14 Νοε 2009

Ο σκύλος που αγαπούσε τα τρένα


Η ταινία περιγράφει την ιστορία τριών ατόμων, αγνώστων μεταξύ τους, των οποίων οι ζωές μπλέκονται τυχαία και συγκρούονται.
Η Mika, καταδικασμένη για λαθρεμπόριο και διακίνηση ναρκωτικών, το σκάει από το τρένο που την μεταφέρει στις φυλακές μαζί με άλλες κατάδικες. Όνειρό της είναι βγάλει χρήματα για να πάει στον αδελφό της στο Παρίσι. Και αυτό είναι πρόθυμη να το καταφέρει με τον οποιονδήποτε τρόπο.
Ο Rodney, περιπλανόμενος καουμπόυ, δίνει παραστάσεις ενός πρωτόγονου ροντέο σε μικρά χωριά της επαρχίας της Σερβίας, προβάλλοντας τον εαυτό του ως τον κασκαντέρ των ταινιών του Hollywood, και διαφημίζοντας ότι οι θεατές μπροστά στα μάτια τους θα έβλεπαν ζωντάνα σκηνές από 50 γνωστές ταινίες γουέστερν.
Ο "νέος", ορφανός γιος ενός σταθμάρχη στην σερβική επαρχία, ψάχνει απεγνωσμένα τον σκύλο του, τον Ding, επί ένα χρόνο. Ο ίδιος και ο σκύλος του συνήθιζαν να ανεβαίνουν πάνω σε τρένα πηδώντας πάνω σε αυτά. Όταν ο πατέρας του πέθανε και ο ίδιος δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια, άκουσε ότι ο σκύλος του πήδηξε πάνω σε ένα τρένο με σκοπό να τον ακολουθήσει. Ο "νέος" γυρνάει με το μοτοποδήλατό του στα διάφορα χωριά και μικρούς σιδηροδρομικούς σταθμούς για να τον βρει.
Οι τρεις θα συναντηθούν σε ένα μικρό χωριό της Σερβίας. Ο καουμπόυ δίνει παραστάσεις και προσλαμβάνει με πενιχρή αμοιβή και σίτιση στο ροντέο του τη Mika και τον "νέο". Όταν ο "νέος" θα αντιληφθεί ότι ο καουμπόυ σκοπεύει να καταδώσει τη Mika, την πείθει να το σκάσουν, για να την προστατέψει, και φεύγουν στο Βελιγράδι, όπου η Mika θα ψάξει να βρει τους παλιούς συναίτερούς της, με σκοπό να την βοηθήσουν να βγάλει πλαστό διαβατήριο για να φύγει στη Γαλλία.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περιμένουν. Η απρόσμενη συνάντηση με τον καουμπόυ, η εξαπάτηση από τους παλιούς συναιτέρους και ο υπέρμετρος ζήλος για την προστασία, θα οδηγήσουν τους πρωταγωνιστές στην προσωπική και στην ψυχολογική τραγωδία, που για μια στιγμή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Η λύτρωση θα είναι προσωρινή, καθώς η πραγματικότητα είναι αμείληκτη.

Είναι μια κλασική ταινία του σημαντικού σέρβου σκηνοθέτη Goran Paskaljević, στο έργο του οποίου γίνεται αυτήν την περίοδο αφιέρωμα στο 50ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Είχε προταθεί για τη Χρυσή Άρκτο στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου του 1978, χωρίς όμως να καταφέρει να αποσπάσει κάποιο βραβείο.

Pas koji je voleo vozove (1977)
Σκηνοθεσία: Goran Paskaljević
Σενάριο: Gordan Mihić
Πρωταγωνιστούν: Irfan Mensur, Svetlana Bojković, Velimir Bata Živojnović, Pavle Vujisić, Danilo Bata Stojković, Gordana Kosanović, Katica Želi
Διάρκεια: 91'

31 Οκτ 2009

Ψυχή βαθιά

Πριν λίγους μήνες, όταν έγραφα για τις "Αθώες φωνές", μια ταινία που αναφερόταν στον εμφύλιο του Ελ Σαλβαδόρ και το πώς αντιμετώπιζαν τα παιδιά μέσα στην καθημερινότητά τους το γεγονός, δεν περίμενα ότι θα ερχόταν η στιγμή να γράψω για μια ταινία που αναφέρεται στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949. Ούτε καν, όταν πριν ένα χρόνο βρέθηκα στην Καστοριά και κατά τύχη πέρασα έξω από μια σπηλιά όπου γίνονταν γυρίσματα της ταινίας, μου είχε περάσει από το μυαλό ότι η ταινία θα αναφερόταν στο γεγονός αυτό.
Μεταφερόμαστε στο 1949, στο τελευταίο έτος του εμφυλίου πολέμου, και στο όρος Γράμμος της ΒΔ Μακεδονίας, όπου μαίνονται οι μάχες μεταξύ του Εθνικού Στρατού και του Ελληνικού Δημοκρατικού Στρατού των ανταρτών. Από τη μία πλευρά, το στράτευμα του Ανθυπολοχαγού Τριαντάφυλλου είχε την υποστήριξη της κυβέρνησης, των Αμερικανών και των δυτικών δυνάμεων. Από την άλλη πλευρά, το ασκέρι του Καπεταν-Ντούλα, αποτελούμενο από αντάρτες που μετά τον μεγάλο απελευθερωτικό αγώνα που έδωσαν ενάντια στη Γερμανική κατοχή, αντιτάχθηκαν στην επιβολή των δυτικών δυνάμεων στην Ελλάδα και περίμεναν βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση.
Τα κοινά των δύο αντιμαχόμενων πλευρών ήταν πολλά. Το κυριότερο ήταν ότι αμφότερες πλευρές αποτελούνταν από Έλληνες. Το σημαντικότερο για την εξέλιξη της ταινίας ήταν ότι στις δυο πλευρές ήταν δύο αδέλφια, ο Ανέστης, 17 χρονών, που είχε στρατολογηθεί από τον Εθνικό Στρατό, και ο Βλάσσης, 14 χρονών, που είχε στρατολογηθεί από τους αντάρτες. Κοινό των δύο αδελφών ήταν ότι γνώριζαν τα περάσματα στο βουνό και για το λόγο αυτό είχαν στρατολογηθεί από τις δυο πλευρές, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Είχαν γίνει ο "μοχλός" στα σχέδια των δυο πλευρών που αιματοκύλησαν το Γράμμο.
Καθώς προχωρά η ιστορία, η επιβολή της Αμερικανικής και της Βρετανικής δύναμης ήταν καταλυτική. Απαιτούν συντριβή των ανταρτών και ουσιαστικά αυτοί δίνουν τις εντολές. Στο βουνό, οι μάχες μαίνονται. Επιθέσεις αποκρούονται εκατέρωθεν, αλλά οι απώλειες είναι μεγάλες.
Τα δυο αδέρφια βρίσκονται μεταξύ τους και καθώς αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα, προσπαθούν να επικοινωνούν με το δικό τους τρόπο, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από τους ανωτέρους τους, προστατεύοντας με το δικό τους τρόπο ο ένας τον άλλον. Όμως, στο τέλος, δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα για να αποσοβηθεί το μοιραίο.
Στο βάθος, η κραυγή αγωνίας της μητέρας, που αποκόπηκε από τα παιδιά της από την έναρξη του εμφυλίου, να ψάχνει παντού για να μάθει τι απογίναν, πού βρίσκονται και τι κάνουν.
Το τέλος του πολέμου θα έρθει, και οι δυο πλευρές θα μετράν απώλειες. Νικητές και νικημένοι τυπικά θα υπάρχουν, ουσιαστικά όμως όχι.

Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, αναφέρεται σε ένα γεγονός που τάραξε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το εγχείρημα ήταν εξ ορισμού δύσκολο, αλλά στέφθηκε με επιτυχία. Ο σκηνοθέτης κατάφερε να μην πάρει θέση και να μην λάβει το μέρος κάποιας από τις αντιμαχόμενες πλευρές, δείχνοντας ότι ουσιαστικά καμιά πλευρά δεν είχε το δίκιο με το μέρος της. Έτσι ακριβώς πρέπει να παρακολουθηθεί και η ταινία, ώστε να μπει κανείς στο αληθινό νόημά της.
Η ταινία άρχισε να προβάλλεται στους κινηματογράφους στις 22 Οκτωβρίου 2009.

Ψυχή βαθιά (2009)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Παντελής Βούλγαρης
Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Καρτέρης, Γιώργος Αγγέλκος, Βαγγέλης Μουρίκης, Βικτωρία Χαραλαμπίδου, Γιώργος Συμεωνίδης
Διάρκεια: 124'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

23 Οκτ 2009

Κάμπεϊ, η μητέρα μας


Λίγο καιρό πριν η Ιαπωνία προσχωρήσει στις δυνάμεις του Άξονα και συμμαχήσει στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Γερμανία, ο καθηγητής και συγγραφέας Shigeru Nogami συλλαμβάνεται μέσα στο σπίτι του, μπροστά στα μάτια της συζύγου του και των δύο ανήλικων κορών τους, καθώς τα βιβλία που γράφει δεν αρέσουν στο καθεστώς, και κρίνονται ότι αντιτίθενται στα σχέδια της Ιαπωνίας για τον επικείμενο πόλεμο. Κατηγορείται ως κομμουνιστής και συλλαμβάνεται για αόριστο χρονικό διάστημα "προς συμμόρφωσιν" σύμφωνα με τον "Νόμο Διατήρησης της Ειρήνης".
Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας γίνεται η μητέρα, Kayo, που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο μόνη της να μεγαλώσει τις κόρες της και να τις κάνει να μάθουν να συμπεριφέρονται σαν ώριμες, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Υπόδηλα αναπτύσσεται μια μακρινή σχέση μεταξύ των τριών και του φυλακισμένου πατέρα, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό περίγυρο, είτε πρόκειται για κάποιους κακοήθεις γείτονες είτε ακόμη για τον παππού τους, αρχηγού τοπικής αστυνομίας, που εξ αρχής δεν ήθελε τον καθηγητή για γαμπρό του.
Η μητέρα κάνει πολλές προσπάθειες ώστε να αθωωθεί ο σύζυγός της και βρίσκει συμπαράσταση σε έναν νεαρό φοιτητή του, τον Yama, που ο ίδιος αναλαμβάνει να την βοηθήσει από αγάπη και υποχρέωση προς τον καθηγητή του, παρ' όλα τα προσωπικά του προβλήματα. Ο Yama γίνεται αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας, υποκαθιστώντας τον φυλακισμένο πατέρα για τις κόρες της Kayo, μέχρι την περίοδο που η Ιαπωνία μπαίνει στον πόλεμο και αναγκάζεται να καταταγεί και να φύγει μακριά.
Τελικά, θα μπορέσουν να παρακάμψουν το σκληρό καθεστώς και να αποδείξουν την αθωότητα του καθηγητή; Θα μπορέσουν να πείσουν τον σκληρό παππού να βοηθήσει; Θα τους βρει τελικά ενωμένους η λήξη του πολέμου ή θα τους εξαφανίσει για πάντα;

Η ταινία αποτελεί αυτοβιογραφία της μικρής κόρης, Teruyo, αφιερωμένη στη μητέρα και τον πατέρα της, και περιγράφει τη ζωή της οικογένειάς της πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σκηνοθεσία του Yôji Yamada είναι λιτή και απέριττη, ενώ το σενάριο που υπογράφουν ο σκηνοθέτης και η Teruyo Nogami δεν διστάζει να παρουσιάσει το θάνατο με έναν τρόπο έμμεσο και συνάμα τραγικό και συγκινητικό, που υποβάλλει τον θεατή.
Η ταινία ήταν υποψήφια σε φεστιβάλ στην Ασία, καθώς και για τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2008, χωρίς όμως να πάρει κάποιο βραβείο, παρά τη συγκλονιστική ερμηνεία της μητέρας και του φοιτητή.
Στη χώρα μας άρχισε να προβάλλεται από τις 24 Σεπτεμβρίου 2009.

Kâbê - 母べえ (2008)
Σκηνοθεσία: Yôji Yamada
Σενάριο: Yôji Yamada, Teruyo Nogami
Πρωταγωνιστούν: Sayuri Yoshinaga, Tadanobu Asano, Mitsugoro Bando, Mirai Shida, Keiko Toda, Rei Dan, Takashi Sasano, Mitsuru Fukikoshi
Διάρκεια: 133'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας:

28 Ιουν 2009

Με λένε Στέλλα


Παρίσι 1977. Η εντεκάχρονη Στέλλα ζει με τους γονείς της σε μια εργατική συνοικία του Παρισιού. Οι γονείς της διατηρούν ένα μπαρ, στον όροφο του οποίου είναι το σπίτι τους. Εκεί, η Στέλλα συναναστρέφεται με τους θαμώνες του μπαρ, κάθε λογής ανθρώπους, γίνεται μάρτυρας περίεργων καταστάσεων, και γενικά δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει είναι το πιο ιδανικό. Οι γονείς της, αν και νοιάζονται για την πρόοδό της, δεν δείχνουν έμπρακτα το ανάλογο ενδιαφέρον, όντας απασχολημένοι περισσότερο με την οικογενειακή επιχείρηση.
Στο νέο της σχολείο, είναι άγνωστη μεταξύ των συμμαθητών της, και ως ατίθασος χαρακτήρας που είναι -έχοντας και τις ανάλογες εμπειρίες φυσικά από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει- έρχεται συχνά σε διενέξεις με συμμαθητές και συμμαθήτριές της και συχνά δέχεται επιπλήξεις.
Στο σχολείο, γνωρίζει την Γκλάντις, κόρη Εβραίων από την Αργεντινή, και γίνονται φίλες. Μέσα από τη συναναστροφή της με την Γκλάντις, μέσα από τα τραγούδια της εποχής και τα βιβλία που ανακαλύπτει στο σπίτι της φίλης της, βλέπει ότι ο κόσμος είναι αρκετά διαφορετικός από αυτό που έχει η ίδια γνωρίσει και βιώσει, κι αρχίζει να διαμορφώνει νέα ενδιαφέροντα, που στις συνθήκες που ζούσε δεν μπορούσε καν να είχε φανταστεί.

Η ταινία ουσιαστικά αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας της παιδικής-πρώιμης εφηβικής ηλικίας της σκηνοθέτιδας Sylvie Verheyde, περιγράφει έναν χρόνο από τη ζωή της πρωταγωνίστριας, από το φθινόπωρο οπότε ξεκινάει το σχολικό έτος ως το καλοκαίρι όταν και τελειώνει. Οι εποχές χωρίζονται σκηνοθετικά από τη λήξη των τριμήνων στο σχολείο με τις σχετικές ολιγοήμερες διακοπές που ακολουθούν. Ουσιαστικά υπόθεση με αρχή, μέση και τέλος δεν υπάρχει, παρά μόνο η πορεία της ζωής της Στέλλας μέσα σε έναν χρόνο, με όλες τις καταστάσεις που βιώνει. Η μεταμόρφωση της Στέλλας κατά τη διάρκεια του έτους δίνει στο θεατή έναν λόγο αισιοδοξίας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που βλέπει το μέλλον με μάτια γεμάτα ελπίδα.
Η ταινία απέσπασε βραβείο σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ της Φλάνδρας (Γάνδη). Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2008 ως τμήμα της ενότητας "Ημέρες Ανεξαρτησίας", ενώ στις κινηματογραφικές αίθουσες προβλήθηκε από τον Μάρτιο του 2009.

Stella (2008)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Sylvie VerheydeΠρωταγωνιστούν: Léora Barbara, Mélissa Rodriguez, Laëtitia Guerard, Karole Rocher, Benjamin Biolay, Guillaume Depardieu, Jeannick Gravelines
Διάρκεια: 103'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας:

10 Μαΐ 2009

Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι

Αν και ζουν μια υπέροχη ζωή στην Προβηγκία, ο Φιλίπ και η Ζουλί θέλουν να ζήσουν πιο άνετα στη Γαλλική Ριβιέρα. Έτσι, ο Φιλίπ, διευθυντής του ταχυδρομείου στην πόλη Salon-en-Provence προσπαθεί με κάθε τρόπο να πάρει τη μετάθεση, χρησιμοποιώντας πολλές φορές ακόμη και αθέμιτα μέσα, π.χ. προσποιούμενος τον ανάπηρο.
Όμως τα σχέδιά του ματαιώνονται, όταν αποκαλύπτεται η απάτη, κι έτσι η υπηρεσία του αποφασίζει να του δώσει δυσμενή μετάθεση στον γαλλικό Βορρά. Στο Νότο της Γαλλίας ο κόσμος είναι αρκετά προκατειλημμένος σε σχέση με το Βορρά, για τις καιρικές συνθήκες, για τους ανθρώπους κλπ., και η οικογένεια του Φιλίπ δεν αποτελεί εξαίρεση.
Φτάνοντας ο Φιλίπ στο Βορρά, έρχεται σε επαφή με τους νέους συναδέλφους του στο τοπικό ταχυδρομείο της πόλης Bergues και με τους κατοίκους της περιοχής. Εκεί μιλούν ένα ιδίωμα της γαλλικής που είναι πολύ δυσνόητο γι' αυτόν, αλλά και για τους υπόλοιπους Γάλλους. Οι συνήθειες των κατοίκων είναι πολύ διαφορετικές από τις συνήθειες στον τόπο του και στην αρχή της παραμονής του εκεί, νιώθει σαν εξόριστος.
Με τον χρόνο, όμως, οι συνάδελφοί του θα προσπαθήσουν να τον εντάξουν στην κοινωνία του τόπου τους, να τον κάνουν να γνωρίσει τα έθιμά τους και στο τέλος να τον κάνουν δικό τους και να περνάει καλά. Έτσι, ο Φιλίπ, παρά τις αρχικές του αμφιβολίες, αρχίζει πλέον και περνάει πολύ καλά.
Όμως, τι θα πει στη σύζυγό του, η οποία έχει παραμείνει στο Νότο και πάσχει από κατάθλιψη; Προσποιείται ότι στο Βορρά τα πράγματα ήταν έτσι ακριβώς, όπως νόμιζαν, ότι οι κάτοικοι είναι αγροίκοι, ότι το κρύο είναι αφόρητο, ώστε να δίνει την εντύπωση ότι τα Σαββατοκύριακα που επέστρεφε στο σπίτι του στο Νότο, στην οικογένειά του, ήταν οι μόνες περίοδοι που αισθανόταν ευχάριστα.
Τι θα γίνει όμως όταν η σύζυγός του αποφασίσει κάποια στιγμή να τον ακολουθήσει στο Βορρά; Τι ευτράπελα θα ακολουθήσουν όταν αποφασίσει ο Φιλίπ να μιλήσει στους συναδέλφους του γι' αυτά που έλεγε στη σύζυγό του;

Αυτή η ξεκαρδιστική κωμωδία μας έρχεται από τη Γαλλία, όπου έκοψε πάνω από 20.000.000 εισιτήρια. Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι μελετημένοι πολύ καλά ένας προς έναν, και αντικατοπτρίζουν την κοινωνία του γαλλικού Βορρά. Ο Έλληνας μεταφραστής καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια για την απόδοση της τοπικής διαλέκτου, αρκετά πετυχημένα θα έλεγα, αν και το ίδιο το εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο.
Η ταινία περνάει και ένα μήνυμα κατά των προκαταλήψεων, κατά της εκ των προτέρων κακής κριτικής προσώπων και καταστάσεων, κατά των παγιωμένων εσφαλμένων αντιλήψεων. Όπως ο Φιλίπ πήγε σε ένα μέρος για το οποίο είχε ακούσει μόνο τα χειρότερα και είχε αρνητικά διαμορφωμένη άποψη γι'αυτό, και φτάνοντας εκεί είδε πόσο διαφορετικά ήταν όλα από ό,τι πίστευε, έτσι κι εμείς καλούμαστε να διώξουμε ορισμένες παγιωμένες αντιλήψεις που έχουμε για το οτιδήποτε πριν το γνωρίσουμε άμεσα και πραγματικά.
Η ταινία στη χώρα μας άρχισε να προβάλλεται στις αίθουσες τον περασμένο Απρίλιο και έχει σημειώσει ήδη μεγάλη επιτυχία για τα δεδομένα της (ελάχιστη διαφήμιση, όχι αμερικάνικη ταινία κλπ.)

Bienvenue chez les Ch'tis (2008)
Σκηνοθεσία: Dany Boon
Σενάριο: Dany Boon, Alexandre Charlote, Franck Magnier
Πρωταγωνιστούν: Kad Merad, Dany Boon, Zoé Félix, Anne Marivin, Philippe Duquesne, Guy Lecluyse, Line Renaud
Διάρκεια: 106'

Δείτε το τρεήλερ της ταινίας εδώ

29 Απρ 2009

Παράδεισος στη Δύση


Ο Ηλίας ξεβράζεται από το κύμα κάπου στις ακτές της Κρήτης. Είναι ένας λαθρομετανάστης που καταφέρνει να ξεφύγει από τις αρχές του λιμενικού. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, σε έναν τόπο που κανείς δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα του, θα προσπαθήσει άλλοτε νόμιμα άλλοτε διαπράττοντας μικρές παρανομίες να επιβιώσει και να ζήσει το όνειρό του, να πάει στο Παρίσι.
Στην πορεία του θα συναντήσει πολύ κόσμο, ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν, ανθρώπους που θα τον ξεγελάσουν, ανθρώπους που θα τον προδώσουν, ανθρώπους που θα του δώσουν ελπίδα αλλά σύντομα θα του την πάρουν πίσω, ανθρώπους που θα του σώσουν τη ζωή.
Η ταινία ακολουθεί την πορεία του Ηλία, από το καράβι στο οποίο βρέθηκε, ως την Κρήτη, την Ελβετία και το Παρίσι. Αντιμετωπίζει με έναν χιουμοριστικό τρόπο σε πολλές περιπτώσεις τις αγωνίες του πρωταγωνιστή, τον αγώνα για την επιβίωση και την πραγματοποίηση του ονείρου του.
Όμως, για τον πρωταγωνιστή η Δύση ήταν ο Παράδεισος που περίμενε και είχε ονειρευτεί; Τελικά ο στόχος του εκπληρώθηκε; Τι έμαθε από όλο αυτό το μακρινό ταξίδι;
Η ταινία προβάλλει με εύσχημο τρόπο το θέμα της λαθρομετανάστευσης, χωρίς όμως να δίνει το φταίξιμο στους ίδιους τους λαθρομετανάστες, ανθρώπους που η ανάγκη τους έστειλε στο εξωτερικό για το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Αντίθετα μέσα από τους ανθρώπους που συναντά ο πρωταγωνιστής-λαθρομετανάστης και μέσα από την κοινωνική τους θέση, τα επαγγέλματά τους, τις ομάδες στις οποίες ανήκουν, προβάλλει τον τρόπο που συχνά αυτές οι ομάδες αντιμετωπίζουν τους λαθρομετανάστες.

Η ταινία αποτελεί την πρώτη ελληνογαλλική παραγωγή του διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά. Στη χώρα μας προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τα μέσα Φεβρουαρίου 2009, ενώ είχε επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Eden à l'Ouest (2009)Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς
Σενάριο: Κώστας Γαβράς, Jean-Claude Grumberg
Πρωταγωνιστούν: Riccardo Scamarcio, Eric Caravaca, Ulrich Tukur, Juliane Köhler, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Διάρκεια: 110'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

6 Απρ 2009

Μέρες θυμού


Κοπεγχάγη 1944. Ο πόλεμος πλησιάζει προς το τέλος του και ο ταλαιπωρημένος λαός της Δανίας ελπίζει σε ταχεία λήξη. Παράλληλα, οι μαχητές της ελευθερίας με τα ψευδώνυμα Flammen, ετών 23, και Citronen, ετών 33, με γενναιότητα βάζουν τις ζωές τους σε κίνδυνο, αφού αποτελούν τον επιχειρισιακό τομέα της μυστικής αντιστασιακής οργάνωσης "Holger Danske".
Ο ασυμβίβαστος Flammen, συνειδητοποιημένος αντιφασίστας, ονειρέυεται την ημέρα που η ομάδα θα δυναμώσει τόσο ώστε να πραγματοποιήσει γενικευμένη αντεπίθεση ενάντια στα στρατεύματα κατοχής. Ο Citronen ευαίσθητος οικογενειάρχης, ήταν αρχικά οδηγός του Flammen, αλλά εξελίχθηκε σε οργανωτικό εγκέφαλο της οργάνωσης.
Κάποια στιγμή ο διοικητής τους, τους διατάζει να χτυπήσουν δύο αξιωματικούς, που ανήκουν στη γερμανική αντικατασκοπεία. Η επιχείρηση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και απουγχάνει. Ο Flammen έχει σοβαρές υποψίες για διαρροή. Αμφιβάλει για το σκεπτικό της απόφασης του χτυπήματος και για πρώτη φορά θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της διαταγής. Το σίγουρο είναι πως κάτι δεν κολλάει. Ακόμη παραπέρα ο Flammen αρχίζει να είναι καχύποπτος και για την κοπέλα του, μία όμορφη κούριερ. Σταδιακά αρχίζει να σκιαγραφεί το περίγραμμα μιας κρυφής ατζέντας. Άραγε η οργάνωσης υπόκειται σε ξένα κέντρα αποφάσεων; Ποιος τελικά δουλεύει για ποιον;
Καθώς η δυσπιστία ροκανίζει τα θεμέλια της οργάνωσης, ο Flammen και ο Citronen νιώθουν ότι περπατούν πάνω σε κινούμενη άμμο. Απελπισμένοι και απογοητευμένοι από τη θολή στάση των ανωτέρων τους, οι δύο φίλοι αποφασίζουν ότι εμπιστεύονται μόνο ο ένας τον άλλο, ανασυντάσσονται και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στο πώς θα εξοντώσουν το διοικητή της Γκεστάπο.

Μια ιστορική ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, και κυρίως σε λεπτομερείς μαρτυρίες από συναγωνιστές των δύο κεντρικών χαρακτήρων.
Η ταινία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη κινηματογραφική παραγωγή της Δανίας, και συνάμα τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στη χώρα. Στην Ελλάδα προβάλλεται ήδη εδώ και έναν περίπου μήνα στους κινηματογράφους. Παρουσιάστηκε σε ορισμένα διεθνή φεστιβάλ, όπου έλαβε υποψηφιότητες, χωρίς όμως να κερδίσει κάποια διάκριση.

Όσοι φίλοι του παρόντος ιστολογίου επιθυμούν να παρακολουθήσουν την ταινία και βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, μπορούν να έρθουν στον κινηματογράφο Ολύμπιον (αίθουσα Παύλος Ζάννας) την Τρίτη 7 Απριλίου στις 21:45 ή να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω της παρούσας ιστοσελίδας μέχρι τις 18:00 της ίδιας ημέρας, για περισσότερες λεπτομέρειες.

Flammen og Citronen (2008)
Σκηνοθεσία: Ole Christian Madsen
Σενάριο: Lars Andersen, Ole Christian Madsen
Πρωταγωνιστούν: Thure Lindhardt, Mads Mikkelsen, Stine Stengade, Peter Mygind, Christian Berkel, Hanns ZischlerΔιάρκεια: 130'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

2 Απρ 2009

Slumdog Millionaire

Συνήθως, όταν ακούω πολλά κεράσια, κρατάω μικρό καλάθι. Έτσι, παρακολουθώντας την ταινία παρακινούμενος περισσότερο από τη σχετική διαφήμιση που έπεσε και από τα βραβεία που απέσπασε, αλλά κυρίως λόγω του ότι ήταν διαφορετική από τις υπόλοιπες ταινίες που κερδίζουν συνήθως τα Όσκαρ, προσπάθησα να είμαι λίγο αποστασιοποιημένος. Τελικά, παρά το τι πίστευα στην αρχή, δεν απογοητεύτηκα. Αντίθετα μάλιστα, η ταινία μου άρεσε αρκετά και πιστεύω ότι δίκαια απέσπασε τα βραβεία που απέσπασε στον υπέρλαμπρο διαγωνισμό μετρίων ταινιών, που η διαφήμιση και το χρήμα που έχει πέσει του έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτήν που αξίζει πραγματικά.
Περνώντας στα της ταινίας τώρα, περιγράφεται η ζωή ενός νεαρού Ινδού, του Τζαμάλ, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα εξελίσσεται στο παρόν ένα τηλεπαιχνίδι, το "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος", στο οποίο ο Τζαμάλ συμμετέχει.
Η αρχή της ταινίας βρίσκει τον Τζαμάλ στο κρατητήριο, κατηγορούμενος ότι έκλεψε στο παιχνίδι, καθώς κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει ότι ένας φτωχός νεαρός από τις παραγκουπόλεις της Βομβάης θα μπορούσε να έφτανε στο να διεκδικεί το μεγαλύτερο ποσό στο συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι.
Κι εκεί η ιστορία αρχίζει. Η ανάκριση για το πώς ο νεαρός γνώριζε τις απαντήσεις φέρνει στο φως την ιστορία της ζωής του Τζαμάλ, από τα παιδικά του χρόνια με το θάνατο της μητέρας του σε μια έξαρση θρησκευτικής βίας στην παραγκούπολη, την γνωριμία του με ένα ορφανό κορίτσι, τη Λατίκα, την εκμετάλλευση του ιδίου, του μεγάλου αδερφού του, Σαλίμ, και της Λατίκα, από μαφιόζους, τη διαφυγή των δύο αδελφών κλπ. Όμως, ο έρωτας για τη Λατίκα έμενε ζωντανός και μετά από χρόνια την αναζητά και την βρίσκει. Όμως, ο Σαλίμ φαίνεται να παίρνει το στραβό δρόμο και συνεργάζεται με άλλον μαφιόζο και ουσιαστικά απάγει τη Λατίκα.
Ενώ οι ερωτήσεις του τηλεπαιχνιδιού ολοένα και δυσκολεύουν, η ιστορία του Τζαμάλ εξελίσσεται. Και στο άμεσο παρελθόν, μετά από χρόνια, εντοπίζει τον Σαλίμ στην υπηρεσία του μαφιόζου Τζαβέντ, και τη Λατίκα έρμαιο στις ορέξεις του μαφιόζου.
Και παίρνει την απόφαση να συμμετάσχει στο τηλεπαιχνίδι, όντας η μόνη του ευκαιρία να τον δει η Λατίκα. Κι ενώ ο αρχηγός της αστυνομίας πείθεται για την αθωότητά του, του επιτρέπεται να συνεχίσει να παίζει στο τηλεπαιχνίδι και να διαγωνιστεί για την τελευταία ερώτηση, για το μεγαλύτερο χρηματικό έπαθλο...
Άραγε, ποιο ήταν το πραγματικά μεγαλύτερο έπαθλο για τον Τζαμάλ; Το χρήμα, η δόξα, ή μήπως η αληθινή αγάπη που ναι μεν δεν αγοράζεται με χρήματα, ίσως όμως τα χρειάζεται για να επιβιώσει;

Ως γνωστόν, η ταινία, βρετανικής και ινδικής παραγωγής, απέσπασε 8 βραβεία Όσκαρ τον περασμένο Φεβρουάριο, καθώς και αρκετά ακόμη βραβεία σε ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία και Καναδά.
Στην Ελλάδα η ταινία πήρε διανομή στις 5 Μαρτίου 2009.

Slumdog Millionaire - स्लमडॉग मिलियनेयर (2008)Σκηνοθεσία: Danny Boyle, Loveleen Tandan
Σενάριο: Simon Beaufoy, Vikas Swarup
Πρωταγωνιστούν: Dev Patel, Freida Pinto, Madhur Mittal, Ankur Vikal, Mahesh Manjrekar, Anil Kapoor
Διάρκεια: 120'

Δείτε το τρέηλερ

13 Μαρ 2009

11ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης


11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
13-22 Μαρτίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟY


Το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, θα πραγματοποιηθεί από τις 13 έως τις 22 Μαρτίου στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στις αίθουσες ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ, ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ, στην αίθουσα του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ και στην αίθουσα του ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης γιορτάζει για ενδέκατη συνεχή χρονιά την ανήσυχη, σε διαρκή αναμόρφωση και εγρήγορση, τέχνη του ντοκιμαντέρ, αναζητώντας αδιάκοπα τις εικόνες εκείνες της κοινωνικής, ιστορικής, πολιτικής και, πάνω από όλα, ανθρώπινης πραγματικότητας του νέου αιώνα, που λειτουργούν ως εφαλτήριο για περιπετειώδεις κινηματογραφικές περιπλανήσεις.

Χρόνο με το χρόνο οι «συνοδοιπόροι» του φεστιβάλ πληθαίνουν, κάτι που αποδεικνύει όχι μόνο το ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον για τις ταινίες τεκμηρίωσης, αλλά και την επιτυχία της διοργάνωσης, που κατάφερε πολύ γρήγορα να καθιερωθεί στη συνείδηση επαγγελματιών και κοινού ως μια από τις σημαντικότερες του χώρου. Το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης φιλοδοξεί και φέτος, μέσα από το πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα του - μια επιλογή από ό,τι καλύτερο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο χώρο - αλλά και τις παράλληλες δράσεις του, να ενημερώσει, να κινητοποιήσει αλλά και να συγκινήσει το κοινό του.

Από την διεύθυνση: http://tdf.filmfestival.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=6&&page=775&newsid=1084

26 Φεβ 2009

Η Σκόνη του Χρόνου


Παραμονές του 2000, ο Α, ένας χωρισμένος σκηνοθέτης ζει μεταξύ Βερολίνου και Ρώμης μαζί με την κόρη του, που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα λόγω της διάλυσης της οικογένειας και συχνά εξαφανίζεται. Την ίδια περίοδο σκηνοθετεί μια ταινία στη Ρώμη με βάση την ιστορία της μητέρας του, Ελένης, μιας ελληνίδας που μετά τον εμφύλιο είχε διαφύγει στη Σοβιετική Ένωση, βασισμένος στα γράμματα που έστελνε η μητέρα του στον φυλακισμένο στη Σιβηρία πατέρα του.
Μέσα από εκπληκτικές σκηνοθετικές εναλλαγές επιτυγχάνεται μια αναδρομή από το παρόν στο παρελθόν, σε ορισμένα από τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και σημάδεψαν την πορεία της ζωής και του ιδίου του πρωταγωνιστή, αλλά και της μητέρας του. Από τη μια, ο Α, που έχει ζήσει μακριά από τη μητέρα του, στις ΗΠΑ, μαζί με την αδερφή του γερμανοεβραίου φίλου της μητέρας του και δεν έχει δει ποτέ τον πατέρα του. Από την άλλη, η Ελένη, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψε να αναζητεί τον αγαπημένο της, έχοντας τη συμπαράσταση του γερμανοεβραίου φίλου της, πρώτα στη Σοβιετική Ένωση κι έπειτα στις ΗΠΑ.
Σε όλη αυτήν την πορεία του παρελθόντος, η σμίξη των δύο αγαπημένων θα επέλθει, και στο παρόν οι γονείς θα πραγματοποιήσουν το πρώτο τους κοινό ταξίδι, για να επισκεφτούν τον γιο τους στο Βερολίνο, ένα ταξίδι γεμάτο αναμνήσεις, ένα πρώτο ταξίδι που έμελλε να είναι και το τελευταίο.
Οι εναλλαγές μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος είναι εκπληκτικές. Μια ιστορία που εκτυλίσσεται διαρκώς στο παρόν, με τη σκηνοθεσία της ταινίας και την εξαφάνιση της κόρης, με σκηνές του παρελθόντος σε απόλυτη χρονική συνέπεια και συνέχεια, που αποκαλύπτουν την ιστορία της Ελένης, την ιστορία που ήθελε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής να σκηνοθετήσει. Το τέλος της ταινίας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Η λύση της ιστορίας επέρχεται με τη σύνδεση τριών γενεών, με την εκπλήρωση του μεγάλου ταξιδιού-προορισμού και με την αισιοδοξία για το μέλλον.

Είναι η πιο πρόσφατη ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διανομή στις αίθουσες στη χώρα μας πήρε στις 12 Φεβρουαρίου, παράλληλα με την προβολή της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πολλοί κριτικοί δεν μίλησαν με καλά λόγια για την ταινία, χαρακτηρίζοντάς την ως από τις χειρότερες του Αγγελόπουλου. Προσωπικά, μη έχοντας δει καμία άλλη ταινία του Αγγελόπουλου, έχω να πω πως αν αυτή είναι από τις χειρότερες, τότε οι υπόλοιπες θα είναι αριστουργήματα, γιατί "Η Σκόνη του Χρόνου" είναι πραγματικά ένα σπουδαίο έργο τέχνης που αγγίζει την τελειότητα και αγγίζει τον θεατή τόσο συναισθηματικά όσο και οπτικο-μουσικά, με όλα αυτά τα μαγικά πλάνα και την εκπληκτική μουσική που τα συνοδεύει. Η περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος είναι απλή, απέριττη, με κάποιες υπερβολές όπου χρειάζεται. Ως προς τη θεματική της, η ταινία παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον και δεν κουράζει σε καμία περίπτωση. Εξάλλου ξεκινώντας να δει κανείς την ταινία, ξέρει ότι θα δει Αγγελόπουλο.

The Dust of Time (2008)
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Αγγελόπουλος
Σενάριο: Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Πέτρος Μαρκάρης, Tonino Guerra
Πρωταγωνιστούν: Willem Dafoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli, Irène Jakob, Christiane Paul, Tiziana Pfiffner
Διάρκεια: 125'


Δείτε το τρέηλερ

15 Φεβ 2009

12


Ένας νεαρός Τσετσένος κατηγορείται για τη δολοφονία του Ρώσου πατριού του, που τύγχανε και αξιωματικός του στρατού. 12 ένορκοι θα κρίνουν αν ο νεαρός καταδικαστεί ή αν τον αφήσουν ελεύθερο. Μερικοί από τους 12 ενόρκους είναι: ένας ρατσιστής ταξιτζής, ένας ύποπτος γιατρός, ένας τηλεοπτικός παραγωγός, ένας επιζώντας του Ολοκαυτώματος, ένας φιγουράτος μουσικός, ένας διαχειριστής νεκροταφείου κλπ.
Το κάθε ένα από τα 12 αυτά πρόσωπα αντιπροσωπεύει μία από τις υπάρχουσες κοινωνικές συνιστώσες που εντέλει δίνουν την συνισταμένη της πάλαι ποτέ γεμάτης κλέους Ρωσίας.
Τι γίνεται όταν καλούνται να αποφασίσουν για την αθωότητα ή μη ενός ανθρώπου; Τι γίνεται όταν κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του; Μπορούν να μείνουν "ηθικοί" και άμεμπτοι ή επηρεάζονται; Η απόφαση θα είναι καταδικαστική και συνάμα σωτήρια ή θα είναι αθωωτική, αλλά συνάμα καταδικαστική; Πόσο λεπτή μπορεί να είναι αυτή η ισορροπία αθώωσης και καταδίκης; Πόσο επηρεάζει η σύγχρονη ρωσική κοινωνία μια τέτοια απόφαση;

Μια εξαιρετική ταινία, που κάνει τον θεατή να σκεφτεί για τις αποφάσεις που παίρνει, ιδιαίτερα όταν αφορούν άλλους, που κάνει τον θεατή να λαμβάνει υπ' όψιν όλες τις παραμέτρους που μπορούν να επηρεάσουν μια απόφαση καθώς και να αναλογιστεί τις συνέπειες που μπορεί αυτή η απόφαση να έχει.
Η ταινία είχε προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας το 2008, καθώς και για το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2007, ενώ το 2008 απέσπασε το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ. Είναι η πιο πρόσφατη ταινία του σπουδαίου Ρώσου σκηνοθέτη Никита Михалков (Nikita Mikhalkov) και αποτελεί ριμέικ της ταινίας του Sidney Lumet "12 Angry men" του 1957, προσαρμοσμένη φυσικά στα δεδομένα της σύγχρονης ρωσικής κοινωνίας και στα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και του παρόντος. Διανομή στη χώρα μας πήρε μόλις την περασμένη Πέμπτη.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να παρακολουθήσουν την ταινία και βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, μπορούν να έρθουν στον κινηματογράφο Βακούρα τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου και ώρα 20:10 ή να επικοινωνήσουν μαζί μου μέχρι τις 15:00 της ίδιας ημέρας μέσω της παρούσας ιστοσελίδας για περισσότερες λεπτομέρειες.

12 разгневанных мужчин (2007)
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Vladimir Moiseyenko, Aleksandr Tovototsky
Πρωταγωνιστούν: Sergey Makovetsky, Sergey Garmash, Aleksei Petrenko, Yuriy Stoyanov, Sergey Gazarov, Nikita Mikhalkov, Mikhail Yevremov, Valentin Gaft
Διάρκεια: 159'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

4 Φεβ 2009

Το Ορφανοτροφείο


Η Λάουρα αποφασίζει τριάντα χρόνια αργότερα να εγκατασταθεί με την οικογένειά της στο εγκαταλελειμμένο ορφανοτροφείο, στο οποίο είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια πριν υιοθετηθεί. Όνειρό της είναι να αναστηλώσει το κτήριο και να επαναλειτουργήσει η ίδια το ίδρυμα, αυτή τη φορά ως ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Η απρόσμενη, όμως, επίσκεψη μιας κοινωνικής λειτουργού θα προκαλέσει αναστάτωση στην οικογένεια. Ποια ήταν πραγματικά αυτή η γυναίκα και τι ήθελε; Τι σχέση είχε με το κτήριο αυτό; Με το παλιό ίδρυμα;
Παρ' όλη την αναστάτωση, η μέρα των εγκαινίων φτάνει. Ο Σιμόν, ο γιος της Λάουρα εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Μέσα στο συγκεκριμένο πλήθος βρίσκεται και ένα παιδί με καλυμμένο πρόσωπο, ένα παιδί που δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί, ένα παιδί του οποίου η παρουσία δεν γίνεται αντιληπτή από κανέναν, παρά μόνο από τη Λάουρα. Ποιο ήταν αυτό το παιδί; Τι σχέση μπορεί να έχει με την εξαφάνιση του Σιμόν;
Εν τω μεταξύ, το μυστήριο της εξαφάνισης του Σιμόν έχει καταβάλει τη Λάουρα και τον σύζυγό της. Η Λάουρα πείθεται ότι το κτήριο αυτό κρύβει κάποιο τρομαχτικό μυστικό, κάτι που σκοπό έχει να βλάψει την οικογένειά της. Η λύση του μυστηρίου θα έρθει μέσα από ένα παιδικό παιχνίδι, ένα παιχνίδι που έπαιζε η Λάουρα μικρή σ' αυτό το ορφανοτροφείο μαζί με τα άλλα παιδιά, ένα παιχνίδι το οποίο παίζει πάλι μαζί με τα ίδια παιδιά, ταλαντευόμενη μια στην πραγματικότητα και μια στο μεταφυσικό ενός άλλου κόσμου, ενός κόσμου που η ίδια καταφέρνει να δημιουργήσει.

