Το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσει στο χωριό είναι ότι τα παιδιά πραγματικά δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για το σχολείο και το έβλεπαν ως μια αναγκαστική τιμωρία, παρά μόνο ήθελαν να παίζουν στο ποτάμι. Επομένως, έπρεπε να βρει έναν τρόπο διδασκαλίας που να μπορεί να τον προσαρμόσει σε ό,τι ενδιαφέροντα είχαν τα παιδιά, ώστε να μπορέσει κι ο ίδιος να τους προσδώσει ενδιαφέρον για τη μάθηση.
Για να το κάνει αυτό, πρώτα από όλα παραμερίζει τις παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας (καταναγκαστική μάθηση, στρατιωτική πειθαρχεία, τιμωρία κλπ.) και ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός μαθητή του, προσπαθώντας να τους κάνει να δραστηριοποιούνται σαν ομάδα, να τους κινεί την περιέργεια για καθετί, και τους βάζει να κάνουν μικρές ομαδικές εργασίες, ώστε να αναπτύξουν το πνεύμα της ομαδικότητας.
Ανάμεσα στα παιδιά, όμως, υπάρχει κι ο αντιδραστικός Αλμπέρ, ο οποίος είχε μείνει στάσιμος τρεις χρονιές στο παρελθόν. Ο κύριος Πασκάλ, όμως, θα καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αλμπέρ, ο οποίος από κακομαθημένος γίνεται σιγά σιγά υπόδειγμα.
Όμως, η τοπική κοινωνία βλέπει καχύποπτα το έργο του δασκάλου. Ο παροπλισμός των παραδοσιακών μεθόδων και τα συχνά μαθήματα που γίνονται εκτός σχολείου (π.χ. με πειράματα στο ποτάμι, συνεντεύξεις γονέων), θα φέρουν ποικίλες αντιδράσεις, οι οποίες θα γίνουν πιο έντονες όταν τα παιδιά θα αρχίσουν να γράφουν δικά τους κείμενα, να τα τυπώνουν και να αποκτούν κριτική σκέψη. Το δημοτικό συμβούλιο θεωρεί ότι αυτός ο τρόπος διδασκαλίας ωθεί τα παιδιά στο σκασιαρχείο και αποφασίζει την αποπομπή του δασκάλου.
Ποιος είναι ο αντίκτυπος του νεωτεριστικού αυτού τρόπου διδασκαλίας στα παιδιά; Πώς το αντιμετωπίζουν τα κορίτσια που κάνουν μάθημα με την κόρη του παλιού δασκάλου; Βρίσκει ο νέος δάσκαλος υποστηρικτές της μεθόδου του μέσα στο χωριό; Είναι μια παραδοσιακή τοπική επαρχιακή κοινωνία έτοιμη να δεχτεί κάτι καινούριο και πρωτοποριακό;
Η ταινία αυτή είναι, εκτός από το θέμα της, και η ίδια πρωτοπόρος για την εποχή της. Το 1949, που γυρίστηκε η ταινία, η Γαλλία βρίσκεται σε μια περίοδο ανόρθωσης, σε μια περίοδο που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές που άφησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, σε μια περίοδο που ολόκληρη η Ευρώπη όφειλε να κοιτάξει μπροστά, στο μέλλον. Η ταινία περιγράφει έμμεσα το έργο του μεγάλου Γάλλου εκπαιδευτικού Célestin Freinet και τον αντίκτυπο που είχε στην κοινωνία του Μεσοπολέμου. Είναι από τις πρώτες ταινίες που αναφέρονται σε θέματα εκπαιδευτικά, πόσο μάλλον σε μια νεωτεριστική παιδεία, απαλλαγμένη από τις στενές παραδοσιακές δομές. Είναι μια ταινία που κάθε εκπαιδευτικός θα πρέπει να παρακολουθήσει.
L'École buissonnière (1949)
Σκηνοθεσία: Jean-Paul Le Chanois
Σενάριο: Jean-Paul Le Chanois, Elise Freinet
Πρωταγωνιστούν: Bernard Blier, Juillete Faber, Édouard Delmont, Jean-Louis Allibert, Henri Arius, Edmond Ardisson, Jean Aquistapace, Marcel Maupi, Pierre Coste
Διάρκεια: 99'
Βαθμολογία υπογράφοντος 8,0/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο "Φαργκάνη" στη Θεσσαλονίκη στην προβολή της Κινηματογραφικής Λέσχης Θεσσαλονίκης στις 9 Απριλίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου