Στο Παρίσι της δεκαετίας του '60, ο Ζαν Λουί Ζουμπέρ, επιτυχημένος εύπορος χρηματιστής, ζει με τη σύζυγό του, Σουζάν, σε ένα μεγάλο διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας του κέντρου. Όταν απολύεται η επί 25 χρόνια υπηρέτριά τους, αναζητούν την αντικαταστάτριά της.
Στην ίδια πολυκατοικία, στον έκτο όροφο διαμένουν πέντε Ισπανίδες γυναίκες που δουλεύουν ως υπηρέτριες σε άλλα σπίτια της πολυκατοικίας. Όταν έρχεται η νεαρή Μαρία, ανιψιά της Κονσεπσιόν, στην πολυκατοικία, προσλαμβάνεται από τους Ζουμπέρ.
Αν και έχει ζήσει όλη του τη ζωή ο Ζαν Λουί στην πολυκατοικία αυτή, ποτέ του δεν είχε πάει στον έκτο όροφο. Όταν αυτό συμβαίνει, διαπιστώνει τη μεγάλη διαφορά της ζωής που έκανε ο ίδιος και η οικογένειά του με τη ζωή που κάνουν οι υπηρέτριες. Πράγματα που γι' αυτόν είναι αυτονόητα, όπως π.χ. ένας νιπτήρας, για τις γυναίκες αυτές είναι πολυτέλεια. Βλέπει, όμως, ότι παρά τις δυσκολίες και παρά το παρελθόν τους που τις ανάγκασε να έρθουν στη Γαλλία για να βρουν δουλειά, οι γυναίκες δεν χάνουν το κέφι τους και την όρεξή τους για ζωή και ότι ξέρουν να γλεντούν τις μικρές χαρές που η ζωή τους προσφέρει. Νιώθει ότι οι γυναίκες αυτές έχουν έναν στόχο σε αντίθεση με τη μάλλον ανιαρή και επαναλαμβανόμενη ρουτίνα της καθημερινότητας της ζωής της οικογένειάς του, και αποφασίζει να τις βοηθήσει στο μέτρο που μπορεί για να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσής τους, ενώ παράλληλα γίνεται φίλος με όλες τους και ιδιαίτερα με τη Μαρία.
Μετά από μια παρεξήγηση σε μια δεξίωση, η Σουζάν θα διώξει τον Ζαν Λουί από το σπίτι, κι αυτός θα εγκατασταθεί σε ένα μικρό δωμάτιο στον έκτο όροφο και θα βιώσει την πραγματική ελευθερία που -κατ' ομολογίαν του- ποτέ του δεν είχε ζήσει.
Πώς θα εξελιχθεί η φιλία του Ζαν Λουί με τις υπηρέτριες; Τι θα επακολουθήσει την επιστροφή της Μαρία στην Ισπανία; Άραγε ποια είναι η ζωή που πραγματικά επιθυμεί ο Ζαν Λουί και πώς θα μπορέσει να την κατορθώσει;
Η ταινία πραγματεύεται σε ένα βαθμό την αντίθεση της πλούσιας και της φτωχικής ζωής, μέσα από παραμέτρους της υλικής ζωής και της πραγματικής ευτυχίας. Ίσως το χρήμα να μην φέρνει πάντα την ευτυχία και ίσως ευτυχία να είναι απλά η εκτίμηση της κάθε μικρής χαράς που η ζωή μπορεί να προσφέρει.
Η Carmen Maura δίκαια απέσπασε βραβείο César για την καταπληκτική της ερμηνεία στο ρόλο της Κονσεπσιόν.
Στη χώρα μας η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 21 Ιουνίου 2012, πολύ αργότερα από την παγκόσμιά της πρεμιέρα (Οκτώβριος 2010). Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Les femmes du 6ème étage (2010)
Σκηνοθεσία: Philippe Le Guay
Σενάριο: Philippe Le Guay, Jérôme Tonnerre
Πρωταγωνιστούν: Fabrice Luchini, Sandrine Kiberlain, Natalia Verbeke, Carmen Maura, Lola Dueñas, Berta Ojea, Nuria Solé, Concha Galán, Audrey Fleurot
Διάρκεια: 104'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο "Ελληνίς" στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιουλίου 2012
Στην ίδια πολυκατοικία, στον έκτο όροφο διαμένουν πέντε Ισπανίδες γυναίκες που δουλεύουν ως υπηρέτριες σε άλλα σπίτια της πολυκατοικίας. Όταν έρχεται η νεαρή Μαρία, ανιψιά της Κονσεπσιόν, στην πολυκατοικία, προσλαμβάνεται από τους Ζουμπέρ.
Αν και έχει ζήσει όλη του τη ζωή ο Ζαν Λουί στην πολυκατοικία αυτή, ποτέ του δεν είχε πάει στον έκτο όροφο. Όταν αυτό συμβαίνει, διαπιστώνει τη μεγάλη διαφορά της ζωής που έκανε ο ίδιος και η οικογένειά του με τη ζωή που κάνουν οι υπηρέτριες. Πράγματα που γι' αυτόν είναι αυτονόητα, όπως π.χ. ένας νιπτήρας, για τις γυναίκες αυτές είναι πολυτέλεια. Βλέπει, όμως, ότι παρά τις δυσκολίες και παρά το παρελθόν τους που τις ανάγκασε να έρθουν στη Γαλλία για να βρουν δουλειά, οι γυναίκες δεν χάνουν το κέφι τους και την όρεξή τους για ζωή και ότι ξέρουν να γλεντούν τις μικρές χαρές που η ζωή τους προσφέρει. Νιώθει ότι οι γυναίκες αυτές έχουν έναν στόχο σε αντίθεση με τη μάλλον ανιαρή και επαναλαμβανόμενη ρουτίνα της καθημερινότητας της ζωής της οικογένειάς του, και αποφασίζει να τις βοηθήσει στο μέτρο που μπορεί για να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσής τους, ενώ παράλληλα γίνεται φίλος με όλες τους και ιδιαίτερα με τη Μαρία.
Μετά από μια παρεξήγηση σε μια δεξίωση, η Σουζάν θα διώξει τον Ζαν Λουί από το σπίτι, κι αυτός θα εγκατασταθεί σε ένα μικρό δωμάτιο στον έκτο όροφο και θα βιώσει την πραγματική ελευθερία που -κατ' ομολογίαν του- ποτέ του δεν είχε ζήσει.
Πώς θα εξελιχθεί η φιλία του Ζαν Λουί με τις υπηρέτριες; Τι θα επακολουθήσει την επιστροφή της Μαρία στην Ισπανία; Άραγε ποια είναι η ζωή που πραγματικά επιθυμεί ο Ζαν Λουί και πώς θα μπορέσει να την κατορθώσει;
Η ταινία πραγματεύεται σε ένα βαθμό την αντίθεση της πλούσιας και της φτωχικής ζωής, μέσα από παραμέτρους της υλικής ζωής και της πραγματικής ευτυχίας. Ίσως το χρήμα να μην φέρνει πάντα την ευτυχία και ίσως ευτυχία να είναι απλά η εκτίμηση της κάθε μικρής χαράς που η ζωή μπορεί να προσφέρει.
Η Carmen Maura δίκαια απέσπασε βραβείο César για την καταπληκτική της ερμηνεία στο ρόλο της Κονσεπσιόν.
Στη χώρα μας η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 21 Ιουνίου 2012, πολύ αργότερα από την παγκόσμιά της πρεμιέρα (Οκτώβριος 2010). Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Les femmes du 6ème étage (2010)
Σκηνοθεσία: Philippe Le Guay
Σενάριο: Philippe Le Guay, Jérôme Tonnerre
Πρωταγωνιστούν: Fabrice Luchini, Sandrine Kiberlain, Natalia Verbeke, Carmen Maura, Lola Dueñas, Berta Ojea, Nuria Solé, Concha Galán, Audrey Fleurot
Διάρκεια: 104'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στο θερινό κινηματογράφο "Ελληνίς" στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιουλίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου