26 Δεκ 2013

Φιλανθρωπία

Ο 40χρονος καθηγητής και αποτυχημένος συγγραφέας Οβίντιου ζει με τους γονείς του, κερδίζοντας τα απλά τα βασικά. Θύμα ο ίδιος ως άτομο, θα απειληθεί προφορικά από έναν νταή μαθητή του, που κινδυνεύει με αποβολή. Θέλοντας να βοηθήσει το μαθητή του να μην αποβληθεί, δέχεται επίσκεψη στο σχολείο από την Ντιάνα, που του παρουσιάζεται ως αδερφή του μαθητή. Γοητευμένος από την εκθαμβωτική της παρουσία, θα κάνει τα πάντα για να την κερδίσει.
Όμως σύντομα θα αντιληφθεί ότι για να κερδίσει την Ντιάνα χρειάζονται χρήματα, πολλά χρήματα, τα οποία στην παρούσα φάση δεν είναι δυνατόν να έχει. Αφού προσπαθεί ανεπιτυχώς να πουλήσει τα βιβλία του, δέχεται συμβουλή από έναν κατά φαντασίαν ποιητή να απευθυνθεί στο ίδρυμα "Φιλανθρωπία".
Το ίδρυμα, όμως, αυτό, μόνο κατ' όνομα είναι φιλανθρωπικό. Το αφεντικό του ιδρύματος, ο Πάβελ Πουγιούτζ, μαζί με άλλους μαφιόζους, έχουν στήσει ένα δίκτυο επαιτών, μέσω των οποίων θέλουν να εκμεταλλευτούν τη φιλανθρωπία των κοινών ανθρώπων, ώστε και οι επαίτες να αποκομίζουν κάποιο μικρό κέρδος, αλλά κυρίως οι ίδιοι να καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος.
Διστακτικός στην αρχή, αλλά τυφλωμένος για το πάθος του προς την Ντιάνα, ο Οβίντιου θα δεχτεί να μπει στο δίκτυο. Αποστολή του είναι να πηγαίνει μαζί με τη γραμματέα του Πάβελ, την Μιρούνα, σε ακριβά εστιατόρια παριστάνοντας το ζευγάρι και μην έχοντας να πληρώσουν, να πληρώνουν γι'αυτούς άλλοι πελάτες, που θα συγκινηθούν από το θέατρο που θα παίξουν.
Κι ενώ όλα φαινόταν να πηγαίνουν καλά και ο Οβίντιου σιγά σιγά κέρδιζε την Ντιάνα, μια σειρά από τυχαία γεγονότα και απρόσμενες αναποδιές θα φέρουν τα πάνω κάτω και θα διδάξουν στον Οβίντιου ποιο είναι το τίμημα της ματαιοδοξίας σε μια κοινωνία, στην οποία δεν είναι τα πάντα ρόδινα.

Ο Νάε Καράνφιλ αποδεικνύει μέσα από την ταινία του αυτή πόσο σπουδαίος σκηνοθέτης είναι. Ανήκοντας στη χρυσή γενιά των Ρουμάνων σκηνοθετών της μετά Τσαουσέσκου εποχής, καταφέρνει να παρουσιάσει μια σάτιρα για τη ματαιοδοξία της σύγχρονης κοινωνίας. Ο βασικός του πρωταγωνιστής, όπως στις περισσότερες ταινίες του, είναι το θύμα ή τουλάχιστον δεν κατορθώνει αυτό που πραγματικά επιθυμεί. Εδώ έχουμε έναν φτωχό καθηγητή που προκειμένου να ζήσει πιο πλούσια και να αποκτήσει τη γυναίκα που επιθυμεί, καταφεύγει στην αίσχιστη μορφή πλουτισμού, στην πιο ανήθικη. Μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο είναι αδύνατο να βγει, ακόμη κι όταν τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν καλά. Χρόνο με το χρόνο η απληστία και το τυφλό πάθος του δεν θα του επιτρέψουν να δει τα πράγματα καθαρά και θα παραμείνει θύμα, τη στιγμή που άλλοι πιο ισχυροί και πιο ανήθικοι θα φροντίσουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την κατάσταση. Μήπως άραγε η ιστορία του Οβίντιου αποτελεί μια αλληγορία της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και μιας φαιδρής εξουσίας;
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε μικρότερης εμβέλειας φεστιβάλ ανά την Ευρώπη, ενώ στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 43ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2002. Σίγουρα αξίζει μεγαλύτερης προσοχής μια τέτοια ταινία.

Filantropica (2002)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Nae Caranfil
Πρωταγωνιστούν: Mircea Diaconu, Gheorghe Dinică, Mara Nicolescu, Viorica Vodă, Marius Florea Vizante, Florin Zamfirescu, Constantin Drăgănescu, Monica Ghiuță, Cristian Gheorghe
Διάρκεια: 110'

Δείτε ένα σύντομο τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

25 Δεκ 2013

Το πάθος του Πατέρα Αμάρο

Ένας νεαρός ιερέας, ο πατήρ Αμάρο, φτάνει σε ένα χωριό της επαρχίας του Μεξικού. Εκεί τον υποδέχεται ο ιερέας του χωριού, ο πατήρ Μπενίτο, ο οποίος έχει αναλάβει την ανέγερση μιας κλινικής, και ο πατήρ Νατάλιο, ο οποίος τελεί λειτουργίες σε απομακρυσμένα μέρη κοντά σε φτωχούς ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο τελευταίος συχνά μπαίνει στο μάτι της τοπικής εξουσίας και του επισκόπου με την πρόφαση ότι δήθεν κάνει λειτουργίες σε αντάρτες και κομμουνιστές.
Όταν αποκαλύπτεται το σκάνδαλο ότι ο πατήρ Μπενίτο χρηματιζόταν από έναν τοπικό μαφιόζο και έμπορο ναρκωτικών, ο πατήρ Αμάρο θα κληθεί να στείλει διάψευση στις εφημερίδες, γεγονός που θα οδηγήσει στην απόλυση του νεαρού δημοσιογράφου, του Ρουμπέν, που έγραψε του ρεπορτάζ.
Ο Ρουμπέν, γόνος μιας οικογένειας διανοούμενων άθεων, είναι ερωτευμένος με την Αμέλια, κόρη της ταβερνιάρισσας του χωριού (προσωπικής νοσοκόμας και κρυφής ερωμένης του πατέρα Μπενίτο) και ένθερμη υποστηρήκτρια της εκκλησίας και της κατήχησης.
Όταν η Αμέλια γνωρίζει τον πατέρα Αμάρο, μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένας έρωτας ο οποίος λόγω της θέσης του ιερέα, θα πρέπει να μείνει κρυφός από τον κοινωνικό περίγυρο. Κι ο μόνος χώρος που θα μπορούσαν να συναντιούνται κρυφά είναι ένα δωμάτιο στο σπίτι του νεωκόρου της εκκλησίας με την πρόφαση ότι εκεί θα προετοίμαζε την Αμέλια για να γίνει καλόγρια, ενώ ταυτόχρονα η Αμέλια θα κατηχούσε την καθυστερημένη κόρη του νεωκόρου.
Όταν, όμως, πλέον οι συνθήκες ήταν τέτοιες που δεν μπορούσε αυτός ο έρωτας να μείνει κρυφός, ο πατήρ Αμάρο θα κάνει τα πάντα για να μην ξεσπάσει νέο σκάνδαλο στην εκκλησία, αλλά οι συνέπειες των πράξεών του θα είναι τραγικές.

Σε μια χώρα θεοσεβούμενη με έντονο το καθολικό στοιχείο, όπως το Μεξικό, η ταινία αυτή προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, μέχρι και αιτήματα από τον κλήρο ώστε η ταινία να απαγορευτεί. Ο έρωτας ενός ιερέα με μια πιστή αποτελεί ταμπού για μια τέτοια κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα η προσπάθεια απενοχοποίησης του κλήρου και η άδικη απόδοση ευθυνών προς τους άθεους και τους κομμουνιστές είναι στοιχεία που ενοχλούν και προκαλούν. Εδώ έχουμε έναν ιερέα που προσπαθεί να ικανοποιήσει τις ανδρικές του επιθυμίες, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσει τη θέση του. Για το λόγο αυτό δεν θα διστάσει να ταχθεί υπέρ της επίσημης εκκλησίας στο θέμα του σκανδάλου του πατέρα Μπενίτο, κάτι που ίσως να μην έκανε αν ήταν σε διαφορετική θέση. Κι όταν ο ίδιος θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, θα προσπαθήσει να αποποιηθεί τις όποιες ευθύνες που του αναλογούν θέλοντας να μεταθέσει το βάρος αλλού, εκεί που ίσως βόλευε καλύτερα και εκείνον, αλλά και την τοπική κοινωνία.
Η ταινία αποτελεί ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοσέ Μαρία ντε Έσα ντε Κεϊρός, το οποίο εκδόθηκε στα 1875. Στο ίδιο το Μεξικό σάρωσε τα βραβεία Άριελ, ενώ προτάθηκε και για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε με τον παραπάνω τίτλο στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2005, στα πλαίσια του αφιερώματος στο νέο μεξικανικό κινηματογράφο. Η μετάφραση του αυθεντικού τίτλου της ταινίας είναι "Το έγκλημα του Πατέρα Αμάρο"

El crimen del Padre Amaro (2002)
Σκηνοθεσία: Carlos Carrera
Σενάριο: Vicente Leñero, José María de Eça de Queirós (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστούν: Gael García Bernal, Ana Claudia Talancón, Sancho Garcia, Angélica Aragón, Luisa Huertas, Ernesto Gómez Cruz, Gastón Melo, Damián Alcázar, Andrés Montiel
Διάρκεια: 118'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

24 Δεκ 2013

Montevideo: Taste of a dream

Στα 1930 η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου αποφασίζει τη διεξαγωγή του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ουρουγουάη και αποστέλνει προσκλήσεις σε όλα τα μέλη της να στείλουν τις εθνικές τους ομάδες.
Στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας η εθνική ομάδα είναι ανοργάνωτη και βρίσκεται στο έρμαιο της αντίδρασης των Κροατών που δεν στέλνουν παίχτες στην εθνική λόγω της μεταφοράς της έδρας της τοπικής ομοσπονδίας από το Ζάγκρεμπ στο Βελιγράδι.
Στο Βελιγράδι δυο ομάδες, η BSK και η SK Jugoslavija, έχουν χωρίσει την πόλη στα δυο με την αντιπαλότητα τους, κάτι που είναι εμφανές και στις γειτονιές, αλλά και μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Όπως είναι προφανές, εθνική ομάδα με αντικρουόμενους παίκτες δεν μπορεί να οργανωθεί, ενώ ταυτόχρονα η άρνηση των Κροατών να στείλουν παίχτες λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς τη χορήγηση χρημάτων για την αποστολή της εθνικής εκ μέρους του βασιλιά Καρατζόρτζεβιτς.
Όταν ένας πρώην διαιτητής, ο Μπόσκο Σιμόνοβιτς, θα εντοπίσει έναν νεαρό παίκτη, τον Αλεκσάνταρ Τίρνανιτς "Τίρκε", σε μια φτωχογειτονιά του Βελιγραδίου, και θα τον φέρει στην BSK, θα ανοιχτεί μια μεγάλη προοπτική για τον νεαρό, που έχοντας χάσει τον πατέρα του στον πρόσφατο πόλεμο, η δουλειά του ράφτη φαινόταν μονόδρομος για εκείνον.
Σύντομα, ο Τίρνανιτς θα μπει στην ομάδα και θα εντυπωσιάσει, ενώ θα δημιουργήσει ένα αχτύπητο δίδυμο με τον συμπαίκτη του, Μόσα Μαριάνοβιτς, των οποίων οι σχέσεις θα περάσουν από χίλια κύματα, μέχρι ο παλαιότερος Μόσα να αποδεχτεί το νεότερο Τίρκε. Οι δυο τους θα βρεθούν σε σύγκρουση, όταν θα προσεγγίσουν ο ένας την κοπέλα που αγαπάει ο άλλος, όμως τα πάντα θα λυθούν χάρη σε ένα τυχαίο γεγονός. Όταν ο Μόσα θα δεχτεί επίθεση στο δρόμο από τον γιο του πρωθυπουργού για τα μάτια της όμορφης Βαλέρια, τότε συμπαίκτες και αντίπαλοι (παίκτες της SK Jugoslavija) θα τρέξουν να τον σώσουν και να τρέψουν σε φυγή τους αλήτες που επιτέθηκαν στο συνάδελφό τους.
Μέσα στο κρατητήριο πλέον, οι αντίπαλοι μέσα στο γήπεδο θα γίνουν ένα και θα πειστούν να δημιουργήσουν την εθνική ομάδα, ξεχνώντας την αντιπαλότητά τους. Οι άλλοτε εχθροί στο γήπεδο, με μπροστάρηδες τον Τίρκε, τον Μόσα, αλλά και τον Μιλουτίνατς από την SK Jugoslavija, θα φτιάξουν μια αξιόλογη εθνική ομάδα υπό τις οδηγίες του τρελού Μπόσκο. Όμως αυτό δεν αρκεί για να πάει η ομάδα στην Ουρουγουάη. Λείπει η οικονομική στήριξη και τότε είναι που ο απλός λαός, χωρίς να περιμένει βοήθεια από το παλάτι, θα δώσει τον οβολό του ώστε η ομάδα αυτή να δοξάσει τη χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του ηθοποιού Ντράγκαν Μπγιελογκίρλιτς, στην οποία ξανασυνεργάζεται σεναριακά αυτή τη φορά με τον σκηνοθέτη Σέρτζαν Ντραγκόγιεβιτς ("Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται"), αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία στη Σερβία και οδήγησε στη δημιουργία και τηλεοπτικής σειράς βασισμένης στην ταινία, ενώ στα σκαριά βρίσκεται και η συνέχεια της ταινίας που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2014. Η ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία συνέθεσε ο αθλητικογράφος Βλάντιμιρ Στάνκοβιτς στο ομώνυμο μυθιστόρημά του.
Η ταινία μας μεταφέρει στην περίοδο του Μεσοπολέμου, στη δεκαετία του '30, σε μια χώρα που εκείνη την περίοδο ήταν σχετικά καινούρια και έψαχνε τρόπους να διακριθεί. Το ποδόσφαιρο θεωρούταν ως ένα άθλημα ευγενικό και κάθε μορφή βίας ήταν ατιμωτική για όποιον την εφάρμοζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το ίδιο ίσχυε και ακόμη για τους παίκτες που με τις ενέργειές τους ταπείνωναν τους αντιπάλους τους.
Αναπόφευκτα ο ρόλος της πολιτικής δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την πλοκή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αστέρι της SK Jugoslavija, Μιλούτιν Ιβάνοβιτς "Μιλουτίνατς", που λόγω της αριστερής του ιδεολογίας συχνά έμπαινε στο μάτι της εξουσίας (για την ιστορία ο εν λόγω ποδοσφαριστής εκτελέστηκε από τους Ναζί το 1943 για την αντιστασιακή του δράση), ενώ η ίδια ιδεολογία ήταν και η αιτία της αντιπαλότητας των δύο μεγάλων συλλόγων του Βελιγραδίου και των οπαδών τους. Με ακρίβεια περιγράφεται η πολιτική ιστορία του νέου αυτού κράτους στις αρχές της δεκαετίας του '30, όπως ο ρόλος του βασιλιά και η στάση των Κροατών.
Η ταινία σήμανε την είσοδο πολλών ταλαντούχων νέων Σέρβων ηθοποιών, τα ονόματα των οποίων θα μας απασχολήσουν στο εγγύς μέλλον. Απέσπασε σημαντικές διακρίσεις σε φεστιβάλ της Ανατολικής Ευρώπης, με βραβείο κοινού σε Μόσχα και Πούλα, ενώ είχε αποτελέσει και την επιλογή της Σερβίας για τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2011. Στη χώρα μας δεν πήρε ποτέ διανομή, για το λόγο αυτό η δημοσίευση δεν έχει ελληνικό τίτλο, αλλά τον τίτλο της διεθνούς διανομής της ταινίας.


Montevideo, Bog te video! (2010)
Σκηνοθεσία: Dragan Bjelogrlić
Σενάριο: Ranko Božić, Srđan Dragojević, Vladimir Stanković
Πρωταγωνιστούν: Miloš Biković, Petar Strugar, Nina Janković, Danina Jeftić, Mima Karadžić, Branimir Brstina, Nebojša Ilić, Vojin Ćetković, Viktor Savić, Nikola Đuričko, Sergej Trifunović, Predrag Vasić, Srđan Todorović, Boda Ninković, Tamara Dragićević
Διάρκεια: 140'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

21 Δεκ 2013

Μαρίκεν

Όταν ο γέρος Άρτσιμπαλντ, κυνηγημένος από την κόμησσα της περιοχής, βρίσκει στο δρόμο ένα εγκαταλελειμένο μωρό με το μήνυμα στο μπλουζάκι του "Φροντίστε την Μαρίκεν", αποφασίζει να πάρει και να μεγαλώσει μόνος του το μωρό στο Μαγεμένο Δάσος. Της μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει, κάτι που δεν συνηθιζόταν για τα παιδιά της εποχής εκείνης, και να ζει στη φύση.
Όταν η Μαρίκεν ώριμη πλέον θα βρει σκοτωμένη την κατσίκα του Άρτσιμπαλντ, θα ξεκινήσει μόνη της για την πόλη για να αγοράσει μια άλλη κατσίκα. Στο δρόμο θα πέσει στα δίχτυα της Μαύρης Χήρας, μιας δαιμονισμένης γυναίκας που στο παρελθόν είχε χάσει τους συγγενείς της από την επιδημία του Μαύρου Θανάτου. Με την πρόφαση ότι η Μαρίκεν είναι παιδί του Διαβόλου θα την φυλακίσει, μαζί με τον ανηψιό της, Ποντικο-Τζων, τον οποίο έχει φυλακίσει για τον ίδιο λόγο.
Όταν η Μαρίκεν θα ξεφύγει με τη βοήθεια του Ποντικο-Τζων, του υπόσχεται ότι θα επιστρέψει για να τον ελευθερώσει. Στην αγορά κι ενώ έψαχνε για κατσίκα, θα γνωρίσει τον Γιόαχιμ και τη σύζυγό του, Ιζαμπέλα, ηθοποιούς ενός περιοδεύοντος θιάσου, οι οποίοι θα την πάρουν μαζί τους.
Όμως η στριμμένη κόμησσα Γιοχάνα θα διώξει το θίασο από το κάστρο της και θα κρατήσει την Μαρίκεν, η οποία τόλμησε να της αντιμιλήσει και θα της θυμίσει την παιδική της ηλικία και την αντίδραση της ίδιας προς τον στριμμένο πατέρα της.
Η Μαρίκεν, όμως, δεν ήταν ευτυχισμένη. Στο μυαλό της είχε πάντα την Ιζαμπέλα και τον Γιόαχιμ, τον Ποντικο-Τζων και τον Άρτσιμπαλντ. Όταν η Ιζαμπέλα θα ζητήσει πίσω την Μαρίκεν από την κόμησσα, η Μαρίκεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει όλα όσα είχε σκοπό να κάνει όταν ξεκίνησε το ταξίδι της.

Ένα μεσαιωνικό ολλανδικό παραμύθι αναβιώνει στη μεγάλη οθόνη. Τοποθετημένη η ιστορία σε ένα επαρχιακό τοπίο του Μεσαίωνα, αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που έχοντας εφόδιο τις γνώσεις που πήρε από τον άνθρωπο που το μεγάλωσε, μέσα σε λίγες ημέρες γνωρίζει τον πραγματικό κόσμο με όλα τα καλά του και τα άσχημά του. Μεγαλωμένη διαβάζοντας ότι "το ανθρώπινο είδος είμαι μια φάρσα", η Μαρίκεν θα δει με τα ίδια της τα μάτια τους ανθρώπους και δεν θα διστάσει να υψώσει το ανάστημά της απέναντι στο άδικο.
Η ταινία παρά το ότι διασκευάζει ένα παραμύθι, απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους παρέχοντάς μας αισιόδοξα μηνύματα. Απέσπασε βραβείο στο Φεστιβάλ Παιδικής ταινίας του Σικάγο.

Mariken (2000)
Σκηνοθεσία: André van Duren
Σενάριο: Willeke van Ammelrooy, Kim van Kooten, Peter van Gestel
Πρωταγωνιστούν: Laurien Van den Broeck, Jan Decleir, Ramsey Nasr, Kim van Kooten, Willeke van Ammelrooy, Johanna ter Steege, Willem Van den Broeck, Dora van der Groen
Διάρκεια: 92'

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

10 Δεκ 2013

Μικρά Αγγλία

Άνδρος 1930. Σε ένα νησί καπεταναίων, όπου οι άνδρες λείπουν διαρκώς στα καράβια και οι γυναίκες περιμένουν καρτερικά την επιστροφή τους και αγωνιούν για τους κινδύνους που εκείνοι διατρέχουν, αναπτύσσεται ένα ιδιαίτερο ειδύλλιο. Ο Σπύρος Μαλταμπές, ναυτικός ταπεινής καταγωγής, ερωτεύεται την Όρσα, κόρη καπετάνιου που λείπει 20 χρόνια από το νησί. Το ειδύλλιό τους κρατιέται μυστικό. Όταν, όμως, ο θείος του Σπύρου έρχεται να ζητήσει εκ μέρους του το χέρι της Όρσας ενώ ο ίδιος βρίσκεται σε ταξίδι, και αντιμετωίζει την άρνηση της σκληρής μητέρας της εξαιτίας της ταπεινής καταγωγής τους, η κατάσταση αλλάζει. Η μητέρα προξενεύει την Όρσα στον πλοιοκτήτη Νίκο Βατοκούζη και τελείται ο γάμος, ενώ ο Σπύρος βρισκόταν μακριά.
Όταν μετά από μια επεισοδιακή γέννα η Όρσα θα απουσιάσει στην Αθήνα για νοσηλεία, στην επιστροφή της στην Άνδρο θα βρεθεί μπροστά στον εντελώς απρόσμενο αρραβώνα και γάμο της μικρότερής της αδελφής, Μόσχας, με τον Σπύρο, ο οποίος στο μεταξύ είχε εξελιχθεί σε καπετάνιος και ήταν πλέον αποδεκτός από τη σκληρή μητέρα. Ενώ τα χρόνια περνούν και οι δυο αδελφές μεγαλώνουν τις οικογένειές τους στο ίδιο σπίτι, ενώ οι σύζυγοί τους είναι μακριά, η Όρσα πρέπει να πνίξει τα αισθήματά της και να κρατήσει καλά μέσα της το μυστικό του παρελθόντος της, ένα μυστικό που όταν αποκαλυπτόταν, θα είχε ολέθριες συνέπειες.

Ο Παντελής Βούλγαρης μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο μυθιστόρημα της συζύγου του, Ιωάννας Καρυστιάνη. Το σκηνικό τοποθετείται στην Άνδρο της δεκαετίας του 1930, σε ένα νησί με βαθιά ριζωμένες ναυτικές παραδόσεις, κάτι που έχει αντίκτυπο και στην καθημερινότητα των κατοίκων. Γυναίκες που ζουν χωρίς τους συζύγους τους, σύγχρονες Πηνελόπες, νεαρές χήρες θαλασσοπνιγμένων ναυτικών και γερασμένοι αποσυρμένοι πια θαλασσόλυκοι στις κακοτράχαλες πλαγιές του νησιού, συνθέτουν ένα κάδρο μιας ζωής προσαρμοσμένης σε συγκεκριμένα πρότυπα που έχουν μπει μέσα στην ιδιοσυγκρασία των κατοίκων και δύσκολα αλλάζουν. Μέσα στις παγιωμένες συντηρητικές αντιλήψεις των γυναικών του νησιού, που δεν έχουν γνωρίσει άλλον τόπο και δεν έχουν διευρύνει τους ορίζοντές τους, δυο νεαρές αγαπημένες αδελφές θέλουν να ζήσουν το κάτι το διαφορετικό. Η μεγαλύτερη ερωτεύεται, αλλά δεν μπορεί να το κάνει γνωστό, η μικρότερη ονειρεύεται να φύγει στο εξωτερικό. Είναι όμως παγιδευμένες από τις αντιλήψεις του νησιού τους, αντιλήψεις που σύντομα θα τις φέρουν σε μια βουβή σύγκρουση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να ανατραπεί ο συνεκτικός δεσμός που τις συνδέει. Πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη αν κάποια πράγματα ήταν γνωστά από την αρχή.
Σκηνοθετικά η ταινία συναρπάζει. Ο Βούλγαρης πετυχαίνει να μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '30 μέσα από εικόνες μιας εποχής μακρινής, όπως τα νεοκλασικά γεμάτα ζωή κτήρια, ενώ τα εκπληκτικά πλάνα από τις απόκρημνες βραχώδεις παραλίες του νησιού, τα γεφύρια και τα λιθόστρωτα καλντερίμια σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική της ταινίας μας απομακρύνουν από την καθημερινότητα της δικής μας εποχής. Ο βετεράνος σκηνοθέτης δημιουργεί μια ταινία εποχής που επιτυγχάνει να συγκινήσει και να προβληματίσει. Παρά τη μεγάλη της διάρκεια και το φαινομενικά βαρύ της θέμα, σε καμία περίπτωση δεν κουράζει, καθώς κρατά το θεατή σε μια διαρκή αγωνία, τόσο πριν όσο και μετά το σημείο που θα δώσει την ώθηση προς την τελική λύση του δράματος, ένα σημείο που λίγο πολύ αναμενόταν από την αρχή.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 5 Δεκεμβρίου 2013.

Μικρά Αγγλία (2013)
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
Σενάριο: Ιωάννα Καρυστιάνη
Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Χρήστος Καλαβρούζος, Βασίλης Βασιλάκης
Διάρκεια: 160'

Δείτε το τρεήλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στην Κοζάνη στις 9 Δεκεμβρίου 2013

8 Δεκ 2013

Ραγισμένα όνειρα

Ο Ντιντιέ και η Ελίζ είναι ένα αντισυμβατικό ζευγάρι. Εκείνος είναι μουσικός σε κάντρι συγκρότημα κι εκείνη υπάλληλος σε μαγαζί με τατουάζ και μετέπειτα τραγουδίστρια στο συγκρότημα. Όταν η επτάχρονη κόρη τους, Μέιμπελ, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον καρκίνο και το θάνατο, η αγάπη τους μπαίνει σε μια σκληρή δοκιμασία. Αναπολώντας το παρελθόν τους, από την ημέρα που γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν μέχρι την ημέρα που βρήκε η συμφορά την οικογένειά τους, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την τραγωδία. Η διαφορετική οπτική, όμως, που βλέπει ο καθένας το τραγικό αυτό γεγονός και η ασυμφωνία στον τρόπο αντιμετώπισης, σύντομα θα τους φέρει μπροστά σε άσχημες καταστάσεις και θα σπάσει τον μέχρι τότε αρμονικό κύκλο της κοινής ζωής τους.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Γιόχαν Χέλντενμπεργκ, που διατηρεί και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ντιντιέ. Περιγράφει το σκίρτημα του έρωτα ενός ζευγαριού και τη σταδιακή δοκιμασία και πτώση του, όταν αποδεικνύεται ότι οι διαφορετικοί κόσμοι των δύο δεν μπορούν να βρουν μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης μιας τραγωδίας. Η ταινία μας μεταφέρει διαρκώς από το παρόν στο παρελθόν και ξανά πίσω στο παρόν και διαιρείται σε δύο τμήματα, που χωρίζονται από το θάνατο της Μέιμπελ.
Με βραβεία σε Βερολίνο και υποψηφιότητες σε αρκετά σημαντικά φεστιβάλ, η ταινία διαγωνίζεται για τα βραβεία LUX του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πήρε διανομή στις αίθουσες στις 28 Νοεμβρίου 2013.

The broken circle breakdown (2012)
Σκηνοθεσία: Felix Van Groeningen
Σενάριο: Johan Heldenbergh, Mieke Dobbels, Carl Joos, Felix Van Groeningen, Charlotte Vandermeersch
Πρωταγωνιστούν: Johan Heldenbergh, Veerle Baetens, Nell Cattrysse, Geert Van Rampelberg, Nils De Caster, Robbie Cleiren, Bert Huysentruyt, Jan Bivjoet, Blanka Heirman
Διάρκεια: 111'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας" του κινηματογράφου "Ολύμπιον" στη Θεσσαλονίκη στις 7 Δεκεμβρίου 2013

17 Νοε 2013

Η Αφροδίτη με τη γούνα

Ένας θεατρικός σκηνοθέτης, ο Τομά, εξουθενωμένος μετά από μια ημέρα με οντισιόν ατάλαντων ηθοποιών για την παράσταση που πρόκειται να ανεβάσει, είναι έτοιμος να φύγει από το θέατρο. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται η Βάντα, μια νεαρή και μάλλον αφελής όπως φαίνεται αρχικά ηθοποιός, η οποία θα του ζητήσει να την κρίνει στο σανίδι. Με τα χίλια ζόρια και μετά από μεγάλες διαφωνίες όσον αφορά το νόημα και το είδος της επικείμενης παράστασης, η Βάντα με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο θα προσπαθήσει να πείσει τον Τομά ότι είναι η κατάλληλη για το ρόλο.
Το έργο που πρόκειται να ανεβεί είναι μια ελεύθερη θεατρική διασκευή του προκλητικού για την εποχή του μυθιστορήματος του Λεοπόλδου φον Σάχερ-Μάζοχ "Η Αφροδίτη με τη γούνα", όπου ένας άνδρας γοητεύεται από μια γυναίκα την οποία θα φαντασιωθεί ως την Αφροδίτη και θα θελήσει να γίνει σκλάβος της.
Καθώς προχωράει η οντισιόν, ο ίδιος ο σκηνοθέτης υποδυόμενος το ρόλο του άνδρα σταδιακά υποκύπτει στη γοητεία της γυναίκας και αποκτά τα πάθη του πρωταγωνιστή του, ενώ η Βάντα αποκτά το πάνω χέρι και ουσιαστικά εξουσιάζει τον σκηνοθέτη όπως ακριβώς η πρωταγωνίστρια της παράστασης. Όταν όμως οι ρόλοι θα αντιστραφούν, ο Τομά θα αντικρύσει κατάματα την προσωπική του ταπείνωση.

Μετά το "Θεό της Σφαγής" ο Πολάνσκι επιλέγει να σκηνοθετήσει ακόμη μια ταινία με καθαρά θεατρικό προσανατολισμό, αυτή τη φορά με λιγότερους ηθοποιούς και μάλιστα στο ίδιο το πάλκο του θεάτρου. Ουσιαστικά παρακολουθούμε μια οντισιόν που θα εξελιχθεί σε πραγματική ιστορία. Το έργο που πρόκειται να ανεβεί δεν είναι πλέον στα χέρια της ηθοποιού και του σκηνοθέτη, αλλά της γυναίκας και του άνδρα, οι οποίοι προβάλλουν τον ρόλο τους και του δίνουν μια πραγματική διάσταση. Η διαρκής αποπλάνηση του άνδρα από τη γυναίκα διακόπτεται μόνο όταν οι πρωταγωνιστές μας θυμούνται την πραγματική τους ιδιότητα. Η υποταγή, όμως, του άνδρα στη γυναίκα θα έρθει σταδιακά και θα κορυφωθεί με τον πιο ακραίο τρόπο.
Ο Πολάνσκι ουσιαστικά σκηνοθετεί μια θεατρική παράσταση μαζί με τις πρόβες της. Βάση του είναι το ίδιο το μυθιστόρημα και όχι η προσαρμογή που τού έκανε ο πρωταγωνιστής-σκηνοθέτης. Ουσιαστικά σκηνοθετεί την ίδια την παράσταση που επρόκειτο να ανεβάσει ο πρωταγωνιστής του.
Η ταινία προτάθηκε για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πήρε διανομή μια εβδομάδα αργότερα.

La Vénus à la fourrure (2013)
Σκηνοθεσία: Roman Polanski
Σενάριο: David Ives, Roman Polanski, Leopold von Sacher-Mazoch (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστούν: Emmanuelle Seigner, Mathieu Amalric
Διάρκεια: 96'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας" στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 16 Νοεμβρίου 2013

16 Νοε 2013

Εγώ κι εσύ

Ο 14χρονος Λορέντζο είναι ένας εσωστρεφής και νευρωτικός έφηβος με ιδιαίτερες γνώσεις και ενδιαφέροντα, που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Με την πρόφαση ότι θα πάει με το σχολείο του μια εκδρομή για σκι, εγκαθίσταται κρυφά από τους γονείς του στην παλιά αποθήκη στο υπόγειο της πολυκατοικίας του, αποφασισμένος να ζήσει μια ήσυχη εβδομάδα μακριά από τους πάντες και τα πάντα και από τις έγνοιες της ζωής έξω.
Όμως αυτή η ηρεμία σύντομα θα διαταραχθεί, όταν στην αποθήκη θα εμφανιστεί η ετεροθαλής μεγάλη αδερφή του, Ολίβια, την οποία έχει να δει πολλά χρόνια. Η Ολίβια έχει φτάσει στη Ρώμη από την Κατάνια στην προσπάθειά της να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και ψάχνει τα παλιά της πράγματα στην αποθήκη, όταν θα ανακαλύψει τον Λορέντζο. Μη έχοντας αλλού να πάει, εγκαθίσταται στην αποθήκη, παρά την αρχική δυσαρέσκεια του Λορέντζο.
Τα δυο αδέλφια όσο περνούν οι μέρες της εβδομάδας αρχίζουν να γνωρίζονται μεταξύ τους και παρά τις αρχικές τους κόντρες, βρίσκουν τον τρόπο να ξεφύγουν μαζί από τις έγνοιες της καθημερινότητάς τους.

Η επιστροφή του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι πίσω από τις κάμερες έρχεται με μια τρυφερή ιστορία δύο νέων με ιδιαίτερους χαρακτήρες που ψάχνουν απεγνωσμένα μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τα τετριμμένα. Μέσα από την εφηβική επαναστατικότητα του Λορέντζο και την ανέμελη ζωή της αυτοκαταστροφικής Ολίβια, τα δυο αδέλφια θα γνωρίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Μετανιωμένη για το πρόσφατό της παρελθόν η Ολίβια θα δει στο πρόσωπο του αδερφού της τον άνθρωπο που μπορεί να εμπιστευτεί. Απ' την πλευρά του ο Λορέντζο θα νιώσει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που μέσα στην ανεμελιά του μπορεί να του δώσει σημασία και να τον καταλάβει. Και δεν θα διστάσει να προστατέψει την αδερφή του όταν αυτή τον έχει ανάγκη. Τα δυο αδέλφια, μέσω της βασικής αυτής σχέσης τους που σε φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν και η πρώτη σχέση της ζωής ενός ανθρώπου με άτομο της ηλικίας του, θα αποκαταστήσουν αυτήν ακριβώς τη σχέση που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να βιώσουν και θα προχωρήσουν μαζί προς το μέλλον. Θα είναι μια εβδομάδα που θα αλλάξει τη ζωή και των δύο.
Μπορεί να μην έχει την επική διάσταση και το μέγεθος των παλαιότερων ταινιών του Μπερτολούτσι, όμως η ταινία μας προσφέρει δυνατές συγκινήσεις, ιδιαίτερα με τη σκηνή όπου τα δυο αδέλφια χορεύουν αγκαλιασμένα. Είναι γυρισμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος της σε ένα χώρο, με δυο βασικούς πρωταγωνιστές και λίγους δευτερεύοντες, δίνοντας μια θεατρική διάσταση στην όλη ταινία.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νικολό Αμανίτι. Στη χώρα μας η ταινία έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 7 Νοεμβρίου 2013.

Io e te (2012)
Σκηνοθεσία: Bernardo Bertolucci
Σενάριο: Niccolò Ammaniti, Umberto Contarello, Francesca Marciano, Bernardo Betrolucci
Πρωταγωνιστούν: Jacopo Olmo Antinori, Tea Falco, Sonia Bergamasco, Veronica Lazăr, Tommaso Ragno, Pippo Delbono
Διάρκεια: 103'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Βακούρα" στη Θεσσαλονίκη στις 15 Νοεμβρίου 2013

11 Νοε 2013

Συνθήματα

Σε ένα ορεινό χωριό της Αλβανίας στη δεκαετία του '70 διορίζεται ένας νεαρός δάσκαλος, ο Αντρέ. Η πρώτη του υποχρέωση στο σχολείο είναι να επιλέξει ανάμεσα σε δυο συνθήματα, τα οποία υπαγορεύει το Κομμουνιστικό κόμμα του Ενβέρ Χότζα, ποιο θα είναι το σύνθημα της τάξης του. Για καλή του τύχη επιλέγει το μικρότερο, το οποίο τα παιδιά της τάξης του θα έπρεπε να το σχηματίσουν με πέτρες στην πλαγιά του βουνού στο χωριό.
Στο ίδιο σχολείο δασκάλα είναι η Ντιάνα, μια σχετικά νέα κοπέλα, την οποία συνεχώς ρίχνουν με τις αποφάσεις τους ο διευθυντής του σχολείου και ο γραμματέας του κόμματος στο χωριό, καθώς συνέχεια της τυχαίνουν τα πιο μεγάλα συνθήματα, ίσως και για να την χαζεύουν για περισσότερη ώρα στην πλαγιά.
Ο Αντρέ συμπονά την Ντιάνα και της στέκεται στην κατάσταση που βρίσκεται, όμως τα χέρια του είναι δεμένα, καθώς τα πάντα στο χωριό ελέγχονται από τον τοπικό γραμματέα και κατ' επέκταση από το κόμμα και κάθε αντίρρηση προς αυτόν θα επέφερε τιμωρίες.
Όταν ένας αγράμματος βοσκός, τον οποίο για άγνωστο λόγο το κόμμα τον έχει βάλει στο μάτι, κατηγορείται άδικα ως εχθρός του λαού επειδή με τα ζώα του χάλασε τα συνθήματα στην πλαγιά, τα οποία όμως δεν μπορούσε καν να διαβάσει, πόσω δε μάλλον να κατανοήσει, ο Αντρέ θα υψώσει το ανάστημά του για να τον υπερασπιστεί.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβαιναν συχνά στην Αλβανία του Χότζα, το πιο κλειστό κομμουνιστικό κράτος στην Ευρώπη. Σε μια χώρα και σε ένα καθεστώς όπου το παραμικρό ξεστράτισμα από τη γραμμή του κόμματος θα θεωρούταν απειλή για το λαό, πολύ εύκολα στοχοποιούνταν άνθρωποι. Σε μια χώρα που η ελευθερία του λόγου είναι περιορισμένη, ακόμη και το αυτονόητο είναι έννοια συζητήσιμη. Στην ταινία μας, ο νεοφερμένος δάσκαλος θα νιώσει την ανάγκη να αντιταχθεί στην αυταρχικότητα των τοπικών αρχών, επειδή βλέπει την αδικία που πάει να συντελεστεί και την οποία θα βιώσει και ο ίδιος.
Παρά όμως το βαρύ φαινομενικά θέμα της, η ταινία έχει αρκετά κωμικά στοιχεία και αφήνει με ευχάριστο τρόπο να περάσει στο θεατή η όλη κατάσταση που θέλει να περιγράψει.
Η ταινία απέσπασε βραβεία στις Κάννες και στο Τόκυο, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 42ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Parrullat (2001)
Σκηνοθεσία: Gjergj Xhuvani
Σενάριο: Gjergj Xhuvani, Ylljet Aliçka, Yves Hanchar
Πρωταγωνιστούν: Artur Gorishti, Luiza Xhuvani, Birçe Hasko, Niko Kanxheri, Fadil Kujovska, Agim Qirjaqi, Marko Bitraku, Robert Ndrenika, Mirjana Dedi, Festim Çela
Διάρκεια: 90'

Παρακολουθήστε την ταινία (με αγγλικούς υπότιτλους)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

9 Νοε 2013

Χάλια μαλλί

Ο Ζούνιορ είναι ένα εννιάχρονο παιδί με πολύ σγουρό μαλλί, το οποίο δεν του αρέσει. Μετά το θάνατο του πατέρα του, ζει με την απολυμένη μητέρα του, Μάρτα, και το μωρό αδερφάκι του από διαφορετικό πατέρα. Συχνά η συμπεριφορά του ανησυχεί τη μητέρα του, η οποία έχει την υπόνοια ότι φέρεται με θηλυπρέπεια, μην μπορώντας η ίδια ίσως να κατανοήσει την παιδική ψυχή. Για το παιδί της θέλει να γίνει η ίδια και μητέρα και πατέρας και να το αναθρέψει με αντρικά πρότυπα, ενώ παράλληλα ψάχνει για δουλειά.
Η γιαγιά του Ζούνιορ αντίθετα, προσπαθεί να του κάνει όλα τα χατίρια, γιατί στο κάτω κάτω παιδί είναι. Όταν ο Ζούνιορ για τη σχολική φωτογραφία θελήσει να φωτογραφηθεί με ίσιο μαλλί μιμούμενος κάποιον γνωστό τραγουδιστή, η γιαγιά του θα θελήσει να του κάνει το χατίρι και να τον ντύσει και να τον χτενίσει ανάλογα με την προϋπόθεση όμως να μάθει να τραγουδάει ένα παιδικό τραγουδάκι.
Μέσα σε όλα αυτά, ο Ζούνιορ αναπτύσσει έναν χαρακτήρα με τον οποίο η μητέρα του δεν συμφωνεί. Αρχίζει να τραγουδάει, να χορεύει, να προσπαθεί μόνος του να ισιώσει το μαλλί του με κάθε τρόπο, αλλά και να κοιτάει επίμονα το αγόρι που έχει το περίπτερο στη γειτονιά, ενώ παρέα κάνει μονάχα με το κοριτσάκι της γειτόνισσας. Η μητέρα πια θα πρέπει να αποφασίσει αν θα αφήσει το παιδί να μεγαλώσει σύμφωνα με τα πρότυπα της ηλικίας του ή αν θα του επιβάλλει τα δικά της πρότυπα.

Γυρισμένη σε μια εργατική συνοικία του Καράκας, η ταινία θέτει μια πτυχή του ζητήματος για το πώς πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά και πώς συνδέεται αυτό το ζήτημα με την ομοφυλοφιλία. Απ' τη μια έχουμε μια μητέρα η οποία παρεξηγεί τη συμπεριφορά του γιου της και νομίζει ότι έχει διαμορφώσει στο μυαλό της μια πραγματική άποψη για το τι πραγματικά συμβαίνει. Εκδηλώνει μια τάση υπερπροστατευτικότητας, επειδή ακριβώς δεν είναι η ίδια σε θέση να καταλάβει το παιδί της. Απ' την άλλη έχουμε ένα παιδί που λόγω της αθωότητας της ηλικίας του και της μη σφαιρικής αντίληψης των πραγμάτων εκδηλώνει συμπεριφορές παρεξηγήσιμες από τους μεγάλους, χωρίς όμως αυτές τις συμπεριφορές να τις εννοεί. Η ταινία είναι ένα μάθημα κυρίως για τους μεγάλους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πολλά να μάθουν από τα παιδιά.
Το βραβείο της Χρυσής Αχιβάδας που απέσπασε στο Σαν Σεμπαστιάν είναι η απόδειξη ότι μια ταινία για να είναι καλή δεν είναι απαραίτητο να έχει κανονικούς ηθοποιούς. Βασίστηκε το φυσικό παίξιμο απλών ανθρώπων, ενώ ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον μικρό Σάμουελ που έπαιξε το ρόλο του Ζούνιορ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο διαγωνιστικό τμήμα, όπου απέσπασε το βραβείο FIPRESCI και τον Χάλκινο Αλέξανδρο.

Pelo malo (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Mariana Rondón
Πρωταγωνιστούν: Samuel Lange Zambrano, Samantha Castillo, Nelly Ramos, Beto Benites
Διάρκεια: 93'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

8 Νοε 2013

Μέλι

Η Ιρένε κάνει μια παράξενη δουλειά, κρυφά από συγγενείς και φίλους. Ανήκει σε ένα δίκτυο που βοηθάει ανθρώπους βαριά και ανίατα άρρωστους να πεθάνουν χορηγώντας τους ευθανασία. Η δουλειά αυτή φυσικά είναι παράνομη και γι' αυτό πρέπει να προσέχει. Ταξιδεύει μέχρι και το Μεξικό για να προμηθευτεί τα κατάλληλα φάρμακα, καθώς εκεί θα μπορούσε νόμιμα να τα αγοράσει χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.
Ο κόσμος της όλος, όμως, μέλλει να αλλάξει όταν θα δεχτεί μια πρόταση για ευθανασία από έναν άνθρωπο ο οποίος αρχικά της αποκρύπτει ότι είναι απολύτως υγιής. Θα θελήσει τότε να τον αποτρέψει από την αυτοκτονία και θα φροντίσει να περνάει μαζί του αρκετή ώρα, όμως ο ίδιος φαίνεται αμετάπειστος. Μέσα από την ιδιόμορφη αυτή φιλία, η Ιρένε θα ανακαλύψει τον εαυτό της και θα θελήσει να αλλάξει πορεία.

Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της ηθοποιού Βαλέρια Γκολίνο, αν και δεν μπορεί να καταταχθεί ποιοτικά ανάμεσα σε παλιότερες ταινίες με θέμα την ευθανασία, είναι αρκετά αξιοπρεπής. Θίγει επιδερμικά το θέμα της ίδιας ευθανασίας, κάνοντας μια απλή κριτική για την ηθική αυτής της διαδικασίας, ενώ ταυτόχρονα θίγει και το είδος της εργασίας που έχει επιλέξει η πρωταγωνίστρια για να βγάλει τα προς το ζην. Είναι άραγε μια παράνομη εργασία ένα αξιοπρεπές μέσο βιοπορισμού; Άραγε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως βοήθεια για έναν βαριά ασθενή η απαλλαγή από τα βάσανα με την αφαίρεση της ζωής; Οι ταινίες "Η θάλασσα μέσα μου" και "Η ωραία κοιμωμένη" βλέπουν το θέμα της ευθανασίας από την πλευρά των ασθενών και των συγγενών τους, ενώ το "Μέλι" από την πλευρά του ανθρώπου που χορηγεί την ευθανασία. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Μάουρο Κόβατσικ "A nome tuo".
Η ταινία έχει ήδη αποσπάσει βραβεία, όπως της Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες (μαζί με το "Πατέρας και γιος", και βραβεία σκηνοθεσίας και ερμηνείας εντός Ιταλίας. Είναι υποψήφια για τα φετινά βραβεία LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Miele (2013)
Σκηνοθεσία: Valeria Golino
Σενάριο: Valeria Golino, Francesca Marciano, Valia Santella, Mauro Covacich
Πρωταγωνιστούν: Jasmina Trinca, Carlo Cecchi, Libero De Rienzo, Vinicio Marchioni, Iaia Forte, Roberto De Francesco, Barbara Ronchi, Massimiliano Iacolucci, Claudio Guain, Elena Callegari
Διάρκεια: 96'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

Σάλβο

Ο Σάλβο, ένας εκτελεστής της μαφίας στη Σικελία, εισβάλλει σε ένα σπίτι για να εκτελέσει έναν άνθρωπο που του έστησε παγίδα. Στο υπόγειο του σπιτιού εντοπίζει την αδερφή του θύματος, τη Ρίτα, η οποία είναι τυφλή και αποφασίζει με κάθε κόστος να την πάρει από εκεί και να την βάλει μέσα σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη την οποία θα χρησιμοποιούσε ως λημέρι.
Η κοπέλα αρχικά μετατρέπεται σε αγρίμι, καθώς νιώθει ότι έχει να κάνει με το δολοφόνο του αδερφού της, αλλά γρήγορα καταλαβαίνει ότι η στάση του Σάλβο έχει αλλάξει. Ο ψυχρός αυτός εκτελεστής αποκτά πραγματικά συναισθήματα για το τυφλό αυτό κορίτσι και είναι αποφασισμένος να αντιταχθεί στην ίδια τη μαφία προκειμένου να την σώσει. Στο μεταξύ η στάση της Ρίτα, που σιγά σιγά αρχίζει να βλέπει κάποιο φως, θα μαλακώσει και θα συνταχθεί με το Σάλβο στον αγώνα του να απομακρυνθεί από τους κόλπους της μαφίας.

Η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, όμως πιάνει ένα δύσκολο θέμα τόσο στην ανάπτυξη σε μυθοπλασία όσο και στην πραγματοποίηση στην αληθινή ζωή, την απεμπλοκή ενός ανθρώπου από τη μαφία. Αρκετά καλός ο Σαλέχ Μπάκρι στο ρόλο του ψυχρού αλλά καλόκαρδου Σάλβο, ενώ η νεαρή ηθοποιός που υποδύεται τη Ρίτα δεν πείθει από τη μέση και μετά ότι υποδύεται μια τυφλή.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο της εβδομάδας των κριτικών στις Κάννες. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Salvo (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Antonio Piazza, Fabio Grassadonia
Πρωταγωνιστούν: Saleh Bakri, Sara Serraiocco, Luigi Lo Cascio, Giuditta Perriera, Mario Pupella, Redouane Behache, Jacopo Menicagli
Διάρκεια: 104'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

Η εποχή των ψευδαισθήσεων

Ο 12χρονος Μάρκο ζει σε ένα διαλυμένο οικογενειακό περιβάλλον στο Βέλες των Σκοπίων. Ο πατέρας του μπεκροπίνει και παίζει μπίνγκο, η μητέρα του στέκεται και κοιτά αδιάφορη και η αδερφή του γίνεται συχνά επιθετική απέναντί του. Στο σχολείο συχνά πέφτει θύμα τραμπουκισμού από συμμαθητές του. Παρόλα αυτά είναι ο καλύτερος μαθητής και μεγάλο ταλέντο στην ποίηση, κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο από τον βοσνιακής καταγωγής φιλόλογό του.
Ο καθηγητής του τού δίνει ορισμένα βιβλία να τα μελετήσει ώστε να βοηθηθεί για να γράψει ένα ποιήμα που θα του ανοίξει τις προοπτικές για να φύγει στο Παρίσι.
Μη όντας ευχαριστημένος ο Μάρκο από τη ζωή του στον τόπο του βλέπει την προοπτική του Παρισιού με καλό μάτι και είναι πρόθυμος να το προσπαθήσει. Για να ξεφύγει από τα βάσανά του περνάει ώρες σε ένα εγκαταλελειμένο βαγόνι στο σταθμό, όπου κάποια στιγμή γνωρίζει τον Πάρις, έναν τυχοδιώκτη, ο οποίος τον συμβουλεύει να γίνει πιο σκληρός για να επιβιώσει μέσα στις καταστάσεις που βιώνει στο σπίτι και στο σχολείο. Όμως τα πράγματα θα ξεφύγουν κι ο καλός Μάρκο θα ανήκει σύντομα στο παρελθόν...

Η ταινία πραγματικά συγκλονίζει και μας θυμίζει πώς ένας άνθρωπος μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε τέρας από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν ζει σε μια κοινωνία μέσα στην οποία μάχεται για την επιβίωσή του. Η ιστορία του Μάρκο είναι ενδεικτική της μεταστροφής ενός φιλήσυχου παιδιού σε έναν εφιαλτικό άνθρωπο. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν ο Πάρις ήταν αληθινό πρόσωπο ή αποκύημα της φαντασίας του Μάρκο το οποίο έπαψε πια να του χρειάζεται όταν πέρασε στην άλλη πλευρά.
Εξαιρετική η ερμηνεία του 14χρονου τότε Μάρκο Κοβάτσεβιτς στο ρόλο του Μάρκο.
Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Илузија (2004)
Σκηνοθεσία: Svetozar Ristovski
Σενάριο: Svetozar Ristovski, Grace Lea Troje
Πρωταγωνιστούν: Marko Kovačević, Mustafa Nadarević, Vlado Jovanovski, Nikola Đuričko, Elena Mosevska, Slavica Manaskova, Dejan Aćimović, Martin Jovchevski, Bajrush Mjaku
Διάρκεια: 107'

Παρακολουθήστε την ταινία (με αγγλικούς υπότιτλους)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

7 Νοε 2013

Κελί από χρυσάφι

Τρία νεαρά παιδιά, ο Χουάν, ο Σάμουελ και η Σάρα ντυμένη σαν αγόρι, ξεκινούν από τη Γουατεμάλα με προορισμό τις ΗΠΑ. Έχοντας ήδη περάσει παράνομα τα σύνορα του Μεξικού, τους ακολουθεί ένας συνομήλικός τους Ινδιάνος, ο Τσάουκ, ο οποίος δεν μιλά ισπανικά και δεν μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους. Οι προστριβές δεν άργουν να ξεκινήσουν, καθώς ο Χουάν βλέπει τον Τσάουκ ως απειλή για τα σχέδιά τους.
Όταν συλλαμβάνονται και απελαύνονται πίσω στη Γουατεμάλα, θα ξεκινήσουν και πάλι το μακρύ και παράνομο ταξίδι τους, όμως ο Σάμουελ θα μείνει πίσω. Ξεκινούν και πάλι μέσα από δυσκολίες, πάνω σε βαγόνια τρένων μαζί με άλλους λαθρομετανάστες, μέσα από κυνηγητά από τους συνοριοφύλακες. Όταν θα απαχθεί η Σάρα, τα δυο αγόρια μην μπορώντας να κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν, θα μείνουν μόνα τους. Από άσπονδοι εχθροί στην αρχή, θα γίνουν ένα και σε πολλές στιγμές στην περιπέτειά τους θα σώσουν ο ένας τη ζωή του άλλου μέχρι να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.

Η λαθρομετανάστευση στις ΗΠΑ από χώρες της Κεντρικής Αμερικής είναι συχνό φαινόμενο. Νέοι κάθε ηλικίας φεύγουν προς αυτό που θεωρούν ως Γη της Επαγγελίας. Έτσι και τα τρία παιδιά ξεκινούν για το μακρύ τους ταξίδι, ένα ταξίδι που θα τους κάνει πιο δυνατούς μέσα από τις αντιξοοότητες που θα συναντήσουν, ένα ταξίδι που δεν ήταν γραφτό να το ακολουθήσουν όλοι ως το τέλος του. Η ταινία ακολουθεί το ταξίδι των παιδιών, σε ένα road movie γεμάτο εκπληκτικά τοπία από τη ζούγκλα στο νότιο Μεξικό καθώς και από την έρημο στα βόρεια.
Η ταινία έχει αποσπάσει ειδικό βραβείο στις Κάννες και στη Ζυρίχη. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, τον Χρυσό Αλέξανδρο καλύτερης ταινίας και το βραβείο κοινού στο διαγωνιστικό τμήμα.

La jaula de oro (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Diego Quemada-Díez
Πρωταγωνιστούν: Ramón Medina, Brandon López, Rodolfo Domínguez, Carlos Chajon, Karen Martínez, Ricardo Esquerra
Διάρκεια: 102'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Η ανάκτηση

ΗΠΑ 1864. Ενώ εξελίσσεται ο Αμερικανικός Εμφύλιος, σε μια περιοχή του Νότου λευκοί κυνηγοί κεφαλών έχουν στρατολογήσει δυο μαύρους, τον Μάρκους και τον νεαρό ανιψιό του, Γουΐλ. Η αποστολή τους είναι να βρουν τον Νέιτ, έναν μαύρο ο οποίος είχε στο παρελθόν σκοτώσει τον αδερφό του αρχηγού των κυνηγών κεφαλών, Μπουρέλ, και να τον φέρουν ενώπιόν του ώστε ο τελευταίος να πάρει εκδίκηση.
Όταν οι δυο τους βρίσκουν τον Νέιτ, με την πρόφαση ότι ο αδερφός του είναι άρρωστος και τον χρειάζεται, ξεκινούν τον δρόμο της επιστροφής. Στο δρόμο οι τρεις τους δέχονται επίθεση από λευκούς και ο σκληρός Μάρκους σκοτώνεται, ενώ ο Νέιτ σώζει τη ζωή του Γουΐλ. Μόνοι οι δυο τους πλέον θα συνεχίσουν το ταξίδι, ένα ταξίδι που για κάποιον από τους δυο θα ήταν το τελευταίο. Ο Γουΐλ θα έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στην υπακοή στο λευκό αφέντη του που θα σήμαινε την προσωπική του ελευθερία και το θάνατο του Νέιτ, και στη διαφυγή μακριά που θα σήμαινε τη σωτηρία του ανθρώπου που του έσωσε τη ζωή, αλλά και τον διαρκή κίνδυνο του ιδίου για τη ζωή του από τους κυνηγούς κεφαλών που δεν θα του συγχωρούσαν την προδοσία.

Η ταινία μας μεταφέρει στα μέσα του 19ου αιώνα και μας περιγράφει μια περιπέτεια επιβίωσης στα πλαίσια του Αμερικανικού Εμφυλίου. Στην αμερικανική ύπαιθρο μέσα από πυκνά δάση και βάλτους, δυυ μαύροι θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι με διαφορετικά κίνητρα ο καθένας. Στην πορεία ο κακός της υπόθεσης θα εκτιμήσει ιδιαίτερα τον χαρακτήρα του υποψήφιου θύματός του και θα προσπαθήσει να καθυστερήσει όσο είναι δυνατόν το ταξίδι. Όμως το κίνητρο του υποψήφιου θύματος, έστω κι αν ήταν κατασκευασμένο από τον θύτη, θα επισπεύσει το ταξίδι. Και η απόφαση του θύτη θα είναι πολύ μα πολύ δύσκολη.
Η ταινία απέσπασε βραβεία σε Φεστιβάλ στις ΗΠΑ. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

The retrieval (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Chris Eska
Πρωταγωνιστούν: Ashton Sanders, Tishuan Scott, Keston John, Bill Oberst Jr., Christine Horn, Alfonso Freeman, Jonathan Brooks
Διάρκεια: 92'

Δείτε ένα απόσπασμα από την ταινία


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

6 Νοε 2013

Τα παιδιά του ιερέα

Ο πατήρ Φαμπιάν αναλαμβάνει καθήκοντα στην εκκλησία ενός χωριού σε ένα μικρό νησί των Δαλματικών ακτών. Ενώ το νησί μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, υπό την απειλή να μειωθεί το καθολικό ποίμνιο του νησιού συλλαμβάνει ένα σατανικό σχέδιο. Με τη βοήθεια του περιπτερά του χωριού, του Πέταρ, ξεκινούν να τρυπάνε όλα τα προφυλακτικά που είναι προς πώληση, ενώ αργότερα στο κόλπο μπαίνει και ο φαρμακοποιός του χωριού, ο Μάριν, ο οποίος αντικαθιστά τα αντισυλληπτικά χάπια με βιταμίνες. Όλα αυτά φυσικά γίνονται κρυφά, ενώ ταυτόχρονα ο Πέταρ παρακολουθεί αρκετούς από τους πελάτες του στο περίπτερο για να δει με ποιες γυναίκες πηγαίνουν.
Το κρυφό αυτό σχέδιο βρίσκει απρόσμενη ανταπόκριση, καθώς το νησί αποκτά φήμη, η οποία αποδίδεται στο κλίμα και στα θαυματουργά νερά, και κατ'επέκταση αποκτά και τουρισμό. Πολλοί ξένοι αρχίζουν να το σκέφτονται να αγοράσουν γη στην περιοχή, κάτι που δεν αρέσει και πολύ στον πατέρα Φαμπιάν καθώς ο πρωταρχικός του σκοπός ήταν η ενίσχυση του καθολικού κροατικού στοιχείου.
Σύντομα όμως, ορισμένες ανεπιθύμητες εγκυημοσύνες θα προκαλέσουν πάσης φύσεως προβλήματα στους κατοίκους του χωριού, και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή θα αρχίσουν να τρέχουν και να μη φτάνουν να συμμαζέψουν το μπάχαλο το οποίο δημιούργησαν εξ αιτίας της αφέλειας του σχεδίου τους.

Με έντονα δηκτική διάθεση και πολύ και έξυπνο χιούμορ, η νέα ταινία του Βίνκο Μπρεσάν καυτηριάζει με τον πλέον ακραίο τρόπο την εμμονή της καθολικής εκκλησίας ενάντια στις αμβλώσεις και στη χρήση του προφυλακτικού, ενώ παράλληλα παρουσιάζει με μια κριτική ματιά πάντα τις ντόπιες οικογενειακές παραδόσεις σε σχέση με τις πρόωρες εγκυημοσύνες. Ενδιαφέρουσα σκηνοθετικά είναι η παράθεση σε λευκό φόντο των σκηνών που φαντάζονται οι πρωταγωνιστές για την πρόοδο του σχεδίου τους. Μπορεί το κλείσιμο της ταινίας να μην είναι αυτό που θα θέλαμε να περιμένουμε, παρόλα αυτά η ταινία σε όλη της τη διάρκεια παρακολουθείται ευχάριστα και με ενδιαφέρον και μας προσφέρει απλόχερα πολύ γέλιο.
Η ταινία προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε το βραβείο κοινού του βαλκανικού τμήματος.

Svećenikova djeca (2013)
Σκηνοθεσία: Vinko Brešan
Σενάριο: Vinko Brešan, Mate Matišić
Πρωταγωνιστούν: Krešimir Mikić, Nikša Butijer, Marija Škaričić, Dražen Kühn, Jadranka Đokić, Lazar Ristovski, Goran Bogdan, Zdenko Botić, Filip Križan, Ivan Brkić, Tihana Lazović
Διάρκεια: 93'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10 (λόγω της διάθεσης που σου φτιάχνει η ταινία, παρά το αδύναμο προς το τέλος σενάριο)

Όνειρο χειμωνιάτικης νύχτας

Μετά από 10 χρόνια στη φυλακή, ο Λάζαρ επιστρέφει στον τόπο του για να διευθετήσει παλιούς λογαριασμούς, και στο σπίτι της μητέρας του, όπου βρίσκει εγκατεστημένη μια Βόσνια πρόσφυγα, τη Γιάσνα, με την αυτιστική της κόρη, Γιόβανα. Αν και αρχικά σκοπεύει να τις διώξει, τελικά τις επιτρέπει να μείνουν στο σπίτι. Παρά τη σκληρότητά του ως άνθρωπος και του σκληρού πρόσφατού του παρελθόντος, ο Λάζαρ μαλακώνει από την παρουσία τους και δέχεται τη Γιόβανα σαν να ήταν δικό του παιδί, αν και μέχρι πριν λίγες ημέρες αγνοούσε την ύπαρξή της. Θα τις δει πλέον σαν την οικογένεια που τόσο του έλειψε και που δεν κατάφερε ποτέ να κάνει λόγω του πολέμου και της φυλακής, και θα τις προστατέψει από κάθε κακοτυχία και δυσμενή σχόλια.
Πονεμένος άνθρωπος ο ίδιος από τη σκληρότητα του πολέμου, βλέπει συνεχώς εφιάλτες από μια νύχτα που στοίχειωσε για πάντα τη ζωή του. Στα πρόσωπα των δυο γυναικών, μητέρας και κόρης, θα βρει τη γαλήνη που έψαχνε αυτά τα χρόνια. Ίσως να είναι και τα μόνα αληθινά πρόσωπα στη νέα του ζωή που θα μπορούσαν να τον κάνουν ευτυχισμένο, ίσως να είναι τόσο καλά για να είναι αληθινά. Όμως ένα τόσο όμορφο όνειρο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτης.

Η ταινία αυτή του Γκόραν Πασκάλιεβιτς δεν διακρίνεται για την αισιοδοξία της. Κάθε άλλο μάλιστα. Τοποθετημένη σε ένα χειμερινό τοπίο λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία, όπου και οι πληγές του πρόσφατου πολέμου είναι ακόμη ορατές, μέσα από τους τρεις πρωταγωνιστές της μας προβάλλει το γερασμένο και καταπονημένο παρελθόν, το προβληματισμένο παρόν και το αβέβαιο μέλλον που προσπαθεί να κλείσει τα μάτια προς το παρελθόν και να προχωρήσει όπως μπορεί σε έναν τόπο που προσπαθεί να αναγεννηθεί. Όμως τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι ακόμη ορατά και κάνουν το μέλλον εφιαλτικό.
Η ταινία απέσπασε σημαντικά βραβεία στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας πρωτοπροβλήθηκε στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2009 στα πλαίσια αφιερώματος στον Γκόραν Πασκάλιεβιτς.

San zimske noći (2004)
Σκηνοθεσία: Goran Paskaljević
Σενάριο: Filip David, Goran Paskaljević
Πρωταγωνιστούν: Lazar Ristovski, Jasna Žalica, Jovana Mitić, Slobodan Ninković, Nenad Jezdić, Danica Ristovski, Feđa Stojanović, Jovan Ristovski
Διάρκεια: 95'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

5 Νοε 2013

Εξαφάνιση

Ο Γιάνκο επιστρέφει από το Βελιγράδι στο εγκαταλελειμένο χωριό του, όπου ζει η μητέρα του. Κατά την επιστροφή του, όμως, φαίνεται έντονα προβληματισμένος. Έχει χωρίσει από την κοπέλα του και ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από ανθρώπους που τον κυνηγάν είναι να φύγει στο εξωτερικό με προορισμό την Ελβετία. Για να συγκεντρώσει χρήματα ο μόνος τρόπος είναι να πουλήσει το χωράφι, στο οποίο είναι θαμμένος ο πατέρας του.
Όσο λείπει ο Γιάνκο, τη μητέρα του βοηθάει ο Στράχινια, ένας γείτονας που μετά την αυτοκτονία του γιου του έκλεισε την ταβέρνα που είχε στο χωριό, έπαψε να του μιλάει η γυναίκα του, ενώ η κόρη του έχει καταντήσει αλκοολική στη γειτονική πόλη όπου κατοικεί και έχει αρνηθεί και τους δυο.
Παρά τις προσπάθειες του Στράχινια να μεταπείσει τον Γιάνκο, ώστε να μην πουλήσει το χωράφι, αυτός δείχνει αποφασισμένος να προχωρήσει στο σχέδιό του. Τελικά ο παράγοντας χρήμα θα υπερισχύσει του παράγοντα τιμή

Το σκηνικό της ταινίας τοποθετείται σε μια μεγάλη έκταση στους πρόποδες των βουνών κάπου στη Σερβία, σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει κάποιο οργανωμένο χωριό παρά μόνο διάσπαρτα αγροτόσπιτα εδώ κι εκεί. Η ταινία πραγματεύεται το ζήτημα της αξίας της πατρογονικής γης, συναισθηματικής και οικονομικής, καθώς και της σχέσης του γονιού με το παιδί. Από τη μια έχουμε το γονιό που λαχταρά κάθε επαφή με το παιδί που μένει μακριά κι απ'την άλλη έχουμε το παιδί που δείχνει αδιαφορία για το γονιό, που μπορεί να φτάσει ως τα όρια του μίσους, όπως στην περίπτωση της κόρης του Στράχινια. Η φράση του Γιάνκο "Δεν θα αφήσω κανένα χωράφι να με εμποδίσει να ζήσω" είναι ενδεικτική μιας αμφίδρομης κρίσης οικονομικής και αξιών.
Η ταινία προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Odumiranje (2013)
Σκηνοθεσία: Miloš Pušić
Σενάριο: Dušan Spasojević
Πρωταγωνιστούν: Branislav Trifunović, Boris Isaković, Dara Džokić, Jasna Đuričić, Emir Hadžihafizbegović, Milica Janevski
Διάρκεια: 108'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10 

Παπούσα

Πολωνία 1949. Ένας Πολωνός λευκός άνδρας, ο ποιητής Γιέρζυ Φιτσόβσκι, καταφεύγει σε έναν καταυλισμό Τσιγγάνων για να διαφύγει της σύλληψης. Στον καταυλισμό ζει η Παπούσα, μια 40χρονη Τσιγγάνα η οποία από μικρή ήθελε να ξεφύγει από τη ζωή και τις συνήθειες της φυλής της. Ανήσυχο πνεύμα όντας, θέλησε να μάθει να γράφει και να διαβάζει, πράγμα που αντιβαίνει στα ήθη και στα έθιμα των Τσιγγάνων.
Ο Γιέρζυ θα διακρίνει στην Παπούσα αυτό το χάρισμα και σε ορισμένες τους συνομιλίες η ίδια θα αρχίσει να του λέει κάποιους στίχους, λόγια που η ίδια τα εμπνεύστηκε μέσα από τη ζωή στα δάση.
Όταν ήρθηκαν οι κατηγορίες εις βάρος του και ο Γιέρζυ επέστρεψε στη Βαρσοβία θέλησε να εκδώσει τα ποιήματα της Παπούσα, ενώ παράλληλα ο ίδιος θα έγραφε ένα βιβλίο για τη ζωή των Τσιγγάνων της Πολωνίας.
Εκεί είναι που αρχίζουν τα βάσανα για την Παπούσα. Το συμβούλιο της φυλής της θεώρησε ως προδοσία εκ μέρους της τη συγγραφή ποιημάτων και την έκδοση του βιβλίου του Γιέρζυ, καθώς θεωρήθηκε ότι στο βιβλίο αυτό γράφονταν ορισμένα μυστικά των Τσιγγάνων και ότι η ίδια ήταν αυτή που τα πρόδωσε.

Η ταινία περιγράφει την πραγματική ιστορία της Μπρονισλάβα Βάις (1910-1987), της πρώτης Τσιγγάνας ποιήτριας, από τα παιδικά της χρόνια και τον εξαναγκαστικό γάμο της με το θείο της μέχρι τα γεράματά της, όταν πια είχε απαρνηθεί τον εαυτό της για το κακό που έκανε στην οικογένειά της με τα ποιήματα και την απομόνωση που αυτή βίωσε από την υπόλοιπη φυλή.
Η ταινία είναι γυρισμένη ασπρόμαυρη, για να τονίσει ίσως εκτός από το απώτερο παρελθόν, και την σκοτεινή πλευρά των δεισιδαιμονιών της φυλής των Τσιγγάνων, αλλά και τη σκληρή ζωή που πέρασε η Παπούσα, μια ζωή στην οποία δεν μπορούσε να εκπληρώσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της.
Η ταινία απέσπασε βραβεία στο Κάρλοβυ Βάρυ και στο Βαγιαδολίδ, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε το βραβείο κοινού του τμήματος "Ανοιχτοί Ορίζοντες".

Papusza (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Krauze
Πρωταγωνιστούν: Jowita Budnik, Antoni Pawlicki, Zbigniew Waleryś , Artur Steranko, Andrzej Walden
Διάρκεια: 131'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

4 Νοε 2013

Η βελανιδιά

Βουκουρέστι 1988. Όταν πεθαίνει ο πατέρας της και πρώην συνταγματάρχης της Κρατικής Ασφάλειας, η Νέλα, μην μπορώντας λόγω έλλειψης χώρου να δώσει το σώμα του στην επιστήμη, τον αποτεφρώνει.
Ο διορισμός της ως δασκάλα σε μια επαρχιακή πόλη θα την φέρει αντιμέτωπη με αρκετές δυσκολίες. Την πρώτη μέρα θα πέσει θύμα βιασμού, όμως θα την σώσει ένας νέος ντόπιος γιατρός, ο Μιτίκα.
Μεταξύ των δύο θα αναπτυχθεί μια ιδιόμορφη σχέση. Ψυχές που αρνούνται να συμβιβαστούν με τις καταστάσεις και οι δύο σύντομα θα μπουν στο μάτι της τοπικής κοινωνίας. Απ' τη μια είναι η Νέλα, ψυχή ατίθαση και νευρική, έχει αρνηθεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της αδερφής της που μπήκε στην Κρατική Ασφάλεια, και παίρνει μετάθεση για την πιο μολυσμένη πόλη στη Ρουμανία. Απ' την άλλη είναι ο Μιτίκα, ένας γιατρός που αναλογιζόμενος το καθήκον του, αλλά και την ιδιότητά του, δεν θα διστάσει να πάει κόντρα στις εντολές του τοπικού νοσοκομείου.
Όταν ο Μιτίκα θα εγχειρήσει τον Τιτί, έναν νεαρό μακροχρόνια ασθενή του, και παρά τις ρητές αλλά παράλογες εντολές του διευθυντή να μην προχωρήσει στην εγχείρηση, η εγχείρηση θα αποτύχει και ο νέος θα πεθάνει, ο Μιτίκα θα βρεθεί κατηγορούμενος και θα φυλακιστεί. Τότε η Νέλα θα κάνει το δικό της αγώνα με το δικό της τρόπο για να τον βγάλει από τη φυλακή, ενώ παράλληλα ο Μιτίκα θα κρατήσει το τετράδιο με τα απομνημονεύματα του Τιτί, τα οποία ο ασθενής του τα είχε αφιερώσει στον ίδιο για την εκτίμηση που του έτρεφε.

Η ταινία αυτή αποτελεί ουσιαστικά μια μαύρη κωμωδία που σαρκάζει τα τελευταία χρόνια της περιόδου του καθεστώτος του Τσαουσέσκου και του κυνηγητού της τέχνης και της διανόησης που λάμβανε χώρα εκείνη την περίοδο. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας, παρά το ιδιότυπο κυνηγητό που δέχονται, προσπαθούν με το γέλιο και την ευχάριστή τους διάθεση να ξεχαστούν από τα βάσανά τους, τα οποία σε καμιά στιγμή δεν τα προβάλλουν.

Balanța (1992)
Σκηνοθεσία: Lucian Pintilie
Σενάριο: Lucian Pintilie, Ion Baiescu
Πρωταγωνιστούν: Maia Morgenstern, Răzvan Vasilescu, Victor Rebengiuc, Dorel Visan, Ionel Mihailescu, Magda Catone, Matei Alexandru, Dan Condurache
Διάρκεια: 105'

Παρακολουθήστε την ταινία


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Σαράγιεβο, σ' αγαπώ

Η Έσμα ζει με την 11χρονη κόρη της, Σάρα, σε μια συνοικία του Σαράγιεβο. Αν και η ύπαρξη της Σάρα οφείλεται στο βιασμό της μητέρας της από Σέρβους στρατιώτες όταν ήταν αιχμάλωτη στον εμφύλιο, η Έσμα την μεγάλωσε κάνοντάς την να πιστεύει ότι ο πατέρας της ήταν Βόσνιος ήρωας που σκοτώθηκε στον πόλεμο.
Ζώντας φτωχικά, η Έσμα κάνει τα πάντα για να μεγαλώσει την κόρη της και βρίσκεται να πιάνει δουλειά ως σερβιτόρα σε ένα μπαρ που το διευθύνει ένας νονός του υποκόσμου, προκειμένου να βγάλει τα προς το ζην.
Όταν το σχολείο της Σάρα πρόκειται να πάει μια εκδρομή, στην οποία τα παιδιά ηρώων του πολέμου δεν χρειάζεται να πληρώσουν τη συμμετοχή τους, η Σάρα θα ζητήσει από τη μητέρα της το πιστοποιητικό θανάτου του πατέρα της ώστε να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή αυτή διάταξη.
Τότε η Έσμα θα κάνει το δικό της αγώνα για να βρει τα χρήματα για την εκδρομή όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς πιστοποιητικό δεν μπορεί να έχει, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να το κρατήσει κρυφό από τη Σάρα ώστε να μη μάθει την αλήθεια.

Με νωπές της μνήμες ενός καταστροφικού πολέμου, η ταινία μας αφηγείται ένα από τα πολλά περιστατικά ανεπιθύμητων γεννήσεων-προϊόντων βιασμού που έλαβαν χώρα στη Βοσνία. Έχουμε εδώ μια μητέρα που γίνεται πραγματικά θυσία για το παιδί που στην αρχή δεν ήθελε, που η ιστορία της ζωής της πρέπει να μείνει μυστική στο παιδί. Περήφανη όντας δεν θέλει να την λυπούνται για την τραγική της ιστορία, πόσω δε μάλλον το ίδιο το παιδί της. Για το λόγο αυτό έχει εφεύρει την ιστορία του ήρωα πατέρα, ώστε να μεγαλώσει την κόρη της με τα ιδανικά που η ίδια θέλει κι όχι με αυτά που η ίδια η ιστορία επιβάλλει.
Η ταινία απέσπασε αρκετά βραβεία με σημαντικότερο τη Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ πήρε διανομή στις 28 Δεκεμβρίου 2006.

Grbavica (2006)
Σκηνοθεσία: Jasmila Žbanić
Σενάριο: Jasmila Žbanić, Barbara Albert
Πρωταγωνιστούν: Mirjana Karanović, Luna Mijović, Leon Lučev, Kenan Čatić, Jasna Ornella Berry, Dejan Ačimović, Bogdan Diklić, Emir Hadžihafizbegović
Διάρκεια: 107'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

3 Νοε 2013

Ο Τομ στη φάρμα

Ο Τομ πηγαίνει από το Μόντρεαλ στο Κεμπέκ για να επισκεφτεί τη φάρμα του φίλου του, Γκιγιόμ, που έχει μόλις πεθάνει. Οι δυο τους διατηρούσαν ομοφυλοφιλική σχέση, για την οποία δεν γνώριζε η μητέρα του Γκιγιόμ, Αγκάτ.
Όταν ο Τομ φτάνει στη φάρμα για την κηδεία, ο Φρανσίς, ο ψυχοπαθής αδερφός του Γκιγιόμ, για τον οποίο δεν του είχε μιλήσει ποτέ, θα απειλήσει τον Τομ, ώστε να μην αποκαλύψει ποτέ στην Αγκάτ την πραγματικότητα της σχέσης των δυο τους.
Έτσι ο Τομ βρίσκεται πλέον παγιδευμένος σε ένα παιχνίδι του οποίου τους ρόλους θα καθορίσει ο Φρανσίς. Θα πρέπει ταυτόχρονα να προσπαθήσει να μην αποκαλύψει το μυστικό και να διατρανώσει στα μάτια της Αγκάτ το ψέμα που είχε εφεύρει ο Φρανσίς για να την κάνει να πιστεύει ότι ο Γκιγιόμ είχε ετεροφυλοφιλική σχέση, ενώ πάραλληλα διογκώνεται η αλληλεξάρτηση μεταξύ του Τομ και του Φρανσίς.
Όταν στη φάρμα θα εμφανιστεί η Σάρα, η συνάδελφος του Τομ και του Γκιγιόμ, με την οποία υποτίθεται ότι είχε σχέση ο Γκιγιόμ, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Η μητέρα θα απαιτήσει την αλήθεια. Όμως κανείς δεν θα έχει τη δύναμη να της την δώσει.

Ο Ξαβιέ Ντολάν μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο θεατρικό έργο του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ δίνοντας τη δική του οπτική και μέσα από το βλέμμα του σκηνοθέτη, αλλά και μέσα από το ρόλο του πρωταγωνιστή. Στήνει ένα σκηνικό αποκομμένο από τον γύρω κόσμο μέσα στο οποίο θα εκτυλιχθεί ένα θρίλερ γεμάτο με οδυνηρά ψέματα και σοκαριστικές αποκαλύψεις, που θα ανατρέψουν όλα όσα οι πρωταγωνιστές γνώριζαν για τον γιο, αδερφό και εραστή.
Η ταινία προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ είχε προταθεί και για το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία.

Tom à la ferme (2013)
Σκηνοθεσία: Xavier Dolan
Σενάριο: Xavier Dolan, Michel Marc Bouchard
Πρωταγωνιστούν: Xavier Dolan, Pierre-Yves Cardinal, Lise Roy, Evelyne Brochu, Manuel Tardos
Διάρκεια: 105'

Δείτε σκηνή από την ταινία


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

Πατέρας και γιος

Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση ενός ζευγαριού όταν μαθαίνει ότι ο εξάχρονος γιος τους δεν είναι πραγματικός γιος τους και είχε γίνει λάθος στο νοσοκομείο; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο αντίκτυπος στη ζωή των παιδιών που από εγκληματική αμέλεια δόθηκαν σε διαφορετική οικογένεια παρά στην οικογένεια που ανήκουν;
Ο Ρυότα, επιτυχημένος εύπορος αρχιτέκτονας, μαζί με τη σύζυγό του, όταν μαθαίνουν ότι ο γιος τους Κέιτα δεν είναι δικό τους παιδί, θα αναζητήσουν την οικογένεια με την οποία έγινε το λάθος στο νοσοκομείο, ώστε αμφότερες οι οικογένειες να γνωρίσουν τα πραγματικά τους παιδιά. Θα βρουν ότι ο πραγματικός τους γιος βρίσκεται στην οικογένεια Σάικι, ενός μεροκαματιάρη εμπόρου ηλεκτρικών ειδών, λέγεται Ρουσέι και έχει κι άλλα δυο μικρότερα αδέρφια.
Μεταξύ των δυο οικογενειών πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή και να συμφωνηθεί μια ανταλλαγή των παιδιών, ώστε να βρεθούν στους βιολογικούς τους γονείς. Εκεί όμως είναι που εγείρονται τα πιο μεγάλα ερωτήματα. Είναι ανταλλάξιμο ένα παιδί ακόμη κι αν πρόκειται να πάει στους πραγματικούς του γονείς; Θα μπορούσε ένα παιδί μετά από έξι χρόνια να δεχτεί κάποιους άλλους ως γονείς του, ακόμη κι αν αυτοί είναι οι βιολογικοί; Τελικά ποιος δεσμός θα υπερισχύσει, ο δεσμός με το βιολογικό παιδί ή με το παιδί που μεγάλωσε μέσα στην οικογένεια;
Η κάθε οικογένεια με την πάροδο του χρόνου θα έρθει σε επαφή με το βιολογικό της παιδί, χωρίς όμως να αποκαλύψουν την αλήθεια στον Κέιτα και τον Ρουσέι. Μέσα από την επαφή των δυο οικογενειών θα προβληθούν δυο διαφορετικές αντιλήψεις για την ανατροφή των παιδιών, ιδιαίτερα δε για τη σχέση του πατέρα με το παιδί. Ο Ρυότα είναι κάπως απόμακρος καθώς λείπει πολλές ώρες από το σπίτι και δεν συμμετέχει πολύ ενεργά στην ανατροφή του Κέιτα, ενώ αντίθετα ο κύριος Σάικι περνάει πολλές ώρες παίζοντας με τα παιδιά του.
Τον τελικό, όμως, λόγο θα τον έχουν τα παιδιά κι αυτός ο λόγος δεν επιδέχεται αντίρρησης...

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Χιροκάζου Κορε-έντα για ακόμη μια φορά μας παρουσιάζει ένα οικογενειακό δράμα, του οποίου η ένταση μειώνεται και γλυκαίνει από το αθώο βλέμμα και το γέλιο των παιδιών. Δυο παιδιά άθελά τους γίνονται το επίκεντρο μιας ιστορίας πολύπλοκης. Χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει, συμπεριφέρονται όπως όλα τα παιδιά, παίζουν, γελούν, σε κάνουν να χαμογελάς με ό,τι κάνουν, τη στιγμή που οι μεγάλοι προσπαθούν να βρουν την καταλληλότερη λύση. Οι δυο πλευρές με αλληλοκατανόηση για το λάθος που έχει συμβεί προσπαθούν με όποιον τρόπο μπορούν να συμπορευθούν για το καλό των παιδιών τους. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, ιδιαίτερα όταν οι αντιλήψεις και οι τρόποι ζωής διαφέρουν. Όμως για το καλό των παιδιών τους θα πρέπει να είναι έτοιμοι να κάνουν τις αμοιβαίες υποχωρήσεις που χρειάζονται και να αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό τους.
Η ταινία απέσπασε βραβείο Κριτικής Επιτροπής στις Κάννες και βραβείο κοινού στο Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Soshite chichi ni naru (そして父になる - 2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Hirokazu Koreeda
Πρωταγωνιστούν: Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Jun Kunimura, Yôko Maki, Rirî Furankî, Lily Franky, Kirin Kiki, Jun Fubuki, Isao Natsuyagi, Megumi Morisaki, Keita Ninomiya, Shôgen Hwang, Hiroshi Ohkôchi
Διάρκεια: 120'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

2 Νοε 2013

Πώς άρχισε ο πόλεμος στο νησί μου

Μετά τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στην Κροατία και την κήρυξη της ανεξαρτησίας από τη Γιουγκοσλαβία, σε ένα νησί στην Αδριατική ο Σέρβος διοικητής του στρατοπέδου του ομοσπονδιακού στρατού, ταγματάρχης Αλέκσα, αρνείται να παραδώσει τα όπλα περιμένοντας εντολές από το Βελιγράδι. Κόσμος πολύς έχει συγκεντρωθεί επί ημέρες γύρω από το στρατόπεδο για να διαδηλώσει ειρηνικά υπέρ της αποχώρησης του στρατού και της αποστράτευσης των Κροατών που υπηρετούν εκεί.
Στο νησί σύντομα φτάνει ένας ηλικιωμένος ιστορικός τέχνης, ο Μπλαζ Γκάισκι, του οποίου ο γιος υπηρετεί στο στρατόπεδο. Σκοπός του είναι να πάρει το γιο του στο σπίτι. Όμως θα συναντήσει αρχικά την περιφρόνηση των ντόπιων στρατιωτικών που χειρίζονται τις διαπραγματεύσεις, του Ρόκο και του Μούργκο.
Ενώ το παιχνίδι των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ρόκο και του Μούργκο και του διοικητή Αλέκσα συνεχίζεται με κωμικές αντεγκλήσεις και συχνά τραγελαφικά σκηνικά χωρίς κάποιο αποτέλεσμα, ένας ανύπαρκτος συνταγματάρχης εμφανίζεται για να δώσει τη λύση.

Γυρισμένη το 1996 με νωπές τις μνήμες του εμφυλίου πολέμου, η ταινία θέλει να μας περάσει ένα αντιπολεμικό μήνυμα. Μέσα στην όλη παράνοια ενός πολέμου που ήταν προ των πυλών δεν λείπουν οι κωμικές καταστάσεις για να μας θυμίσουν ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι κι ότι παρά τις όποιες αντιπαραθέσεις μας, δεν παύουμε να είμαστε αδέρφια.
Στην Κροατία η ταινία γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία ενώ έχει βραβευθεί και στο Φεστιβάλ της Πούλα.

Kako je počeo rat na mom otoku (1996)
Σκηνοθεσία: Vinko Brešan
Σενάριο: Vinko Brešan, Ivo Brešan
Πρωταγωνιστούν: Vlatko Dulić, Ljubomir Kerekeš, Ivan Brkić, Predrag Vušović, Božidar Orešković, Matija Prskalo, Senka Bulić, Goran Navojec, Rene Bitorajac, Leon Lučev, Etta Bortolazzi, Mladen Vulić, Slobodan Milovanović
Διάρκεια: 97'

Παρακολουθήστε την ταινία (χωρίς υπότιτλους)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10 

Μην κρέμεστε από το παράθυρο

Ένα ιδιόμορφο ερωτικό τρίγωνο λαμβάνει χώρα σε μια επαρχιακή πόλη της δυτικής Ρουμανίας.
Η Κριστίνα, μαθήτρια του λυκείου, έχει μια κρυφή σχέση με έναν στρατιώτη, τον Οράτσιου, ο οποίος υπηρετεί τη θητεία του στην περιοχή της. Οι συναντήσεις τους γίνονται κρυφά σε κάποιο εγκαταλελειμένο βαγόνι, ενώ ταυτόχρονα οι συμμαθητές της βάζουν το χαζό παιδί της τάξης να της την πέσει. Όταν ένας θίασος θα έρθει για μια σειρά παραστάσεων στην πόλη, η Κριστίνα θα γνωρίσει εντελώς τυχαία τον Ντίνο, τον γόη ηθοποιό του θιάσου.
Ο Ντίνο είναι ένας ηθοποιός που έχει βαρεθεί τα κλισέ, αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Συχνά αλλάζει τις ατάκες του στις παραστάσεις με τρόπο δηκτικό προς τα όργανα της κρατικής ασφάλειας και συχνά προκαλεί την αντίδραση των υπόλοιπων ηθοποιών που νιώθουν ότι θέτει σε κίνδυνο το θίασο. Ταυτόχρονα όσο βρίσκεται στην πόλη δέχεται σειρά από ανώνυμα ραβασάκια από μια άγνωστη θαυμάστρια. Όταν στην τελευταία παράσταση θα δει την Κριστίνα ανάμεσα στους θεατές θα θεωρήσει ότι αυτή ήταν η θαυμάστρια και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το γεγονός. Όμως θα σφάλλει.
Ο Οράτσιου υπηρετεί τις τελευταίες ημέρες της θητείας του. Βρίσκεται τους τελευταίους μήνες στην πόλη της Κριστίνα, με την οποία ξεκινάει μια σχέση όχι όμως ολοκληρωμένη, καθώς η Κριστίνα δεν δέχεται να ολοκληρώσει πριν από αρραβώνα ή γάμο. Μια επίσκεψη της Κριστίνα στο στρατόπεδο θα δώσει τροφή στους συντρόφους του Οράτσιου να τον πειράξουν και να τον πείσουν να την αρραβωνιαστεί μέσα στο στρατόπεδο. Εκεί κάπου θα αρχίσουν τα προβλήματα στο ζευγάρι που θα δώσουν τροφή για την πλοκή της ιστορίας.
Οι χαρακτήρες θα μπουν σε μια διαδικασία όπου τα σχέδιά τους θα ματαιωθούν.

Η πρώτη ταινία του σημαντικού Ρουμάνου σκηνοθέτη Νάε Καράνφιλ μας εισάγει στο πνεύμα των ταινιών που θα γυρίσει αργότερα ο σκηνοθέτης. Χιούμορ και σάτιρα συνδυάζονται αρμονικά με τις γλυκόπικρες καταστάσεις της ζωής των νέων, τις ανησυχίες τους γύρω από τον έρωτα και τη ματάιωση των φιλοδοξιών τους. Από τη μια έχουμε μια ανήλικη κοπέλα που θέλει να ξεφύγει από την κοινωνία της μικρής της πόλης και να ακολουθήσει την πρόκληση ενός νέου έρωτα που θα της δώσει προοπτική πάνω και στις δικές της προσωπικές φιλοδοξίες για μια καριέρα στο θέατρο. Από την άλλη έχουμε δυο νέους, έναν ηθοποιό που ψάχνει τον εφήμερο έρωτα μετά από έναν αποτυχημένο γάμο, αλλά ταυτόχρονα έχει μπει στο μάτι του καθεστώτος, κι έναν στρατιώτη στις τελευταίες ημέρες της θητείας του που βλέπει να χάνει τον έρωτα της ζωής του, αλλά δεν θα υποκύψει.
Η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη που τιτλοφορούνται "η μαθήτρια", "ο ηθοποιός" και "ο στρατιώτης", τα οποία παρουσιάζουν την ίδια ιστορία μέσα από τους διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, η ιστορία συχνά πηγαίνει προς τα πίσω και επαναλαμβάνει ορισμένες σκηνές από τα προηγούμενα μέρη, από διαφορετική όμως οπτική. Στο τέλος όλα τα μυστήρια που καλύπτουν την ιστορία λύνονται και ο κάθε πρωταγωνιστής θα πάρει το δρόμο του προς το άγνωστο.
Η ταινία προβλήθηκε στη χώρα μας το 2007 στο αφιέρωμα του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τον σκηνοθέτη, διατηρώντας τον αυθεντικό του τίτλο. Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας δόθηκε κατά το 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια του αφιερώματος για τις Βαλκανικές ταινίες της εικοσαετίας 1993-2013.
Απέσπασε το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Μεσογειακών ταινιών του Μονπελιέ.

È pericoloso sporgersi (1993)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Nae Caranfil
Πρωταγωνιστούν: Nathalie Bonnifay, George Alexandru, Marius Stanescu, Valentin Teodosiu, Florin Calinescu, Liviu Topuzu, Marius Florea Vizante, Marcela Motoc
Διάρκεια: 104'

Παρακολουθήστε την ταινία (με αγγλικούς υπότιτλους)


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

20 Οκτ 2013

Το παρελθόν

Ο Αχμάντ επιστρέφει μετά από τέσσερα χρόνια από την Τεχεράνη στο Παρίσι, για να διεκπεραιώσει το διαζύγιό του από την πρώην σύζυγό του, Μαρί Αν. Όταν θα φτάσει στο σπίτι όπου ζούσε με τη σύζυγό του και τις δυο κόρες της από προηγούμενο γάμο, θα διαπιστώσει ότι η Μαρί Αν πλέον συζεί με έναν άντρα αραβικής καταγωγής, τον Σαμίρ, ο οποίος έχει ένα γιο και μια σύζυγο σε κώμα.
Ταυτόχρονα η Μαρί Αν αντιμετωπίζει προβλήματα με τη μεγάλη της κόρη, Λουσί, η οποία αργεί συστηματικά να γυρίσει στο σπίτι. Ο Αχμάντ αναλαμβάνει να της μιλήσει, καθώς είχαν πολύ καλές σχέσεις, για να ανακαλύψει τα βαθύτερα μυστικά που έκρυβε η Λουσί.
Η Λουσί μη θέλωντας αρχικά να παραδεχτεί κάποιο λάθος που έκανε στο παρελθόν, δηλώνει απέχθεια προς τον Σαμίρ. Ο Αχμάντ με τη σειρά του βρίσκεται στην περίεργη θέση ότι πρέπει να πείσει τη Λουσί ότι η μητέρα της και πρώην σύζυγός του θα πρέπει να παντρευτεί τον Σαμίρ κι ότι δεν θα πρέπει να της προβάλλει η ίδια εμπόδια.
Κι ενώ οι εξηγήσεις που δίνονται στο πρώτο μέρος της ταινίας φαίνεται να κατασταλάζουν στο μυαλό του θεατή το τι έχει συμβεί και τον αντίκτυπό του στο παρόν και έχει ήδη διαμορφωθεί η επιθυμία του θεατή για τη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος τα δεδομένα ανατρέπονται. Ένα e-mail που στάλθηκε ένα χρόνο πριν και παρέμεινε κρυφό θα δώσει την απάντηση στα ερωτήματα που θα αρχίσουν δειλά δειλά να εγείρονται. Και μέσα από την αλυσιδωτή αντίδραση των γεγονότων θα αποκαλυφθούν τα κίνητρα και οι ενοχές των πρωταγωνιστών που εμπλέκονται στην όλη ιστορία.

Ο θριαμβευτής του περσινού Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας Ασγκάρ Φαρχαντί ("Ένας χωρισμός") στην πρώτη του απόπειρα ευρωπαϊκής ταινίας συναντά την πρωταγωνίστρια του επίσης θριαμβευτικού στα περσινά Όσκαρ "The Artist", Μπερενίς Μπεζό. Ίσως και για το λόγο αυτό αφήνει την πρώτη σκηνή της ταινίας να είναι βουβή.
Η ιστορία χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη που ναι μεν συνδέονται μεταξύ τους, λείπει όμως η συνοχή, καθώς ενώ στην αρχή η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από το επικείμενο διαζύγιο ενός τελειωμένου γάμου και το θέμα του πώς οι πρωταγωνιστές θα προχωρήσουν με τις ζωές τους, στη συνέχεια επικεντρώνει στη λύση του μυστηρίου του κώματος της γυναίκας του Σαμίρ και στη δύσκολη θέση που θα βρεθούν οι πρωταγωνιστές, ο καθένας για το δικό του λόγο. Στο τέλος θα φανεί η τραγικότητα του χαρακτήρα του Σαμίρ.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στις Κάννες και βραβείο καλύτερης ηθοποιού για την Μπερενίς Μπεζό. Στη χώρα μας προβάλλεται από τις 10 Οκτωβρίου 2013.

Le passé (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Asghar Farhadi
Πρωταγωνιστούν: Bérénice Bejo, Ali Mosaffa, Tahar Rahim, Pauline Burlet, Elyes Aguis, Jeanne Jestin, Sabrina Ouazani, Babak Karimi
Διάρκεια: 130'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 18 Οκτωβρίου 2013

15 Οκτ 2013

Το απαγορευμένο ποδήλατο

Η Γουάτζντα είναι ένα ατίθασο 10χρονο κορίτσι που ζει με τη μητέρα της σε ένα προάστιο του Ριάντ, της πρωτεύουσας της Σαουδικής Αραβίας, μιας χώρας όπου η ελευθερία των γυναικών είναι περιορισμένη και ο θρησκευτικός φανατισμός μεγάλος. Ο πατέρας της συνεχώς λείπει και πρόκειται να παντρευτεί μια δεύτερη γυναίκα.
Μετά από ένα παιδιάστικο μάλωμα με το γειτονόπουλο και φίλο της, Αμπντουλάχ, η Γουάτζντα βάζει σκοπό να παραβγεί μαζί του σε κόντρα με ποδήλατο. Όμως η Γουάτζντα, όπως και κάθε κορίτσι στη Σαουδική Αραβία, δεν έχει ποδήλατο καθώς θεωρείται ταμπού και άσεμνο για μια γυναίκα να οδηγεί ποδήλατο.
Καθώς μια μέρα πηγαίνει στο σχολείο βλέπει ένα πράσινο ποδήλατο σε ένα μαγαζί και βάζει στόχο να το αγοράσει. Όμως είναι ακριβό, ενώ ταυτόχρονα η μητέρα της αρνείται να την βοηθήσει να το αγοράσει, καθώς η ίδια είναι απασχολημένη περισσότερο με το να αποτρέψει το σύζυγό της να ξαναπαντρευτεί.
Έτσι η Γουάτζντα αποφασίζει μόνη της να βρει τα χρήματα, είτε εκμεταλλευόμενη οικονομικά ακόμη και συμμαθήτριές της είτε πουλώντας τους χειροτεχνήματα δικά της. Όταν όμως δέχεται επίπληξη από τη διευθύντρια, αποφασίζει να αλλάξει.
Ο διαγωνισμός του Κορανιού που θα έδινε ένα σεβαστό ποσό στη μαθήτρια που θα επικρατούσε, είναι το μεγάλο κίνητρο της Γουάτζντα. Και ο καταστηματάρχης θα φυλάξει το ποδήλατο γι' αυτό το ατίθασο κορίτσι.

Η ταινία αυτή έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Κατ' αρχάς και μόνο το ότι έχει γυριστεί εξ ολοκλήρου στη Σαουδική Αραβία, όπου ο κινηματογράφος είναι απαγορευμένος, και πόσω μάλλον το ότι έχει γυριστεί από γυναίκα σκηνοθέτη και θίγει το καθεστώς ανελευθερίας των γυναικών, την καθιστά ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει. Πέραν του ότι περιγράφει τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης των γυναικών, μας δίνει μια εικόνα (έστω όχι απόλυτα αντικειμενική) για τη συντηρητική κοινωνία της Σαουδικής Αραβίας και τη θρησκευτική επιβολή της Σαρία ακόμη και στις πιο απλές στιγμές της καθημερινής ζωής.
Σε μια χώρα όπου ο λόγος των αντρών είναι νόμος και όπου ο λόγος των γυναικών ουσιαστικά δεν υπάρχει, ένα χαμογελαστό κορίτσι δίνει την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Η αύρα που αποπνέει το αθώο και ταυτόχρονα πονηρό χαμόγελο της Γουάτζντα γκρεμίζει κάθε τείχος του συντηρητισμού και κατανικάει κάθε συμβιβασμό.
Και μόνο για τις όλες αυτές τις ιδιαιτερότητές της, η ταινία άξιζε να πάρει βραβεία. Πολλά βραβεία κοινού σε σημαντικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, καθώς και ένα ειδικό βραβείο στη Βενετία αποτελούν μια μεγάλη επιβράβευση για τη σκηνοθέτη της ταινίας, ενώ ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στη νεαρή πρωταγωνίστρια, Waad Mohammed, που παρά το νεαρό της ηλικίας της κατορθώνει μια ερμηνεία που θα ζήλευαν ακόμη και οι πιο διάσημοι αστέρες του κινηματογράφου. Άραγε θα την ξαναδούμε ποτέ να πρωταγωνιστεί σε κάποια ταινία;

Wadjda (2012 - وجدة‎)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Haifaa Al Mansour
Πρωταγωνιστούν: Waad Mohammed, Reem Abdullah, Abdullrahman Al Gohani, Ahd Kamel, Sultan Al Assaf, Ibrahim Al Mozael, Noof Saad, Mohammed Zahir, Sami Hazim
Διάρκεια: 98'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Φαργκάνη στη Θεσσαλονίκη στις 11 Οκτωβρίου 2013

6 Οκτ 2013

Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα

Ο Ράιμουντ Γκρεγκόριους, καθηγητής αρχαίων γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, σώζει μια μυστηριώδη νεαρή κοπέλα από το να πέσει από μια γέφυρα. Στα πράγματά της ανακαλύπτει ένα βιβλίο ενός άγνωστου Πορτογάλου συγγραφέα, του Αμαντέου ντο Πράντο, το οποίο διαβάζει και συνεπαρμένος από τα γραφόμενά του, φεύγει για τη Λισαβόνα για να τον γνωρίσει.
Όταν θα φτάσει στη Λισαβόνα και διαπιστώσει ότι ο Αμαντέου είχε πεθάνει, θα έρθει σε επαφή με όλους τους ανθρώπους του στενού του κύκλου, από την αδερφή του μέχρι και τους συντρόφους του με τους οποίους οργάνωναν την πορτογαλική αντίσταση κατά του καθεστώτος του δικτάτορα Σαλαζάρ. Εκεί θα ανακαλύψει έναν άνθρωπο σπουδαίο, του οποίου η σύντομη ζωή, οι εμπειρίες και οι σκέψεις είναι γραμμένες στο δυσεύρετο βιβλίο που κρατούσε στα χέρια του και αντανακλούσαν το βαθύτερο χαρακτήρα του και τις φιλοδοξίες του για έναν κόσμο ελεύθερο από κάθε μορφής τυραννία.
Γνωρίζοντας τους ανθρώπους του κύκλου του Αμαντέου και την κοινή τους δράση σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η καχυποψία και όπου δεν μπορούσε κανείς να είναι σίγουρος ούτε για τον ίδιο του τον αδερφό ότι δεν θα μιλούσε και δεν θα κατέδιδε, θα μάθει τι πραγματικά συνέβη πριν 40 περίπου χρόνια, στις παραμονές της "Επανάστασης των Γαρυφάλλων". Θα γνωρίσει τον άνθρωπο, τον οποίο πήγε να γνωρίσει.

Αν και η ταινία παρουσιάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα σαν να είναι αληθινά, στην ουσία όμως αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Pascal Mercier. Με τις συχνές μεταφορές στο παρελθόν μας παρουσιάζει την ατμόσφαιρα της προ-επαναστατικής Λισαβόνας και τους κινδύνους που διέτρεχαν οι αντιστασιακοί μέσα στο δικτατορικό καθεστώς. Μπορεί να πρόσωπα να είναι φανταστικά, η γενική ιδέα όμως αποδίδεται με σχετική ακρίβεια.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Αμαντέου. Ως νεαρός απεχθανόταν το δικτατορικό καθεστώς και έγραφε κείμενα εναντίον της τυραννίας και της καταπίεσης, παρά τη δυσαρέσκεια του δικαστή πατέρα του. Έχοντας την υποστήριξη του φίλου του, του Ζορζ, θα ενταχθεί στην αντίσταση και θα προσφέρει ταυτόχρονα και ως γιατρός τις υπηρεσίες του. Το παράδειγμά του θα εμπνεύσει φίλους και εχθρούς κι ο θάνατός του θα κάνει ακόμη και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίσει.
Η ταινία, αν και χρησιμοποιεί σε αρκετές στιγμές πολλές φιλοσοφικές ρήσεις που αποδίδονται στον Αμαντέου, σε βαθμό που ίσως να μην μπορεί να κανείς να τις παρακολουθήσει όλες, βλέπεται με πολύ ενδιαφέρον, ενώ το εξαιρετικό καστ ηθοποιών, έστω και σε μικρούς ρόλους, της δίνει ξεχωριστό κύρος. Μειονέκτημα θα μπορούσε να θεωρηθεί η χρήση της αγγλικής γλώσσας ακόμη και στις σκηνές του παρελθόντος, όπου οι χαρακτήρες είναι όλοι Πορτογάλοι.

Night train to Lisbon (2013)
Σκηνοθεσία: Bille August
Σενάριο: Greg Latter, Urlich Herrmann, Pascal Mercier
Πρωταγωνιστούν: Jeremy Irons, Mélanie Laurent, Jack Huston, Martina Gedeck, Bruno Ganz, Christopher Lee, Lena Olin, Charlotte Rampling, Tom Courtenay, Marco d'Almeida, August Diehl, Beatriz Batarda, Burghart Klaußner, Adriano Luz, Jane Thorne
Διάρκεια: 111'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Κολοσσαίο" στη Θεσσαλονίκη στις 5 Οκτωβρίου 2013