Αναχωρήσεις

Ο Ντάιγκο, τσελίστας στο επάγγελμα, βλέπει την ορχήστρα στο Τόκυο στην οποία συμμετείχε, να διαλύεται. Καταχρεωμένος και χωρίς εισόδημα, αποφασίζει να πουλήσει το τσέλο του και μαζί με τη σύζυγό του, Μίκα, επιστρέφουν στην πόλη στην οποία μεγάλωσε με τη μητέρα του, όταν τους παράτησε ο πατέρας του.
Ψάχνοντας δουλειά, βρίσκει μια αγγελία πολλά υποσχόμενη και πάει για τη συνέντευξη. Προσλαμβάνεται άμεσα, όμως τότε αντιλαμβάνεται ότι η δουλειά ήταν κάπως αταίριαστη για τον ίδιο και αποτελούσε ταμπού για την κοινωνία. Έγινε βοηθός σε γραφείο τελετών με σκοπό να προετοιμάζει τελετουργικά τους νεκρούς για το τελευταίο τους ταξίδι.
Αρχικά ντρεπόταν πολύ για τη δουλειά του και δεν μιλούσε σε κανέναν γι' αυτήν, ούτε καν στη Μίκα. Ιδιαίτερα όταν η πρώτη περίπτωση που του έτυχε ήταν η πλέον αποκρουστική. Στη συνέχεια, όμως, έδειχνε να συνηθίζει αυτή τη δουλειά. Όμως, όταν έγινε γνωστό στον κοινωνικό του περίγυρο και στη Μίκα, η ζωή του άλλαξε. Η Μίκα έφυγε προσωρινά, ενώ δεχόταν συνέχεια συμβουλές για να αλλάξει επάγγελμα. Ο ίδιος, όμως, επέμεινε στη δουλειά αυτή και μάλιστα φάνηκε ότι είχε ταλέντο.
Η επιστροφή της Μίκα, ο θάνατος της κυρίας που διήυθυνε το λουτρό της πόλης και η παραλαβή ενός γράμματος θα κάνουν τον Ντάιγκο να δει με άλλο μάτι την όλη ιστορία. Θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις σκέψεις του για γεγονότα και καταστάσεις που ταλάνισαν τη ζωή του όλα αυτά τα χρόνια. Καλείται πλέον να ετοιμαστεί για την πιο σημαντική "αναχώρηση" στη ζωή του. Θα νιώσει όμως έτοιμος γι' αυτήν;

Λένε ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, όταν αυτή είναι νόμιμη. Για τον Ντάιγκο και τον περίγυρό του ίσως αυτό να μην ισχύει. Ένας πολλά υποσχόμενος τσελίστας στην πρωτεούουσα γίνεται βοηθός σε οίκο τελετών στην επαρχία. Αυτή όμως η ντροπή που ένιωθε ο ίδιος αποδεικνύεται τόσο ασήμαντη μπροστά στην ντροπή που νιώθουν άλλοι άνθρωποι για επιλογές τους, όταν αυτές επηρεάζουν τόσο πολύ τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Το τελευταίο ταξίδι του ανθρώπου είναι το ταξίδι του εξαγνισμού της ψυχής και της συγχώρεσης.
Έντονα συγκινητική η αριστουργηματική αυτή ταινία από την Ιαπωνία, δίκαια απέσπασε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας για το 2008. Η συναισθηματική φόρτιση του τελευταίου μισάωρου έρχεται σε απόλυτη αρμονία τη μουσική του τσέλου και το όψιμο χειμωνιάτικο τοπίο με τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Εκτός από το Όσκαρ, έχει κερδίσει βραβεία σε αρκετά φεστιβάλ σε Ασία και Αμερική. Στη χώρα μας προβλήθηκε το Μάρτιο του 2009, αμέσως μετά την επικράτησή της στα Όσκαρ.

Okuribito - おくりびと (2008)
Σκηνοθεσία: Yôjirô Takita
Σενάριο: Kundô Koyama
Πρωταγωνιστούν: Masahiro Motoki, Ryôko Hirosue, Tsutomu Yamazaki, Kazuko Yoshiyuki, Kimiko Yo, Takashi Sasano, Tetta Sumigoto, Tosu Minegishi
Διάρκεια: 130'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10

Ίσως, αύριο!

Ο Κρίστιαν επιστρέφει μαζί με τον πατέρα του στη Δανία, μετά το θάνατο της μητέρας του. Στο σχολείο γνωρίζει τον Ιλίας, ένα παιδί που συχνά πέφτει θύμα των νταήδων συμμαθητών του. Ο πατέρας του Ιλίας είναι Σουηδός γιατρός στην Αφρική και είναι σε διάσταση με τη μητέρα του Ιλίας, νοσοκόμα στο τοπικό νοσοκομείο.
Τα δυο παιδιά αναπτύσσουν φιλία μεταξύ τους. Ο Κρίστιαν, όντας συντετριμμένος από το χαμό της μητέρας του, αναπτύσσει εκδικητική συμπεριφορά, ιδιαίτερα εναντίον του πατέρα του, τον οποίο κατηγορεί ότι παραιτήθηκε και δεν βοήθησε τη μητέρα του να σωθεί από τον καρκίνο.
Η εκδικητική συμπεριφορά του Κρίστιαν έχει αντίκτυπο και στο σχολείο, αλλά και στη φιλία του με τον Ιλίας, πρώτα χτυπώντας τον Σόφους που ευθύνεται για όσα υποφέρει ο Ιλίας στο σχολείο και έπειτα σχεδιάζοντας ένα μεγάλο χτύπημα, στο οποίο καλεί τον Ιλίας να συμμετάσχει.
Όντας μάρτυρες ενός επεισοδίου μεταξύ του πατέρα του Ιλίας και ενός μηχανικού και παρά την παραίνεση του πατέρα του Ιλίας να μην ασχολούνται με τύπους που χρησιμοποιούν τη βία, τα δυο παιδιά ετοιμάζουν την εκδίκησή τους. Ο Κρίστιαν ανακαλύπτει μπαρούτι στην αποθήκη του παππού του και ρίχνει την ιδέα να ανατινάξουν το αυτοκίνητο του μηχανικού. Ο Ιλίας αρχικά δεν θέλει να συμμετάσχει, βλέποντας όμως ότι χάνει το μοναδικό φίλο που έχει, τελικά ενδίδει.
Είναι, όμως, η εκδίκηση ο πρέπων τρόπος για να λυθεί μια διαφορά; Μήπως οι ακραίες συμπεριφορές δεν οδηγούν στη λύση, αλλά δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο βίας; Μπορεί να βρεθεί λογική μέσα στην παράνοια και πώς μπορεί αυτή να πρυτανεύσει στο μυαλό δυο παιδιών; Μήπως μια άλλη ακραία κατάσταση θα ωθήσει τα παιδιά στη λογική σκέψη; Άραγε, όμως, θα πρέπει να βρεθεί κανείς σε μια τέτοια κατάσταση, ώστε να σκεφτεί επιτέλους λογικά;

Η ταινία μας διδάσκει ότι τα πάντα στη ζωή πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με τη λογική. Χωρίς αυτή οι συνέπειες μπορεί να είναι δραματικές, έως και τραγικές. Η εκδίκηση σαφώς και δεν αρμόζει σε ανθρώπους λογικούς, παρά μόνο σε ανθρώπους ηλίθιους, πράγμα που στην ταινία ο Κρίστιαν φτάνει στα άκρα για να το κατανοήσει. Ο πατέρας του Ιλίας, ζώντας και δουλεύοντας στην Αφρική σε συνθήκες αντίξοες, είναι το συνώνυμο της λογικής και προτρέπει στα παιδιά να πράξουν το ίδιο. Όμως η φλογερή ψυχή των παιδιών δεν μπορεί να ακούσει αυτή τη λογική.
Η ταινία απέσπασε το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας για το 2010, καθώς και άλλες διακρίσεις σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στη χώρα μας παρουσιάστηκε στο 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τον τίτλο "In a better world" στα πλαίσια του αφιερώματος στη Σουζάνε Μπίερ, η οποία ήταν υποψήφια και το 2006 για το ίδιο Όσκαρ με την ταινία "Μετά το γάμο".

Hævnen (2010)
Σκηνοθεσία: Susanne Bier
Σενάριο: Anders Thomas Jensen, Susanne Bier
Πρωταγωνιστούν: Mikael Persbrandt, Trine Dyrholm, Ulrich Thomsen, William Jøhnk Juels Nielsen, Markus Rygaard, Simon Maagaard Holm, Kim Bodnia, Wil Johnson
Διάρκεια: 118'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Δεν απομένει παρά να κλάψουμε

Ο Σαβέριο κι ο Μάριο, δάσκαλος και επιστάτης σε σχολείο αντίστοιχα, βρίσκονται κολλημένοι με το αμάξι τους σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό περιμένοντας το τρένο να περάσει. Στην προσπάθειά τους να παρακάμψουν τις γραμμές του τρένου από έναν επαρχιακό χωματόδρομο, το αυτοκίνητό τους σταματάει.
Ενώ έχει ήδη πέσει η νύχτα και έχει αρχίσει να βρέχει, βλέπουν το φως ενός πανδοχείου, όπου πηγαίνουν για να περάσουν τη νύχτα. Εκεί, όμως, συμβαίνουν κάποια παράξενα πράγματα. Όταν ξυπνούν βλέπουν τον συγκάτοικό τους στο δωμάτιο να κατουράει έξω από το παράθυρο και ταυτόχρονα να δέχεται θανάσιμο χτύπημα από κοντάρι δύο έφιππων ανδρών.
Τρέχοντας μακριά για να γλιτώσουν και να βρουν το αμάξι τους, διαπιστώνουν ότι βρίσκονται πίσω στο χρόνο, κοντά στα τέλη του 15ου αιώνα. Πιάνουν φιλία με τον χασάπη Βιτελότσο, ο οποίος ήταν αδελφός του θύματος, και φιλοξενούνται στο σπίτι του. Ενώ ο Σαβέριο δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα στο παρελθόν και να το διασκεδάζει, ο Μάριο επιθυμεί εναγωνίως να γυρίσουν πίσω στη σύγχρονη εποχή, μέχρι που γνωρίζει και ερωτεύεται την Πία, την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει με τεχνάσματα γνωστά στον ίδιο, άγνωστα όμως για τον αιώνα στον οποίο μεταφέρθηκαν, π.χ. με τα σύγχρονα τραγούδια.
Όμως ο Σαβέριο διαπιστώνοντας σε ποια χρονιά ακριβώς έχουν βρεθεί, πείθει τον Μάριο να φύγουν μαζί για την Ισπανία, ώστε να εμποδίσουν τον Κολόμβο να ανακαλύψει την Αμερική, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο η αδερφή του δεν θα γνώριζε ποτέ τον Αμερικανό πρώην φίλο της και δεν θα υπέφερε για το χωρισμό τους.

Το δίδυμο Μπενίνι και Τροΐζι γράφουν, σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στην παράξενη αυτή κωμωδία, η οποία όμως για να παρακολουθηθεί εύκολα από κάποιον μη Ιταλό θα πρέπει να έχει μια πολύ καλή μετάφραση, η οποία να μπορεί να ακολουθεί τους ιδιωματισμούς και τα λογοπαίγνια που χρησιμοποιούνται. Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να βρίσκονται σε μία εποχή, για την οποία έχουν διαβάσει και να μπλέκονται με ανθρώπους που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο 15ο αιώνα. Στο ταξίδι τους αυτό στο παρελθόν επιδιώκουν, γνωρίζοντας το τι είχε συμβεί τότε, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, να αλλάξουν την πολιτική της περιόδου, να εμποδίσουν τον Κολόμβο να σφάξει τους Ινδιάνους, ακόμη και να εμπνεύσουν τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να επινοήσει κάτι που επινοήθηκε αιώνες μετά. Αυτή η σύνδεση του παρόντος, μέσω των ηρώων μας, με το παρελθόν, μέσω των συμπρωταγωνιστών τους, προκαλεί το γέλιο, ιδιαίτερα όσον αφορά καταστάσεις και γεγονότα που για τους ήρωές μας είναι δεδομένα.
Η ταινία δεν πήρε ποτέ διανομή στην Ελλάδα κι ο τίτλος στη δημοσίευση αυτή αποτελεί προσωπική μετάφραση του γράφοντος.

Non ci resta che piangere (1984)
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Roberto Benigni, Massimo Troisi
Πρωταγωνιστούν: Roberto Benigni, Massimo Troisi, Amanda Sandrelli, Paolo Bonacelli, Carlo Monni, Iris Peynado, Livia Venturini, Elisabetta Pozzi
Διάρκεια: 113'

Η σκηνή της συνάντησης των πρωταγωνιστών με τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (με αγγλικούς υπότιτλους)

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Το μυστικό στα μάτια της

Ο Μπενχαμίν, ένας δικαστικός ερευνητής που έχει αποσυρθεί, επισκέπτεται μετά από χρόνια την παλιά του προΐσταμένη, Ιρένε,  για να της δώσει ένα βιβλίο το οποίο γράφει για μια παλιά υπόθεση, στην οποία είχαν συνεργαστεί και είχε επηρεάσει τη ζωή τους, αλλά και τις σχέσεις τους.
Γυρνώντας στο παρελθόν, 25 χρόνια πίσω, ξετυλίγεται η ιστορία του βιασμού και της δολοφονίας της Λιλιάνα. Ο οξυδερκής ερευνητής Μπενχαμίν μελετώντας παλιές φωτογραφίες, αναγνωρίζει ένα άτομο που πιστεύει ότι πρέπει να είναι ο δολοφόνος της κοπέλας. Όμως, οι ανορθόδοξες μέθοδοι που ακολουθούσε μαζί με τον συχνά μεθυσμένο συνάδελφό του, Σαντοβάλ, οδήγησαν την Ιρένε να τοποθετήσει την υπόθεση στο αρχείο.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Μπενχαμίν θα βρει τον Μοράλες, σύζυγο του θύματος, στο σταθμό των τρένων να περιμένει μήπως και εμφανιστεί ποτέ ο δολοφόνος, του οποίου το όνομα γνωρίζει, ώστε να πάρει την εκδίκησή του. Πείθει την Ιρένε να ξαναανοίξει η υπόθεση και με τη βοήθεια του Σαντοβάλ εντοπίζουν τον ύποπτο σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.
Σε συνεργασία με την Ιρένε στριμώχνουν τον υπόπτο, Ισίδορο Γκόμεζ, να ομολογήσει το έγκλημά του.
Όμως η έννοια της δικαιοσύνης σε ένα δικτατορικό καθεστώς, όπως της Αργεντινής τη δεκαετία του '70, είναι μια έννοια που μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν διεφθαρμένοι δικαστικοί, όπως ο Ρομάνο, με τον οποίο έχει έρθει πολλές φορές σε αντιπαράθεση ο Μπενχαμίν.
Ποια θα είναι τελικά η τύχη του Γκόμεζ; Θα αποδοθεί η δικαιοσύνη έτσι όπως πρέπει ή θα πρέπει ένας απλός πολίτης να πάρει το νόμο στα χέρια του; Ποια θα είναι η βαθύτερη σχέση μεταξύ του Μπενχαμίν και της Ιρένε; Θα βρει ο Μπενχαμίν 25 χρόνια μετά τις απαντήσεις που θέλει, ώστε να ολοκληρώσει το βιβλίο του και να αποδώσει φόρο τιμής στον συνάδελφό του που θυσιάστηκε για χάρη του;

Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο, ο Μπενχαμίν επιστρέφει 25 χρόνια μετά στο παρελθόν που στοίχειωσε τη ζωή του, ψάχνοντας να κερδίσει τον παλιό του ανεκπλήρωτο έρωτα για την προϊσταμένη του και για να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν φίλο που του έσωσε τη ζωή. Για το λόγο αυτό ανοίγει ο ίδιος μόνος του ξανά μια υπόθεση ξεχασμένη, μια υπόθεση που ο ίδιος δεν επρόκειτο να ξεχάσει ποτέ. Οδηγούμαστε στην περίοδο της δικτατορίας του Βιντέλα, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία με πραξικόπημα το 1976. Η δολοφονία είχε γίνει το 1974, η καταδίκη του Γκόμεζ το 1975 και το 1976 μετά το πραξικόπημα απελευθερώθηκε για να υπερασπιστεί τη διεφθαρμένη εξουσία, κάτι που η ταινία έμμεσα καταδικάζει και κατακρίνει, χωρίς να είναι το κύριο θέμα της.
Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία όταν προβλήθηκε. Με αποκορύφωμα τη βράβευσή της με το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας το 2010 και με πολλές υποψηφιότητες σε σημαντικές φεστιβαλικές διοργανώσεις, όπως τα βραβεία César, BAFTA και Goya, αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του σύγχρονου κινηματογράφου της Αργεντινής, που ανθεί τα τελευταία χρόνια και μας έχει προσφέρει ορισμένες εξαιρετικές ταινίες. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Eduardo Sacheri "La pregunta de sus ojos".
Στη χώρα μας η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2010. Προσωπική ένσταση του γράφοντος είναι η ελληνική μεταφορά του τίτλου της ταινίας, καθώς πιο σωστό θα ήταν "Το μυστικό στα μάτια τους", όπως είναι και η αγγλική μεταφορά, καθώς στην ισπανική γλώσσα η κτητική αντωνυμία είναι ίδια για το γ' ενικό και το γ' πληθυντικό.

El secreto de sus ojos (2009)
Σκηνοθεσία: Juan José Campanella
Σενάριο: Eduardo Sacheri, Juan José Campanella
Πρωταγωνιστούν: Ricardo Darín, Soledad Villamil, Guillermo Francella, Pablo Rago, Javier Godino, Mariano Argento, Carla Quevedo, José Luis Gioia
Διάρκεια: 127'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8.5/10

Το μερίδιο των αγγέλων

Ο Ρόμπι μετά από έναν σοβαρό καυγά καταδικάζεται σε 300 ώρες κοινωφελούς εργασίας, ενώ η κοπέλα του, Λεονί, περιμένει να γεννήσει το παιδί τους σε 10 μέρες. Στο δικαστήριο είχαν παρευρεθεί και μέλη μιας αντίπαλης συμμορίας που ορκίστηκαν εκδίκηση στον Ρόμπι.
Ο Ρόμπι ουσιαστικά ανυπεράσπιστος, έχοντας να φροντίσει την κοπέλα και το παιδί του και μη έχοντας την υποστήριξη της οικογένειας της Λεονί, πρέπει να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από τις παλιές κακές συνήθειες, να συνειδητοποιήσει τη θέση του και να αποδείξει ότι είναι ικανός να ζήσει μια ζωή κανονική μακριά από τους κινδύνους που τον απειλούν.
Στην προσπάθεια αυτή βρίσκει αρωγό τον Χάρι. Ο Χάρι είναι υπεύθυνος στην ομάδα της κοινωφελούς εργασίας και νιώθει στοργή προς τα παιδιά αυτά, ιδιαίτερα δε στον Ρόμπι. Τα παιδιά γίνονται φίλοι μεταξύ τους και ακολουθούν τον Χάρι σε μια εκδρομή σε ένα αποστακτήριο ουΐσκι, καθώς και σε μια εκδήλωση γευσιγνωσίας ουΐσκι στο Εδιμβούργο.
Όταν θα πληροφορηθούν ότι ένα βαρέλι από ένα πολύ σπάνιο ουΐσκι πρόκειται να βγει σε δημοπρασία σε ένα απομακρυσμένο αποστακτήριο στη Σκωτία, οι τέσσερις αυτοί φίλοι ετοιμάζονται να κάνουν το μεγάλο κόλπο που θα τους αποφέρει κέρδη και θα τους αλλάξει τη ζωή για πάντα. Το κίνητρο για τον Ρόμπι είναι ένα, μια μόνιμη δουλειά μακριά από την πόλη στην οποία ζει, ώστε να είναι μακριά από τους κινδύνους και μαζί με τη Λεονί και το μωρό.

Ο Κεν Λόουτς ασχολείται στην ταινία αυτή με άτομα που ατυχίες και κακοτοπιές τους επέβαλαν να ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, παρά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες που έχουν. Όπως φαίνεται, μυαλό έχουν και όταν αποφασίσουν να το βάλουν να δουλέψει σωστά, μπορεί να τους οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Τα τέσσερα αυτά παιδιά είναι απομακρυσμένα από την κοινωνία, όμως πρέπει να αποδείξουν ότι αξίζουν ως άτομα. Αρωγός στην προσπάθειά τους είναι ο Χάρι, που προσπαθεί με τον τρόπο του να τα εντάξει ξανά στην κοινωνία, χωρίς να τους φέρεται περιφρονητικά ως κοινούς εγκληματίες. Είναι σαν ένας δεύτερος πατέρας γι' αυτά, για κάποια ίσως και σαν πρώτος πατέρας.
Η όλη ιστορία κινείται γύρω από τον έναν, τον Ρόμπι. Ίσως αυτού η ιστορία ζωής μόνο να ενδιαφέρει. Ίσως αυτός να έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα, ίσως αυτός να χρειάζεται άμεσα να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να αλλάξει στη ζωή του. Η ιδιαίτερή του ικανότητα στη γευσιγνωσία του ουΐσκι θα του δώσει την ευκαιρία της ζωής του, κι ο Χάρι θα τον βοηθήσει, όπως και οι καινούριοι του φίλοι.
Η ταινία γυρίστηκε στη Σκωτία, σε όμορφα καταπράσινα μέρη στα Χάιλαντς, στο Εδιμβούργο και στη μικρή πόλη όπου ζουν τα παιδιά. Υπέροχες είναι οι εικόνες της υπαίθρου με τα πράσινα λιβάδια τις λίμνες και τα ποτάμια, από όπου περνάνε τα παιδιά για να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.
Η ταινία απέσπασε βραβεία BAFTA, βραβείο κοινού στις Κάννες και στο Σαν Σεμπαστιάν. Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 20 Δεκεμβρίου 2012.

The angels' share (2012)
Σκηνοθεσία: Ken Loach
Σενάριο: Paul Laverty
Πρωταγωνιστούν: Paul Brannigan, John Henshaw, Gary Maitland, Jasmine Riggins, William Ruane, Roger Allam, Siobhan Reilly, David Goodall
Διάρκεια: 101'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 8/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Φαργκάνη" στη Θεσσαλονίκη στις 3 Φεβρουαρίου 2013

Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνία

Ο νεαρός Σάσκο από τη Βουλγαρία ζει στη Γερμανία. Σε ένα τροχαίο δυστύχημα σκοτώνονται οι γονείς του και ο ίδιος επιβιώνει, όμως παθαίνει αμνησία.
Ο παππούς του, ο Μπάι Ντάνε, που έχει να δει τον εγγονό του πάνω από 15 χρόνια, από τότε που μετανάστευσαν οι γονείς του, φεύγει εσπευσμένα στη Γερμανία για να βρει τον εγγονό του. Ο Ντάνε ήταν γνωστός στο χωριό ως ο "βασιλιάς στο τάβλι", καθώς ήταν ανίκητος ανάμεσα στους συγχωριανούς του και καθώς επίσης κατασκεύαζε τάβλια. Όταν ο Σάσκο ήταν μικρός, ο παππούς του τού έφτιαξε και του χάρισε ένα τάβλι και τού έμαθε να παίζει.
Στο νοσοκομείο στη Γερμανία, ο Σάσκο δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον παππού του λόγω της αμνησίας που υπέστη, κι ο Ντάνε προσπαθεί να κάνει τα πάντα ώστε να τον κάνει να αρχίσει να θυμάται, δείχνοντάς του φωτογραφίες και φέρνοντάς του το τάβλι που του είχε χαρίσει.
Παράλληλα γυρνάμε στο παρελθόν και βλέπουμε τη ζωή του μικρού Σάσκο και της οικογένειάς του, καθώς και το.υς λόγους που ανάγκασαν τον πατέρα του στη μετανάστευση.
Όσο εξελίσσεται η ιστορία του παρελθόντος και προβάλλεται σαν όνειρο μέσα στο μυαλό του, ο Σάσκο αρχίζει σιγά σιγά να ανακτά τη μνήμη του, θέλοντας να γνωρίσει ξανά τον παππού του. Έτσι οι δυο άντρες ξεκινούν πάνω σε ένα διθέσιο ποδήλατο το ταξίδι της επιστροφής στη Βουλγαρία περνώντας από μέρη από τα οποία είχε περάσει ο μικρός Σάσκο στο ταξίδι της μετανάστευσης.
Όταν ο Σάσκο ανακτήσει πλήρως τη μνήμη του, καλείται να πάρει ο ίδιος τις αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή του, καθώς στη ζωή όπως και στο τάβλι την τύχη την καθορίζει ο ίδιος ο παίκτης και είναι στο χέρι του να την διαχειριστεί σωστά.

Είναι άραγε η ζωή ένα παιχνίδι στο οποίο καλούμαστε διαρκώς να παίρνουμε αποφάσεις, να αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, να καθορίζουμε την τύχη μας; Η ταινία μας διδάσκει αυτό ακριβώς. Επαφίεται στον κάθε άνθρωπο το πώς θα χειριστεί την τύχη. Έτσι κι ο πατέρας του Σάσκο αποφάσισε τη μετανάστευση από το να προδώσει τον πεθερό του στο καθεστώς, έτσι κι ο ίδιος ο Σάσκο καλείται τώρα να αποφασίσει. Η ταινία κινείται παράλληλα σε δυο χρόνους, περιγράφοντας μια αντίθετη πορεία. Όταν ξεκινάει το ταξίδι της μετανάστευσης της οικογένειας του Σάσκο, τότε ξεκινάει και το ταξίδι της επιστροφής στη Βουλγαρία, κι όταν αυτά τα δυο ταξίδια φτάσουν στο κοινό τους σημείο, στο σημείο όπου το παρόν θα αγγίξει το παρελθόν και θα ξυπνήσει τις αναμνήσεις του Σάσκο, τότε πρέπει να παρθούν οι κρισιμότερες αποφάσεις.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ίλια Τρογιάνοφ. Απέσπασε βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα δε για την ερμηνεία του Μίκι Μανόιλοβιτς στο ρόλο του παππού, ένα ρόλο που κατέδειξε το ταλέντο του σπουδαίου αυτού Σέρβου ηθοποιού σε μια ταινία γυρισμένη στα βουλγαρικά και στα γερμανικά. Στη χώρα μας δεν έτυχε μεγάλης προβολής η ταινία. Πρεμιέρα έκανε στις 23 Δεκεμβρίου 2010, δύο χρόνια μετά την επίσημη παγκόσμια κυκλοφορία της.

Светът е голям и спасение дебне отвсякъде (2008)
Σκηνοθεσία: Stefan Komandarev
Σενάριο: Stefan Komandarev, Dušan Milić, Yuriy Dachev, Ilija Trojanov
Πρωταγωνιστούν: Miki Manojlović, Carlo Ljubek, Hristo Mutafchiev, Ana Papadopulu, Lyudmila Cheshmedzhieva, Nikolai Urumov, Vasil Vasilev-Zueka, Dorka Gryllus, Stefan Valdobrev, Heinz Josef Braun, Blagovest Mutafchiev
Διάρκεια: 105'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας

Βαθμολογία υπογράφοντος: 9/10