14 Ιουν 2012

Η υπόσχεση

Ο Ιγκόρ, μαζί με τον πατέρα του, Ροζέ, νοικιάζουν δωμάτια παράνομα σε λαθρομετανάστες σε μια πόλη του Βελγίου. Αναλαμβάνουν να φέρουν λαθρομετανάστες από Ανατολική Ευρώπη και Αφρική και ουσιαστικά τους εκμεταλλεύονται οικονομικά, χρησιμοποιώντας τους παράλληλα στις εργασίες κατασκευής του σπιτιού τους.
Ένας από αυτούς είναι ο Αμιντού από την Μπουρκίνα Φάσο. Εργατικός και λιγομίλητος, έχει κερδίσει τη συμπάθεια του Ροζέ και του Ιγκόρ, όμως η εκμετάλλευση από μέρους τους παραμένει. Με τη νέα παραλαβή λαθρομεταναστών, έρχονται στο Βέλγιο η σύζυγός του, Ασιτά, και το μικρό παιδί τους.
Σε έναν ξαφνικό έλεγχο της επιθεώρησης εργασίας, ο Αμιντού πέφτει από τις σκαλωσιές και σκοτώνεται μπροστά στα μάτια του Ιγκόρ. Ο Ιγκόρ του υπόσχεται ότι θα φροντίζει την Ασιτά και τον μικρό. Ο Ιγκόρ κι ο Ροζέ θάβουν τον Αμιντού στα θεμέλια της οικοδομής.
Η αλήθεια αποκρύπτεται από την Ασιτά, η οποία πείθεται ότι ο σύζυγός της είχε εξαφανιστεί επειδή χρωστούσε στον τζόγο, στον οποίο ήταν εθισμένος. Ο Ιγκόρ από την πλευρά του προσπαθεί με κάθε τρόπο να βοηθήσει την Ασιτά, κρυφά από τον πατέρα του, ο οποίος αντίθετα προσπαθεί να την εκμεταλλευτεί ακόμη περισσότερο. Βλέπουμε τον Ιγκόρ να στέλνει χρήματα μέσω άλλου λαθρομετανάστη στην Ασιτά, βλέπουμε όμως και τον Ροζέ να πληρώνει λαθρομετανάστη να επιχειρήσει να την βιάσει καθώς και άλλες ενέργειές του με σκοπό να την κάνει να φύγει χωρίς να αναζητήσει τον σύζυγό της στην αστυνομία.
Ένα ψεύτικο τηλεγράφημα δήθεν από τον Αμιντού ότι βρίσκεται στην Κολονία, δίνει στον Ιγκόρ να καταλάβει το ύπουλο παιχνίδι του πατέρα του. Πρέπει να δράσει κατάλληλα, ώστε να υλοποιήσει την υπόσχεση που έδωσε στον Αμιντού.

Αποτελεί μια από τις κλασικότερες ταινίες των σπουδαίων Βέλγων σκηνοθετών Ζαν Πιερ και Λυκ Νταρντέν. Στην ταινία αυτή καταπιάνονται με ένα ακόμη κοινωνικό θέμα, το οποίο είναι ιδιαίτερα φλέγον στις ημέρες μας, την εκμετάλλευση των λαθρομεταναστών που φεύγουν από εμπόλεμες ζώνες για να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο σε χώρες δήθεν πιο πολιτισμένες. Σε αντίθεση με τη μεταγενέστερη "Σιωπή της Λόρνα" που είχε παρόμοια θεματική, δεν επικεντρώνονται σε ένα πρόσωπο ως κεντρικό πρωταγωνιστή, αλλά σε αυτήν καθεαυτή την υπόσχεση που δίνει ο Ιγκόρ και την ηθική του υποχρέωση να την φέρει εις πέρας, μέσα από όλους τους κινδύνους που μπορούσε να έχει για τον ίδιο μια τέτοια ενέργεια.
Η ταινία απέσπασε σημαντικές διακρίσεις σε φεστιβάλ στο Βέλγιο και στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ απέσπασε και το Χρυσό Στάχυ καθώς και βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Βαγιαδολίδ. Στη χώρα μας προβλήθηκε πολύ αργότερα από τη δημιουργία της, στα πλαίσια αφιερώματος στους αδελφούς Νταρντέν στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 2008.

La promesse (1996)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne
Πρωταγωνιστούν: Jérémie Renier, Olivier Gourmet, Assita Ouédraogo, Jean-Michel Balthazar, Frédéric Bodson, Hachemi Haddad, Rasmane Ouédraogo, Sophie Leboutte
Διάρκεια: 92'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,0/10

5 Ιουν 2012

Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι

Ο Άτσιο κι ο Μανρίκο Μπενάσσι είναι δύο αδέλφια σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης σε μια μικρή ιταλική πόλη του Νότου. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του '60, όταν ο Μανρίκο, ο μεγάλος αδερφός, εισχωρεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως και η Βιολέττα, η αδερφή τους. Ο Άτσιο, νεότερος ων και αντιδραστικός από μικρός, παρασυρμένος από έναν πωλητή εγγράφεται στο Φασιστικό Κόμμα.
Η οικογένεια, αν και φτωχή, ζει με αξιοπρέπεια και με ήθος, και ελπίζει ότι το "Κόμμα των Κατοικιών" θα τους βοηθήσει να μπουν σε ένα καλύτερο σπίτι από το μισογκρεμισμένο στο οποίο ζουν.
Τα δύο αδέρφια έρχονται σε προστριβή εξ αιτίας της διαφορετικής ιδεολογίας τους, όμως αναγκάζονται να μένουν στο ίδιο σπίτι.
Ο Μανρίκο, εργαζόμενος στο εργοστάσιο της πόλης, συχνά οργανώνει απεργίες λόγω της καταπίεσης από μέρους των αφεντικών, ενώ ο Άτσιο εισχωρεί βαθύτερα στο Φασιστικό Κόμμα και προθυμοποιείται να λάβει μέρος σε επιθέσεις σε κομμουνιστές.
Στην ιστορία μπαίνει η Φραντσέσκα, η κοπέλα και σύντροφος του Μανρίκο, την οποία ερωτεύεται κρυφά ο Άτσιο, χωρίς όμως να μπορεί να κάνει τίποτα. Όταν η Φραντσέσκα φεύγει για το Τορίνο, τα δυο αδέλφια εισχωρούν ακόμη βαθύτερα στις ιδεολογίες τους.
Σιγά σιγά ο Άτσιο καταλαβαίνει ότι ο δρόμος που έχει διαλέξει δεν είναι ο σωστός, βλέποντας αρχικά ότι οι αρχηγοί των Φασιστών κρύβονται και δεν παίρνουν μέρος στις ενέργειές του κι έπειτα όταν αντιλαμβάνεται ότι είχαν σκοπό να ανατινάξουν το αμάξι του αδερφού του (όπως και άλλων φτωχών ανθρώπων της εργατικής τάξης). Απομακρύνεται από το φασισμό και περνάει στο άλλο στρατόπεδο, όπου όμως ούτε κι εκεί βλέπει τα πράγματα να είναι ρόδινα.
Μια δολοφονία, η φυγή του Μανρίκο στο Βορρά και η παρουσία της Φραντσέσκα, θα δώσουν νέα τροπή στην πλοκή της ταινίας και θα κάνουν τον Άτσιο να δει τα πράγματα με διαφορετικό μάτι.

Η ταινία περιγράφει ουσιαστικά τη σχέση δύο αδελφών μέσα από το πολιτικό σκηνικό που είχε διαμορφωθεί στην Ιταλία μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κόντρες μεταξύ ακραίων ιδεολογιών και ένα σάπιο πολιτικό σκηνικό, όπου οι έννοιες δημοκρατία, δικαιοσύνη, φασισμός, κομμουνισμός ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί. Παρ' όλες αυτές τις διαφορές, αποδεικνύεται ότι το αίμα νερό δεν γίνεται, και ο ένας αδερφός είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για τον άλλο και για την οικογένεια.
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Antonio Pennacchi "Il Fasciocomunista" και απέσπασε αρκετά βραβεία στην Ιταλία. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι του Rino Gaetano. Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 10 Απριλίου 2008.

Mio fratello è figlio unico (2007)
Σκηνοθεσία: Daniele Luchetti
Σενάριο: Antonio Pennacchi, Daniele Luchetti, Sandro Petraglia, Stefano Rulli
Πρωταγωνιστούν: Elio Germano, Riccardo Scamarcio, Angela Finocchiaro, Massimo Popolizio, Diane Fleri, Alba Rohrwacher, Luca Zingaretti, Anna Bonaiuto
Διάρκεια: 108'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος 8,0/10