8 Ιαν 2012

Κοτόπουλο με δαμάσκηνα

Τεχεράνη 1958. Ο Νασέρ Αλί, σπουδαίος βιολιστής και δάσκαλος βιολιού, ζει έναν μάλλον αποτυχημένο γάμο. Όταν σε μια διαφωνία με τη σύζυγό του, Φαρανγκίς, εκείνη σπάει το βιολί του, ο Νασέρ Αλί χάνει την όρεξή του να παίξει ξανά βιολί, γιατί το συγκεκριμένο βιολί, όπως θα δούμε, είχε μεγάλη συναισθηματική αξία για τον ίδιο και μόνο σε αυτό το βιολί μπορούσε να ασκήσει την τέχνη του.
Έτσι, μέσα στην απογοήτευσή του, καθώς κανένα άλλο βιολί δε θα μπορούσε να του δώσει αυτό που ήθελε, αποφασίζει να πεθάνει. Κι αποφασίζει να το κάνει γενναία, μένοντας κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του.
Οι οκτώ ημέρες που περνάνε από την απόφασή του ως την τελική του κατάληξη, αποτελούν ξεχωριστά κεφάλαια για την ταινία. Σε κάθε ένα από αυτά γίνεται αφήγηση ορισμένων ιστοριών από τη ζωή του Νασέρ Αλί και σε συνδυασμό πάντα με τις σκέψεις του στην κάθε ημέρα. Έτσι μαθαίνουμε ορισμένα πράγματα για την παιδική του ηλικία, τις σπουδές του στην πόλη Σιράζ, τη γνωριμία και την έμπνευση που του ενέπνευσε ο δάσκαλός του, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του με την όμορφη Ιράν, τα ταξίδια του επί 20 χρόνια όπου έδινε παραστάσεις μουσικές, την επιστροφή του και τον αναγκαστικό αλλά ανεπιθύμητο γι' αυτόν γάμο. Μαθαίνουμε, επίσης, για τη σύζυγό του και για τη μετέπειτα ζωή των παιδιών του.
Από τις ιστορίες αυτές μας γίνεται κατανοητό το πόσο μεγάλη σημασία είχε για τον Νασέρ Αλί αυτό το βιολί, ένα βιολί που του χάρισε ο δάσκαλός του και πάνω στο οποίο έβγαζε όλο το συναίσθημά του για το χαμένο του έρωτα.

Το δίδυμο Σατραπί-Παρονώ, τέσσερα χρόνια μετά την "Περσέπολη", επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη και μας προσφέρει ένα ρομαντικό και ενίοτε κωμικό μελόδραμα. Βασισμένη πάνω στο ομότιτλο εικονογραφημένο μυθιστόρημα της πρώτης, η σκηνοθεσία συνδυάζει σε αρκετά σημεία το φανταστικό και το ονειρικό με το πραγματικό, το κινούμενο σχέδιο σε ορισμένες σκηνές και το εικονογραφημένο φόντο των εξωτερικών σκηνικών με τους κανονικούς ηθοποιούς και την ατμόσφαιρα της Περσίας της περιόδου του Σάχη. Με υπέροχα σκηνοθετικά τεχνάσματα, όπως ένα σύννεφο καπνού ή ένα σπασμένο τζάμι, μας μεταφέρει από την μία εποχή στην άλλη, ανάλογα με την ιστορία που θέλει να διηγηθεί. Ο τίτλος της ταινίας μοιάζει μάλλον αλλόκοτος σε σχέση με την υπόθεσή της.
Άποψη του γράφοντος είναι ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί τον τελευταίο χρόνο, με υπέροχες ερμηνείες, όμορφα σκηνικά και συγκινητική μουσική, η οποία στο τέλος σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες υπερπαραγωγές, οι οποίες θα μονοπωλήσουν τα βραβεία. Το καστ είναι πολυεθνικό και η ταινία είναι εξολοκλήρου στα γαλλικά
Η ταινία είχε προταθεί για το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και για το μεγάλο βραβείο στη Γάνδη. Στη χώρα μας προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 52ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο, όπου απέσπασε πολύ καλά σχόλια, ενώ στις κινηματογραφικές αίθουσες προβάλλεται από τις 29 Δεκεμβρίου 2011.

Poulait aux prunes (2011)
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud
Πρωταγωνιστούν: Mathieu Amalric, Maria de Medeiros, Golshifteh Farahani, Eric Caravaca, Edouard Baer, Didier Flamand, Jamel Debbouze, Serge Avedikian, Chiara Mastroianni, Isabella Rossellini
Διάρκεια: 93'

Δείτε το τρέηλερ της ταινίας


Βαθμολογία στο imdb κατά τη στιγμή της ανάρτησης: 7,4/10

Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Ολύμπιον" στη Θεσσαλονίκη στις 7 Ιανουαρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: