Η ζωή της Καρμενσίτα κάθε άλλο παρά ευτυχισμένη είναι. Ζει με τη γιαγιά της και δεν έχει δει ποτέ τον πατέρα της, καθώς εκείνος έχει παντρευτεί εκ νέου τη νοσοκόμα που τον φρόντισε, την μοχθηρή Ενκάρνα. Όταν πεθαίνει η γιαγιά της Καρμενσίτα, η μικρή εγκαθίσταται στην έπαυλη του παράλυτου πατέρα της, όμως η μητριά της δεν της επιτρέπει καν να τον πλησιάσει και να τον δει.
Ζώντας ως δούλα στο ίδιο της το σπίτι, κάνοντας κάθε είδους δουλειά, καταφέρνει να ξεγλιστρήσει και να βλέπει τον πατέρα της κρυφά και αναπτύσσει μαζί του τη σχέση αυτή που της έλειπε από μικρή, ενώ ο ίδιος ο πατέρας της την μυεί στην τέχνη της ταυρομαχίας.
Όταν μετά από χρόνια η Ενκάρνα θα σκηνοθετήσει το θάνατο του Αντόνιο, θα κάνει τα πάντα για να δει νεκρή την Καρμενσίτα. Τότε, όμως, είναι που μια ομάδα νάνων ταυρομάχων θα την σώσουν από βέβαιο πνιγμό και θα την πάρουν μαζί τους στις περιοδείες τους και τότε είναι που θα ανοίξει ο δρόμος προς την καταξίωση και τη δόξα για την Καρμενσίτα. Ένας δρόμος, όμως, που δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, γιατί κάπου στη Σεβίλλη υπάρχει ένας άνθρωπος που ανησυχεί...
Μετά την περσινή μεγάλη επιτυχία μιας καινούριας ασπρόμαυρης και βουβής ταινίας, ο Πάμπλο Μπέργκερ χρησιμοποιεί την ίδια τεχνική για να διασκευάσει το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης, μεταφέροντάς το στην Ισπανία της δεκαετίας του '20. Η σύγκριση των δύο ταινιών είναι αναπόφευκτη, λόγω της τεχνικής που χρησιμοποιήθηκε. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται από την ίδια την ταινία, εκτός φυσικά από τη μουσική που παίζει στο φόντο, είναι οι ήχοι των φυσικών μουσικών οργάνων ή των δίσκων που παίζονται στην ταινία, καθώς και το νοσταλγικό τραγούδι της νεκρής μητέρας.
Ως προς την υπόθεση, πρόκειται για ένα συγκινητικό και θλιμμένο παραμύθι, που ως παραμύθι όμως βγάζει ταυτόχρονα και γέλιο. Η σατανική μητριά, ερμηνευμένη εξαιρετικά από τη Μαριμπέλ Βερντού, προκαλεί στο θεατή τόσο την οργή όσο και το γέλιο με τα καμώματα και τις αντιδράσεις της. Εξαιρετική είναι και η εντελώς γκροτέσκ παρουσία των νάνων ταυρομάχων και των παραστάσεων που δίνουν, όπως και οι αντιδράσεις του νάνου που νιώθει παραγκωνισμένος από την παρουσία της Καρμενσίτα. Τέλος, η ίδια η Καρμενσίτα με τις διακυμάνσεις που παίρνει η ζωή της, από τη χαμένη παιδική αθωότητα στη δόξα και την αναγνώριση και από εκεί πάλι στα δεινά του παρελθόντος, γίνεται το αγαπημένο πρόσωπο όλων, και των θεατών και των πρωταγωνιστών, αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει ως ένα μεγάλο ευχαριστώ για μια ζωή που της δόθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να την ζήσει όπως ονειρευόταν. Και ίσως κάποιος από εκεί ψηλά να αισθάνεται υπερήφανος που έφυγε νικήτρια...
Η περσινή επιτυχία του Artist πιθανόν να στέρησε την ευκαιρία από τη Χιονάτη να διακριθεί παγκοσμίως, καθώς δεν κατάφερε καν να μπει στην τελική επιλογή των υποψηφιοτήτων για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Αντίθετα, μέσα στην Ισπανία σάρωσε στα βραβεία Goya τόσο για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της ταινίας όσο και για τις ερμηνείες των ηθοποιών, ενώ μεγάλη διάκριση θεωρείται και η Αργυρή Αχιβάδα καλύτερης ηθοποιού που απέσπασε η Μακαρένα Γκαρθία για το ρόλο της Καρμενσίτα στο διεθνές φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, ενός από τα σπουδαιότερα της Ευρώπης. Στη χώρα μας διανομή πήρε στις 28 Μαρτίου 2013.
Blancanieves (2012)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Pablo Berger
Πρωταγωνιστούν: Maribel Verdú, Macarena García, Sofía Oria, Daniel Giménez Cacho, Ángela Molina, Inma Cuesta, Josep Maria Pou, Ramón Barea, Pere Ponce, Emilio Gavira, Jinson Añazco
Διάρκεια: 90'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη στις 29 Απριλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου