Ο μόνος που κάνει αίτηση είναι ο Μπασίρ Λαζάρ, ένας αλγερινός πολιτικός πρόσφυγας που προσποιείται στη διευθύντρια ότι ήταν δάσκαλος στο Αλγέρι. Στην πραγματικότητα ο Μπασίρ είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, του οποίου η σύζυγος ήταν δασκάλα πίσω στην πατρίδα, η οποία λόγω ενός βιβλίου που έγραψε κυνηγήθηκε και τελικά σε ένα δήθεν ατύχημα σκοτώθηκε μαζί με τα παιδιά τους.
Ο Μπασίρ δεν αργεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του νέου σχολείου και προσπαθεί να δώσει στα παιδιά μια νέα ώθηση για τη συνέχιση της χρονιάς, αλλάζοντας μερικά πράγματα βάσει του τρόπου διδασκαλίας που έχει κατά νου, ενώ ταυτόχρονα έχει αποκτήσει πολύ καλές σχέσεις με όλους τους συναδέλφους του.
Ενώ τα παιδιά έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες, ξεχωρίζει ένα παιδί, ο Σιμόν, που βάσει του χαρακτήρα του προκαλεί προβλήματα. Ο Σιμόν είχε πολύ καλές σχέσεις με τη δασκάλα του, η οποία του έκανε και ενισχυτικά μαθήματα, όμως ο ίδιος ήταν αρκετά οξύθυμος και βίαιος ως χαρακτήρας. Η συμμαθήτριά του, η Αλίς, η οποία λάτρευε τη δασκάλα, αν και ήταν πολύ καλή φίλη με τον Σιμόν, αρχίζει να τον κατηγορεί για το χαμό της.
Παράλληλα, ο Μπασίρ έχει να λύσει κι ένα σοβαρότερο πρόβλημα για τον ίδιο, καθώς κινδυνεύει να αρθεί το πολιτικό άσυλο και να πρέπει να επιστρέψει στην Αλγερία.
Η ταινία εξερευνά τις σχέσεις μεταξύ του Μπασίρ και των μαθητών του και πώς αυτοί τον αποδέχονται ως αντικαταστάτη της αγαπημένης τους δασκάλας. Παράλληλα παρατηρούμε αναφορές στη δασκάλα και πώς τα παιδιά την αγαπούσαν, ενώ βάσει ενός περιστατικού με μια φωτογραφία κλονίζονται οι σχέσεις μεταξύ δυο συμμαθητών που ήταν στενοί φίλοι μεταξύ τους. Η ταινία, αν και πραγματεύεται ένα θλιβερό γεγονός και μια πικρή ιστορία, μετριάζει την ένταση με το χιούμορ που αποπνέει η φύση των παιδιών.
Η θεματική της ταινίας ακροβατεί σε μια λεπτή κλωστή, ανάμεσα στη δικαιοσύνη και στην αδικία. Είμαστε σε έναν κόσμο που είναι δίκαιος και άδικος παράλληλα. Τα όρια είναι λεπτά. Η δικαιοσύνη μπορεί να είναι άδικη, η ίδια η ζωή μπορεί να είναι άδικη και το δίκαιο να βρίσκεται κάπου αλλού καλά κρυμμένο. Άνθρωποι ξεριζώνονται από την πατρίδα τους, όπου κινδυνεύουν, και δεν μπορούν να βρουν μια σίγουρη στέγη για να συνεχίσουν να ζουν αξιοπρεπώς. Άνθρωποι αγαπητοί χάνονται ή εξαναγκάζονται να φύγουν, χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να αποχαιρετήσουν ανθρώπους που τους αγάπησαν. Η ταινία κλείνει με μια παραβολή του δασκάλου προς τους μαθητές του για τη συναισθηματική τους πρόοδο και το πώς κατάφεραν από κοινού να ξεπεράσουν κατά το δυνατόν το χαμό της δασκάλας τους.
Η ταινία έχει πάρει διακρίσεις σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ έφτασε στην τελική πεντάδα των υποψήφιων ταινιών για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας τον περασμένο Φλεβάρη. Στη χώρα μας πήρε διανομή στις 18 Οκτωβρίου 2012.
Monsieur Lazhar (2011)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Philippe Falardeau
Πρωταγωνιστούν: Mohamed Saïd Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron, Danielle Proulx, Brigitte Poupart, Jules Philip, Louis Champagne, Sophie Sanscartier, André Robitaille, Vincent Millard, Seddik Benslimane, Marie-Ève Beauregard
Διάρκεια: 94'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 7,5/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 18 Νοεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου