15 Ιαν 2013

Μηχανικά πιάνα

Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα. Μια όμορφη καλοκαιρινή ημέρα, η Άννα Πετρόβνα, χήρα στρατηγού καλεί στο εξοχικό της τον γαμπρό της και την κόρη της, Σοφία Γιεγκόροβνα, γείτονες, ένα γιατρό και τον δάσκαλο, Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Πλατόνοφ.
Ο Μιχαήλ είναι παντρεμένος με τη Σάσενκα και ζει ευτυχισμένα, όμως υπήρξε ταυτόχρονα και εραστής της Άννα. Όταν συναντά τη Σοφία μετά από πολλά χρόνια, τα πάντα αλλάζουν. Αρχίζουν να ανασκαλίζουν τις αναμνήσεις τους για τον ανεκπλήρωτο έρωτά τους που τερματίστηκε άδοξα πριν χρόνια. Παντρεμένοι τώρα και οι δύο, και με τους συζύγους τους παρόντες στο εξοχικό, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αναπωλούν τις ωραίες στιγμές τους.
Στο μεταξύ, η όλη παρέα αποτελείται από ανθρώπους μιας ξεπεσμένης αριστοκρατίας της εποχής, από ανθρώπους που δεν κατάφεραν ποτέ να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, όχι γιατί δεν μπορούσαν, αλλά γιατί δεν προσπάθησαν ποτέ. Θυμούνται με νοσταλγία το παρελθόν τους, κάνουν σχέδια για το μέλλον ενώ ξέρουν ότι δεν θα τα ακολουθήσουν συμβιβαζόμενοι με την κατάσταση την οποία βιώνουν. Άνθρωποι μίζεροι που κρύβουν τη μιζέρια τους πίσω από ένα εύθυμο προσωπείο, ιδέες που ξεφτούν, όνειρα που διαψεύδονται και σχέδια που μπαίνουν στο ντουλάπι του χρόνου, συνθέτουν το σκηνικό μέσα στο σπίτι, στην αυλή και στη γειτονική λίμνη.
Όμως, είναι εκεί που κάποιοι πρέπει να πάρουν, μέσα από την αυτοκριτική τους, τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον. Θα υποκινηθούν από τη λογική ή από το συναίσθημα; Από τη λογική του συμβιβασμού ή από την ελπίδα για κάτι καλύτερο, αλλά λογικά ανέφικτο;

Ο Νικίτα Μιχάλκοφ, σε μια από τις πρώτες του ταινίες, διασκευάζει στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό έργο του Τσέχοφ "Πλατόνοφ". Σατιρίζει την υψηλή κοινωνία της Ρωσίας των αρχών του 20ου αιώνα και το συντηρητισμό που αυτή απέπνεε, με έναν τόνο μελαγχολικό αλλά ταυτόχρονα και επικριτικό, ιδίως για τους ανθρώπους από τους οποίους ο κόσμος είχε φιλοδοξίες, τις οποίες δεν έχουν εκπληρώσει. Η ταινία έχει γυριστεί εξ ολοκλήρου σε μια αγροικία δίπλα σε μια μικρή λίμνη, απομονωμένη από τη γύρω περιοχή, ένα σκηνικό ιδανικό για να περάσει κανείς μία χαλαρή ημέρα, χωρίς έννοιες και σκοτούρες, όπως ακριβώς είναι και οι ζωές των πρωταγωνιστών.
Η ταινία απέσπασε τη Χρυσή Αχιβάδα στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 1977.

Неоконченная пьеса для механического пианина (1977)
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Aleksandr Adabashyan, Anton Chekhov (θεατρικό)
Πρωταγωνιστούν: Aleksandr Kalyagin, Elena Solovey, Evgeniya Glushenko, Antonina Shuranova, Yuri Bogatyryov, Oleg Tabakov, Nikolai Pastukhov, Pavel Kadochnikov, Nikita Mikhalkov, Anatoli Romashin
Διάρκεια: 103'

Η σκηνή της ταινίας με το πιάνο

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Φαργκάνη στη Θεσσαλονίκη στις 14 Ιανουαρίου 2013 σε προβολή της Κινηματογραφικής Λέσχης Θεσσαλονίκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: