Μια τυχαία συνάντησή του, όμως, με μια θαυμάστριά του, την Πέπι Μίλλερ, έμελλε να αλλάξει άρδην τη ζωή και των δύο. Η Πέπι αποφασίζει να κάνει δοκιμαστικά για να γίνει ηθοποιός και ο Τζορτζ την βοηθάει στην αρχή. Κι ενώ ξεκινά από τα χαμηλά, σιγά σιγά παίρνει μεγαλύτερους ρόλους.
Εκείνη την εποχή, όμως, αρχίζει και ο ομιλών κινηματογράφος και ο Τζορτζ είναι κάθετα αντίθετος με αυτόν. Κι ενώ η εταιρεία παραγωγής του πλέον γυρίζει μόνο ταινίες ομιλούσες, ο ίδιος αρνείται να συμβιβαστεί με το νέο, με αυτό που είναι πλέον δημοφιλές, και εμμένει πεισματικά στην υπεροχή του βωβού κινηματογράφου.
Αντίθετα, ένα νέο αστέρι στο χώρο του ομιλούντος κινηματογράφου ανατέλλει. Είναι η Πέπι Μίλλερ, που μέσα σε δυο χρόνια από μια εντελώς άγνωστη κοπέλα, έχει γίνει η απόλυτη σταρ. Ο Τζορτζ από την άλλη βλέπει την καριέρα του να έχει πάρει την κάτω βόλτα, αλλά επιμένει. Ξοδεύει όλη του την περιουσία για να γυρίσει μια βωβή ταινία και ουσιαστικά καταστρέφεται. Πλέον κανείς δεν του δίνει σημασία, είναι ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Ή μάλλον υπάρχει κάποιος στον κόσμο που του δίνει σημασία...
Τελικά, θα υποκύψει ο Τζορτζ στο καινούριο ώστε να δώσει μια νέα ώθηση στην καριέρα του; Θα παραμείνει πιστός στις απόψεις του και στην περηφάνεια του; Ποιος θα είναι ο ρόλος της Πέπι στη μετέπειτα πορεία του Τζορτζ; Θα παρασυρθεί από την επιτυχία της ή θα δείξει σεβασμό στον άνθρωπο που θαύμαζε και την βοήθησε στα πρώτα της βήματα;
Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους σκηνοθετεί μια ταινία από άλλη εποχή. Πραγματευόμενος ένα θέμα για το βωβό κινηματογράφο αποφασίζει εν έτει 2011 να γυρίσει μια ταινία όπως εκείνες, μια ταινία βωβή και ασπρόμαυρη μεταφέροντάς μας αισθητικά 90 χρόνια πίσω, κάτι που φαίνεται ήδη από τους τίτλους έναρξης. Χρησιμοποιεί τον ήχο επιλεκτικά, σε ελάχιστες στιγμές, όπως στον εφιάλτη του Τζορτζ, για να τονίσει μια μετάβαση από το παλιό στο νέο και την αντίληψη της εποχής για το νέο που έρχεται. Σκηνοθετεί πολλές ταινίες μαζί, ενώ κάποιες σκηνές στις δευτερεύουσες ταινίες είναι ιδιαίτερα συμβολικές για το σημείο της κυρίως ταινίας στο οποίο προβάλλονται, όπως η σκηνή με την κινούμενη άμμο. Κατορθώνει ουσιαστικά να ανασυνθέσει το πνεύμα της εποχής των τελών της δεκαετίας του 1920 μέσα από τη διαδοχή των κινηματογραφικών ειδών και την αποδοχή τους ή μη από το κοινό. Παρουσιάζει μια σύντομη ιστορία του κινηματογράφου του Μεσοπολέμου, από το βωβό κινηματογράφο στον ομιλούντα και στις απαρχές των μιούζικαλ.
Η ταινία έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε φεστιβάλ στην Αμερική και την Ευρώπη με κυριότερο το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού για τον Ζαν Ντυζαρντέν στις Κάννες, και έχει κερδίσει αρκετές υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες, ενώ αναμένεται να έχει υποψηφιότητες και για τα Όσκαρ. Στη χώρα μας προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 22 Δεκεμβρίου 2011.
The Artist (2011)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Michel Hazanavicius
Πρωταγωνιστούν: Jean Dujardin, Bérénice Bejo, John Goodman, James Cromwell, Missi Pyle, Penelope Ann Miller, Bitsie Tulloch, Malcolm McDowell
Διάρκεια: 100'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία στο imdb κατά τη στιγμή της ανάρτησης: 8,4/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Ολύμπιον" στη Θεσσαλονίκη στις 2 Ιανουαρίου 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου