30 Νοε 2014

Δυο μέρες, μια νύχτα

Η Σάντρα, μητέρα δυο παιδιών, μετά από ένα ατύχημα που είχε και την κατάθλιψη στην οποία είχε πέσει, καλείται να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και να δώσει ξανά μια ώθηση στη ζωή της. Όμως βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση. Το αφεντικό της έχει αποφασίσει να την απολύσει και να δώσει μπόνους στους υπόλοιπους συναδέλφους της, για τις υπερωρίες που έκαναν όταν εκείνη έλειπε.
Έχοντας αποδειχτεί ότι ένας συνάδελφος είχε ασκήσει πίεση σε άλλους να ψηφίσουν υπέρ του μπόνους και εναντίον της Σάντρα, αποφασίζεται να γίνει εκ νέου μια ψηφοφορία για το μέλλον της Σάντρα στη δουλειά. Η Σάντρα έχει ένα σαββατοκύριακο για να προσπαθήσει να βρει τους συναδέλφους της και να τους πείσει να μην αποδεχτούν το μπόνους, ώστε και η ίδια να μείνει στη δουλειά, καθώς έχει ανάγκη το μισθό της.
Μια τέτοια απόφαση εγείρει πολλές αντιδράσεις, πρωτίστως από την πλευρά της Σάντρα που δεν θέλει να νιώθει ότι ζητιανεύει από τους συναδέλφους της, ζητώντας τους να απαρνηθούν ένα σημαντικό ποσό, και έπειτα από τους συναδέλφους της, που για διαφόρους λόγους δεν θα μπορούσαν να απαρνηθούν ένα μπόνους, που ειδικά για κάποιους θα ήταν εξίσου σημαντικό όσο για τη Σάντρα ένας σταθερός μισθός.
Η Σάντρα, με τη συμπαράσταση του συζύγου της και μιας συναδέλφου, της Ζυλιέτ, αρχίζει τον αγώνα της για να προσπαθήσει να κάμψει τη στάση των συναδέλφων της. Θα ακολουθήσει μια σειρά από σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογική της κατάσταση, όταν θα βλέπει από τη μια στιγμή στην άλλη τις ελπίδες της μια να αναπτερώνονται και μια να εκμηδενίζονται. Είναι όμως αποφασισμένη να παλέψει με αξιοπρέπεια για το δίκιο της και να μην τα παρατήσει, παρά μόνον όταν νιώσει ότι η αξιοπρέπειά της έχει πιάσει πάτο.

Η καινούρια ταινία των αδερφών Νταρντέν πιάνει ένα ηθικό ζήτημα, ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, που η ανεργία μαστίζει τις χώρες του Νότου. Αν και η υπόθεση τοποθετείται στη γαλλόφωνη περιοχή του Βελγίου, οι διαφορές είναι ελάχιστες. Από τη μια πλευρά έχουμε το αφεντικό που αποφασίζει περικοπή προσωπικού λόγω κρίσης και το εύκολο θύμα είναι η Σάντρα, καθώς αποδείχτηκε ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και χωρίς αυτήν. Από την άλλη πλευρά έχουμε τη Σάντρα που θα μείνει άνεργη. Και στη μέση βρίσκονται οι συνάδελφοι της Σάντρα που καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον της, έχοντας ο καθένας τα δικά του κίνητρα. Από τη μια ξέρουν ότι αν αποφασίσουν να μείνει η Σάντρα στη δουλειά, θα χάσουν ένα πολύ σημαντικό ποσό, το οποίο το έχουν δουλέψει και το έχουν ανάγκη, απ' την άλλη όμως βλέπουν ότι ένας άνθρωπος που ήταν καθημερινά μαζί τους θα πρέπει να απολυθεί. Παράλληλα τίθεται και το θέμα της σχέσης μεταξύ των ίδιων των συναδέλφων, στην περίπτωση που η πλειοψηφία θα αποδεχόταν πίσω τη Σάντρα και θα έχαναν το μπόνους, ενώ ακόμη θα υπήρχαν εντάσεις και μέσα στις ίδιες τις οικογένειες τους. Ο καθένας θα κληθεί να ζυγιάσει τα πράγματα μέσα του και να βάλει το συλλογικό πάνω από το προσωπικό και να κάμψουν τους όποιους εγωισμούς, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Οι αδερφοί Νταρντέν συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με τα κοινωνικά θέματα, με τα οποία καταπιάνονται. Με άψογη κινηματογράφηση και τα κλασικά τους κοντινά πλάνα που αποτυπώνουν τέλεια τα συναισθήματα και τις αγωνίες των πρωταγωνιστών, έρχονται να μας πουν ότι μπορούμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο μόνο όταν παραμερίσουμε τους εγωισμούς και το προσωπικό μας συμφέρον.
Η ταινία απέσπασε βραβείο στο φεστιβάλ του Σύδνεϋ και αποτελεί την πρόταση του Βελγίου για τα φετινά Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πήρε διανομή στις 13 Νοεμβρίου 2014.

Deux jours, une nuit (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne
Πρωταγωνιστούν: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione, Catherine Salée, Batiste Sornin, Christelle Cornil, Serge Coto, Olivier Gourmet, Alain Eloy, Timur Magomedgadzhiev, Hicham Slaoui, Philippe Jeusette, Myriem Akeddiou
Διάρκεια: 95'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 29 Νοεμβρίου 2014

Διπλή ζωή

Λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, στη Νορβηγία ανοίγει η υπόθεση Lebensborn, που αφορά παιδιά καρπούς σχέσεων γερμανών στρατιωτών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με Νορβηγίδες και τα οποία πάρθηκαν με τη βία από τη μητέρα τους και μεγάλωσαν στη διχοτομημένη πια Γερμανία.
Ένα από αυτά τα παιδιά είναι και η Κατρίνε, η οποία δραπέτευσε από την Ανατολική Γερμανία για να επανενωθεί με τη μητέρα της ήδη εδώ και 20 χρόνια, και ζει μια ειδυλλιακή ζωή με τη μητέρα, το σύζυγο, την κόρη και τη μικρή εγγονή της.
Όταν ένας δικηγόρος αρχίζει έρευνα για τα παιδιά αυτά, ώστε να κινήσει διαδικασίες εναντίον του νορβηγικού κράτους για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των παιδιών, η Κατρίνε δείχνει διστακτική να καταθέσει. Μάλιστα θα κάνει τα πάντα για να μην καταθέσει και να μην αποκαλυφθεί ένα μυστικό που θα κάνει τον κόσμο που έχει διαμορφώσει όλα αυτά τα χρόνια να καταρρεύσει.
Όταν θα την πλησιάσουν δυο πράκτορες της καταρρέουσας Στάζι κι όταν ο δικηγόρος θα ανακαλύψει μια παλιά συνέντευξη σε βίντεο, η Κατρίνε θα βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα φριχτό ψέμα και μια τραγική αλήθεια, που την κυνηγούν για πολύ καιρό.
Ποια είναι άραγε η Κατρίνε; Τι σχέση μπορεί να έχει με ένα πτώμα που είχε βρεθεί καμένο σε ένα δάσος πριν χρόνια; Τι θα σήμαινε για την ίδια το να πάει να καταθέσει; Τι θα σήμαινε για την οικογένειά της; Άραγε, πώς είναι να οικοδομήσει κανείς μια όμορφη ζωή βασισμένη σε ένα φριχτό ψέμα;

Γυρισμένη στο άγριο τοπίο των νορβηγικών παραλίων με τα φιορδ και τα απόκρημνα βράχια και δάση, η ταινία περιγράφει το προσωπικό δράμα μιας γυναίκας που φτάνει σε ένα τέλμα ζωής, μιας γυναίκας που καλείται στο παρόν να πληρώσει για το παρελθόν της, για ένα έγκλημα στο οποίο εξωθήθηκε από άλλα συμφέροντα. Κι αν στην αρχή ήταν πρόθυμη για το έγκλημα, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιμετωπίσει τις συνέπειές του. Μέσα της θα διεξαχθεί μια πάλη ανάμεσα στη διατήρηση του ψέματος και στην αποκάλυψη της αλήθειας, ενός ψέματος που θα διατηρήσει τη ζωή της όπως είναι και μιας αλήθειας που εξαιτίας της θα χάσει τα πάντα, αλλά και θα μπορούσε να καταδικάσει και τους ανθρώπους που την ώθησαν στο έγκλημα.
Η έμπνευση της ταινίας βασίζεται σε πραγματικές υποθέσεις των παιδιών Lebensborn, ιδιαίτερα των παιδιών που βρέθηκαν στην Ανατολική Γερμανία. Εκεί η Στάζι στρατολογούσε πράκτορες που έπαιρναν την ταυτότητα αυτών των παιδιών και τους έστελνε στη Νορβηγία για να πάρουν τη θέση τους, αλλά στην ουσία για να κατασκοπεύουν τη Δύση. Λέγεται ότι ακόμη και σήμερα δεν έχουν αποκαλυφθεί όλοι αυτοί οι πράκτορες.
Η ταινία απέσπασε αρκετά βραβεία στη Γερμανία, ενώ αποτέλεσε και την πρόταση της χώρας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας το 2013, χωρίς όμως να καταφέρει λάβει τελικά την τελική υποψηφιότητα. Στη χώρα μας πήρε διανομή σχετικά αργά, στις 20 Νοεμβρίου 2014.