Αυτό το θρίλερ μας έρχεται από την Ισπανία. Είναι ένα θρίλερ που διαφέρει πολύ από τα αμερικάνικα. Δεν πρόκειται να δει κανείς κανένα πριόνι να σφάζει ανθρώπους και σχεδόν καμία σκηνή που θα μπορούσε να κριθεί αηδιαστική. Αντίθετα, η αίσθηση του τρόμου δίνεται κυρίως με τα ηχητικά εφέ, τα τριξίματα από πόρτες, τις τυφλές κινήσεις, την ξαφνική ταχύτητα και πρόσκρουση με τον ανάλογο ήχο, την εικόνα του παιδιού-φαντάσματος.

Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ισπανού σκηνοθέτη Juan Antonio Bayona, σε παραγωγή του Guillermo Del Toro, και αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα θρίλερ στην ιστορία του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, και μαζί με την "Ιστορία δύο αδελφών" του κορεάτη Kim Jee Woon τις προσωπικά αγαπημένες μου ταινίες αυτής της κατηγορίας. Είναι μία ταινία που θα πρότεινα ακόμη και σε όσους δεν είναι φαν των θρίλερ, να την δουν ανεπιφύλακτα.
Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει βραβευθεί στην Ισπανία και στις ΗΠΑ. Στη χώρα μας προβλήθηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στις 17/11/2007, ενώ πήρε διανομή στους κινηματογράφους έναν μήνα αργότερα.

El Orfanato (2007)Σκηνοθεσία: Juan Antonio Bayona
Σενάριο: Sergio G. Sánchez
Πρωταγωνιστούν: Belén Rueda, Fernando Cayo, Roger Príncep, Mabel Rivera, Montserrat Carulla, Edgar Vivar, Geraldine Chaplin
Διάρκεια: 105'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας εδώ

29 Ιαν 2009

Σε τέσσερα λεπτά


Στη Γερμανία, μία γηραιά κυρία δασκάλα πιάνου, παραδίδει μαθήματα σε κατάδικους στη γυναικεία φυλακή που βρίσκεται απέναντι από το σπίτι της, καθώς και στον φρουρό ασφαλείας της φυλακής. Από όλες τις καταδίκους της φυλακής, η δασκάλα του πιάνου διακρίνει το ιδιαίτερο ταλέντο μιας επαναστάτριας και αντιδραστικής καταδίκου και αναλαμβάνει να την προετοιμάσει κατάλληλα ώστε να πάρει μέρος σε έναν διαγωνισμό. Όμως η κατάδικος έχει τις δικές της απόψεις περί μουσικής και εκτέλεσης των κλασικών κομματιών, κάτι που βρίσκει αντίθετη τη δασκάλα.
Στην ταινία δοκιμάζονται οι σχέσεις δασκάλας - μαθήτριας, καταδίκου - φύλακα, καταδίκου - υπόλοιπων καταδίκων, ενώ αναδύονται συνεχώς σειρές γεγονότων του παρελθόντος που στιγμάτισαν τη ζωή των δύο βασικών πρωταγωνιστριών και τις οδήγησαν στην κατάσταση που βρέθηκαν.
Η ταινία τελειώνει με τη συμμετοχή της καταδίκου στο διαγωνισμό, όπου σε τέσσερα λεπτά πρέπει να δείξει το ταλέντο της και να λάβει την αναγνώριση που της πρέπει.

Η ταινία απέσπασε αρκετά βραβεία στη Γερμανία, και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ, όπως το Χρυσό Κύπελλο στο Φεστιβάλ της Σανγκάης. Στην Ελλάδα προβλήθηκε στους κινηματογράφους μόλις τον Οκτώβριο 2007, ένα χρόνο μετά την επίσημη διεθνή κυκλοφορία της.

Vier minuten (2006)Σκηνοθεσία - Σενάριο: Chris Kraus
Πρωταγωνιστούν: Monica Bleibtreu, Hannah Herzsprung, Sven Pippig, Richy Müller, Jasmin Tabatabai
Διάρκεια: 112'

Δείτε το τρέηλερ εδώ

23 Ιαν 2009

Το Ποντίκι που βρυχάται


Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με μία ταινία που φέτος κλείνει 50 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε και για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησα το ιστολόγιο αυτό με μία κωμωδία.

Κάπου στην Ευρώπη, υπάρχει ένα κράτος, τόσο μικρό που ακόμη και στο χάρτη χρειάζεσαι μεγεθυντικό φακό για να το εντοπίσεις. Στο κράτος αυτό οι κάτοικοι λίγο πολύ είναι συγγενείς και μοιάζουν μεταξύ τους, όπως επίσης μοιάζουν και με τον ιδρυτή του, το άγαλμα του οποίου κοσμεί το κέντρο του.
Η οικονομία του κράτους αυτού βασίζεται αποκλειστικά στην παραγωγή ενός τοπικού κρασιού και δέχεται ισχυρό πλήγμα στη διεθνή αγορά όταν οι ΗΠΑ αρχίζουν να παράγουν ένα ίδιο κρασί, το οποίο όντας φθηνότερο, προσείλκυε περισσότερους πελάτες.
Για να αντιμετωπιστεί η κρίση, η δούκισσα και ο πρωθυπουργός (και οι δύο ρόλοι από τον Peter Sellers) αποφασίζουν να κηρύξουν τον πόλεμο στις ΗΠΑ, με απώτερο σκοπό να ηττηθούν όπως είναι άλλωστε λογικό, ώστε μετά οι ΗΠΑ να στείλουν σ' αυτούς οικονομική βοήθεια, όπως έκαναν και στους ηττημένους στον πρόσφατο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι, στέλνουν ως στρατηγό έναν τοξότη (επίσης Peter Sellers) μαζί με άλλους τοξότες-στρατιώτες ντυμένους με μεσαιωνικά ρούχα, με ένα πλοίο για να πάνε να πολεμήσουν ενάντια στις ΗΠΑ στη Νέα Υόρκη.
Ποιο όμως ήταν το αποτέλεσμα του πολέμου; Τελικά οι ΗΠΑ νίκησαν ή μήπως συνέβη κάτι άλλο; Επέστρεψαν οι πολεμιστές ηττημένοι και με την οικονομική βοήθεια που περίμενε το μικρό τους κράτος ή μήπως επέστρεψαν νικητές;
Κατά την απόβαση στη Νέα Υόρκη, βρήκαν μία πόλη άδεια και τους κατοίκους στα καταφύγια, καθώς εκείνη τη μέρα θα γινόταν η δοκιμή μιας νέας βόμβας. Τελικά, βρίσκουν την ευκαιρία και απάγουν τον εφευρέτη της βόμβας μαζί με τη βόμβα και γυρνούν νικητές, απογοητεύοντας τους συμπατριώτες τους.

Μια κωμωδία πολύ εύστοχη για την εποχή που γυρίστηκε, που σε κάνει να γελάς από την αρχή ως το τέλος, ακόμη κι αν την βλέπεις μετά από 50 χρόνια, που δεν την βαριέσαι σε κανένα σημείο της. Ο Peter Sellers ήταν απολαυστικός και στους τρεις ρόλους που έπαιξε (τέσσερις, αν συνυπολογιστεί ότι το άγαλμα του ιδρυτή έχει τη μορφή του).
Στη χώρα μας προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 28 Ιανουαρίου 1960.
Ακολούθησαν και δύο συνέχειες της ταινίας, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία και χωρίς το γνωστό καστ ηθοποιών.

The Mouse that roared (1959)Σκηνοθεσία: Jack Arnold
Σενάριο: Roger MacDougall, Stanley Mann - βασισμένο σε βιβλίο του Leonard Wibberley
Πρωταγωνιστούν: Peter Sellers, Jean Seberg, William Hartnell, David Kossoff, Leo McKern, MacDonald Park
Διάρκεια: 83'

Δείτε το τρέηλερ εδώ

19 Ιαν 2009

Το Κύμα


Ένας νεαρός καθηγητής κοινωνιολογίας στη Γερμανία, αναρχικών καταβολών, αναλαμβάνει παρά τη θέλησή του να διδάξει στους φοιτητές το μάθημα για το πολίτευμα της Ολιγαρχίας και τον τρόπο που αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία. Όταν οι φοιτητές αρχίζουν να αμφισβητούν το πώς θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει εφικτό σήμερα, που οι ιδέες του ναζισμού έχουν μπει στο περιθώριο, ο καθηγητής αναλαμβάνει να κάνει ένα πείραμα, ένα πείραμα που θα τον κάνει να απαρνηθεί τις ιδέες του, μόνο και μόνο για να πείσει τους φοιτητές ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν.
Το πείραμα όμως, αρχίζει και παίρνει τρομαχτικές διαστάσεις. Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές παρακολουθούν το μάθημα και μπαίνουν στο πνεύμα της ομάδας. Σιγά σιγά η ομάδα εξαπλώνεται σαν "κύμα" και παρασύρει ολοένα και περισσότερο κόσμο στην αγκάλη της, μια ομάδα που διέπεται πλέον από ολιγαρχικά πρότυπα.
Οι χαρακτήρες των ατόμων αλλάζουν, οι ζωές τους αλλάζουν, οι διαπροσωπικές σχέσεις τόσο του καθηγητή όσο και των φοιτητών με το περιβάλλον τους αλλάζουν, η βία εξαπλώνεται, το "κύμα" είναι έτοιμο να επικρατήσει και να παρασύρει τους πάντες. Όμως, υπάρχουν και οι φωνές διαμαρτυρίας, τα άτομα που νιώθουν ότι με τον τρόπο αυτό χάνουν τους φίλους τους, χάνουν αγαπημένα πρόσωπα, αναλαμβάνουν δράση. Στο τέλος, η συνειδητοποίηση της αλήθειας θα έρθει. Μήπως, όμως, τότε θα είναι αργά για όλους; Ή μήπως όχι;

Ένα δράμα που τα έχει όλα. Μια ταινία που κάνει τον θεατή να σκεφτεί ποιος είναι ο σωστός δρόμος, που καλεί τον θεατή να πάρει σαφή θέση ποιας πλευράς το μέρος θα πάρει. Αν "Οι ζωές των άλλων" αναφέρονταν σε ένα γεγονός που συνέβαινε στο παρελθόν, "Το Κύμα" έρχεται να δώσει μια διάσταση που εφαρμόστηκε στο παρελθόν και μπορεί να εφαρμοστεί στο μέλλον, καθώς οι ιδέες αυτές υφέρπουν μέσα σε μια σύγχρονη κοινωνία, έρχεται να καταδικάσει την παράνοια των ολιγαρχικών συστημάτων, προβάλλοντας τις ιδέες τους στην πράξη, από τη γένεσή τους ως την κορύφωση, ώστε με την πτώση τους να επέλθει η τελική λύτρωση.

Η ταινία απέσπασε βραβεία στη Γερμανία. Στη χώρα μας προβάλλεται από το Νοέμβριο 2008 και έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.

Die Welle (2008)Σκηνοθεσία: Dennis Gansel
Σενάριο: Dennis Gansel, Peter Thorwarth - βασισμένο σε βιβλίο του Todd Strasser
Πρωταγωνιστούν: Jürgen Vogel, Frederick Lau, Max Riemelt, Jennifer Ulrich, Christiane Paul, Jacob Matschenz
Διάρκεια: 101'

Δείτε το τρέηλερ εδώ

16 Ιαν 2009

Αθώες Φωνές


Ελ Σαλβαδόρ - δεκαετία '80. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και των ανταρτών του απελευθερωτικού μετώπου Farabundo Martí μαίνεται. Στο χωριό Cuscatachingo ζει ο 12χρονος Chava μαζί με τη μητέρα του και τη μικρή αδελφή του. Ο πατέρας του είχε φύγει μόλις ξέσπασε ο εμφύλιος, ενώ ο θείος του έχει πάρει το μέρος των ανταρτών, που έχουν στρατοπεδεύσει κοντά στο χωριό. Έτσι, ξαφνικά γίνεται αρχηγός της οικογένειάς του.
Έχοντας αρχικά άγνοια του κινδύνου που παραμόνευε, ζούσε μια φυσιολογική ζωή στο σχολείο και στο σπίτι. Όμως, όταν ο κυβερνητικός στρατός μπήκε στο σχολείο του και επιστράτευσε κάποιους φίλους του στον αγώνα κατά των ανταρτών, ο Chava άρχισε να καταλαβαίνει ότι η παιδική του ηλικία φτάνει στο τέλος της.
Το χωριό του πλέον έχει γίνει πεδίο μάχης. Πυροβολισμοί εκατέρωθεν σαρώνουν τη νύχτα. Ο Chava προσπαθεί στο σπίτι να προφυλάξει την αδελφή του, ενώ η μητέρα του κάνει διάφορες ευκαιριακές δουλειές. Ο ίδιος ο Chava δεν νοιάζεται πολύ να προφυλάξει τον ίδιο του τον εαυτό - η μητέρα του ανησυχεί γι' αυτόν και προσπαθεί μάταια με κάθε τρόπο να τον προφυλάξει, κάνοντας πολλές θυσίες. Αργότερα έρχεται η ώρα της γενικής επιστράτευσης των παιδιών του χωριού - τι θα πράξουν; θα μπορέσουν να αποφύγουν το μοιραίο; ποιο μέρος θα πάρουν; και πού θα τους οδηγήσει; θα σωθούν τελικά από το κακό που χτυπάει την πόρτα τους; ως πού μπορεί να φτάσει μια μητέρα ώστε να προφυλάξει τα παιδιά της;
Τι συμβολίζει το βατραχάκι; Τι μηνύματα στέλνει το απαγορευμένο τραγούδι;

Μια ταινία - ύμνος στην παιδική αθωότητα και κατακραυγή προς κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης των παιδικών ψυχών σε έναν άδικο πόλεμο, που μόνο τραύματα μπορεί να τους δημιουργήσει. Μια ταινία που βλέπει τον πόλεμο μέσα από το αθώο βλέμμα των παιδιών που τον βιώνουν, ένα βλέμμα που κάποιοι δεν θέλουν να είναι αθώο. Μια ταινία που συμμερίζεται την αγωνία των παιδιών στην προσπάθεια για επιβίωση, και την αγωνία των μεγαλυτέρων για την τύχη των παιδιών και την προστασία τους. Μια ταινία συγκινητική και ανθρώπινη, βασισμένη σε πραγματική ιστορία που διαδραματίστηκε κατά τον εμφύλιο του Ελ Σαλβαδόρ που κράτησε πάνω από μία δεκαετία.

Η ταινία προβλήθηκε στη χώρα μας στο 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο 2005, ενώ στις αίθουσες προβλήθηκε ελάχιστα μέσα στο 2006. Έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, όπως η Γυάλινη Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Tromsø.

Voces inocentes (2004)
Σκηνοθεσία: Luis Mandoki
Σενάριο: Luis Mandoki, Oscar Orlando Torres
Πρωταγωνιστούν: Carlos Padilla, Leonor Varela, Gustavo Muñoz, José María Yazpik, Ofelia Medina, Daniel Giménez Cacho
Διάρκεια: 120'

Δείτε το τρέηλερ εδώ (στα ισπανικά)

13 Ιαν 2009

Χιόνι


Βοσνία 1997. Το χωριό Slavno μετράει τις πληγές του από τον πόλεμο που είχε προηγηθεί. Στο χωριό δεν έχουν μείνει πολλοί, οι άνδρες του χωριού είτε έχουν σκοτωθεί είτε είναι αγνοούμενοι, και οι γυναίκες ζουν με την ανάμνησή τους, δημιουργώντας έναν κόσμο στον οποίο οι αγαπημένοι τους είναι παρόντες. Η Alma, νεαρή γυναίκα που χήρεψε στον πόλεμο, πιστεύει ότι μπορεί να επανέλθει η ζωή στο χωριό και η ευημερία, μέσα από τη δραστηριοποίηση ενός τοπικού συναιτερισμού των γυναικών του χωριού, που θα πουλάει τοπικά γλυκά στους περαστικούς. Οι υπόλοιπες, μολονότι δεν συμμερίζονται την άποψή της και ψάχνουν διέξοδο ώστε να φύγουν μακριά και να αρχίσουν μια νέα ζωή κάπου αλλού, κάπου που θα μπορέσουν να ορθοποδήσουν, εντούτοις την βοηθούν για να πραγματοποιήσει το όραμά της. Ένα ατύχημα, όμως, θα καταστρέψει όσα η Alma έχτιζε. Έπειτα, μια ομάδα επιχειρηματιών με καταγωγή από τον εχθρό, θα επισκεφτεί το χωριό και θα προτείνει την εξαγορά της γης τους έναντι ενός σεβαστού ποσού, ώστε να μετεγκατασταθούν αλλού όπου θα ζούσαν μια καλύτερη ζωή.
Τότε έπρεπε να αποφασίσουν, να μείνουν στον τόπο τους με τον οποίο ήταν συναισθηματικά δεμένες και ήταν ο χώρος στον οποίο έπλαθαν τον φανταστικό αυτό κόσμο, όμως δεν τους προσέφερε ουσιαστικά τίποτα, ή να αποδεχτούν την εξαγορά της γης τους, που συνάμα θα σήμαινε και την εξαγορά των αναμνήσεών τους, μόνο και μόνο για να βρουν μια καλύτερη - όπως τους υπόσχονταν - ζωή; Τι έκρυβε η πρόταση εξαγοράς της γης; Μπορούσαν να εμπιστευθούν ανθρώπους, οι οποίοι πριν λίγα χρόνια τους πολεμούσαν; Μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να γνωρίζουν τι απέγιναν οι αγνοούμενοι του χωριού;
Η ταινία κινείται μέσα στα πλαίσια ερωτημάτων περί του ρεαλιστικού και του συναισθηματικού και ενίοτε εγωιστικού, περί της εμπιστοσύνης και της δυσπιστίας. Τελικά η απόφαση ποια θα είναι και ποια είναι τα κριτήρια γι' αυτήν; Μήπως τελικά η απόφαση δεν είναι τελική;

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας στα πλαίσια του 49ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο, όπου και απέσπασε το Ειδικό Βραβείο "Γυναίκα και Ισότητα Ευκαιριών", ενώ έχει συμμετάσχει και συμμετέχει ήδη σε αρκετά Διεθνή Φεστιβάλ ανά τον κόσμο (Κάννες, Τσούνγκμορο, Χάμπτονς, Ρέυκιαβικ). Στους κινηματογράφους προβάλλεται ήδη από τις 8 Ιανουαρίου στην Αθήνα και σύντομα αναμένεται και στη Θεσσαλονίκη.

Snijeg (2008)
Σκηνοθεσία: Aida Begić
Σενάριο: Aida Begić, Elma Taratagić
Πρωταγωνιστούν: Zana Marjanović, Jasna Beri, Sadžida Setić, Vesna Masić, Emir Hadžihafizbegović, Irena Mulamuhić
Διάρκεια: 100'
«Το χιόνι δεν πέφτει για να καλύψει τους λόφους,
αλλά για να μπορέσουν τα ζώα να αφήσουν τα ίχνη τους»

11 Ιαν 2009

Βαλς με τον Μπασίρ


Μία ταινία κινουμένων σχεδίων αλλιώτικη από τις άλλες. Μία ταινία επίκαιρη στις μέρες μας δυστυχώς όσο ποτέ.
Μια νύχτα σ’ένα μπαρ, ένας παλιός φίλος αφηγείται στο σκηνοθέτη Άρι Φόλμαν έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη του, κατά τον οποίο τον καταδιώκουν 26 άγρια σκυλιά. Κάθε νύχτα, ο ίδιος αριθμός απαίσιων ζώων. Οι δύο άντρες φτάνουν στο συμπέρασμα ότι ο εφιάλτης αυτός συνδέεται με την κοινή τους εμπειρία από την εποχή που ήταν στον ισραηλινό στρατό κατά τον πρώτο πόλεμο στο Λίβανο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ο Άρι εκπλήσσεται απ’ το γεγονός ότι δε θυμάται τίποτα από εκείνη την περίοδο. Η περιέργειά του εξάπτεται και αποφασίζει να συναντηθεί και να μιλήσει με παλιούς φίλους και συμπολεμιστές απ’ όλο τον κόσμο. Νιώθει την ανάγκη να ανακαλύψει την αλήθεια για εκείνη την εποχή και για τον εαυτό του. Καθώς ο Άρι βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στα μυστήρια εκείνης της αποστολής και στο ρόλο που εκείνος είχε διαδραματίσει, από τη μνήμη του αναδύονται σουρρεαλιστικές, συχνά αποκρουστικές εικόνες.
Ο εφιάλτης του πολέμου ξυπνά στις ψυχές των πρωταγωνιστών, ενώ η επιλεκτική μνήμη που επιβάλλει στους ανθρώπους που έχουν πάρει μέρος σ' αυτόν κάνει ακόμη πιο τραγική τη συνειδητοποίηση της φρίκης, όταν αποκαλύπτονται οι κρυφές πτυχές των γεγονότων, πτυχές που τη στιγμή του πολέμου οι πρωταγωνιστές δεν μπορούσαν καν να σκεφτούν ή που δεν τους επιτρεπόταν ίσως να σκεφτούν. Η ταινία επιστρέφει στο παρελθόν και καταδικάζει κάθε είδος πολέμου και το παράλογο που τον συνοδεύει.
Η ταινία συνδυάζει μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ και είναι γυρισμένη σε κινούμενο σχέδιο που συνδυάζει κλασικό animation, κινούμενο σχέδιο flash και τρισδιάστατο σχέδιο. Εισάγει μια μοναδική καλλιτεχνική έκφραση.

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας με ιδιαίτερη επιτυχία στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο, από όπου έχω πάρει και την παραπάνω περίληψη. Έχει συμμετάσχει επίσης επίσημα στα Φεστιβάλ Καννών, Τορόντο, Νέας Υόρκης, Κάρλοβυ Βάρυ και Λονδίνου, ενώ έχει αποσπάσει βραβεία από την Κινηματογραφική Ακαδημία του Ισραήλ, βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ της Βαρσοβίας και βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ του Τάλλινν. Είναι υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και Animation.
Πριν λίγες ώρες, η ταινία απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Στη χώρα μας επίσημα προβάλλεται από την 1η Ιανουαρίου στην Αθήνα και από την 8η Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη.

Για τους φίλους στη Θεσσαλονίκη, όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε μία συνάντηση που οργανώνουμε για την προβολή της ταινίας στο Ολύμπιον τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου στις 21:00, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω του e-mail μου (tanysipteros@gmail.com) για περαιτέρω οδηγίες.

Waltz with Bashir (2008) - ואלס עם באשיר

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Ari FolmanΜε τις φωνές των: Ron Ben-Yishai, Ronny Dayag, Ari Folman, Dror Harazi, Yehezkel Lazarov, Mickey Leon, Ori Sivan, Zahava Solomon
Διάρκεια: 90'

Δείτε το τρέηλερ εδώ

9 Ιαν 2009

California Dreamin' (endless)


Επαρχία της Ρουμανίας εν έτει 1999. Ενώ μαίνονται οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία, μία αποστολή Αμερικανών στρατιωτών φτάνουν στο λιμάνι της Κωστάντζας, με προορισμό το Κοσσυφοπέδιο. Όμως, υπολογίζουν χωρίς τον σταθμάρχη ενός μικρού χωριού στη Ρουμανία που τους απαγορεύει τη διέλευση από το χωριό, επειδή δεν είχαν κάποια έγγραφα, παρά την εντολή της κυβέρνησης για ανεμπόδιστη διέλευση. Τα κίνητρά του είναι πάντα υπό αμφισβήτηση, καθώς τυγχάνει να είναι αρχηγός της τοπικής μαφίας, όμως παράλληλα προσπαθεί να επιβάλλει τη νομιμότητα, καθώς του δίνεται το δικαίωμα αυτό.
Οι στρατιώτες αναγκάζονται να παραμείνουν περιμένοντας τα έγγραφα που χρειάζονται, ενώ παράλληλα ο δήμαρχος ετοιμάζει εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του χωριού.
Στο χωριό διαδραματίζονται διάφορες καταστάσεις με πρωταγωνιστές τους στρατιώτες, τους κατοίκους, τις κοπέλες του χωριού, με κατοίκους που αντιτίθενται στην τοπική μαφία, με τον άτεγκτο σταθμάρχη, τον υπομονετικό αρχηγό του τάγματος των στρατιωτών, σε ένα σκηνικό που κινείται από τα πλαίσια του παραλόγου μέχρι τα πλαίσια του κοινώς αποδεκτού με μια απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων, τόσο των πρωταγωνιστών όσο και των θεατών της ταινίας.
Αληθινός έρωτας ή απλή εκμετάλλευση της στιγμής; Ανεκπλήρωτος έρωτας ή απλή μακρά φιλία; Εμπιστοσύνη ή εξαπάτηση και προδοσία; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει η ταινία και τα προβάλλει από την οπτική όλων των πρωταγωνιστών.

Ήταν η τελευταία ταινία του Ρουμάνου σκηνοθέτη Cristian Nemescu, της οποίας το μοντάρισμα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, εξαιτίας του αιφνίδιου θανάτου του σκηνοθέτη τον Αύγουστο του 2006, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Αποτελεί μία από τις ταινίες που σηματοδοτούν την άνθιση του Ρουμανικού κινηματογράφου τα τελευταία χρόνια, και παρακολουθείται άνετα και ευχάριστα, παρά τη μεγάλη διάρκειά της.
Η ταινία προβλήθηκε το 2007, χωρίς να κοπούν σκηνές που ο σκηνοθέτης προγραμμάτιζε να κόψει. Στη χώρα μας προβλήθηκε μονάχα στο 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος 2007), ενώ δεν πήρε διανομή αργότερα, ώστε να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες.

California dreamin´ (Nesfârşit) - 2007Σκηνοθεσία: Cristian Nemescu
Πρωταγωνιστούν: Armand Assante,
Răzvan Vasilescu, Maria Dinulescu, Ion Sapdaru, Jamie Elman, Alexandru Margineanu, Alexandru Dragoi, Andi Vasluianu, Sabina Branduse, Gabriel Spahiu, Constantin Dita, Eduard Dumitru
Διάρκεια: 155'

Δείτε το τρέηλερ εδώ