γιέτελ, να τον ακολουθήσει μαζί με την κόρη τους, Ρεγκίνα.
Αφήνοντας πίσω αγαπημένα πρόσωπα, οι δυο γυναίκες πηγαίνουν στην Αφρική, προκειμένου να αρχίσουν μια νέα ζωή, μακριά από τους κινδύνους του καθεστώτος. Όμως αρχικά η ζωή δεν ήταν όπως την ονειρεύονταν. Έχοντας αφήσει την πολυτέλεια, αναγκάζονται να ζήσουν σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα, όπου δούλευε ο Βάλτερ, μακριά από κάποια πόλη, περιτριγυρισμένοι από χωριά ντόπιων κατοίκων, που αν και ήταν φιλήσυχοι και τελούσαν τις δικές τους παραδόσεις, η Γιέτελ δεν τους έβλεπε με καλό μάτι.
Η Ρεγκίνα ήδη από μικρή θέλησε να προσαρμοστεί στο περιβάλλον και ανέπτυξε φιλία με τον μάγειρα Οβούορ. Πήγαινε μαζί του στα διπλανά χωριά, έκανε παρέα με τα παιδιά, έμαθε εύκολα την τοπική γλώσσα, συμμετείχε στις παραδόσεις και τις τελετές τους. Απ' την άλλη, η Γιέτελ έπληττε, αλλά ήξερε πως μια επιστροφή στη Γερμανία θα σήμαινε το τέλος της.
Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, όντας Γερμανοί υπήκοοι σε βρετανικό έδαφος, θεωρήθηκαν εχθροί από τους Βρετανούς αποίκους και εκδιώχτηκαν από το αγρόκτημα. Με τη βοήθεια όμως ενός Βρετανού στρατιώτη, που γνώριζε ότι ήταν Εβραίοι και δεν υποστήριζαν το ναζιστικό καθεστώς, βρέθηκε ένα άλλο αγρόκτημα στο οποίο θα μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους, παρά την άρνηση της εβραϊκής κοινότητας του Ναϊρόμπι να τους βοηθήσει.
Το τέλος του πολέμου, όμως, θα σημάνει μια σημαντική αλλαγή στη ζωή τους. Τότε θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους. Θα επιλέξουν το παρόν, στο οποίο πλέον έχουν συνηθίσει, σε μια χώρα που τους φαίνεται πλέον παράδεισος, ή θα στραφούν προς ένα μέλλον αβέβαιο στην πραγματική τους πατρίδα, που θα παλέψει να ανοικοδομηθεί από την καταστροφή;

Η ταινία βασίζεται στο αυτοβιογραφικό ομώνυμο μυθιστόρημα της Στέφανι Τσβάιχ. Περιγράφει την ανάγκη μιας οικογένειας να επιβιώσει και στον αγώνα της αυτό καλείται να εγκαταλείψει μια ζωή πολυτέλειας και να στραφεί προς έναν πρωτόγονο τρόπο διαβίωσης, εντελώς άγνωστο για την ίδια, που όμως θα μπορούσε να τους παράσχει ασφάλεια σε έναν τόπο, όπου δεν θα κινδύνευαν γι' αυτό που είναι από κανέναν άνθρωπο. Από τη μια έχουμε έναν πατέρα, ο οποίος έχει εγκαταλείψει τη χώρα του για να σωθεί. Γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον της οικογένειάς του, γνωρίζει ότι μόνο πολύ μακριά από τη χώρα του η οικογένειά του θα έχει μέλλον και γι' αυτό ετοιμάζεται να κάνει πολλές θυσίες. Απ' την άλλη έχουμε μια μητέρα που ίσως δεν διέβλεπε τον κίνδυνο που ερχόταν, που δεν μπορούσε να φανταστεί το μέλλον της ίδιας και της κόρης της ότι θα ήταν πιο ασφαλές σε μια πρωτόγονη κοινωνία. Μετά το ξέσπασμα, όμως, του πολέμου στην Ευρώπη, αντιλαμβάνεται ότι είναι τυχερή που βρίσκεται μακριά. Έχουμε, όμως, και την κόρη που στην ηλικία που ήταν όταν μετανάστευσε δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει, και οικοδόμησε τη ζωή της στον μακρινό αυτό τόπο, ο οποίος έγινε ο κόσμος της. Την πραγματική της πατρίδα δεν την γνώρισε ουσιαστικά ποτέ. Ο κόσμος της είναι το αγρόκτημα, ο Οβούορ, τα παιδιά από τα χωριά και τα παιδιά από το σχολείο. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι καλούνται να αλλάξουν τη ζωή τους, όπως επιτάσσουν τα δεδομένα στην κάθε χρονική στιγμή. Οι αλλαγές, όμως, συχνά δεν συνάδουν με αυτό που πραγματικά θέλουν και οι τρεις και για το λόγο αυτό πρέπει να συμβιβαστούν με τις καταστάσεις και να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα που τους απασχολούν με σωφροσύνη και με γνόμωνα το κοινό τους καλό και μέλλον.
Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2002, ενώ έχει αποσπάσει βραβεία σε αρκετά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.

Nirgendwo in Afrika (2001)
Σκηνοθεσία: Caroline Link
Σενάριο: Caroline Link, Stefanie Zweig
Πρωταγωνιστούν: Juliane Köhler, Merab Ninidze, Lea Kurka, Karoline Eckertz, Sidede Onyulo, Matthias Habich, Gerd Heinz, Hildegard Schmahl, Maritta Horwarth, Andrew Sachs, Diane Keen, Silas Kerati, Peter Lenaeku
Διάρκεια: 141'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

7 Απρ 2013

Η θάλασσα μέσα μου

Άραγε η ζωή είναι δικαίωμα ή υποχρέωση; Είναι δικαίωμα για τον ίδιο τον άνθρωπο που ζει ή υποχρέωση προς κάποιον; Αλλά προς ποιον; Κι αν κάποιος άνθρωπος δεν θέλει πια να ζει; Θα του το απαγορέψει κανείς να πεθάνει; Τι γίνεται όμως αν δεν μπορεί να το κάνει μόνος του;
Ο Ραμόν Σαμπέδρο από τη Γαλικία, έχοντας ζήσει τον κόσμο ως τα 21 του ως μηχανικός σε καράβια, μετά από ένα τρομερό ατύχημα στη θάλασσα μένει παράλυτος με τετραπληγία και καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι επί 27 χρόνια. Γύρω του βρίσκονται οι συγγενείς του, ο πατέρας του, ο αδερφός του, η νύφη κι ο ανιψιός του, που τον φροντίζουν με πολλή αγάπη και με πολλές θυσίες.
Όμως μετά από τόσα χρόνια ο ίδιος νιώθει ότι είναι βάρος γι' αυτούς, κάτι που οι ίδιοι δεν αφουγκράζονται. Μην μπορώντας ο ίδιος να δώσει τέλος στη ζωή του και στο μαρτύριο αυτό, κάνει αίτηση για ευθανασία, όμως απορρίπτεται κατηγορηματικά από το νόμο.
Μέσω μιας φίλης κοινωνικής λειτουργού, βρίσκουν μια δικηγόρο από τη Βαρκελώνη, τη Χούλια, η οποία πάσχει από μια εκφυλιστική ασθένεια και λόγω της εμπειρίας της αναλαμβάνει να βοηθήσει τον Ραμόν στο νομικό κομμάτι της υπόθεσης. Μεταξύ του Ραμόν και της Χούλια αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη αγάπη και κατανόηση, μια ισχυρή φιλία μεταξύ δύο ανθρώπων που γνωρίζουν ότι δεν τούς μένει πολύς χρόνος. Επίσης, εμφανίζεται και η Ρόσα, μια κοπέλα από το διπλανό χωριό, η οποία συνεπαρμένη από την ιστορία του Ραμόν και το μάθημα ζωής που της έχει από μακριά διδάξει, έρχεται να τον γνωρίσει και τον ερωτεύεται γι' αυτό που είναι. Η Ρόσα δεν επιθυμεί το θάνατο του Ραμόν, αλλά αν τον αγαπάει πραγματικά, θα πρέπει να δείξει συγκατάβαση.
Όταν η Χούλια ανακαλύπτει κάποια ποιήματα του Ραμόν, τον πείθει ότι η έκδοσή τους θα ευαισθητοποιήσει τους δικαστές και θα επιτρέψουν την ευθανασία.
Ποια θα είναι τελικά η ετυμηγορία του δικαστηρίου; Ποιος θα δώσει την τελική λύση στο δράμα του Ραμόν;

Μια απίστευτη αληθινή ιστορία μας παρουσιάζει αυτή η ταινία. Κεντρικός πρωταγωνιστής ο Ραμόν, καθηλωμένος στο κρεβάτι, ένας άνθρωπος πάνω από όλα με τα αισθήματα και τις ιδιοτροπίες του, αλλά και με την απόλυτη επιθυμία του να πεθάνει, την οποία δεν μπορεί να τού την αλλάξει κανείς. Ο κόσμος του τα τελευταία 27 χρόνια είναι το δωμάτιό του και το παράθυρό του, από το οποίο φεύγει νοερά και ταξιδεύει πετώντας, όποτε έχει την ανάγκη να δει τη θάλασσα, μια θάλασσα η οποία τού έδωσε τη ζωή και τού την πήρε. Γύρω του άνθρωποι που τον αγαπούν και τον θέλουν ζωντανό, που όμως δεν μπορούν να τού αλλάξουν την απόφαση. Ακόμη και όσοι βοηθούν τον Ραμόν να πεθάνει, στο τέλος εύχονται να το έχει μετανιώσει. Μπροστά στο θάνατο, ακόμη και στον εθελούσιο θάνατο, όλοι γινόνται ένα. Ποτέ δε θα μάθουμε τι έγραφε η Χούλια στο τελευταίο της γράμμα.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ του ισπανόφωνου και μη κόσμου, με αποκορύφωμα τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στην Ισπανία σάρωσε τα βραβεία Goya, ενώ ο Χαβιέ Μπαρδέμ και η Μπελέν Ρουέδα τιμήθηκαν για την ερμηνεία τους στους ρόλους του Ραμόν και της Χούλια αντίστοιχα σε πολλά φεστιβάλ. Στη χώρα μας προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του οποίου αποτέλεσε την ταινία έναρξης.

Mar adentro (2004)
Σκηνοθεσία: Alejandro Amenábar
Σενάριο: Alejandro Amenábar, Mateo Gil
Πρωταγωνιστούν: Javier Bardem, Belén Rueda, Lola Dueñas, Celso Bugallo, Mabel Rivera, Tamar Novas, Joan Dalmau, Clara Segura, Francesc Garrido, Alberto Jiménez
Διάρκεια: 125'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

6 Απρ 2013

Σινεμά ο Παράδεισος

Ο Σαλβατόρε, γνωστός πλέον σκηνοθέτης στη Ρώμη, επιστρέφει στο χωριό του στη Σικελία μετά από 30 χρόνια, όταν μαθαίνει ότι πέθανε ο φίλος του ο Αλφρέντο. Στο μυαλό του Σαλβατόρε επανέρχονται οι μνήμες από την παιδική του ηλικία και τη φιλία του με τον Αλφρέντο και πώς αυτός ο άνθρωπος επηρέασε τη ζωή του.
Όταν ο Σαλβατόρε ήταν μικρός, στα χρόνια μετά τον πόλεμο, περνούσε πολλή ώρα στον κινηματογράφο του χωριού του, τον οποίο διαχειριζόταν ο Αλφρέντο, ένας μεσήλικας του οποίου όλη η ζωή ήταν συνδεδεμένη με τον κινηματογράφο αυτό. Ο Αλφρέντο έβλεπε ότι ο Σαλβατόρε αγαπούσε τον κινηματογράφο και παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, τον έκανε τρόπον τινά βοηθό του. Εκείνη την εποχή στον κινηματογράφο μαζευόταν όλο το χωριό, καθώς ήταν η μόνη διέξοδος διασκέδασης.
Η φιλία του μικρού Σαλβατόρε ή Τότο με τον Αλφρέντο ολοένα και δυνάμωνε, κι όταν έπιασε πυρκαγιά που κατέστρεψε τον κινηματογράφο και προκάλεσε μόνιμη τύφλωση στον Αλφρέντο, ο Τότο ήταν αυτός που του έσωσε τη ζωή.
Όταν ένας εύπορος χωρικός ανέλαβε να αναστηλώσει και να επαναλειτουργήσει τον κατεστραμμένο κινηματογράφο, έδωσε τη διεύθυνση στον νεαρό πλέον Τότο ο οποίος φυσικά είχε πάντα μαζί του τον Αλφρέντο, που αν και τυφλός πλέον, ήταν ο καλύτερός του φίλος και συνεργάτης.
Το μέλλον, όμως, θα επιφύλασσε μια διαφορετική πορεία για τον Τότο. Μετά από έναν ανεκπλήρωτο σχολικό έρωτα και μια στρατιωτική θητεία, ο Τότο επιστρέφει στο χωριό, όπου ο Αλφρέντο τον συμβουλεύει να φύγει και να μην γυρίσει ποτέ, αν θέλει να σώσει τη ζωή του και να πραγματοποιήσει ό,τι έχει ονειρευτεί.

