Σε ένα χωριό στους πρόποδες του όρους Άτλαντα στο Μαρόκο οι γυναίκες κατά την παράδοση πηγαίνουν για να φέρουν νερό από μια πηγή στο βουνό καθημερινά. Το άγριο, όμως, τοπίο και τα απόκρημνα βράχια έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν πολλά ατυχήματα και αρκετές αποβολές παιδιών, καθώς ακόμη και οι έγκυοι γυναίκες πηγαίνουν.
Μία ακόμη αποβολή παιδιού, όμως, θα φέρει την κατάσταση στο απροχώρητο. Οι γυναίκες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να πείσουν τους άνδρες να πηγαίνουν στην πηγή για νερό, έως ότου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας του χωριού.
Επικεφαλής της ομάδας των γυναικών μπαίνει η Λέιλα, που έχοντας χάσει κι αυτή δυο παιδιά για τον ίδιο λόγο, προτείνει ως μια σύγχρονη Λυσιστράτη, οι γυναίκες του χωριού να απέχουν από τα συζυγικά τους καθήκοντα. Η πρόταση αυτή θα φέρει ποικίλλες αντιδράσεις από όλες τις πλευρές. Πρώτον, οι άνδρες του χωριού δεν μπορούν να δεχτούν κάτι τέτοιο ούτε όμως και να πηγαίνουν αυτοί για νερό, καθώς προτιμούν να περνούν την ώρα τους στο καφενείο. Πολλές γυναίκες, επίσης, δεν συμφωνούν γιατί έχουν αποδεχτεί το ρόλο τους και κάποιες φοβούνται τους συζύγους τους. Πολέμιος της Λέιλα, εκτός από τους άνδρες, είναι και η πεθερά της, που την μισεί και την κατηγορεί ότι είναι ξένη στο χωριό κι ότι δεν πρέπει να τα βάζει με τις παραδόσεις. Σύμμαχοι της Λέιλα, ο σύζυγός της, Σάμι, μορφωμένος δάσκαλος στην πόλη, ο οποίος την υπεραγαπά και την συμβουλεύει πώς να προσέχει, ο πεθερός της, ο οποίος την εκτιμάει πολύ, καθώς και η γερόντισσα του χωριού, η "μαμά Καραμπίνα", άτομο σεβαστό σε όλους.
Το κίνημα της αποχής ολοένα και φουντώνει και οι περισσότερες γυναίκες δείχνουν αποφασισμένες πιο πολύ από ποτέ να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους για μια ζωή καλύτερη. Η διάδοση των νέων, όμως, έχει επιπτώσεις πολλές. Στην πόλη διαδίδεται ότι η Λέιλα και όσες την ακολουθούν είναι μάγισσες, κοπέλες ταγμένες σε γαμπρούς στην πόλη, τους χάνουν, ενώ κι ο Σάμι για την υποστήριξή του αυτή προς τη Λέιλα κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του.
Στο μεταξύ ένας δημοσιογράφος, ο Σοφιάν, εγκαθίσταται στο χωριό. Ποιος θα είναι ο ρόλος του στην εξέλιξη της υπόθεσης και ποιο μυστικό κρύβει; Με ποιον τρόπο θα κατορθώσουν οι γυναίκες να πείσουν τον κόσμο για το δίκιο τους; Τι στάση θα κρατήσει ο ιμάμης του χωριού; Θα καταφέρουν οι αρχές να ευαισθητοποιηθούν και να φέρουν νερό στο χωριό, ώστε και να συνεχιστεί η παράδοση και να μην τίθενται οι γυναίκες σε κίνδυνο;
Ο σκηνοθέτης παίρνει στοιχεία από την κωμωδία του Αριστοφάνη, Λυσιστράτη, και τα προσαρμόζει σε μια παραδοσιακή ισλαμική κοινωνία της εποχής μας, που επηρεάζεται από τα στερεότυπα και παρερμηνείες του Κορανίου, προσφέροντάς μας ένα γλυκόπικρο δράμα με μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον. Από τη μια έχουμε ένα ιδιότυπο φεμινιστικό κίνημα που ζητάει την αυτοδίκαιη ισότητα των φύλων, μέσα από την απεμπλοκή των γυναικών από τη σκληρή και επικίνδυνη εργασία και μέσα από την πραγματική διδαχή του Κορανίου. Από την άλλη έχουμε μια βαθιά ριζωμένη παράδοση και την απροθυμία αυτή να μεταβληθεί. Τα δύο αυτά συστατικά οδηγούν σε μια διαμάχη του παλιού με το νέο, σε μια διαμάχη για το δίκαιο ανάλογα πώς το βλέπει η κάθε πλευρά, σε μια διαμάχη αντιλήψεων και όχι σε μια άμεση διαμάχη φύλων.
Η ταινία είχε προταθεί για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, ενώ η πρωταγωνίστρια, Λέιλα Μπεχτί, προτάθηκε για βραβείο César.
Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 15 Μαρτίου 2012.
La source des femmes (2011)
Σκηνοθεσία: Radu Mihăileanu
Σενάριο: Alain-Michel Blanc, Radu Mihăileanu
Πρωταγωνιστούν: Leïla Bekhti, Hafsia Herzi, Biyouna, Sabrina Ouazani, Saleh Bakri, Hiam Abbass, Mohamed Majd, Amal Atrach, Malek Akhmiss
Διάρκεια: 135'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαρτίου 2012
Μία ακόμη αποβολή παιδιού, όμως, θα φέρει την κατάσταση στο απροχώρητο. Οι γυναίκες πρέπει να βρουν έναν τρόπο να πείσουν τους άνδρες να πηγαίνουν στην πηγή για νερό, έως ότου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας του χωριού.
Επικεφαλής της ομάδας των γυναικών μπαίνει η Λέιλα, που έχοντας χάσει κι αυτή δυο παιδιά για τον ίδιο λόγο, προτείνει ως μια σύγχρονη Λυσιστράτη, οι γυναίκες του χωριού να απέχουν από τα συζυγικά τους καθήκοντα. Η πρόταση αυτή θα φέρει ποικίλλες αντιδράσεις από όλες τις πλευρές. Πρώτον, οι άνδρες του χωριού δεν μπορούν να δεχτούν κάτι τέτοιο ούτε όμως και να πηγαίνουν αυτοί για νερό, καθώς προτιμούν να περνούν την ώρα τους στο καφενείο. Πολλές γυναίκες, επίσης, δεν συμφωνούν γιατί έχουν αποδεχτεί το ρόλο τους και κάποιες φοβούνται τους συζύγους τους. Πολέμιος της Λέιλα, εκτός από τους άνδρες, είναι και η πεθερά της, που την μισεί και την κατηγορεί ότι είναι ξένη στο χωριό κι ότι δεν πρέπει να τα βάζει με τις παραδόσεις. Σύμμαχοι της Λέιλα, ο σύζυγός της, Σάμι, μορφωμένος δάσκαλος στην πόλη, ο οποίος την υπεραγαπά και την συμβουλεύει πώς να προσέχει, ο πεθερός της, ο οποίος την εκτιμάει πολύ, καθώς και η γερόντισσα του χωριού, η "μαμά Καραμπίνα", άτομο σεβαστό σε όλους.
Το κίνημα της αποχής ολοένα και φουντώνει και οι περισσότερες γυναίκες δείχνουν αποφασισμένες πιο πολύ από ποτέ να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους για μια ζωή καλύτερη. Η διάδοση των νέων, όμως, έχει επιπτώσεις πολλές. Στην πόλη διαδίδεται ότι η Λέιλα και όσες την ακολουθούν είναι μάγισσες, κοπέλες ταγμένες σε γαμπρούς στην πόλη, τους χάνουν, ενώ κι ο Σάμι για την υποστήριξή του αυτή προς τη Λέιλα κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του.
Στο μεταξύ ένας δημοσιογράφος, ο Σοφιάν, εγκαθίσταται στο χωριό. Ποιος θα είναι ο ρόλος του στην εξέλιξη της υπόθεσης και ποιο μυστικό κρύβει; Με ποιον τρόπο θα κατορθώσουν οι γυναίκες να πείσουν τον κόσμο για το δίκιο τους; Τι στάση θα κρατήσει ο ιμάμης του χωριού; Θα καταφέρουν οι αρχές να ευαισθητοποιηθούν και να φέρουν νερό στο χωριό, ώστε και να συνεχιστεί η παράδοση και να μην τίθενται οι γυναίκες σε κίνδυνο;
Ο σκηνοθέτης παίρνει στοιχεία από την κωμωδία του Αριστοφάνη, Λυσιστράτη, και τα προσαρμόζει σε μια παραδοσιακή ισλαμική κοινωνία της εποχής μας, που επηρεάζεται από τα στερεότυπα και παρερμηνείες του Κορανίου, προσφέροντάς μας ένα γλυκόπικρο δράμα με μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον. Από τη μια έχουμε ένα ιδιότυπο φεμινιστικό κίνημα που ζητάει την αυτοδίκαιη ισότητα των φύλων, μέσα από την απεμπλοκή των γυναικών από τη σκληρή και επικίνδυνη εργασία και μέσα από την πραγματική διδαχή του Κορανίου. Από την άλλη έχουμε μια βαθιά ριζωμένη παράδοση και την απροθυμία αυτή να μεταβληθεί. Τα δύο αυτά συστατικά οδηγούν σε μια διαμάχη του παλιού με το νέο, σε μια διαμάχη για το δίκαιο ανάλογα πώς το βλέπει η κάθε πλευρά, σε μια διαμάχη αντιλήψεων και όχι σε μια άμεση διαμάχη φύλων.
Η ταινία είχε προταθεί για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, ενώ η πρωταγωνίστρια, Λέιλα Μπεχτί, προτάθηκε για βραβείο César.
Στη χώρα μας έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 15 Μαρτίου 2012.
La source des femmes (2011)
Σκηνοθεσία: Radu Mihăileanu
Σενάριο: Alain-Michel Blanc, Radu Mihăileanu
Πρωταγωνιστούν: Leïla Bekhti, Hafsia Herzi, Biyouna, Sabrina Ouazani, Saleh Bakri, Hiam Abbass, Mohamed Majd, Amal Atrach, Malek Akhmiss
Διάρκεια: 135'
Δείτε το τρέηλερ της ταινίας
Βαθμολογία υπογράφοντος: 8,5/10
Ο υπογράφων παρακολούθησε την ταινία στον κινηματογράφο Μακεδονικόν στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαρτίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου