Jimmy's Hall

Ιρλανδία 1932. Ο Τζίμι Γκράλτον επιστρέφει στο χωριό του μετά από 10 χρόνια στην Αμερική, για να φροντίσει τη μητέρα του. Όταν γίνεται γνωστή η επιστροφή του, παλιοί του φίλοι, σύντροφοι, αλλά και νεαρός κόσμος τον παρακινεί να ξαναανοίξει το χώρο που διατηρούσε και λειτουργούσε ως πολιτιστικό κέντρο, πριν δραπετεύσει για την Αμερική. Η λειτουργία του κέντρου, στο οποίο διοργανώνονταν διάφορες εκδηλώσεις όπως χοροί, μαθήματα χορού και μουσικής, συζητήσεις με ελεύθερο πνεύμα, έβρισκε αντίδραση στην τοπική ενορία, αλλά και στους μεγαλοκτηματίες της περιοχής, καθώς θεωρούσαν τον Τζίμι άθεο, κομμουνιστή και ότι θα έφερνε διχόνοια στον ιρλανδικό λαό που είχε τότε κερδίσει τη μερική ανεξαρτησία του και συνθηκολογήσει με τη Βρετανία.
Μετά το βίαιο κλείσιμο του κέντρου και την απόδραση του Τζίμι στην Αμερική, πολλά άλλαξαν στην τοπική κοινωνία, όμως η θέληση του φτωχού λαού για ελεύθερη σκέψη, μάθηση και για μια ζωή καλή και αξιοπρεπή, ωθεί τον Τζίμι να ανοίξει ξανά το κέντρο. Αρωγός στην προσπάθειά του είναι ο λαός της μικρής αυτής επαρχίας, που ένιωθε μια μεγάλη απώλεια όλα αυτά τα χρόνια.
Πολέμιοι, όμως, αυτής της προσπάθειας θα είναι πάλι η Εκκλησία και οι μεγαλοκτηματίες. Η μεν Εκκλησία βλέποντας ότι χάνει την αποκλειστικότητα της εκπαίδευσης των νέων και της διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους σύμφωνα με τις δικές της αντιλήψεις περί καθωσπρεπεισμού και οι δε κτηματίες βλέποντας τα συμφέροντά τους να απειλούνται με τη διάδοση αριστερών ιδεών, είναι αποφασισμένοι να επιστρατεύσουν κάθε μέσο, ώστε να κλείσουν και πάλι το κέντρο του Τζίμι.

Στα 1932, δέκα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, οι πληγές αυτού του εμφυλίου ανάμεσα στις αρχές που αποδέχτηκαν τη συνθήκη των Άγγλων και σε αυτούς που την απέρριψαν, είναι ακόμα ανοιχτές. Η διαπαιδαγώγηση των νέων βρίσκεται στα χέρια της καθολικής Εκκλησίας, η οποία καθορίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει πάντα μέσα από το πρίσμα του πώς θα πρέπει να ακολουθούνται οι ιρλανδικές παραδόσεις ή τουλάχιστον όπως η ίδια τις ερμηνεύει. Ο,τιδήποτε καινούριο και προοδευτικό αποτελεί απειλή, πόσω δε μάλλον όταν φορέας αυτού είναι ένας άνθρωπος αριστερών πεποιθήσεων που ζούσε αυτοεξόριστος στην Αμερική. Η ταινία στηλιτεύει διαχρονικά τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της Εκκλησίας εν γένει και αποθεώνει τη δίψα του λαού για μάθηση, αποκοπή από τα δεσμά του οπισθοδρομισμού, μακριά από στερεότυπα, και αποτίναξη κάθε μορφής επιβολής από όπου αυτή κι αν προέρχεται.
Ο Κεν Λόουτς τοποθετεί το σκηνικό στα καταπράσινα ιρλανδικά λιβάδια ανασυνθέτοντας με μεγάλη ακρίβεια την εποχή που περιγράφει. Εξάλλου και στην ταινία "Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι" χρησιμοποιεί ανάλογο τοπίο. Εδώ επιτυγχάνει με ορισμένες σκληρές σκηνές να καταδείξει την ύπουλη στάση των αρχών και της Εκκλησίας και παίρνει ξεκάθαρα θέση επί του ζητήματος. Εξαιρετική είναι η σκηνή της εξομολόγησης του επαναστάτη προς τον παπά, μιας εξομολόγησης που έρχεται ευθέως να εκφράσει τη βούληση του απλού λαού και να καλέσει το όλο εκκλησιαστικό σύστημα να κάνει την αυτοκριτική του, μια αυτοκριτική που αρνείται πεισματικά να κάνει.
Στη χώρα μας η ταινία προβάλλεται από τις 4 Δεκεμβρίου 2014.

Jimmy's Hall (2014)
Σκηνοθεσία: Ken Loach
Σενάριο: Paul Laverty, Donal O'Kelly
Πρωταγωνιστούν: Barry Ward, Simone Kirby, Jim Norton, Andrew Scott, Brían F. O'Byrne, Aisling Franciosi, Shane Cullen, Francis Magee, Sorcha Fox
Διάρκεια: 109'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 6 Δεκεμβρίου 2014