Η ταινία περιγράφει μια απίστευτη φιλία δύο ανθρώπων εντελώς διαφορετικής ηλικίας, η οποία διαδραματίζεται γύρω από τον κινηματογράφο και ως κτήριο και ως τέχνη. Ο Τότο βλέπει στον Αλφρέντο τον πατέρα που ποτέ δεν γνώρισε, ενώ ο Αλφρέντο βλέπει στον Τότο τον γιο ή τον εγγονό που ποτέ δεν απέκτησε. Παρακολουθούμε την εξέλιξη αυτής της φιλίας μέχρι την ενηλικίωση του Τότο μέσα από ρολά από φιλμ, από τους διάφορους εκκεντρικούς χωρικούς, από τις διάφορες αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων, και τέλος την κατάληξή της μετά από τριάντα χρόνια. Βλέπουμε την ενδυνάμωση αυτής της φιλίας.
Όταν ο Τότο θα επιστρέψει στο χωριό του, πολλά θα έχουν αλλάξει. Θα είναι πλέον ένας άνθρωπος αναγνωρίσιμος από όλη την Ιταλία, που θα τον σέβονται άνθρωποι που ο ίδιος σεβόταν όταν ήταν μικρός, που όμως όσα έκανε και κατάφερε τα οφείλει σε έναν άνθρωπο, τον μόνο ίσως άνθρωπο που τον καταλάβαινε και του έδωσε την ώθηση να προχωρήσει και να μην κοιτάξει πίσω ποτέ, τον φίλο του τον Αλφρέντο.
Ο Τορνατόρε τοποθετεί την ιστορία του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σικελία, προβάλλοντας ταυτόχρονα και το σπάνιας ομορφιάς άγριο τοπίο της. Όπως και 21 χρόνια αργότερα στην "Μπααρία, η πόλη των ανέμων", έτσι κι εδώ περιγράφει μια ιστορία σε βάθος χρόνου χρησιμοποιώντας παρόμοια σκηνοθετικά τεχνάσματα, καθώς και την αντίθεση της σύγχρονης πόλης των τελών της δεκαετίας του '80 με του χωριού της δεκαετίας του '50, με έναν συγκινητικό τόνο νοσταλγίας για μια εποχή που και ο ίδιος δεν πρόλαβε να ζήσει. Στον Τότο και στην αγάπη του για τον κινηματογράφο βλέπει τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ ταυτόχρονα αποτίει φόρο τιμής και σεβασμό στους μεγαλυτέρους του που κατάφεραν μέσα από τις δυσκολίες της περιόδου να ορθοποδήσουν σε μια κατεστραμμένη μεταπολεμική Ιταλία.
Η ταινία είναι πολυβραβευμένη. Πέρα από το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας και το ειδικό βραβείο στις Κάννες, αξίζει ιδιαίτερης μνείας η ερμηνεία του Φιλίπ Νουαρέ στο ρόλο του Αλφρέντο, για την οποία τιμήθηκε με BAFTA και με το βραβείο των Ευρωπαίων κριτικών, καθώς και η μουσική του Ένιο Μορικόνε που δένει εξαιρετικά και με τη θεματολογία και με τα τοπία της ταινίας. Eκπλητικός και ο μικρός Σαλβατόρε Κάσιο στο ρόλο του Τότο ως παιδιού.

Nuovo Cinema Paradiso (1988)
Σκηνοθεσία - Σενάριο:  Giuseppe Tornatore
Πρωταγωνιστούν: Philippe Noiret, Salvatore Cascio, Marco Leonardi, Jacques Perrin, Antonella Attili, Enzo Cannavale, Isa Danieli, Pupella Maggio, Agnese Nano, Leopoldo Trieste, Nino Terzo, Giovanni Giancono
Διάρκεια: 124'

Δείτε ένα σύντομο τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10