Ενώ έχει ήδη πέσει η νύχτα και έχει αρχίσει να βρέχει, βλέπουν το φως ενός πανδοχείου, όπου πηγαίνουν για να περάσουν τη νύχτα. Εκεί, όμως, συμβαίνουν κάποια παράξενα πράγματα. Όταν ξυπνούν βλέπουν τον συγκάτοικό τους στο δωμάτιο να κατουράει έξω από το παράθυρο και ταυτόχρονα να δέχεται θανάσιμο χτύπημα από κοντάρι δύο έφιππων ανδρών.
Τρέχοντας μακριά για να γλιτώσουν και να βρουν το αμάξι τους, διαπιστώνουν ότι βρίσκονται πίσω στο χρόνο, κοντά στα τέλη του 15ου αιώνα. Πιάνουν φιλία με τον χασάπη Βιτελότσο, ο οποίος ήταν αδελφός του θύματος, και φιλοξενούνται στο σπίτι του. Ενώ ο Σαβέριο δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα στο παρελθόν και να το διασκεδάζει, ο Μάριο επιθυμεί εναγωνίως να γυρίσουν πίσω στη σύγχρονη εποχή, μέχρι που γνωρίζει και ερωτεύεται την Πία, την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει με τεχνάσματα γνωστά στον ίδιο, άγνωστα όμως για τον αιώνα στον οποίο μεταφέρθηκαν, π.χ. με τα σύγχρονα τραγούδια.
Όμως ο Σαβέριο διαπιστώνοντας σε ποια χρονιά ακριβώς έχουν βρεθεί, πείθει τον Μάριο να φύγουν μαζί για την Ισπανία, ώστε να εμποδίσουν τον Κολόμβο να ανακαλύψει την Αμερική, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο η αδερφή του δεν θα γνώριζε ποτέ τον Αμερικανό πρώην φίλο της και δεν θα υπέφερε για το χωρισμό τους.
Το δίδυμο Μπενίνι και Τροΐζι γράφουν, σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στην παράξενη αυτή κωμωδία, η οποία όμως για να παρακολουθηθεί εύκολα από κάποιον μη Ιταλό θα πρέπει να έχει μια πολύ καλή μετάφραση, η οποία να μπορεί να ακολουθεί τους ιδιωματισμούς και τα λογοπαίγνια που χρησιμοποιούνται. Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να βρίσκονται σε μία εποχή, για την οποία έχουν διαβάσει και να μπλέκονται με ανθρώπους που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο 15ο αιώνα. Στο ταξίδι τους αυτό στο παρελθόν επιδιώκουν, γνωρίζοντας το τι είχε συμβεί τότε, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, να αλλάξουν την πολιτική της περιόδου, να εμποδίσουν τον Κολόμβο να σφάξει τους Ινδιάνους, ακόμη και να εμπνεύσουν τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να επινοήσει κάτι που επινοήθηκε αιώνες μετά. Αυτή η σύνδεση του παρόντος, μέσω των ηρώων μας, με το παρελθόν, μέσω των συμπρωταγωνιστών τους, προκαλεί το γέλιο, ιδιαίτερα όσον αφορά καταστάσεις και γεγονότα που για τους ήρωές μας είναι δεδομένα.
Η ταινία δεν πήρε ποτέ διανομή στην Ελλάδα κι ο τίτλος στη δημοσίευση αυτή αποτελεί προσωπική μετάφραση του γράφοντος.
Non ci resta che piangere (1984)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Roberto Benigni, Massimo Troisi
Πρωταγωνιστούν: Roberto Benigni, Massimo Troisi, Amanda Sandrelli, Paolo Bonacelli, Carlo Monni, Iris Peynado, Livia Venturini, Elisabetta Pozzi
Διάρκεια: 113'
Η σκηνή της συνάντησης των πρωταγωνιστών με τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (με αγγλικούς υπότιτλους)
Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου