Η Σκόνη του Χρόνου

Παραμονές του 2000, ο Α, ένας χωρισμένος σκηνοθέτης ζει μεταξύ Βερολίνου και Ρώμης μαζί με την κόρη του, που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα λόγω της διάλυσης της οικογένειας και συχνά εξαφανίζεται. Την ίδια περίοδο σκηνοθετεί μια ταινία στη Ρώμη με βάση την ιστορία της μητέρας του, Ελένης, μιας ελληνίδας που μετά τον εμφύλιο είχε διαφύγει στη Σοβιετική Ένωση, βασισμένος στα γράμματα που έστελνε η μητέρα του στον φυλακισμένο στη Σιβηρία πατέρα του.
Μέσα από εκπληκτικές σκηνοθετικές εναλλαγές επιτυγχάνεται μια αναδρομή από το παρόν στο παρελθόν, σε ορισμένα από τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και σημάδεψαν την πορεία της ζωής και του ιδίου του πρωταγωνιστή, αλλά και της μητέρας του. Από τη μια, ο Α, που έχει ζήσει μακριά από τη μητέρα του, στις ΗΠΑ, μαζί με την αδερφή του γερμανοεβραίου φίλου της μητέρας του και δεν έχει δει ποτέ τον πατέρα του. Από την άλλη, η Ελένη, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψε να αναζητεί τον αγαπημένο της, έχοντας τη συμπαράσταση του γερμανοεβραίου φίλου της, πρώτα στη Σοβιετική Ένωση κι έπειτα στις ΗΠΑ.
Σε όλη αυτήν την πορεία του παρελθόντος, η σμίξη των δύο αγαπημένων θα επέλθει, και στο παρόν οι γονείς θα πραγματοποιήσουν το πρώτο τους κοινό ταξίδι, για να επισκεφτούν τον γιο τους στο Βερολίνο, ένα ταξίδι γεμάτο αναμνήσεις, ένα πρώτο ταξίδι που έμελλε να είναι και το τελευταίο.
Οι εναλλαγές μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος είναι εκπληκτικές. Μια ιστορία που εκτυλίσσεται διαρκώς στο παρόν, με τη σκηνοθεσία της ταινίας και την εξαφάνιση της κόρης, με σκηνές του παρελθόντος σε απόλυτη χρονική συνέπεια και συνέχεια, που αποκαλύπτουν την ιστορία της Ελένης, την ιστορία που ήθελε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής να σκηνοθετήσει. Το τέλος της ταινίας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Η λύση της ιστορίας επέρχεται με τη σύνδεση τριών γενεών, με την εκπλήρωση του μεγάλου ταξιδιού-προορισμού και με την αισιοδοξία για το μέλλον.

Είναι η πιο πρόσφατη ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διανομή στις αίθουσες στη χώρα μας πήρε στις 12 Φεβρουαρίου, παράλληλα με την προβολή της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πολλοί κριτικοί δεν μίλησαν με καλά λόγια για την ταινία, χαρακτηρίζοντάς την ως από τις χειρότερες του Αγγελόπουλου. Προσωπικά, μη έχοντας δει καμία άλλη ταινία του Αγγελόπουλου, έχω να πω πως αν αυτή είναι από τις χειρότερες, τότε οι υπόλοιπες θα είναι αριστουργήματα, γιατί "Η Σκόνη του Χρόνου" είναι πραγματικά ένα σπουδαίο έργο τέχνης που αγγίζει την τελειότητα και αγγίζει τον θεατή τόσο συναισθηματικά όσο και οπτικο-μουσικά, με όλα αυτά τα μαγικά πλάνα και την εκπληκτική μουσική που τα συνοδεύει. Η περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος είναι απλή, απέριττη, με κάποιες υπερβολές όπου χρειάζεται. Ως προς τη θεματική της, η ταινία παρακολουθείται με μεγάλο ενδιαφέρον και δεν κουράζει σε καμία περίπτωση. Εξάλλου ξεκινώντας να δει κανείς την ταινία, ξέρει ότι θα δει Αγγελόπουλο.

The Dust of Time (2008)
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Αγγελόπουλος
Σενάριο: Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Πέτρος Μαρκάρης, Tonino Guerra
Πρωταγωνιστούν: Willem Dafoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli, Irène Jakob, Christiane Paul, Tiziana Pfiffner
Διάρκεια: 125'


Δείτε το τρέηλερ