4 Δεκ 2016

Νοέμβρης

Ο νεαρός ταλαντούχος Αλφρέντο αφήνει το χωριό του και πηγαίνει στη Μαδρίτη, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του να ασχοληθεί με την υποκριτική. Όμως, στη σχολή σύντομα αντιλαμβάνεται ότι οι μέθοδοι που ακολοθούνται δεν είναι αυτό που ο ίδιος έχει οραματιστεί. Έτσι με μια ομάδα συμφοιτητών του αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη σχολή και μακριά απο οπορτουνιστικές τακτικές να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη ομάδα ηθοποιών του δρόμου, που να δίνουν αφιλοκερδώς παραστάσεις δικής τους έμπνευσης ανάμεσα στον κόσμο, στοχεύοντας στη διαδραστικότητα και στην προσέγγιση της τέχνης στο ίδιο το κοινό, κάνοντάς το τμήμα της.
Σύντομα οι παραστάσεις θα αρχίσουν, ταυτόχρονα όμως θα αρχίσουν και οι διώξεις από τις αρχές, καθώς δεν τους αναγνωρίζεται το καλλιτεχνικό τους στυλ. Η τόσο δεμένη αυτή ομάδα, που πήρε το όνομα "Νοέμβρης", σύντομα θα κληθεί να επιλέξει αν θα μείνει σταθερή στην αρχική της ιδεολογία, με ό,τι θα μπορούσε αυτό να συνεπάγεται, ή να διαλέξει άλλα μονοπάτια, που όμως θα φέρει πλήγμα στη συνοχή της που βασιζόταν εν πολλοίς στην ίδια της την ιδεολογία.

Η ταινία μας παρουσιάζεται σαν ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ, χρησιμοποιώντας ψεύτικες συνεντεύξεις που όμως είναι τόσο ζωντανές και αληθινές στο θεατή, που δημιουργεί την εντύπωση ότι όντως πρόκειται για μια πραγματική ιστορία. Η επιλογή ηθοποιών για τις συνεντεύξεις μεγαλύτερων σε ηλικία από την οποία θα έπρεπε να ήταν σε σχέση με την υπόθεση της ταινίας λογικά θα έγινε για να δείξει ότι οι συνεντεύξεις δεν είναι αληθινές.
Η ταινία ουσιαστικά μιλάει για την ίδια την τέχνη και την ανάγκη η ίδια η τέχνη να είναι άμεση προς το δέκτη, αλλά ταυτόχρονα να είναι μια τέχνη που να γεμίζει με ικανοποίηση και τον ίδιο τον πομπό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει και οικονομικό αντάλλαγμα. Αντίθετα μάλιστα, υποστηρίζει ότι η τέχνη δεν θα έπρεπε να αποτελεί το μέσο βιοπορισμού ενός καλλιτέχνη. Στο τέλος, βέβαια, αναγκάζεται εν μέρει να συμβιβαστεί με τις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας, όμως παρά το φαινομενικό συμβιβασμό, η ιδεολογία θα αποδειχτεί ισχυρότερη.
Η ταινία απέσπασε βραβείο Νεανικής Επιτροπής στο Σαν Σεμπαστιάν και βραβείο FIPRESCI στο Τορόντο. Στη χώρα μας δεν πήρε ποτέ διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Noviembre (2003)
Σκηνοθεσία: Achero Mañas
Σενάριο: Achero Mañas, Federico Mañas
Πρωταγωνιστούν: Óscar Jaenada, Ingrid Rubio, Javier Ríos, Juan Díaz, Adriana Domínguez, Jordi Padrosa, Núria Gago, Juanma Rodríguez
Διάρκεια: 104'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

27 Νοε 2016

Η τρελή χαρά

Η Μπεατρίτσε είναι μια εγωκεντρική φαφλατού κατά φαντασίαν δισεκατομμυριούχος, η οποία είναι κλεισμένη σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στην Τοσκάνη, λόγω περιοριστικών μέτρων που της έχουν επιβληθεί. Αρέσκεται στο να μιλάει ακατάσχετα, να παρεμβαίνει στις ζωές των υπολοίπων τροφίμων και πολλές φορές να γίνεται δυσάρεστη.
Η Ντονατέλα είναι το άκρως αντίθετο. Λιγομίλητη, με πολλά τατουάζ και με ένα ένοχο μυστικό που την βαραίνει, θέλει απεγνωσμένα να ξαναδεί το γιο της, τον οποίο της τον πήραν για υιοθεσία, καθώς δεν είχε κριθεί ικανή να τον μεγαλώσει.
Όταν θα εισαχθεί η Ντονατέλα στο ίδρυμα, η Μπεατρίτσε θα την προσεγγίσει και σιγά σιγά θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μια ιδιαίτερη φιλία. Όντας διαφορετικοί χαρακτήρες, η μία συμπληρώνει την άλλη και δεν θα αργήσουν να βρουν την αφορμή, για να ζήσουν μαζί μια μεγάλη περιπέτεια.
Η ευκαιρία να αποδράσουν από το ίδρυμα θα τους δοθεί κι έτσι οι δυο γυναίκες θα ξεφύγουν, προκειμένου να κλείσουν ορισμένες υποθέσεις του παρελθόντος, οι οποίες τις είχαν φέρει στην κατάστασή που βρίσκονται τώρα. Μέσα στην τρέλα τους, θα μείνουν προσηλωμένες στους στόχους τους και μέσα από τις αναποδιές που θα τους τύχουν, θα δοκιμάσουν αλλά και θα ισχυροποιήσουν τη φιλία τους.

Δυο γυναίκες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, που κρύβουν όμως μέσα τους ένα αμφιλεγόμενο παρελθόν, αναπτύσσουν μέσα σε ένα ζόρικο περιβάλλον μια σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης, με σκοπό αμφότερες να οδηγηθούν στη λύτρωση. Η μία φαντασμένη και χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας, η άλλη συνειδητοποιημένη, αλλά ανήμπορη και στοιχειωμένη από το παρελθόν, θα ζήσουν ένα βιωματικό ταξίδι γεμάτο αναποδιές, ώστε να καταφέρουν να συγκρουστούν με ό,τι και όποιους τις έκλεισαν στο ίδρυμα.
Η ταινία απέσπασε βραβεία στην Ιταλία και στο Φεστιβάλ του Βαγιαδολίδ, όπου υπήρξε η μεγάλη θριαμβέυτρια. Στη χώρα μας προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 17 Νοεμβρίου 2016.

La pazza gioia (2016)
Σκηνοθεσία: Paolo Virzì
Σενάριο: Paolo Virzì, Francesca Archibugi
Πρωταγωνιστούν: Valeria Bruni Tedeschi, Micaela Ramazzotti, Valentina Carnelutti, Sergio Albelli, Tommaso Ragno, Luisanna Messeri
Διάρκεια: 118'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον (αίθουσα Παύλος Ζάννας) στη Θεσσαλονίκη στις 26 Νοεμβρίου 2016

14 Νοε 2016

Ο επιφανής πολίτης

Ο διάσημος νομπελίστας Αργεντίνος συγγραφέας Ντανιέλ Μαντοβάνι ζει εδώ και 40 χρόνια στη Βαρκελώνη. Όντας αντισυμβατικός, δεν κολακεύεται πολύ από τις διάφορες προσκλήσεις που του γίνονται για διαλέξεις σε ιδρύματα ανά τον κόσμο. Όταν, όμως, δέχεται πρόσκληση από το χωριό, στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή, τα πράγματα αλλάζουν. Αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόταση, αλλά να ταξιδέψει ινκόγνιτο και χωρίς τη γραμματέα του, καθώς γι'αυτόν θα είναι ένα αυστηρά προσωπικό ταξίδι.
Στο χωριό του, όμως, ενώ στην αρχή όλα πηγαίνουν όπως θα έπρεπε, καθώς βρίσκει παλιούς φίλους, φίλες και κόσμο που πραγματικά ενδιαφέρεται για τον διάσημο συγχωριανό του, στη συνέχεια τα πράγματα θα πάρουν μια απροσδόκητη τροπή. Η διαφορά στο πνευματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο γίνεται ολοένα και πιο εμφανής και φτάνει μέχρι το σημείο της σφοδρής παρεξήγησης.

Η ταινία αποτελεί την επίσημη πρόταση της Αργεντινής για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Στην ταινία ο πρωταγωνιστής-συγγραφέας έρχεται αντιμέτωπος με τους ίδιους του τους φανταστικούς χαρακτήρες, αποδεικνύοντας τη δύναμη της λογοτεχνίας καθώς και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει ένας τόσο σημαντικός λογοτέχνης, όπως ο ίδιος, χωρίς όμως να παραβλέπεται και η στενομυαλιά του αναγνωστικού κοινού, αλλά και τα στερεότυπα και οι δομές μιας μικρής αγροτικής κοινωνίας. Οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων του είναι τόσο αληθινοί, που κάνουν τους κατοίκους ενός ολόκληρου χωριού να νομίζουν ότι οι χαρακτήρες αυτοί είναι γνωστοί τους άνθρωποι, φίλοι, συγγενείς, ακόμη και αυτοί οι ίδιοι. Απλά περιμένουν μια αφορμή, για να ξεσπάσει η παρεξήγηση. Και εκεί θα φανεί αν θα υπερισχύσει η διανόηση έναντι των παγιωμένων κοινωνικών δομών.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία σε φεστιβάλ στη Χάιφα, στο Βαγιαδολίδ, καθώς και βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου στη Βενετία. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε το βραβείο κοινού στην κατηγορία "Ανοιχτοί Ορίζοντες".



El ciudadano ilustre (2016)
Σκηνοθεσία: Gastón Duprat, Mariano Cohn
Σενάριο: Gastón Duprat
Πρωταγωνιστούν: Oscar Martínez, Dady Brieva, Andrea Frigerio, Belén Chavanne, Nicolás de Tracy, Nora Navas, Marcelo D'Andrea, Iván Steinhardt, Manuel Vicente
Διάρκεια: 120'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
11/11/2016 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:30

13 Νοε 2016

Ένας Εβραίος για παραδειγματισμό

Το 1942 στη γαλλόφωνη ελβετική πόλη Παγιέρν, ο 8χρονος τότε Ζακ Σεσέ γίνεται μάρτυρας ενός στυγνού εγκλήματος. Σε μία περιοχή ουδέτερη κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μία μικρή ομάδα φιλοναζιστών, με επικεφαλής το μηχανικό αυτοκινήτων Φερνάν Ισί, αποφασίζουν να κάνουν τον Χίτλερ να τους προσέξει. Το σχέδιό τους είναι απλό. Θα πρέπει να βρουν έναν Εβραίο και να τον σκοτώσουν για παραδειγματισμό. Και το σκηνικό είναι έτοιμο, καθώς στη ζωοπανήγυρη που ακολουθούσε θα είναι παρών και ο Εβραίος-στόχος από τη Βέρνη.
65 χρόνια μετά τα φριχτά γεγονότα, ο Σεσέ, διακεκριμένος πλέον συγγραφέας, αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο εξιστορώντας τα γεγονότα και τις αναμνήσεις του από την περιόδο εκείνη. Το βιβλίο, όμως, γνωρίζει πολλές αντιδράσεις, καθώς κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι υπήρχαν ναζιστές στην Ελβετία. Τα φριχτά γεγονότα, έτσι όπως περιγράφονται από το συγγραφέα, θα έχουν τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα για τον ίδιο, καθώς ο κόσμος θα θεωρήσει ότι είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας του.

Σε μια χώρα, όπου το σύγχρονο ιστορικό και πολιτικό παρελθόν είναι συνυφασμένο με την ουδετερότητα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κυκλοφορεί ένα βιβλίο που έρχεται να ανατρέψει τα ως τότε στεγανά. Μπορεί να μιλάει για ένα απλά μεμονωμένο περιστατικό, χωρίς να υπαινίσσεται ότι αποτελούσε κοινό τόπο για την περιόδο, όμως οι αρρωστημένες λεπτομέρειες της αφήγησης εξοργίζουν το αναγνωστικό κοινό και οδηγούν την εν τέλει διαπόμπευση του ίδιου του συγγραφέα - αυτόπτη μάρτυρα. Τα γεγονότα αυτά τον στοιχειώνουν από την παιδική του ηλικία, και το βιβλίο του αντί να τον λυτρώσει, αυτό είναι που τελικά θα τον καταστρέψει και θα τον ρίξει στα μάτια των αναγνωστών.
Η ταινία ακροβατεί ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν μέσα από την οπτική του πρωταγωνιστή-συγγραφέα, που ηλικιωμένος πλέον μπαίνει κυριολεκτικά ο ίδιος μέσα στις σκηνές του παρελθόντος, ανήμπορος όμως να αλλάξει τη μοίρα και του πρωταγωνιστή του, αλλά και του ίδιου του του εαυτού.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζακ Σεσέ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Un Juif pour l'exemple (2016)
Σκηνοθεσία: Jacob Berger
Σενάριο: Jacob Berger, Aude Py, Michel Fessler, Jacques Chessex
Πρωταγωνιστούν: Bruno Ganz, André Wilms, Aurélien Patouillard, Paul Laurent, Baptiste Coustenoble, Steven Matthews, Elina Löwensohn
Διάρκεια: 72'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Αντι/Κατοπτρισμοί
10/11/2016 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:30
11/11/2016 - αίθοθσα Φρίντα Λιάππα 15:30

12 Νοε 2016

Aquarius

Η δόνα Κλάρα, μια 65χρονη χήρα που ζει στη μεγαλοαστική περιοχή του Ρεσίφε, είναι η τελευταία ένοικος του συγκροτήματος κατοικιών Aquarius, στο οποίο έχει ζήσει πάνω από 35 χρόνια. Εκεί παντρεύτηκε, εκεί γέννησε και μεγάλωσε τα παιδιά της, εκεί ξεπέρασε τον καρκίνο, εκεί χήρεψε και εκεί είναι αποφασισμένη να ζήσει όσα χρόνια ακόμη της απομένουν, παρά τις προτροπές του οικείου περιβάλλοντός της για το αντίθετο.
Το συγκρότημα αυτό έχει ήδη περάσει στα χέρια μιας κατασκευαστικής εταιρίας, που θέλει πάση θυσία να αποκτήσει και το τελευταίο διαμέρισμα, αυτό της δόνα Κλάρα, προκειμένου να το αξιοποιήσει. Όμως, η στάση της δόνα Κλάρα είναι σταθερή και ακλόνητη. Δεν πρόκειται να φύγει από εκεί, παρά μόνο νεκρή.

Μέσα από την ιστορία της δόνα Κλάρα, η ταινία μας αφηγείται το συναισθηματικό δέσιμο του ανθρώπου με το χώρο, με τα αντικείμενα και τις αναμνήσεις που τους συνδέουν. Παράλληλα μας περιγράφει μια μάλλον άνιση μάχη του παλιού με το καινούριο, σε μια εποχή που συνεχώς αλλάζει τόσο στον τομέα της τεχνολογίας όσο και στον τομέα της οικονομίας, όπου όμως πολλές φορές η νοσταλγία για το περασμένο γίνεται ακόμη πιο ισχυρή σε σχέση με το καθημερινό καινούριο. Επιπλέον, ασκεί δριμεία κριτική στα μέσα που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι οικονομικοί παράγοντες για να επιβάλλουν τη θέλησή τους απέναντι στους οικονομικά πιο αδύναμους, των οποίων το μέρος καθαρά παίρνει, ενώ επίσης κριτικάρει και την αυθάδεια των νέων, που αρκετές φορές δεν μπορούν να κατανοήσουν και να σεβαστούν τους μεγαλυτέρους τους.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο (Σίδνεϋ, Λίμα) και ήταν υποψήφια στις Κάννες και τη Ζυρίχη. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Aquarius (2016)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Kleber Mendonça Filho
Πρωταγωνιστούν: Sônia Braga, Humberto Carrão, Irandhir Santos, Maeve Jinkings, Pedro Queiroz, Julia Bernat, Bárbara Colen, Zoraide Coleto
Διάρκεια: 145'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
09/11/2016 - αίθουσα Φρίνα Λιάππα 20:30

Βασιλιάς των Βέλγων

Ένας βρετανός δημοσιογράφος-ανταποκριτής αναλαμβάνει να καλύψει το ταξίδι του βασιλιά του Βελγίου, Νικόλαου Γ', στην Κωνσταντινούπολη, δημιουργώντας ένα ντοκιμαντέρ για την επίσκεψη αυτή. Όμως, στην πορεία τα πράγματα θα πάρουν μια εντελώς απροσδόκητη τροπή, καθώς όσο ο βασιλιάς βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, η Βαλλονία θα κηρύξει την ανεξαρτησία της από το Βέλγιο. Επομένως, αφ'ενός ο ίδιος ο βασιλιάς θα θεωρείται έκπτωτος, αφ'ετέρου θα πρέπει να επιστρέψει εσπευσμένα προκειμένου να περισώσει το βασίλειό του.
Όμως, μία ηλιακή καταιγίδα θα καταστήσει αδύνατη την απ'ευθείας μετάβαση του ιδίου και των ακολούθων του στο Βέλγιο. Κι έτσι, σπάζοντας κάθε είδος πρωτόκολλου και των κοινών συνηθειών του ιδίου και των ακολούθων του, ο βασιλιάς θα αποφασίζει να φύγει οδικώς μέσα από τα ταραγμένα Βαλκάνια, για να επιστρέψει στη χώρα του. Στο δρόμο όλη η ομάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με παράδοξες και αλλόκοτες καταστάσεις, καθώς και περίεργες συναντήσεις, που θα κάνουν το ταξίδι της επιστροφής να μοιάζει αιώνας.

Έχουμε μία ταινία δρόμου, που παράλληλα προσπαθεί να σατιρίσει από τη μία τις τυπικότητες και τα πρωτόκολλα των βασιλικών οικογενειών κι από την άλλη τη συνεχώς ρευστή πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια των τελών του 20ου και αρχών του 21ου αιώνα. Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, όπως άλλωστε το δηλώνει και ο τίτλος, είναι ένας βασιλιάς, που μάλλον δεν έχει πραγματική συνείδηση του τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο, και μπλέκει σε αλλόκοτες περιπέτειες, παρά τις συμβουλές για το αντίθετο.
Η ταινία έχει γυριστεί σαν ψευδο-ντοκιμαντέρ, έχοντας ως αφηγητή τον βρετανό δημοσιογράφο, ο οποίος και ως γνώστης της περιοχής, καλείται να δώσει λύσεις στο βασιλιά, τις οποίες οι ακόλουθοί του δεν θα μπορούσαν να δώσουν.
Η ταινία ήταν υποψήφια στο φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

King of the Belgians (2016)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Peter Brosens, Jessica Woodworth
Πρωταγωνιστούν: Peter Van den Begin, Lucie Debay, Titus de Voogt, Bruno Georis, Pieter van den Houwen, Nina Nikolina, Valentin Ganev
Διάρκεια: 94'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
09/11/2016 - αίθουσα Τζον Κασσαβέτης 17:30
13/11/2016 - αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη 13:15

10 Νοε 2016

Με τα μάτια ανοιχτά

Τύνιδα 2010, λίγους μήνες πριν από την εξέγερση του Δεκεμβρίου. Η Φάρα, μια κοπέλα στην όψιμη εφηβεία, τελειώνει το σχολείο και συναναστρέφεται με νεαρούς μουσικούς ενός αντιδραστικού ροκ συγκροτήματος, και ιδιαίτερα με τον Μποχρέν, κιθαρίστα και στιχουργό με τόσο ευρηματικούς όσο και ανατρεπτικούς στίχους. Σύντομα θα γίνει η βασική τραγουδίστρια του συγκροτήματος και είναι έτοιμη για τις επερχόμενες συναυλίες σε κρυφούς χώρους.
Ζώντας με τη μητέρα της, καθώς ο πατέρας της κατοικεί πολύ μακριά λόγω της δουλειάς του, η Φάρα αναγκάζεται πολλές φορές να την υπακούει. Όταν η μητέρα της Φάρα της απαγορεύει να συναναστρέφεται με το συγκρότημα, εξαιτίας όσων είχε ακούσει για τους μουσικούς, η Φάρα θα σηκώσει τη δική της επανάσταση και θα γνωρίσει τη νύχτα της πόλης της, τον έρωτα, καθώς και κόσμο που σε άλλη περίπτωση δεν θα γνώριζε.
Όμως οι καιροί είναι δύσκολοι και όσο περνάει ο χρόνος οι συνθήκες γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνες για ένα νεαρό κορίτσι στην Τυνησία...

Ταινίες με θέμα τη θέση των γυναικών στις μουσουλμανικές κοινωνίες έχουν γυριστεί πολλές. Εδώ έχουμε ακόμη μία ταινία που, όμως, ναι μεν θέλει να καυτηριάσει αυτή τη θέση (έστω κι αν στην Τυνησία τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και ελεύθερα από ό,τι σε άλλες χώρες του αραβικού κόσμου), δεν αποτελεί δε την κύρια γραμμή της υπόθεσης. Σε μια Τυνησία που μαστιζόταν από οικονομικά προβλήματα, με μεγάλο μέρος του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας, όσο κι αν αυτό δεν ήταν ορατό στο δυτικό κόσμο, ένα ροκ μουσικό συγκρότημα έρχεται να διατυμπανίσει με τους στίχους του τα κακώς κείμενα στη χώρα. Αυτό φυσικά δεν αρέσει στις αρχές. Μοιραία και η ζωή της Φάρα θα επηρεαστεί από όλη αυτήν την κατάσταση, από τη στιγμή που πλέον συναναστρέφεται με τα συγκεκριμένα άτομα.
Από τη μία πλευρά έχουμε τη μητέρα της Φάρα, που ως πιο έμπειρη σε τέτοια θέματα και έχοντας συναίσθηση του τι συμβαίνει, προσπαθεί -υπερβολικά ίσως- να προστατέψει την κόρη της. Από την άλλη έχουμε τη Φάρα, που θέλει να σπάσει τους δεσμούς που την κρατάνε δέσμια αυτής της φαύλης κατάστασης και να κάνει αυτό που ονειρεύεται.
Η ταινία είναι μεταξύ των τριών υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Lux της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ έχει βραβευτεί με βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ της Τύνιδας, καθώς και με βραβεία σε Βενετία και Τορόντο. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

À peine j'ouvre les yeux (على حلة عيني - 2015)
Σκηνοθεσία: Leyla Bouzid
Σενάριο: Leyla Bouzid, Marie-Sophie Chambon
Πρωταγωνιστούν: Baya Medhaffar, Ghalia Benali, Montassar Ayari, Lassaad Jamoussi, Aymen Omrani, Deena Abdelwahed, Youssef Soltana
Διάρκεια: 102'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Lux Prize
09/11/2016 - αίθουσα Τζον Κασσαβέτης 13:00

Δύο λαχνοί

Τι γίνεται όταν τρεις νεαροί φίλοι μαθαίνουν ότι έχουν κερδίσει το μεγάλο τζακπότ στο λόττο των 6 εκατομμυρίων ευρώ; Τι γίνεται, όμως, όταν συνειδητοποιούν ότι το δελτίο που κερδίζει βρίσκεται μέσα στο τσαντάκι, που δυο κλεφτρόνια είχαν αρπάξει από τον έναν από τους τρεις λίγες ημέρες πριν;
Οι τρεις μας φίλοι, ο ένας πιο αφελής από τον άλλο, θα κινήσουν γη και ουρανό για να βρουν το δελτίο. Αλλά πώς θα το κάνουν; Ποια ήταν αυτά τα κλεφτρόνια και πού θα τα βρουν; Κι αν τα βρουν, πώς θα πάρουν πίσω το τσαντάκι; Και το τσαντάκι θα έχει μέσα το δελτίο; Κι αν το είχε, δεν θα το εξαργύρωναν τα κλεφτρόνια;
Όλα αυτά τα ερωτήματα βρίσκουν απάντηση σε μια αλλόκοτη ταινία δρόμου, που ξεκινά από την πολυκατοικία του θύματος σε μια μικρή ανώνυμη επαρχιακή πόλη και καταλήγει σε μια γειτονιά του Βουκουρεστίου.

Η ταινία, αν και πολύ χαμηλού προϋπολογισμού σύμφωνα με τους συντελεστές της, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε σχέση με αντίστοιχες πιο "ακριβές" του ίδιου είδους. Ο σκηνοθέτης βάζει τους πρωταγωνιστές, μέσα από την αφέλειά τους, να κάνουν ορισμένα καυστικά σχόλια για την επικαιρότητα της χώρας, είτε αθλητική είτε πολιτική είτε καλλιτεχνική, τα οποία εύκολα μπορούμε να τα αναγάγουμε και με παράλληλα με τη δική μας χώρα.
Ουσιαστικά η ταινία αποτελεί το "έργο αποφοίτησης" μιας χρονιάς της δραματικής σχολής που διατηρούν οι τρεις πρωταγωνιστές στη Ρουμανία και οι ηθοποιοί που εμφανίζονται, κυρίως ως κομπάρσοι, είναι απόφοιτοι της χρονιάς αυτής.
Η ταινία έλαβε ειδική μνεία στο φεστιβάλ της Ζυρίχης, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Două lozuri (2016)
Σκηνοθεσία: Paul Negoescu
Σενάριο: Paul Negoescu, Ion Luca Caragiale
Πρωταγωνιστούν: Dragoș Bucur, Alexandru Papadopol, Dorian Boguta, Andi Vasluianu, Mircea Banu, Ion Rusu, Irina Noapteș
Διάρκεια: 86'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ματιές στα Βαλκάνια
08/11/2016 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 17:30
09/11/2016 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 23:00

Ερασιτέχνες παράνομοι

Δυο έφηβοι από μια υποβαθμισμένη συνοικία του Κορκ, αμφότεροι με σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, αποφασίζουν να πιάσουν την καλή. Όταν μαθαίνουν ότι στα ανοιχτά της Ιρλανδίας, όχι πολύ μακριά από την περιοχή τους, μπάταρε ένα πλοίο που μετέφερε ένα τεράστιο φορτίο κοκαΐνης, θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους: να πάνε, δηλαδή, μέχρι την περιοχή του ναυαγίου και να περισυλλέξουν ένα δέμα που αγνοείται, το οποίο θα τους έκανε πλούσιους, πριν τα κατασχέσουν όλα οι αρχές.
Αφού κλέβουν δύο ποδήλατα, αρχίζουν μία ξέφρενη πορεία προς την ακτή του ναυαγίου, μια πορεία κατά την οποία θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν αστυνόμο που τους καταδιώκει, με έναν τρελό χωρικό, με έναν έμπορο ναρκωτικών και με άλλες καταστάσεις που θα τους κάνουν να δοκιμάσουν τη φιλία τους.
Τελικά θα καταφέρουν τον πολυπόθητο στόχο τους ή θα μπουν σε ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες;

Η ταινία αποτελεί ένα απολαυστικό κωμικό road movie τραγελαφικών καταστάσεων, το οποίο δεν τελειώνει ούτε με την επιστροφή των ηρώων στη βάση τους.
Η ταινία απέσπασε βραβείο σε φεστιβάλ στην Ιρλανδία, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

The young offenders (2016)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Peter Foott
Πρωταγωνιστούν: Alex Murphy, Chris Walley, Hilary Rose, Dominic MacHale, P.J. Gallagher, Shane Casey
Διάρκεια: 84'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
07/11/2016 - αίθουσα Τζον Κασσαβέτης 17:30
08/11/2016 - αίθουσα Τζον Κασσαβέτης 15:15

Το κυνήγι των αγριανθρώπων

Ο Ρίκι Μπέικερ, ένα ατίθασο αγόρι που μόλις βγήκε από το αναμορφωτήριο, γνωρίζει τη νέα θετή του οικογένεια, σε μία απομονωμένη καλύβα ενός αχανούς δάσους του Νοτίου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας. Μετά τον ξαφνικό θάνατο της θέτης του "θείας", με την οποία τα πήγαινε πολύ καλά, είναι αναγκασμένος να ζει με τον δύστροπο θετό "θείο" του, Χεκ.
Παρά τις διαφορές τους και τις συχνές κόντρες τους, οι δυο τους θα ξεκινήσουν μέσα από τα δάση ένα ατελείωτο ταξίδι προς την ελευθερία, μακριά από τους κανόνες της καθώς πρέπει ζωής. Όμως, εμπόδιο στην προσπαθειά τους αυτή θα σταθούν οι Αρχές της χώρας και ιδίως η Πρόνοια, που είχε την ευθύνη του Ρίκι. Θα χαρακτηριστούν ως φυγάδες και πλέον οι ίδιοι θα πρέπει να καταφέρουν να ξεφύγουν όχι μόνο από αυτούς που τους κυνηγάνε για να τους παραδώσουν, αλλά ακόμη κι από αυτούς που τους κυνηγάνε για να τους "σώσουν".
Ποια θα είναι τελικά η κατάληξη αυτού του ταξιδιού προς την ελευθερία της άγριας φύσης; Άραγε σε ποιο βαθμό οι δομές της σύγχρονης κοινωνίας είναι πρόθυμες να δεχτούν την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων και του τρόπου ζωής που έχουν επιλέξει;

Η ταινία αποτελεί μια περιπέτεια στην άγρια φύση με πολλή δόση χιούμορ, το οποίο βγάζουν αβίαστα όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας, από τον πιο σοβαρό μέχρι τον πιο αλλόκοτο. Αποτελεί έναν ύμνο προς την ελεύθερη φύση του ανθρώπου και ασκεί κριτική στις σύγχρονες απρόσωπες αστικές κοινωνίες. Τελικά, παρά τα καλούπια στα οποία μας βάζει η κοινωνία και τα στερεότυπα με τα οποία μας έχει εμποτίσει, η φύση του ανθρώπου παραμένει ελεύθερη και αξίζει να παλέψει κανείς γι'αυτήν την ελευθερία.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία σε φεστιβάλ σε Βρετανία και ΗΠΑ, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Hunt for the Wilderpeople (2016)
Σκηνοθεσία: Taika Waititi
Σενάριο: Taika Waititi, Barry Crump
Πρωταγωνιστούν: Sam Neill, Julian Dennison, Rima Te Wiata, Rachel House, Oscar Kightley, Cohen Holloway, Rhys Darby
Διάρκεια: 101'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ανοιχτοί Ορίζοντες
06/11/2016 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:30
07/11/2016 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 15:30

7 Νοε 2016

Η δασκάλα

Μπρατισλάβα 1983. Στο σχολείο έρχεται μία καινούρια δασκάλα, η συντρόφισσα Μαρία Ντραζντέχοβα, η οποία είναι μέλος του κόμματος, ενώ έχει χάσει τον πρώην στρατιωτικό σύζυγό της. Ενώ φαίνεται αρχικά αφοσιωμένη στο έργο της, σιγά σιγά αρχίζει να ξεφεύγει από τον εκπαιδευτικό της ρόλο και να εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως τους μαθητές της, χειραγωγώντας και τους ίδιους, αλλά και τους γονείς τους να της κάνουν θελήματα, με αντάλλαγμα κάποια καλύτερη βαθμολογία και καλύτερες προοπτικές για τα παιδιά τους.
Οι περισσότεροι γονείς υποκύπτουν. Τρεις, όμως, γονείς δεν αποδέχονται αυτού του είδους τις βοήθειες, είτε γιατί μπορεί να έχουν κυρώσεις στις προσωπικές τους δουλειές είτε γιατί δεν το θεωρούν εκπαιδευτικό. Οι συνέπειες για τα παιδιά τους εξ αιτίας της δασκάλας, όμως, θα οδηγήσουν αρχικά στην τιμωρία τους από τους γονείς τους (εν αγνοία τους φυσικά για το τι συμβαίνει) μέχρι και σε ενδοσχολικό εκφοβισμό από συμμαθητές τους.
Ένα παραλίγο μοιραίο περιστατικό θα οδηγήσει τους γονείς, των οποίων τα παιδιά υπόκειντο την αδικία από τη δασκάλα, να πατήσουν πόδι και να συγκαλέσουν έκτακτη συνέλευση γονέων παρουσία της διευθύντριας, ώστε να ακουστούν απόψεις και να λυθεί το ζήτημα. Όμως, η διαφθορά του καθεστώτος έχει εμποτιστεί στον περισσότερο κόσμο και μια δίκαιη λύση δεν είναι πάντα αυτό που μπορεί να αναμένει κανείς.

Η ταινία ασκεί δριμεία κριτική στο σοσιαλιστικό καθεστώς της πρώην Τσεχοσλοβακίας και στις δομές του, που ακόμη και μετά την πτώση του ήταν ακόμη ισχυρές. Πηγαίνοντας την αφήγηση χρονικά μπροστά και πίσω μέσα από την ημερομηνία του πίνακα της τάξης, ο σκηνοθέτης δομεί το πορτρέτο της δασκάλας και των υπόλοιπων χαρακτήρων, δημιουργώντας στο θεατή αισθήματα απέχθειας και συμπόνιας, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο θα έπρεπε, σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ταινία μέχρι και στρατευμένη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ούτε ότι η πρακτική αυτής της δασκάλας ήταν μια κοινή πρακτική εκείνη την εποχή ούτε ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Η ταινία εστιάζει κυρίως στα παιδιά που έχουν αδικηθεί από τη δασκάλα και στον αγώνα των γονέων τους να αποκαταστήσουν το δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα δείχνει την αδιαφορία των άλλων γονέων που μάλλον η κατάσταση τους βολεύει και δεν θέλουν να μπλέξουν.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία αξιόλογη ταινία που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη, ενώ έχει ήδη αποσπάσει βραβεία στο φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στα πλαίσια του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ αναμένεται να πάρει διανομή στις αίθουσες το Δεκέμβριο του 2016.

Učiteľka (2016)
Σκηνοθεσία: Jan Hřebejk
Σενάριο: Petr Jarchovský
Πρωταγωνιστούν: Zuzana Mauréry, Csongor Kassai, Zuzana Konečná, Tamara Fischer, Martin Havelka, Éva Bandor, Peter Bebjak, Ondrej Malý
Διάρκεια: 102'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ειδικές Προβολές
06/11/2016 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 20:00
10/11/2016 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 15:00

Στην άλλη πλευρά

Η Βέσνα εργάζεται ως επισκέπτρια υγείας στο Ζάγκρεμπ. Ο γιος της έχει οικογένεια, η κόρη της ετοιμάζεται να παντρευτεί, ενώ η ίδια ζει με την ανάμνηση του άλλου γιου της, Ζόραν, ο οποίος σκοτώθηκε εξ αιτίας του πολέμου. Σήμερα, πάνω από 20 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, η Βέσνα προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν της και να ζήσει με ηρεμία τη ζωή που βρίσκεται μπροστά της.
Όμως, σε ανύποπτο χρόνο, δέχεται ένα μυστήριο τηλεφώνημα από τον Ζάρκο, το σύζυγό της, που όταν ξέσπασε ο πόλεμος πήγε να πολεμήσει λόγω καταγωγής για την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η οικογένειά τους. Στην πραγματικότητα ο Ζάρκο είχε καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου και είχε μόλις αποφυλακιστεί και επιστρέψει στο Βελιγράδι.
Το παρελθόν αρχίζει να κυκλώνει τη Βέσνα, η οποία βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο, καθώς πρέπει να αποφασίσει αν θα πρέπει να δεχτεί να ξαναδεί τον Ζάρκο, ξεπερνώντας τις φωνές που της λένε να μην το κάνει, ενώ παράλληλα θα πρέπει να μιλήσει στα παιδιά της, τα οποία μάλλον ντρέπονται για τις πράξεις του πατέρα τους. Όσο, όμως, τα τηλεφωνήματα συνεχίζονται, τόσο πιο κοντά θα φτάσει η Βέσνα στην τελική της απόφαση.
Μήπως, όμως, η αλήθεια δεν είναι αυτή που φαίνεται; Μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτή την ξαφνική επικοινωνία;

20 και πλέον χρόνια μετά τον εμφύλιο που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και μαζί πολλές μικτές οικογένειες, οι πληγές ακόμη παραμένουν, όσο κι αν έχουν εξομαλυνθεί οι διεθνοτικές σχέσεις των λαών μεταξύ τους. Οικογενειακά δράματα σαν κι αυτό που περιγράφει η ταινία υπάρχουν πάρα πολλά και από όλες τις πλευρές, χωρίς εξαιρέσεις. Από τη μία έχουμε τη γυναίκα που η νέα της ζωή διαταράσσεται από την παλιά της, την οποία είχε απεμπολήσει λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Από την άλλη έχουμε τον άντρα που φαίνεται ότι θέλει να επιστρέψει στην παλιά του ζωή, για τη διάλυση της οποίας φέρει ο ίδιος την ευθύνη. Και στη μέση βρίσκονται τα παιδιά, που λόγω του πατέρα τους αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα από όσα φαντάζονται στην καθημερινή τους ζωή. Υπάρχει όμως και ένα μυστήριο, που θα λυθεί στο τέλος, μια αλήθεια που θα ανατρέψει τα πάντα.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε φεστιβάλ σε Σερβία και Κροατία, ενώ έλαβε ειδική μνεία και στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Στη χώρα μας προβλήθηκε στα πλαίσια του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

S one strane (2016)
Σκηνοθεσία: Zrinko Ogresta
Σενάριο: Mate Matišić, Zrinko Ogresta
Πρωταγωνιστούν: Ksenija Marinković, Lazar Ristovski, Tihana Lazović, Robert Budak, Toni Šestan, Tina Jeic Gajski, Vinko Kraljević
Διάρκεια: 85'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ματιές στα Βαλκάνια
04/11/2016 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 20:30
08/11/2016 - αίθουσα Σταύρος Τορνές 23:15

25 Σεπ 2016

Όλα όσα μάθαμε μαζί

Ο Λαέρτε Ντος Σάντος είναι ένας ταλαντούχος βιολιστής, λίγο νευρικός, ο οποίος αποτυγχάνει στην ακρόαση να μπει στην συμφωνική ορχήστρα του Σάο Πάουλο. Μην έχοντας άλλους πόρους, βρίσκει δουλειά σε ένα σχολείο στη φαβέλα Ελιόπολις, όπου καλείται να διδάξει μουσική στα παιδιά. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με όλες τις καταστάσεις που μπορεί να βιώσει κάποιος σε μια φαβέλα της βραζιλιάνικης μεγαλούπολης, από το οργανωμένο έγκλημα μέχρι τις μικροδιενέξεις των μαθητών του, όμως ο ίδιος θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις αυτές και παράλληλα να εμφυσήσει στους μάλλον απείθαρχους μαθητές του την αγάπη για τη μουσική.
Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, όμως η προσωπικότητα και η μεταδοτικότητά του θα μετατρέψει μια άναρχη τάξη σε μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή μαθητική ορχήστρα, από παιδιά που η μουσική τους επιτρέπει να ξεφύγουν έστω και για λίγο από τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής στη φαβέλα. Ο Λαέρτε θα διακρίνει το πραγματικό ταλέντο ενός μαθητή του, του Σάμουελ, και θα τον ενθαρρύνει, παρά τις απαγορεύσεις του πατέρα του, να συνεχίσει.
Όμως, μερικές φορές η πραγματικότητα της φαβέλας υπερισχύει της θέλησης για το κάτι καλύτερο, ενώ ο ίδιος ο Λαέρτε θα κληθεί να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει το όνειρό του ή αν θα επιμείνει με αυτά τα παιδιά.

Ταινίες με δασκάλους μουσικής και προβλήματα των μαθητών, αν μη τι άλλο, έχουν γυριστεί και έχουμε παρακολουθήσει αρκετές και σίγουρα η ταινία αυτή δεν έχει να προσθέσει κάτι ιδιαίτερα καινούριο σε όσα έχουμε ήδη παρακολουθήσει. Απλά στην ταινία αυτή το γνωστό αυτό θέμα έρχεται σε συνδυασμό με το αγαπημένο θέμα των βραζιλιάνων σκηνοθετών, τη ζωή στις φαβέλες και στο περιθώριο. Η ταινία μπορεί να μας δείχνει πολλές εικόνες από τη ζωή των εφήβων στις φαβέλες, όμως ουσιαστικά επικεντρώνεται στον προσωπικό αγώνα του πρωταγωνιστή, που από τη μια έχει να αντιπαλέψει την προσωπική του αποτυχία να ανταποκριθεί στο όνειρό του, από την άλλη όμως έχει να σταθεί υπεύθυνος απέναντι στην προοπτική που του ανοίχτηκε και να μην το δει σαν έναν απλό συμβιβασμό, για να βγάλει τα προς το ζην. Οι δυσκολίες για τον πρωταγωνιστή είναι πολλές, και εσωτερικές προσωπικές, αλλά και εξωτερικές λόγω του περιγύρου. Η απόφαση όμως, είναι αποκλειστικά στο χέρι του.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Σάο Πάουλο. Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα το καλοκαίρι του 2016.

Tudo que aprendemos juntos (2015)
Σκηνοθεσία: Sérgio Machado
Σενάριο: Maria Adelaide Amaral, Marcelo Gomes, Sérgio Machado, Marta Nehring, Antonio Emirio de Moraes
Πρωταγωνιστούν: Lázaro Ramos, Kaique de Jesus, Elzio Vieira, Sandra Corveloni, Fernanda de Freitas, Graça Andrade
Διάρκεια: 102'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο "Ελληνίς" στη Θεσσαλονίκη στις 24 Σεπτεμβρίου 2016

7 Ιουν 2016

Το σώμα

Το σώμα μιας γυναίκας, της Μάικα Βιγιαβέρντε, εξαφανίζεται μυστηριωδώς από ένα νεκροτομείο. Ο φύλακας του νεκροτομείου τρέχοντας έντρομος για να ξεφύγει, χτυπιέται από ένα διερχόμενο αμάξι και νοσηλεύεται αναίσθητος στην εντατική. Ο Χάιμε, αστυνομικός ντετέκτιβ, ο οποίος είχε χάσει πριν 10 χρόνια τη σύζυγό του, ερευνά την υπόθεση.
Ο Άλεξ, σύζυγος της εκλιπούσας Μάικα, είναι ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση του πτώματος. Και όχι άδικα, καθώς φαίνεται ότι είναι ο υπεύθυνος για το θάνατό της, τον οποίο και είχε σχεδιάσει, με την επιθυμία να συζήσει με την όμορφη νεαρή φοιτήτρια, Κάρλα.
Μια σειρά από γεγονότα θα φέρουν τον Άλεξ προ συνταρακτικών εκπλήξεων, που θα τον οδηγήσουν στην υποψία ότι η Μάικα είναι τελικά ζωντανή κι ότι παίζει το παιχνίδι της, προκειμένου να τον εκδικηθεί, ενώ κάθε στοιχείο που εμφανίζεται απρόσμενα μπροστά του, ανακαλεί στη μνήμη του στιγμές που είχε περάσει μαζί της και όχι μόνο.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Μέσα από υποτιθέμενες παραισθήσεις και ανάμεσα σε άλλα πτώματα, ο κλοιός γύρω από τον Άλεξ θα σφίξει και το παρελθόν του θα εμφανιστεί μπροστά του σαν τιμωρός-εκδικητής.

Ο ισπανικός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό το είδος του αστυνομικού θρίλερ με πραγματικά εξαιρετικά αποτελέσματα. Μπορεί στην ταινία το στοιχείο του τρόμου να μην είναι πρωτεύουσας σημασίας, καθώς η ίδια η υπόθεση κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον του θεατή για το τι θα γίνει μετά, όμως τον ίδιο τον πρωταγωνιστή σε κάθε στιγμή τον κυριεύει ο τρόμος να μην αποκαλυφθεί το σκοτεινό μυστικό του. Ο πρωταγωνιστής μετατρέπεται σε μια τραγική φιγούρα, έρμαιο στις διαθέσεις του σκοτεινού εκδικητή του (όποιος κι αν είναι αυτός), και στο τέλος θα κληθεί να αναλογιστεί τις ευθύνες των πράξεων, στις οποίες τον οδήγησαν οι επιλογές του.
Η ταινία ήταν υποψήφια για βραβεία Goya και Gaudí, ενώ απέσπασε βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Ισπανικού Κινηματογράφου στην Τουλούζ. Στη χώρα μας η ταινία πήρε διανομή στις 19 Μαΐου 2016, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία της.

El cuerpo (2012)
Σκηνοθεσία: Oriol Paulo
Σενάριο: Oriol Paulo, Lara Sendim
Πρωταγωνιστούν: José Coronado, Belén Rueda, Hugo Silva, Aura Garrido, Miquel Gelabert, Juan Pablo Shuk
Διάρκεια: 107'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Βακούρα" στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιουνίου 2016

19 Απρ 2016

Ματωμένος γάμος

Η Νύφη ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Γαμπρό. Η μητέρα του Γαμπρού έχει τις αμφιβολίες της για τη Νύφη, ιδίως όταν πληροφορείται ότι στα 15 της την είχαν αρραβωνιάσει με το Λεονάρντο, του οποίου η οικογένεια ευθύνεται για το χαμό του συζύγου της και του άλλου της γιου. Όμως θα δώσει τη συγκατάθεσή της και θα πάει μαζί με το γιο της να την ζητήσουν και επίσημα από τον πατέρα της, με τον οποίο μαζί κατοικούν στη μέση της Λευκής Ερήμου.
Στην πραγματικότητα, η Νύφη, ο Γαμπρός και ο Λεονάρντο αποτελούσαν από παιδιά ένα αχώριστο τρίο, ενώ ήταν εμφανής η έλξη της Νύφης προς το Λεονάρντο.
Τη νύχτα πριν το γάμο τη Νύφη θα επισκεφτεί σαν σε όνειρο μια γρια ζητιάνα και θα της δώσει τη συμβουλή "να μην παντρευτεί το Γαμπρό, αν δεν τον αγαπά αληθινά", και μαζί θα της δώσει και δυο γυάλινα στιλέτα.
Η Νύφη θα ταραχτεί από τη συνάντηση αυτή, ενώ τα πράγματα θα πάρουν μια δραματική τροπή, όταν στο γάμο θα εμφανιστεί ως προσκεκλημένος ο Λεονάρντο, σύζυγος πλέον της ξαδέρφης της Νύφης. Ο παλιός αόρατος δεσμός άραγε θα φανεί πιο ισχυρός;

Η ταινία αποτελεί μια ελεύθερη κινηματογραφική προσαρμογή του θεατρικού έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα "Ματωμένος Γάμος", δοσμένη με έναν έντονα ποιητικό χαρακτήρα, ο οποίος γίνεται αντιληπτός, εκτός από τη μαγευτική σκηνοθεσία, και από την έντονη χρήση ποιητικών στιχομυθιών - άμεση αναφορά στο πρωτότυπο κείμενο. Τα άγονα και άγρια εδάφη της Καππαδοκίας, στα οποία ως επί το πλείστον είναι γυρισμένη η ταινία, επιτείνουν τη δραματικότητα και την τραγικότητα της ιστορίας και αποτελούν ένα όπλο στα χέρια της σκηνοθέτιδος, το οποίο και χρησιμοποιεί για να καταδείξει όλα αυτά που θέλει να περάσει στο θεατή.
Ένα άγριο και άσβεστο πάθος θα έρθει να καταλύσει κάθε φραγμούς ηθικής με συνέπειες τόσο απρόβλεπτες όσο ταυτόχρονα και αναμενόμενες, ενώ τα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος μέσα από τα μάτια των ίδιων των πρωταγωνιστών σε νεαρή ηλικία, δείχνουν να επαναλαμβάνονται με τρόπο ακόμη πιο τραγικό.
Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία σε φεστιβάλ στην Ισπανία, ενώ σύντομα αναμένεται να προβληθεί και σε φεστιβάλ εκτός Ισπανίας. Στη χώρα μας πήρε διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 14 Απριλίου 2016.
Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας στα ισπανικά μεταφράζεται ως "Η Νύφη".

La novia (2015)
Σκηνοθεσία: Paula Ortiz
Σενάριο: Paula Ortiz, Javier García Arredondo, (βασισμένο σε έργο του) Federico García Lorca
Πρωταγωνιστούν: Inma Cuesta, Álex García, Asier Etxeandia, Luisa Gavasa, Carlos Álvarez-Nóvoa, Leticia Dolera, Ana Fernández, María Alfonsa Rosso
Διάρκεια: 96'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Βακούρα" στη Θεσσαλονίκη στις 17 Απριλίου 2016

7 Μαρ 2016

Λουλούδια

Η Άνε είναι μια φιλήσυχη 40άρα γυναίκα που εργάζεται σε μια εταιρία κατασκευών και ζει με το σύζυγό της, ο οποίος αδιαφορεί για εκείνη. Ξαφνικά στην πόρτα της ένας διανομέας θα φέρει μια ανθοδέσμη με λουλούδια από άγνωστο αποστολέα. Κάθε βδομάδα την ίδια ακριβώς ημέρα και ώρα μια νέα ανθοδέσμη από τον μυστηριώδη αποστολέα θα φτάνει στην πόρτα της Άνε, αναστατώνοντας τη ζωή της, παράλληλα όμως κάνοντάς την να νιώθει ότι πραγματικά υπάρχει κάποιος άνθρωπος που την σκέφτεται.
Ο Μπενιάτ ζει με τη σύζυγό του, Λούρδες, η οποία έχει κάκιστες σχέσεις με τη μητέρα του, Τερέ. Όταν ο Μπενιάτ σκοτώνεται σε τροχαίο, οι δύο γυναίκες κόβουν κάθε επαφή, ώσπου μια μέρα μετά από τρία χρόνια μια απρόσμενη συνάντηση, θα προκαλέσει τη Λούρδες να ανασκαλίσει το παρελθόν της. Μυστηριώδη λουλούδια από άγνωστο αποστολέα εμφανίζονται στην κολόνα, όπου σκοτώθηκε ο Μπενιάτ, τα οποία ανανεώνονται κάθε βδομάδα. Η Λούρδες, που δεν είχε επισκεφτεί το σημείο ποτέ ως τότε, έχει πλέον βάλει στόχο να μάθει ποιος ή ποια αφήνει λουλούδια στο νεκρό σύζυγό της και για ποιο λόγο.

Η ταινία μας αφηγείται ένα ιδιότυπο και ονειρικό ερωτικό τρίγωνο, το οποίο δεν υπήρξε ποτέ και ούτε φαίνεται ότι υπήρχε ποτέ πρόθεση να γίνει πραγματικότητα. Δύο άνθρωποι που δεν γνωρίζονταν κι ούτε είχαν ποτέ μιλήσει ένιωθαν τόσο οικεία ο ένας προς τον άλλον, που αυτή η μυστηριώδης επαφή τους έκανε να ξεφύγουν από την πραγματικότητα της ζωής τους. Η ανάγκη για επικοινωνία είχε ως μέσο έκφρασης ένα μπουκέτο λουλούδια, ενώ τα ίδια λουλούδια θα φέρουν κοντά κι άλλους ανθρώπους άγνωστους ή και γνωστούς μεταξύ τους. Κι εκεί που η μελαγχολία κυριεύει τις ψυχές των πρωταγωνιστών, ένα μπουκέτο λουλούδια έρχεται να τις γλυκάνει και να κάνει τους πρωταγωνιστές να δουν τη ζωή με μια άλλη οπτική.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία σε μικρά ευρωπαϊκά φεστιβάλ, ενώ υπήρξε η πρώτη ταινία εξ ολοκλήρου γυρισμένη στη βασκική γλώσσα, που προτάθηκε από την Ισπανία για τα Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, χωρίς όμως να καταφέρει να φτάσει ως τις τελικές υποψηφιότητες. Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 3 Μαρτίου 2016.

Loreak (2014)
Σκηνοθεσία: Jon Garaño, José Mari Goenaga
Σενάριο: Jon Garaño, José Mari Goenaga, Aitor Arregi
Πρωταγωνιστούν: Nagore Aranburu, Itziar Ituño, Itziar Aizpuru, Josean Bengoetxea, Egoitz Lasa, Ane Garabain, José Ramón Soroiz, Jox Berasategi
Διάρκεια: 99'

Δείτε το τρεήλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος:  7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Βακούρα" στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου 2016

22 Φεβ 2016

Το Δωμάτιο

Ο πεντάχρονος Τζακ μαζί με τη νεαρή μητέρα του, Τζόι, ζουν σε ένα στενό δωμάτιο που φωτίζεται από ένα μικρό φεγγίτη. Είναι το μόνο σπίτι που έχει γνωρίσει και ο μόνος άνθρωπος που έχει γνωρίσει στη ζωή του. Οι δυο τους είναι αναγκασμένοι να ζουν εκεί μέσα και να μην μπορούν να βγουν από εκεί, αφού ένας μυστήριος τύπος, ο ΣαταΝίκ, πριν επτά χρόνια απήγαγε και βίασε την Τζόι και την κρατάει εσώκλειστη όλο αυτό το διάστημα, χωρίς να ξέρει κανείς στον έξω κόσμο τι συμβαίνει.
Όλα αυτά τα χρόνια, τα διάφορα αντικείμενα του δωματίου, από τις γλάστρες ως το νεροχύτη και την μπανιέρα, είναι οι μοναδικοί φίλοι του Τζακ. Μη έχοντας ελπίδα ότι θα απελευθερωθεί ποτέ, η Τζόι προσπαθεί να δημιουργήσει έναν φανταστικό κόσμο, ώστε να μπορεί κι ο Τζακ να ονειρεύεται. Όταν όμως συμπληρώνει τα 5 του χρόνια ο Τζακ, η μητέρα του θα βρει τρόπο να τον απελευθερώσει, για να γνωρίσει τον πραγματικό κόσμο, ώστε κι η ίδια να μπορέσει να γλιτώσει από τα νύχια του απαγωγέα-βιαστή της.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος βρισκόμαστε στο "Δωμάτιο", όπου έχει χτιστεί όλη η σχέση μητέρας-γιου μέσα από αντίξοες και πραγματικά ασφυκτικές, κλειστοφοβικές συνθήκες, σε ένα σκηνικό που μπορεί να μας θυμίσει τον "Κυνόδοντα", αλλά με εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό. Μητέρα και γιος βρίσκονται κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο για πολλά χρόνια. Η μητέρα βρέθηκε εκεί λόγω απαγωγής, ο γιος γεννήθηκε εκεί. Για τη μητέρα ο γιος της είναι πλέον η ζωή της, η ελπίδα της. Για το γιο η μητέρα του είναι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζει. Η μητέρα δεν θέλει ο γιος να ξέρει τον πατέρα του κι ούτε επιτρέπει στον πατέρα να τον κοιτάξει. Η σχέση μητέρας και γιου αναπτύσσεται μέσα από τις όποιες καθημερινές δραστηριότητες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και φτάνουν στα όρια της εξάρτησης.
Το δεύτερο μέρος χάνει αρκετά από την αίγλη του πρώτου. Μας δείχνει τον αντίκτυπο που είχε στην οικογένεια της Τζόι η απαγωγή-εξαφάνισή της, ενώ κάνει μια πολύ επιδερμική κριτική στην αντιμετώπιση του γεγονότος από τον τύπο, ενώ ταυτόχρονα χαλαρώνει αρκετά την έμφαση στη σχέση μητέρας και γιου, που κατά τη γνώμη του γράφοντος, είναι η πεμπτουσία της εν λόγω ταινίας.
Η ταινία έχει ήδη αποσπάσει πληθώρα βραβείων σε φεστιβάλ σε ΗΠΑ και Καναδά, καθώς και στην Ευρώπη, ενώ έχει ήδη προταθεί για 4 Όσκαρ, ένα εκ των οποίο για το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την Μπρι Λάρσον, που ήδη έχει αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στον 9χρονο Τζέικομπ Τρέμπλεϊ στο ρόλο του 5χρονου αγοριού με την κοριστίστικη όψη, Τζακ.
Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 4 Φεβρουαρίου 2016.

Room (2015)
Σκηνοθεσία: Lenny Abrahamson
Σενάριο: Emma Donoghue (ομώνυμο βιβλίο)
Πρωταγωνιστούν: Brie Larson, Jacob Tremblay, Sean Bridgers, Joan Allen, William H. Macy, Tom McCamus
Διάρκεια: 118'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: α' μέρος 9/10, β' μέρος 7/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Κολοσσαίον" στη Θεσσαλονίκη στις 21 Φεβρουαρίου 2016 

Ενημέρωση (29/02/2016): Η Μπρι Λάρσον απέσπασε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για το ρόλο της Τζόι