Το λιμάνι της Χάβρης

Ο Μαρσέλ Μαρξ ζει στη Χάβρη μια φτωχική ζωή. Παλιός μποέμ καλλιτέχνης στο Παρίσι, έχει ξεπέσει στο δεύτερο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Γαλλίας. Εκεί ζει στην παραγκούπολη μαζί με την άρρωστη σύζυγό του, Αρλετί, και δουλεύει σαν πλανόδιος λούστρος πότε στο λιμάνι και πότε στο σταθμό της Χάβρης. Μπορεί να ζει μια ζωή φτωχική, όμως δεν του λείπει η αξιοπρέπεια. Είναι ένας άνθρωπος καλός και γι' αυτό αποδεκτός στη γειτονιά του, παρά τις όποιες καθυστερήσεις στις πληρωμές και στα βερεσέ. Φίλοι του είναι η φουρνάρισσα, ο μανάβης, η ιδιοκτήτρια και οι θαμώνες του μπαρ της γειτονιάς, και ο Βιετναμέζος Τσανγκ.
Εκείνη την περίοδο στη Χάβρη αράζει ένα πλοίο το οποίο μετέφερε λαθρομετανάστες από την Γκαμπόν με προορισμό το Λονδίνο. Ένα παιδί, ο Ιντρίσσα, καταφέρνει να ξεφύγει, υπό τη σιωπηρή ανοχή του επιθεωρητή Μονέ. Ενώ ο τύπος βουΐζει για το παιδί που ξέφυγε, ο Μαρσέλ το βοηθάει αφήνοντάς του τροφή στην προβλήτα του λιμανιού.
Όταν η κατάσταση της υγείας της Αρλετί επιδεινώνεται και αναγκάζεται να πάει στο νοσοκομείο, ο Μαρσέλ βρίσκει στο σπίτι του τον Ιντρίσσα. Αποφασίζει με κάθε κόστος και κάθε θυσία να τον βοηθήσει όπως μπορεί, ώστε να μην τον πιάσουν και τον απελάσουν, και να τον στείλει στο Λονδίνο όπου εργάζεται η μητέρα του.
Οι γείτονες, απλοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, συγκλονισμένοι από την περιπέτεια της Αρλετί και αντιλαμβανόμενοι τη βοήθεια που παρέχει ο Μαρσέλ στον Ιντρίσσα, αποφασίζουν να τον βοηθήσουν με κάθε τρόπο, είτε παρέχοντας τρόφιμα είτε με τη σιωπή τους.
Τελικά, θα καταφέρει ο Μαρσέλ να εκπληρώσει το σκοπό του; Ποια θα είναι η ανταμοιβή για τις καλές του πράξεις; Ποιο ρόλο θα παίξει ο επιθεωρητής Μονέ στην όλη ιστορία;

Ο σπουδαίος Φινλανδός σκηνοθέτης Άκι Καουρισμάκι μας μεταφέρει στη Χάβρη της Γαλλίας. Γυρίζει την ταινία του εξολοκλήρου στα γαλλικά. Καταπιάνεται, όπως ο Κριαλέζε με την ταινία "Στη στεριά", με το φλέγον θέμα της λαθρομετανάστευσης και εξαπολύει ένα δριμύ κατηγορώ προς τις αρχές και τους άδικους νόμους. Εδώ έχει σύμμαχο την εργατική τάξη (δεν γνωρίζω αν είναι τυχαίο το επίθετο του πρωταγωνιστή) και την ανθρωπιά των απλών φτωχών και κατατρεγμένων ανθρώπων, που βλέπουν στο πρόσωπο του Ιντρίσσα τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και τις ίδιες της αρχές που κάνουν εκ των έσω την αυτοκριτική τους.
Σκηνοθετικά δεν υπάρχει κάποια υπερβολή. Ο Καουρισμάκι προβάλλει το βαθύ γαλάζιο ενός λιμανιού του βόρειου Ατλαντικού και τη σχεδόν νεκρική ηρεμία στις κινήσεις και στις εκφράσεις των προσώπων, που εφαρμόζει απόλυτα με τη γαλήνη των υδάτων του λιμανιού.
Άποψη του γράφοντος είναι ότι πρόκειται για μια ταινία που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη από το κοινό. Συγκλονίζει με την ανθρωπιά της και αξίζει της προσοχής όλων. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι ταινίες που έχουν μηδενική σχεδόν προβολή είναι πολύ καλύτερες από τις πολυδιαφημισμένες.
Η ταινία απέσπασε βραβείο FIPRESCI στις Κάννες και σημαντικές διακρίσεις σε Μόναχο και Σικάγο. Αποτελεί την πρόταση της Φινλανδίας για τα φετινά Όσκαρ. Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 5 Ιανουαρίου 2012.

Le Havre (2011)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Aki Kaurismäki
Πρωταγωνιστούν: André Wilms, Kati Outinen, Jean-Pierre Darroussin, Blondin Miguel, Elina Salo, Evelyne Didi, Quoc Dong Nguyen
Διάρκεια: 93'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία στο imdb κατά τη στιγμή της ανάρτησης: 7,5/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Μακεδονικόν" στη Θεσσαλονίκη στις 9 Ιανουαρίου 2012.