Zwei Leben (2012)
Σκηνοθεσία: Georg Maas, Judith Kaufmann
Σενάριο: Georg Maas, Christoph Tölle, Ståle Stein Berg, Judith Kaufmann, Hannelore Hippe, Änne Törster
Πρωταγωνιστούν: Juliane Köhler, Liv Ullmann, Sven Nordin, Ken Duken, Julia Bache-Wiig, Rainer Bock, Vicky Krieps
Διάρκεια: 97'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 28 Νοεμβρίου 2014

6 Νοε 2014

99 σπιτικά

Ο οικοδόμος Ντένις, λόγω ενός χρέους σε δάνειο, χάνει το σπίτι όπου έμενε με τη μητέρα του και το γιο του. Παρά το χρόνο για έφεση που του έδωσε το δικαστήριο, η έξωση εκτελείται άμεσα από το διεφθαρμένο μεσίτη Ρικ Κάρβερ, έναν πραγματικό κέρβερο που πίνει το αίμα όσων χρωστάνε.
Ο Ντένις θα κάνει τα πάντα προκειμένου να πάρει πίσω το σπίτι του, ακόμη κι αν αυτό θα σημάνει ότι θα πρέπει να δουλεύει για τον άνθρωπο που του έκανε την έξωση, ακόμη κι αν αυτό θα σημάνει ότι θα ο ίδιος θα αρχίσει να κάνει εξώσεις σε ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα με εκείνον. Σε αυτήν την ντροπιαστική συμφωνία με το διάβολο, ο Ντένις ηθικά βρίσκεται μόνος του, καθώς δεν τολμάει να πει την αλήθεια στους δικούς του.
Όταν θα αναγκαστεί να κάνει έξωση σε έναν άνθρωπο του οποίου την οικογένεια γνώριζε, θα βρεθεί μπροστά στην πιο δύσκολη στιγμή της νέας του δουλειάς.

Η ταινία ασκεί κριτική στο αδυσώπητο καπιταλιστικό σύστημα και στην κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει η πρόσφατη κρίση στον τομέα των οικοδομών τους απλούς μεροκαματιάρηδες που αναγκάζονται να παίρνουν δάνεια για τα προς το ζην. Από τη μια έχουμε ένα φτωχό άνθρωπο που χάνει το σπίτι του κι απ'την άλλη έναν αδίστακτο μεγαλομεσίτη που βρίσκοντας ορισμένα παράθυρα και δικλείδες στους νόμους, αποκτά στον έλεγχό του μια σειρά από ακίνητα που ποτέ δεν του ανήκαν, τα ακίνητα που οι ίδιοι οι φτωχοί χάνουν επειδή δεν μπορούν να εξοφλήσουν τις τράπεζες στην ώρα τους. Τι θα γίνει όμως όταν ο ίδιος ο φτωχός θα αποφασίσει να γίνει μέρος του συστήματος, προκειμένου να αποκτήσει με κάθε κόστος αυτό που έχει χάσει; Υπάρχουν άραγε ηθικοί φραγμοί; Απο θύμα θα γίνει θύτης, όμως βαθιά μέσα του ο ίδιος θα είναι το μεγαλύτερο θύμα.
Η ταινία απέσπασε τιμητική μνεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

99 homes (2014)
Σκηνοθεσία: Ramin Bahrani
Σενάριο: Ramin Bahrani, Amir Naderi, Bahareh Azimi
Πρωταγωνιστούν: Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern, Tim Guinee, Noah Lomax, J.D. Evermore, Judd Lormant
Διάρκεια: 112'

Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Αφιέρωμα στον Ραμίν Μπαχράνι
03/11/2014 - αίθουσα Ολύμπιον 20:00
04/11/2014 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

5 Νοε 2014

Το μάθημα

Η Νάντε είναι καθηγήτρια αγγλικών σε ένα σχολείο. Μέσα στην τάξη παρατηρείται ένα κρούσμα κλοπής και η Νάντε θέλει να βρει το παιδί που τη διέπραξε, χωρίς όμως να το εκθέσει.
Παράλληλα, λόγω αμέλειας του συζύγου της, κινδυνεύει να χάσει το σπίτι όπου μένουν, καθώς η τράπεζα δεν δίνει επιπλέον χρόνο για αποπληρωμή του δανείου. Όντας η μόνη που δουλεύει στο σπίτι και μάλιστα κάνοντας διπλή δουλειά ώστε να τα βγάλουν πέρα, ζητάει μάταια να της δώσουν μπροστά τον έξτρα μισθό.
Όταν φτάνει στο αμήν, θα καταφύγει σε μεθόδους που δεν αρμόζουν ούτε στην ίδια ούτε στην αξιοπρέπειά της, από την οποία θα προσπαθήσει να περισώσει ό,τι ίχνος της έχει απομείνει, προκειμένου να έχει η οικογένειά της μια στέγη πάνω από το κεφάλι της.

Τα ανθρώπινα λάθη είτε ηθελημένα (στην περίπτωσή μας) είναι τυχαία μπορούν να έχουν πολύ πιο σοβαρές συνέπειες από ό,τι μπορεί κανείς να περιμένει. Παράλληλα σε ένα σύστημα που ευνοεί το κεφάλαιο σε μια φτωχή κοινωνία, οι κατώτερες τάξεις είναι καταδικασμένες σε ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης. Όσο και να προσπαθεί ο φτωχός μεροκαματιάρης να εξασφαλίσει τα προς το ζην, παντού υπάρχουν τα κοράκια που θα τον κατασπαράξουν έχοντας τις πλάτες ενός διεφθαρμένου συστήματος.
Η ταινία απέσπασε βραβείο καλύτερου νέου σκηνοθέτη στο Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Урок (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Kristina Grozeva, Petar Valchanov
Πρωταγωνιστούν: Ivanka Bratoeva, Ivan Barnev, Stefan Denolyubov, Margita Gosheva, Ivan Savov, Deya Todorova
Διάρκεια: 105'

Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Διεθνές Διαγωνιστικό
04/11/2014 - αίθουσα Ολύμπιον 18:00
05/11/2014 - αίθουσα Φρίντα Λιάππα 15:30

Ταξικός εχθρός

Όταν η αγαπητή καθηγήτρια γερμανικών Νούσα, φεύγει από το σχολείο λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης και αναλαμβάνει ο αυστηρός και συχνά σκληρός και απότομος Ρόμπερτ Ζούπαν, τα παιδιά στο σχολείο αντιλαμβάνονται μια αλλαγή που δεν είναι προς όφελός τους. Οι αυστηρές μέθοδοι του νέου καθηγητή και η κυνική του συμπεριφορά απέναντι σε μαθητές και συναδέλφους δεν περνάει απαρατήρητη.
Όταν η Σαμπίνα, μια νεαρή μαθήτρια, αυτοκτονεί, οι συμμαθητές της είναι πεπεισμένοι ότι ευθύνεται ο καθηγητής, καθώς την είχαν δει να φεύγει κλαμμένη από την αίθουσα όπου συνομιλούσαν. Ιδιαίτερα δε όταν ο ίδιος ο καθηγητής με την ύλη του μαθήματός του και τις μεθόδους του δίνει αφορμές για να τον κατηγορήσουν, οι μαθητές ξεκινούν ολομέτωπη επίθεση με ό,τι μέσα διαθέτουν, που θα φτάσει μέχρι και τη διεύθυνση του σχολείου.
Σύντομα όμως, ο κάθε μαθητής θα συνειδητοποιήσει ποιο είναι το δικό του μερίδιο στο θρήνο για τη χαμένη συμμαθήτρια και θα δει το γεγονός της απονομής δικαιοσύνης από τη δική του πλευρά, μέσα από τα δικά του πιστεύω, που συχνά έρχονται σε σύγκρουση με τα πιστεύω των φίλων του, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην εικόνα των γονέων του καθενός.

Η ταινία - έκπληξη από τη Σλοβενία διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σχολείου. Ο σκηνοθέτης επιλέγει αυτόν το χώρο και αυτή τη θεματική, για να μας δείξει ότι για κάθε επανάσταση χρειάζεται απόλυτη σύμπνοια και συμφωνία, γιατί αλλιώς είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς το σύστημα υπάρχει, λειτουργεί και είναι έτοιμο να την κατασπαράξει.
Η ταινία έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο (Βενετία, Μπρατισλάβα), αποτέλεσε πρόταση της Σλοβενίας για το περσινό βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, και είναι υποψήφια για τα βραβεία LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2014. Στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Razredni sovražnik (2013)
Σκηνοθεσία: Rok Biček
Σενάριο: Rok Biček, Nejc Gazvoda, Janez Lapajne
Πρωταγωνιστούν: Igor Samobor, Nataša Barbara Gračner, Tjaša Železnik, Maša Derganc, Robert Prebil, Voranc Boh, Jan Zupančič, Daša Cupevski, Doroteja Nadrah, Špela Novak, Pia Korbar, Dan David Natlačen Mrevlje
Διάρκεια: 112'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Βραβεία LUX
04/11/2014 - αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 15:00

4 Νοε 2014

The Cut

Στα 1915, ο σιδηρουργός Ναζάρετ επιβιώνει από τη γενοκτονία των Αρμενίων στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα χωριά των Αρμενίων καταστρέφονται και οι ίδιοι εξουθενωμένοι από τις κακουχίες καταφεύγουν σε καταυλισμούς όπου πεθαίνουν αβοήθητοι από τις αρρώστιες και τη βρωμιά.
Έχοντας δει ομοεθνείς του Αρμενίους να αποκεφαλίζονται στα κάτεργα, ο ίδιος θα διασωθεί από μια ομάδα Τούρκων λιποτακτών και θα προσπαθήσει να βρει αν έχει απομείνει κάποιος ή κάτι από την οικογένειά του.
Όταν θα λάβει μια πληροφορία από έναν Αρμένιο στη Συρία, όπου είχε καταφύγει, ότι οι δίδυμες κόρες του ζουν, αποκτά αυτό που του στερήθηκε στη ζωή του, την ελπίδα ότι κάπου σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένα κομμάτι της οικογένειάς του.
Έχοντας χάσει τη φωνή του από την παραλίγο σφαγή του στο κάτεργο, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να επικοινωνήσει με ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν, που γνωρίζουν το νήμα της ζωής των κορών του, ακόμη κι αν αναγκαστεί να γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο για να τις βρει.

Όσοι πίστευαν ότι θα ήταν μια ταινία για τη γενοκτονία των Αρμενίων σίγουρα θα απογοητεύτηκαν, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει η καταγγελία του τραγικού αυτού γεγονότος. Ο Ακίν τοποθετεί την υπόθεσή της ταινίας στην ιστορική αυτή περίοδο, από τη μια για να καταδείξει έστω και επιγραμματικά ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός, το δράμα των Αρμενίων, κι από την άλλη μέσω του πρωταγωνιστή του να καταδείξει την ισχυρή θέληση ενός πατέρα να βρει το κομμάτι της ζωής του που στερήθηκε με τόσο σκληρό και βάναυσο τρόπο και το πώς το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό.
Για έναν Τούρκο γεννημένο και μεγαλωμένο στη Γερμανία, όπως ο Ακίν, το να ασχοληθεί με ένα τόσο ιδιαίτερο ζήτημα στην ταινία του, είναι σίγουρα κάτι που θα σήκωνε θύελλες αντιδράσεων στη χώρα καταγωγής του. Βέβαια ο ίδιος προσπαθεί να κρατήσει τις αποστάσεις που πρέπει, καθώς το ιστορικό αυτό γεγονός αποτελεί απλά, αλλά και ουσιαστικά, το ιστορικό μονάχα πλαίσιο της βασικής ιστορίας που θέλει να περιγράψει, μιας ιστορίας βέβαια που θα μπορούσε να τοποθετηθεί και σε άλλο ιστορικό πλαίσιο σε κάποια άλλη γωνιά του κόσμου. Το ότι επιλέγει να τοποθετήσει την υπόθεση στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο συμπλέει και με μια τάση που ήδη υπάρχει μεταξύ των νέων της Τουρκίας που αναγνωρίζουν το τι συνέβη πριν 100 περίπου χρόνια.
Αρνητικό στοιχείο της ταινίας θα έλεγα ότι είναι το ότι οι διάλογοι των Αρμενίων γίνονται στα αγγλικά, τη στιγμή που όλες οι υπόλοιπες αυθεντικές γλώσσες κάθε λαού που αναφέρεται στην ταινία ακούγονται κανονικά. Ίσως βέβαια αυτή η λύση να δόθηκε λόγω της έλλειψης Αρμενίων ηθοποιών για τη θέση του πρωταγωνιστή, όμως δεν παύει να χάνει την αυθεντικότητά της ως προς τη γλώσσα.
Η ταινία έλαβε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

The Cut (2014)
Σκηνοθεσία: Fatih Akın
Σενάριο: Fatih Akın, Mardik Martin
Πρωταγωνιστούν: Tahar Rahim, Makram Khoury, Simon Abkarian, Hindi Zahra, Kevork Malikyan, Bartu Küçükçaglayan, Zein Fakhoury, Dina Fakhoury, Akin Gazi, Lara Heller
Διάρκεια: 138'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ειδικές Προβολές"
02/11/2014: αίθουσα Ολύμπιον 22:15

3 Νοε 2014

Difret

Η 14χρονη Χιρούτ, καθώς επιστρέφει από το σχολείο, πέφτει θύμα απαγωγής από έφιππους άντρες, εκ των οποίων ο ένας επρόκειτο να την παντρευτεί, αν και η ίδια και η οικογένειά της δεν το επιθυμούσαν. Όταν η Χιρούτ μετά από το βιασμό της θα επιχειρήσει να δραπετεύσει, θα σκοτώσει σε αυτοάμυνα τον άντρα που την ήθελε για νύφη.
Στο χωριό, όμως, όλοι αισθάνονται ντροπιασμένοι από τη Χιρούτ και σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, θα έπρεπε να θανατωθεί, καθώς σκότωσε άντρα.
Παράλληλα, στην Αντίς Αμπέμπα μια οργάνωση γυναικών δικηγόρων που υπερασπίζονται αφιλοκερδώς τα δικαιώματα των καταπιεσμένων γυναικών στην Αιθιοπία αναλαμβάνει δράση για τη νομική εκπροσώπηση της Χιρούτ. Η νεαρή δικηγόρος Μεάζα καλείται να αντιμετωπίσει τα στερεότυπα αιώνων, που έχουν επιβληθεί από την τοπική χωρική παράδοση, τη σκληρότητα του τοπικού επαρχιακού εισαγγελέα, το μένος των χωρικών που θέλουν τη Χιρούτ νεκρή και το εν γένει αδυσώπητο φαλλοκρατικό σύστημα που επικρατεί και δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Ο αγώνας είναι σκληρός και άνισος, όμως η Μεάζα είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα, ώστε να επικρατήσει η δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα η Χιρούτ μοιάζει σαν χαμένη μέσα στο νέο αυτό κόσμο που αναγκάζεται για τη δική της ασφάλεια να ζει.

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβαιναν στην Αιθιοπία και έρχεται να κριτικάρει την παράδοση της δια της βίας απαγωγής νεαρών κοριτσιών με σκοπό το γάμο, μιας παράδοσης ριζωμένης βαθιά στην επαρχία της χώρας. Μια ταινία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανάγκη μιας μερίδας τουλάχιστον της κοινωνίας να απαγκιστρωθεί από στερεότυπα και παγιωμένες αντιλήψεις, ώστε να κοιτάξει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Η ταινία έχει αποσπάσει βραβεία στο Βερολίνο και στο φεστιβάλ Sundance και αποτελεί την πρόταση της Αιθιοπίας για τα φετινά Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Οι ηθοποιοί της ταινίας είναι ερασιτέχνες.

Difret (2014)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Zeresenay Berhane Mehari
Πρωταγωνιστούν: Meron Getnet, Tizita Hagere, Rahel Teshome
Διάρκεια: 99'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ανοιχτοί Ορίζοντες"
02/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 14:30
09/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 17:30 

2 Νοε 2014

Phoenix

Η Νέλλυ, επιζήσασα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά με εμφανώς παραμορφωμένο πρόσωπο, επιστρέφει στο μεταπολεμικό Βερολίνο για να βρει το σύζυγό της, Τζόνι, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν.
Η Εβραία Λένε την βοηθάει να αποκαταστήσει τη ζωή της, χωρίς όμως να της δίνει πληροφορίες για τον Τζόνι, προσπαθώντας μάλιστα να αποτρέψει μια τέτοια συνάντηση. Όμως η Νέλλυ είναι αποφασισμένη να ψάξει και να βρει τον Τζόνι, για να ανακαλύψει τελικά ότι όλοι την θεωρούν νεκρή. Όταν τελικά θα συναντηθεί με τον Τζόνι, αυτός μη αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό της τη σύζυγό του, θα της προτείνει λόγω της ομοιότητάς τους να υποδυθεί τη Νέλλυ, ώστε να πάρουν από κοινού την κληρονομιά της οικογένειας της Νέλλυ. Η Νέλλυ θα βρεθεί στην αμήχανη θέση να μην αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα, και να παίξει ένα ρόλο, το ρόλο του ίδιου της του εαυτού, προκειμένου να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη την περιόδο που η ίδια συνελήφθη από τους Ναζί. Κι όταν ανακαλύπτει την αλήθεια, είναι πλέον σε θέση να ορίσει εκείνη το πώς θα ενεργήσει.

Έχουμε μια ακόμη ταινία που μιλάει για την επόμενη μέρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε μια μεταπολεμική, κατεστραμμένη και διαιρεμένη Γερμανία, μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής επιστρέφει στο Βερολίνο για να επανενωθεί με το Γερμανό σύζυγό της. Η πραγματικότητα όμως έρχεται να την πληγώσει και να την κάνει να αποζητεί την εκδίκηση μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων, όπου η ίδια θα πρέπει να υποδυθεί το ρόλο του νεκρού εαυτού της, που θα επιστρέψει στη ζωή για να αποδώσει δικαιοσύνη. Ως φοίνικας θα αναδυθεί μέσα από τις φλόγες (πραγματικές και μεταφορικές) της καταστροφής, για να υπερνικήσει το παρελθόν της που μόνο δυστυχία της φέρνει.
Η ταινία απέσπασε βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Phoenix (2014)
Σκηνοθεσία: Christian Petzold
Σενάριο: Christian Petzold, Haurn Farocki, Hubert Monteilhet (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστούν: Nina Hoß, Ronald Zehrfeld, Nina Kunzendorf, Michael Märtens, Imogen Koge, Kirsten Block, Uwe Preuß
Διάρκεια: 98'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ειδικές Προβολές"
01/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

Τιμπουκτού

Οι τζιχαντιστές έχουν καταλάβει την ιστορική πόλη Τιμπουκτού στο Μάλι και επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους και μια σειρά απαγορεύσεων, που η τοπική κοινωνία δεν είναι πρόθυμη, αλλά αναγκάζεται να αποδεχτεί. Καθημερινά στήνονται δικαστήρια από τις δυνάμεις κατοχής που επιβάλλουν σκληρές ποινές.
Λίγο πιο πέρα από την πόλη, στους αμμόλοφους της ερήμου, ζει ο Κιντάνε με την οικογένειά του, τη γυναίκα του, Σάτιμα, και την κόρη τους, Τόγια. Κι ενώ η ζωή τους κυλάει ομαλά, καθώς δεν επηρεάζονται από τα όσα συμβαίνουν στην πόλη, ένα ατυχές περιστατικό, θα φέρει τον Κιντάνε μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Όταν κατά λάθος σκοτώνει τον ψαρά που έσφαξε την αγαπημένη του αγελάδα, ο Κιντάνε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα δικαστήρια των δυνάμεων κατοχής και να συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου.

Η ταινία περιγράφει τη σύντομη περίοδο της επιβολής των φονταμενταλιστών ισλαμιστών το 2012 σε μία κοινωνία που ζούσε για αιώνες σύμφωνα με την τοπική παράδοση. Ξεκινάει με την καταστροφή ξυλόγλυπτων που απεικόνιζαν τοπικές θεότητες και συνεχίζει με τις απαγορεύσεις που επιβάλλει η δύναμη κατοχής και με την επιβολή της Σαρία. Πέρα από τις παράλληλες μικρότερες ιστορίες που προβάλλονται για να δείξουν τη σκληρότητα της νέας τάξης, προβάλλεται η κύρια ιστορία του Κιντάνε, όπου ένα στιγμιαίο λάθος, το οποίο μπορούσε να αποφευχθεί, θα αποβεί μοιραίο για την οικογένειά του. Ίσως σε μια άλλη κοινωνία και σε ένα άλλο καθεστώς τα πράγματα να μην λάμβαναν μια τέτοια τροπή.
Η ταινία ουσιαστικά καταγγέλει τη μισαλλοδοξία και το φονταμενταλισμό, προβάλλοντας σκληρές σκηνές και συμπεριφορές, αν και θα περίμενε κανείς ορισμένες σκηνές να αποδίδονταν με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα.
Η ταινία απέσπασε βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες και θα αποτελέσει την πρόταση της Μαυριτανίας για τα φετινά Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Timbuktu (2014)
Σκηνοθεσία: Abderrahmane Sissako
Σενάριο: Abderrahmane Sissako, Kessen Tall
Πρωταγωνιστούν: Ibrahim Ahmed, Toulou Kiki, Abel Jafri, Fatoumata Diawara, Hichem Yakoubi, Layla Waled Mohamed, Adel Mahmoud Cherif, Mehdi Ag Mohamed
Διάρκεια: 97'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
01/11/2014: αίθουσα Φρίντα Λιάππα 20:15

Δεν θα ξαναγυρίσω

Η Άνυα, μια ήσυχη τρόφιμος ορφανοτροφείου, αποφοιτεί και ξεκινάει ακαδημαϊκή καριέρα, διατηρώντας παράλληλα και παράνομο δεσμό με τον καθηγητή της. Όταν ένας παλιός φίλος της από το ορφανοτροφείο θα αφήσει στο σπίτι της μια σακούλα με ναρκωτικά, η καριέρα της θα καταστραφεί και η αστυνομία θα βρεθεί στο κατόπι της.
Σε ένα ίδρυμα, όπου θα καταφύγει, θα γνωρίσει ένα 13χρονο κορίτσι, την Κριστίνα, η οποία συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους υπόλοιπους τροφίμους του ιδρύματος.
Η Άνυα και η Κριστίνα αποφασίζουν ξεχωριστά η μία από την άλλη να το σκάσουν, όμως οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν. Μη λαμβάνοντας τη βοήθεια που περίμενε από τον καθηγητή-εραστή της, η Άνυα θα ξεκινήσει με την Κριστίνα το μακρινό ταξίδι για το Καζαχστάν, όπου ζει η γιαγιά της μικρής.
Στο δρόμο οι σχέσεις των δύο κοριτσιών θα δοκιμαστούν και η Άνυα θα κληθεί να αποφασίσει αν θα πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι ή να επιστρέψει για να συνεχίσει τη ζωή της από εκεί που την άφησε.

Μέσα στο κατάλευκο τοπίο της Σιβηρίας διαδραματίζεται μια ταινία δρόμου με πρωταγωνιστές μια νεαρή και μια έφηβη κοπέλα, που έχουν κάτι κοινό, την ανάγκη να ξεφύγουν από αυτό που ζουν, για το οποίο δεν ευθύνονται. Μέσα από τις διαφορές τους, που σχετίζονται με την ηλικία και το πώς αντιμετωπίζει η καθεμία αυτόν τον αγώνα επιβίωσης, οι δυο κοπέλες θα αναπτύξουν μεταξύ τους μια ιδιότυπη σχέση αμοιβαίας φροντίδας, η οποία σχέση θα έχει έντονες διακυμάνσεις από τα όρια της απόλυτης φιλίας μέχρι και τα όρια της απέχθειας.
Η ταινία προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Я не вернусь (2014)
Σκηνοθεσία: Ilmar Raag
Σενάριο: Yaroslava Pulinovich, Oleg Gaze
Πρωταγωνιστούν: Polina Pushkaruk, Vika Lobachova, Andrey Astrakhantsev, Olga Belinskaya, Galina Mochalova, Sergey Yatsenyuk
Διάρκεια: 110'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ανοιχτοί Ορίζοντες"
01/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 15:00
04/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 20:00
09/11/2014: αίθουσα Τζων Κασσαβέτης 22:15

1 Νοε 2014

Όπερ έδει δείξαι

Ρουμανία 1984. Ο Σορίν, ένας μαθηματικός με πρωτοποριακές ιδέες, δημοσιεύει κρυφά από το καθεστώς ένα επιστημονικό του κείμενο σε ένα επιστημονικό περιοδικό σε δυτική χώρα. Όμως, παρόλο που έχει τα προσόντα, δεν μπορεί ή μάλλον δεν του επιτρέπεται να τελειώσει το διδακτορικό του.
Ταυτόχρονα, η Έλενα, κολλητή του από τα φοιτητικά χρόνια, μητέρα ενός παιδιού, που ζει με το γέρο πατέρα της, επιθυμεί διακαώς να φύγει στη Γαλλία, όπου ζει ο σύζυγός της και επίσης κολλητός του Σορίν, ο οποίος είχε φύγει για ένα συνέδριο κι απλά δεν επέστρεψε για να φτιάξει τη ζωή του εκεί και να περιμένει κάποια στιγμή την Έλενα και το παιδί να παν κι εκείνοι.
Την ίδια ώρα, ο Αλεξάντερ, χαμηλόβαθμο στέλεχος του καθεστώτος, που επιθυμεί να ανελιχθεί, θα προσπαθήσει να πάρει πληροφορίες για τον Σορίν και για τα άρθρα που ετοιμάζει, ώστε να φανεί ο ίδιος καλός προς το καθεστώς και να πάρει την προαγωγή. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύει τον Λουσιάν, παλιό φίλο του Σορίν και της Έλενα από τη σχολή, που κι αυτός με τη σειρά του θα επιθυμούσε το καθεστώς να λάβει υπόψιν περισσότερο τη δουλειά του και να ανελιχθεί κι αυτός.
Όταν τα πράγματα θα λάβουν την κατά το καθεστώς "καθώς πρέπει" εξέλιξη, οι πρωταγωνιστές μας θα βρεθούν μπροστά σε κάποιες αποφάσεις που υπό κανονικές συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουν.

Η ταινία εξελίσσεται σχετικά αργά και στην αρχή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή η σύνδεση του Σορίν με την Έλενα και νιώθεις σαν να πρόκειται για δυο διαφορετικές ιστορίες. Δυο άνθρωποι που έχουν ορίσει τη ζωή τους με τον τρόπο που την έχουν ορίσει, ζούνε με τις αναμνήσεις της παλιάς τους φιλίας και με ό,τι αυτή τους έχει προσφέρει. Όσο ισχυρή όμως κι αν είναι η φιλία τους το προσωπικό συμφέρον θα την υπερνικήσει, ίσως γιατί δεν θα υπήρχε άλλη επιλογή.
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, για να τονίσει ίσως τη σκοτεινή πλευρά του καθεστώτος, η ταινία απέσπασε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ της Ρώμης, ενώ στη χώρα μας προβλήθηκε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Quod erat demonstrandum (2013)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Andrei Gruzsnicki
Πρωταγωνιστούν: Sorin Leoveanu, Ofelia Popii, Florin Piersic Jr., Virgil Ogasanu, Tora Vasilescu, Dorian Boguta, Marc Titieni, Alina Berzunteanu, Adelaida Zamfira
Διάρκεια: 107'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 7/10

55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - "Ματιές στα Βαλκάνια"
31/10/2014: αίθουσα Σταύρος Τορνές 18:00
02/11/2014: αίθουσα Σταύρος Τορνές 20:30